ΣτΕ. Αντισυνταγματικές περικοπές των αποδοχών των δικαστών, εισαγγελέων- - ΣτΕ: Συνταγματικές οι περικοπές μισθών και επιδομάτων των εργαζομένων του Μνημονίου ΙΙ

Τι σημαίνουν οι αποφάσεις των δικαστών για μισθούς και συντάξεις. Αντιδράσεις των Ευρωπαίων δανειστών μας για τις αποφάσεις των δικαστηρίων

Ανεξέλικτες διαστάσεις προσλαμβάνει πλέον η «μαύρη τρύπα» μετά τις τελεσίδικες αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας που έχουν λάβει διαστάσεις ντόμινο και με τις οποίες δικαιώνονται αμειβόμενοι με ειδικά μισθολόγια όπως είναι δικαστικοί λειτουργοί, ένστολοι όλων των σωμάτων, κ.λπ.

Παράλληλα, η Δικαιοσύνη αν και συμβολικά είναι τυφλή, παρ΄  όλα αυτά, όπως έλεγαν νομικοί, κάπου «κλέβει  ματιές», με αποτέλεσμα  η ζυγαριά της να αρχίζει να γέρνει αισθητά, καθώς οι αποφάσεις κάνουν διακρίσεις μεταξύ κατηγοριών πολιτών.

Την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση κάνει διακρίσεις μέσα σε ένα έντονο παιχνίδι δημοκοπικού χαρακτήρα και σε μια προσπάθεια να ροκανίσει το  χρόνο προκειμένου να βρει τρόπο να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.

Τα στελέχη του υπουργείου Οικονομικών μετά τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί, αλλά και αυτές που γνωρίζουν από «εσωτερική πληροφόρηση» ότι  πρόκειται να εκδοθούν, αγωνιούν  και  για τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων δανειστών μας.

Ήδη αναμένει τόσο το υπουργείο Οικονομικών, όσο και το υπουργείο Δικαιοσύνης, οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, κ.λ.  να ζητήσουν να ασκηθούν πιέσεις στους Έλληνες δικαστές προκειμένου να  ανατρέψουν την έκδοση άλλων δικαστικών  αποφάσεων  που να δικαιώνουν αμειβομένους με ειδικά μισθολόγια.

Αναλυτικότερα, το Μισθοδικείο έκρινε ότι οι αναδρομικές από τον Αύγουστο του 2012  περικοπές των αποδοχών των δικαστών, εισαγγελέων όλων των βαθμών και των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους είναι αντισυνταγματικές. Έτσι, το Μισθοδικείο έκρινε  ότι οι αποδοχές των δικαστικών πρέπει να επανέλθουν  στο ύψος που ίσχυε  πριν από τον Αύγουστο του 2012.

Δικαίωση των  ενστόλων όλων των Σωμάτων

Παράλληλα, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με πέντε αποφάσεις της δικαίωσε όλους τους ένστολους όλων των Σωμάτων (στρατιωτικών, αστυνομικών, λιμενικών, πυροσβεστών, κ.λπ.) εν ενεργεία και αποστράτους για τις περικοπές των αποδοχών τους που έγιναν από την 1η Αυγούστου 2012.

Οι  αποφάσεις  της Ολομέλειας του ΣτΕ (2192-2196/2014) μεταφράζονται  στο ότι τα ποσά που παρακρατήθηκαν από την 1Η Αυγούστου και μετά πρέπει να επιστραφούν σε όλους τους ένστολους.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου σχεδόν ομόφωνα, έκρινε ότι οι περικοπές των αποδοχών όλων των ένστολων και όλων των Σωμάτων που έγιναν αναδρομικά από την 1η Αυγούστου 2012 κατ΄ επιταγή του μνημονιακού νόμου 4093/2012 είναι αντισυνταγματικές από την εν λόγω ημερομηνία έως και σήμερα. Δηλαδή, η αντισυνταγματικότητα των περικοπών ανατρέχει αναδρομικά από 1η Αυγούστου 2012 τόσο για τους εν΄ ενεργεία όσο και για τους συνταξιούχους ένστολους.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι από τις συνταγματικές απαγορεύσεις και τους ειδικούς περιορισμούς των ατομικών δικαιωμάτων τους που διέπονται οι ένστολοι, αλλά και από τις ιδιαιτέρες συνθήκες εργασίας, απορρέει εμμέσως μια ευνοϊκή μεταχείριση προς αυτούς.
Οι αποδοχές των ένστολων πρέπει «να είναι επαρκείς για αξιοπρεπή διαβίωση και ανάλογες της σημασίας της αποστολής τους για το κράτος», αναφέρει η Ολομέλεια του ΣτΕ.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται στις αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ ότι από τις επιταγές των άρθρων 23, 29 και 45 του Συντάγματος απορρέει η αρχή της ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχείρισης των ένστολων.

Οι περικοπές  των συντάξεων  δικαστικών

Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι των αποφάσεων του ΣτΕ, έρχεται η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε διάσκεψη, κεκλεισμένων των θυρών και αποφαίνεται σχεδόν ομόφωνα ότι είναι αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου οι  αναδρομικές, από 1 Αυγούστου 2012 περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, εισαγγελέων και των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Τα ποσά που πρέπει να επιστραφούν αναδρομικά στους συνταξιούχους δικαστές υπερβαίνουν τα 150 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς ωστόσο έως τώρα να γνωρίζει κανείς δημόσιος φορέας το ακριβές ύψος.

Και αυτό γιατί οι συντάξεις των δικαστών κυμαίνονται ανάλογα με το βαθμό που κατείχαν, την οικογενειακή τους κατάσταση, τα χρόνια προϋπηρεσίας, την προηγούμενη ασφάλισή τους σε άλλα Ταμεία, κ.λπ.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η  απόφαση αυτή της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα αποτελέσει «πυξίδα» για τις εκκρεμείς υποθέσεις των συνταξιούχων ειδικών μισθολογίων, όπως είναι των ενστόλων, διπλωματών, διευθυντών γιατρών του ΕΣΥ, καθηγητών Πανεπιστημίων, κ.λπ.

Δηλαδή, η απόφαση του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου αποτελεί πρόκριμα για τις υπόλοιπες εκκρεμείς υποθέσεις των συνταξιούχων των άλλων ειδικών μισθολογίων, όπως είναι ενστόλων, κ.λπ.

Δυο μέτρα δύο σταθμά

Παρ΄ όλα αυτά η Κυβέρνηση χθες κατέθεσε στην Βουλή διάταξη με την οποία οι εν ενεργεία και οι συνταξιούχοι δικαστικό λειτουργοί, μετά την απόφαση του Μισθοδικείου,  λαμβάνουν αναδρομικά από 1η Αυγούστου 2012 τις διαφορές των αποδοχών τους και επανέρχονται  οι αποδοχές τους στα επίπεδα του 2012.

Σύμφωνα με την Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου η αναπροσαρμογή προς τα πάνω των μισθών των δικαστικών αλλά και η αναδρομική καταβολή των μισθολογικών και συνταξιοδοτικών διαφόρων θα επιφέρει ετήσια δαπάνη ύψους περίπου 170 εκατ. Ευρώ.

Αναλυτικότερα, από το παραπάνω ποσό τα 49.400.000 ευρώ αφορούν ετήσια δαπάνη από την αύξηση των μισθών (αναπροσαρμογή στα επίπεδα που βρίσκονταν πριν τον Αύγουστο του 2012) των εν ενεργεία και 20.160.000 ευρώ την αναπροσαρμογή των συντάξεων τους.

Παράλληλα,  προκαλείται εφάπαξ δαπάνη από την αναδρομική καταβολή των μισθολογικών και συνταξιοδοτικών διαφορών  των δικαστικών που εκτιμάται σε 99.760.000 ευρώ.

Όμως, αντίθετα, η Κυβέρνηση χθες και πάλι σε μια  κοντόφθαλμη πολιτική που πυροδοτεί την κοινωνική ειρήνη και σε μία προσπάθεια διεξαγωγής άτυπου  γκάλοπ, γνωστοποίησε τις θέσεις του υπουργείου Οικονομιών  ότι  όσοι δεν έχουν καταθέσει οι ίδιοι ατομική προσφυγή στα δικαςτήρια δεν δικαιούνται να κάνουν χρήση των αποφάσεων του ΣτΕ.

Με άλλα λόγια το υπουργείο Οικονομικών  αρνείται να εφαρμόσει μαζικά τις τελεσίδικες αποφάσεις μεμονωμένων πολιτών στο ΣτΕ.
Πάντως, κύκλοι του  οικονομικού επιτελείου ανέφεραν  ότι η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών θα εξετάσει το θέμα «άμεσα και συνολικά».

Μνημόνιο ΙΙ εν μέρει Συνταγματικό

Δεν έφταναν όλα αυτά ήρθε χθες η Ολομέλεια του ΣτΕ με καθυστέρηση 1,5 και πλέον έτους (19 μήνες για την ακρίβεια) και δημοσίευσε την αρκετά «σκληρή» για τους εργαζομένους απόφασή της με την οποία έκρινε αντισυνταγματικό το Μνημόνιο ΙΙ (νόμος 4046/2012) μόνο κατά το σκέλος εκείνο με το οποίο καταργείται η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία.

Αντίθετα, η Ολομέλεια του ΣτΕ, όλα τα άλλα μέτρα που προβλέφθηκαν σε βάρος των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα από το Μνημονίου ΙΙ, όπως είναι η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων (ΣΕΒ-ΓΕΣΕΕ), η λεγόμενη «μετενέργεια», κ.λπ., κρίθηκαν από την Ολομέλεια του ΣτΕ συνταγματικά, σύμφωνα με τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Οι δικαστές απέρριψαν ως αβάσιμους για «λόγους υπέρτερου κοινωνικού συμφέροντος» όλους τους ισχυρισμούς της Γ.Σ.Ε.Ε., της Ο.Τ.Ο.Ε., των άλλων Οργανώσεων, κ.λπ. που είχαν προσφύγει στο ΣτΕ, εκτός από αυτούς που αφορούν την διαιτησία

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με μία απόφαση 60 σελίδων (2307/2014) αποφάνθηκε ότι είναι αντισυνταγματική (αντίθετη στο άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος) η κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία (νόμοι 1876/1990 και 3899/2010) για την επίλυση εργασιακών θεμάτων (αύξηση αποδοχών, επιδόματα, άδειες, αργίες, κ.λπ.).

Συγκεκριμένα κρίθηκε από την Ολομέλεια του ΣτΕ ότι το άρθρο 3 της Π.Υ.Σ. 6/2012 με το οποίο ορίσθηκε ότι «η προσφυγή στην διαιτησία προϋποθέτει σε κάθε περίπτωση συμφωνία των μερών, αντίκειται στο άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος και ως εκ τούτου είναι ακυρωτέα».

Παράλληλα, με την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ επανήλθε η διαιτησία στο παλαιό νομοθετικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίοι μπορούσαν να πηγαίνουν στην διαιτησία προς επίλυση όλα τα θέματα των εργασιακών σχέσεων και όρων (μισθοί, επιδόματα, άδειες, κ.λπ.).

Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν αντισυνταγματική τη ρύθμιση τόσο της Π.Υ.Σ. 6/2012, όσο και του νόμου 3899/2010 που περιόριζε τη διαιτησία αποκλειστικά μόνο στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου.

Και άλλες αρνητικές οικονομικά αποφάσεις

Μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα θα εκδοθούν και άλλες αποφάσεις που θα επιβαρύνουν τον κρατικό κορβανά με τεράστια ποσά.

Συγκεκριμένα, αναμένεται να δικαιωθούν (όπως οι δικαστές και οι ένστολοι) και άλλες κατηγορίες αμειβόμενων με ειδικά μισθολόγια, όπως  είναι  των διπλωματών, διευθυντών γιατρών του ΕΣΥ, καθηγητών Πανεπιστημίων, κ.λπ.

Οι καθαρίστριες έχασαν μια μάχη

Ενδεικτικών της κατάστασης που επικρατεί στους κόλπους της Δικαιοσύνης είναι η απόφαση του Αρείου Πάγου που έκανε δεκτή την αίτηση του υπουργείου Οικονομικών με την οποία ζητούσε  να ανασταλεί η απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών που διάτασσε την επαναπρόσληψη στις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών και στις Δ.Ο.Υ. της ευαίσθητης κοινωνικά κατηγορίας των καθαριστριών.

Κατασχέσεις χωρίς ειδοποίηση

Δεν πρέπει όμως να παραληφθεί και η απόφαση του ΣΤ΄ Τμήματος του ΣτΕ που αφού μέσα σε τρεις μήνες έκανε μεταστροφή της έως τώρα νομολογίας του (παλαιότερες αποφάσεις), έκρινε ότι μπορεί να γίνονται κατασχέσεις αποδοχών, συντάξεων, επιδομάτων αναπηρίας, κ.λπ. από Τραπεζικούς λογαριασμούς λόγων χρεών προς τις Δ.Ο.Υ., το Ι.Κ.Α. , κ.λπ. χωρίς την προηγούμενη ειδοποίηση του φορολογούμενου.

ΣτΕ: Συνταγματικές οι περικοπές μισθών και επιδομάτων του Μνημονίου ΙΙ

 

«Σκληρή» απόφαση των δικαστών που απέρριψαν τους ισχυρισμούς συνδικάτων όπως η ΓΣΕΕ και η ΟΤΟΕ - Αντισυνταγματικό το Μνημόνιο ΙΙ μόνο για την κατάργηση μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία

Με καθυστέρηση 1,5 και πλέον έτους (19 μήνες για την ακρίβεια) η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας δημοσίευσε σήμερα την αρκετά «σκληρή» για τους εργαζομένους  απόφαση με την οποία έκρινε αντισυνταγματικό το Μνημόνιο ΙΙ (νόμος 4046/2012) μόνο κατά το σκέλος εκείνο με το οποίο καταργείται η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία.

Όλα τα άλλα μέτρα που προβλέφθηκαν σε βάρος των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα  από το Μνημονίου ΙΙ, όπως είναι η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών  συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων (ΣΕΒ-ΓΕΣΕΕ), η λεγόμενη «μετενέργεια», κ.λπ., κρίθηκαν από την Ολομέλεια του ΣτΕ συνταγματικά, σύμφωνα με τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Οι δικαστές απέρριψαν ως αβάσιμους για «λόγους υπέρτερου  κοινωνικού συμφέροντος» όλους τους ισχυρισμούς της Γ.Σ.Ε.Ε., της Ο.Τ.Ο.Ε.,  των άλλων Οργανώσεων, κ.λπ. που είχαν προσφύγει στο ΣτΕ, εκτός από αυτούς που αφορούν την  διαιτησία.

Το Μνημόνιο ΙΙ είναι συμπληρωματικό του μνημονίου Ι (νόμος  3845/2010) το οποίο κρίθηκε νόμιμο με την  υπ΄   αριθμ. 668/2012 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ. Στην Ολομέλεια του 2012 συμμετείχαν 55 σύμβουλοι Επικρατείας και τώρα στον Μνημόνιο ΙΙ συμμετείχαν 31.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με μία απόφαση 60 σελίδων (2307/2014) αποφάνθηκε ότι είναι αντισυνταγματική (αντίθετη στο άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος) η κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία (νόμοι 1876/1990 και 3899/2010)  για την επίλυση εργασιακών θεμάτων (αύξηση αποδοχών, επιδόματα, άδειες, αργίες, κ.λπ.).

Συγκεκριμένα κρίθηκε ότι το άρθρο 3 της Π.Υ.Σ. 6/2012 με το οποίο ορίσθηκε ότι «η προσφυγή στην διαιτησία προϋποθέτει σε κάθε περίπτωση συμφωνία των μερών, αντίκειται στο άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος και ως εκ τούτου είναι ακυρωτέα».

Παράλληλα, με την απόφαση του ΣτΕ επανήλθε η διαιτησία στο παλαιό νομοθετικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίοι  μπορούσαν να πηγαίνουν στην διαιτησία προς επίλυση όλα τα θέματα των εργασιακών σχέσεων και όρων (μισθοί, επιδόματα, άδειες, κ.λπ.). Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν αντισυνταγματική τη ρύθμιση τόσο της Π.Υ.Σ. 6/2012, όσο και του νόμου 3899/2010 που περιόριζε τη διαιτησία αποκλειστικά μόνο στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου.

Η διαιτησία είναι ένας ο μηχανισμός επίλυσης συλλογικών διαφορών εργασίας σε περίπτωση αποτυχίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Στη διαιτησία (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας) μπορεί να προσφύγει είτε η πλευρά των εργαζομένων (συνδικαλιστικές οργανώσεις) είτε η πλευρά των εργοδοτών, αφού αποτύχουν οι μεταξύ τους διαπραγματεύσεις για τη σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας, που αρχίζουν, κατά κανόνα, μετά τη λήξη ισχύος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Μπορεί όμως και μονομερώς να προσφύγει μια από τις δύο πλευρές, χωρίς τη συναίνεση της άλλης.

Επίσης, στη διαιτησία του Ν. 1876/1990 μπορεί να οδηγηθούν όλες οι διαφορές που προκύπτουν από επιχειρησιακές, κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπως είναι μισθολογικές διαφορές, η χορήγηση επιδομάτων, κ.ά.

Με άλλα λόγια  με την προϊσχύουσα νομοθεσία, αν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων δεν κατέληγαν σε κοινή συμφωνία, οποιοδήποτε από τα δύο μέρη είχε τη δυνατότητα να ενεργοποιήσει τη διαδικασία διαιτητικής επίλυσης της διαφοράς ώστε να ρυθμιστούν οι όροι αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων, είτε του κλάδου, τον οποίο αφορούσε η διαφορά, είτε του συνόλου των εργαζομένων, αν αντικείμενο της διαφοράς ήταν η σύναψη εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Με την 6/2012 Π.Υ.Σ. καταργήθηκε η δυνατότητα αυτή έτσι ώστε, σε περίπτωση κατά την οποία η συλλογική διαφορά δεν κατέληγε σε συμφωνία, δεν υπήρχε δυνατότητα να επιβληθούν γενικοί όροι εργασίας, υποχρεωτικοί για τους εργοδότες. Η ακύρωση της σχετικής διάταξης της Π.Υ.Σ. έχει ως συνέπεια να επανέρχεται σε ισχύ το παλαιότερο καθεστώς ως προς το θέμα αυτό.

Υπενθυμίζεται ότι το άρθρο 3 της 6/2012 Π.Ν.Π. προβλέπει ρητά ότι «από 14.2.2012 η προσφυγή στη διαιτησία γίνεται αποκλειστικά με κοινή συμφωνία των μερών». Επίσης, προβλέπεται ότι οι «προσφυγές που έχουν κατατεθεί στον Ο.Μ.Ε.Δ. μέχρι 28.2.2012 και δεν έχει εκδοθεί διαιτητική απόφαση, αν μεν έχουν κατατεθεί μονομερώς δεν συζητούνται και τίθενται στο αρχείο, ενώ αν έχουν κατατεθεί με κοινή συμφωνία των μερών κρίνονται».

Να σημειωθεί ότι με βάση τον Ν. 4093/2012 που ακολούθησε, το λεγόμενο και Μνημόνιο ΙΙΙ (πρόκειται για το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής), οι κατώτατες αποδοχές δεν καθορίζονται πλέον από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας μετά από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις εργοδοτικές οργανώσεις (Σ.Ε.Β., Γ.Σ.Β.Ε.Ε., Ε.Σ.Ε.Ε.) και την Γ.Σ.Ε.Ε., αλλά με νόμο.

Εξάλλου, με το Μνημόνιο ΙΙΙ καταργήθηκε μετά το 2012 το επίδομα γάμου το οποίο αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος του κατώτατου μισθού που καθοριζόταν με την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας, ενώ «πάγωσε» και το επίδομα τριετιών (ωρίμανσης).

Η διαδρομή της υπόθεσης

Τον Ιανουάριο του 2012  είχαν προσφύγει ΣτΕ μεταξύ των άλλων, η Γ.Σ.Ε.Ε., η Ο.Τ.Ο.Ε., η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.Σ.Υ.), Σύλλογοι τραπεζοϋπαλλήλων (Γενικής Τραπέζης Ελλάδος, Τράπεζας Αττικής και στη Marfin-Εγνατία Τράπεζα), καθώς και άλλα σωματεία εργαζομένων.

Στις 7 Δεκεμβρίου 2012 συζητήθηκε η υπόθεση ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ. Πρόεδρος ήταν ο Κωνσταντίνος Μενουδάκος, εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Ηρακλής Τσακόπουλος και συμμετείχαν συνολικά 31 δικαστές. Εξ΄ αυτών, δύο ήταν αντιπρόεδροι (Αθανάσιος Ράντος και Δημοσθένης Πετρούλιας), τρεις ήταν πάρεδροι χωρίς δικαίωμα ψήφου και δύο σύμβουλοι Επικρατείας ήταν αναπληρωματικοί. Τον Απρίλιο του 2013 πραγματοποιήθηκε η διάσκεψη των δικαστών κεκλεισμένων των θυρών. Η υπόθεση έμεινε στα χέρια του  εισηγητή 19 μήνες  και σήμερα δημοσιεύθηκε η επίμαχη απόφαση.

Τι υποστήριζαν

Οι προσφεύγοντες ζητούσαν να ακυρωθεί η υπ' αριθμ. 6/28.2.2012 πράξη του υπουργικού συμβουλίου, με την οποία (κατ' επιταγήν του Μνημονίου ΙΙ) καταργείται η προστασία των εργαζομένων από τις απολύσεις, επέρχονται επιπτώσεις σε βάρος των εργαζομένων μετά τη λήξη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (η λεγόμενη «μετενέργεια»), καταργείται ουσιαστικά η διαιτησία που καθιερώθηκε με τον Ν. 1876/1990, μειώνεται ο κατώτατος μισθός κατά 22% και για τους νέους κάτω των 25 ετών κατά 32% κ.ά.

Ως προς το θέμα της διαιτησίας έχει υποστηριχθεί στις αιτήσεις ακύρωσης ότι η κατάργησή της παραβιάζει το άρθρο 22 του Συντάγματος, τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και την Ε.Σ.Δ.Α., καθώς επέρχεται η καταστροφή του συστήματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και οδηγούνται οι εργαζόμενοι στη σύναψη ατομικών συμβάσεων εργασίας, με όποιες συνέπειες αυτό συνεπάγεται.

Στις προσφυγές τους υποστήρζαν ότι τόσο το Μνημόνιο ΙΙ όσο και η εφαρμοστική αυτού υπ' αριθμ. 6/28.2.2012 πράξη του υπουργικού συμβουλίου παραβιάζουν τα άρθρα 22, 23 (προστασία της εργασίας και της συνδικαλιστικής ελευθερίας), 26 (οργάνωση των τριών λειτουργιών) και 43 (προϋποθέσεις έκδοσης Προεδρικών Διαταγμάτων) του Συντάγματος, καθώς επεμβαίνουν καταργητικά στις ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας και δυσχεραίνουν ανυπέρβλητα το πλαίσιο διευθέτησης των συλλογικών διαφορών εργασίας, και ειδικά μέσω της πλήρους λειτουργικής αποδυνάμωσης του θεσμού της διαιτησίας.

Επίσης, υποστηρίχθηκε στις προσφυγές ότι παραβιάζεται και το άρθρο 5 του Συντάγματος (ελευθερία συμμετοχής στην οικονομική ζωή της χώρας), καθώς τα νέα νομοθετικά μέτρα επεμβαίνουν σε συμβατικούς όρους που «συμφωνήθηκαν μεταξύ ιδιωτών πριν από δεκαετίες, σε επιχειρήσεις αμιγώς ιδιωτικές, που μπορεί να είναι και απολύτως υγιείς και κερδοφόρες και μάλιστα χωρίς καν την επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος». Η παρέμβαση όμως αυτή, υποστηρίχθηκε  ότι υπερβαίνει κάθε αναγκαίο μέτρο, κάθε έννοια αναλογικότητας και θίγει ευθέως στον πυρήνα του το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της οικονομικής ελευθερίας.

Τέλος, έλεγαν στις προσφυγές τους ότι το Μνημόνιο ΙΙ αντίκειται στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της (Ε.Σ.Δ.Α.), το οποίο προστατεύει την περιουσία (στην έννοια της οποίας περιλαμβάνονται και οι αποδοχές των εργαζομένων), στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας 87, 98 και 154, καθώς και σε Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πηγη