Ένας από τους στόχους του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
στο πεδίο της αμυντικής βιομηχανίας ήταν η Τουρκία να κατασκευάσει τα
δικά της αεροπλανοφόρα και, τελικά, να γίνει ανεξάρτητη στον τομέα της
Άμυνας.
Λίγες χώρες παγκοσμίως το έχουν καταφέρει. Μόλις οκτώ Ναυτικά έχουν αεροπλανοφόρα ενώ άλλες έξι διαθέτουν πολεμικά πλοία ικανοποιητικού μήκους για να χρησιμοποιηθούν από αεροσκάφη με μικρές απαιτήσεις απονήωσης ή δυνατότητες κατακόρυφης προσγείωσης (STOVL).
Μόνο εννέα χώρες στον κόσμο είναι σε θέση να κατασκευάσουν τα δικά τους αεροπλανοφόρα.
Η Τουρκία κατασκευάζει δύο αμφίβια πλοία πολλαπλών ρόλων, το TCG Anadolu και το TCG Trakya, στα πρότυπα του Juan Carlos της Ισπανίας. Αυτά τα πλοία, τα οποία θα θεωρούνται αεροπλανοφόρα από το τουρκικό κοινό, θα είναι τα μεγαλύτερα πολεμικά πλοία στον τουρκικό στόλο, μήκους άνω των 230 μέτρων και εκτοπίσεως σχεδόν 27.500 τόνων.
Όμως, το όνειρο του εθνικού αεροπλανοφόρου της Τουρκίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απόκτηση του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας της Ρωσίας S-400. Η Ουάσιγκτον φαίνεται αποφασισμένη να εμποδίσει την αγορά αυτή, καθώς οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένα την κυβέρνηση της Αγκύρας για τις κυρώσεις καθώς και την ενδεχόμενη απομάκρυνσή της από το προηγμένο πρόγραμμα παραγωγής του αεροσκάφους F-35.
Η Τουρκία σχεδιάζει να αγοράσει 100 αεροσκάφη F-35A για την Πολεμική της Αεροπορία και 16 F-35B για το Πολεμικό της Ναυτικό τα οποία πρόκειται να αναπτύξει στα αεροπλανοφόρα της. Μέχρι στιγμής, τέσσερα F-35A έχουν παραδοθεί «τεχνικά» (σ.σ. υπό την έννοια ότι παραμένουν σε αμερικανικό έδαφος) στην Τουρκία, αν και τα αεριωθούμενα παραμένουν στις Ηνωμένες Πολιτείες για την εκπαίδευση των πιλότων. Δεν είναι σαφές πότε θα μπορούσαν να μεταφερθούν στην Τουρκία, καθώς το Πεντάγωνο ανέστειλε τις παραδόσεις εξοπλισμού F-35 στην Τουρκία στις αρχές Απριλίου.
Παρά τις επανειλημμένες δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων ότι η συμφωνία S-400 θα προχωρήσει, ακόμη και ο Ερντογάν ανησυχεί για τον αντίκτυπο της απάντησης των Η.Π.Α., ιδιαίτερα όσον αφορά το όνειρο του για εθνικό αεροπλανοφόρο της Τουρκίας.
Για να ενταχθεί στο «κλειστό κλαμπ» των χωρών που εκμεταλλεύονται τα αεροπλανοφόρα η Τουρκία έχει λίγες επιλογές. Τα βρετανικά Harrier δεν έχουν παραχθεί για σχεδόν δύο δεκαετίες και αρχίζουν να παροπλίζονται. Η μόνη επιλογή που απομένει στην Τουρκία είναι τα μαχητικά αεροσκάφη F-35B της Lockheed Martin.
«Το F-35B είναι το μόνο αεροσκάφος που μπορεί να πετάξει από το TCG Anadolu. Εξ όσων γνωρίζω, δεν υπάρχουν για την ώρα άλλα αεροσκάφη STOVL σε παραγωγή», δήλωσε ο Robert Farley, λέκτορας της Σχολής Διπλωματίας και Διεθνούς Εμπορίου Patterson στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι.
«Έχουν υπάρξει κάποιες φήμες ότι η Ρωσία ή η Κίνα εργάζονται για ένα νέο μαχητικό STOVL, αλλά θα ήταν χρόνια μακριά (από την υλοποίησή του), ίσως να μην είναι stealth και θα ήταν ένα πολύ ριψοκίνδυνο στοίχημα», ανέφερε.
Το TCG Anadolu έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει ένα αμφίβιο τάγμα μαζί με οχήματα μάχης και υποστήριξης, να διεξάγει εργασίες εκφόρτωσης και να παρέχει αεροπορική υποστήριξη με τα ελικόπτερα του. Θα μπορούσε επίσης να λάβει μέρος σε ανθρωπιστικές αποστολές, όπως για παράδειγμα για να παράσχει ανακούφιση από καταστροφές.
Με το F-35B, το TCG Anadolu αυξάνει την επιχειρησιακή εμβέλειά του και την αποτελεσματικότητά του και είναι σε θέση να αμυνθεί καλύτερα εναντίον εχθρικών αεροσκαφών και πολεμικών πλοίων και να διεξάγει αποστολές επίγειας κρούσης και αναγνώρισης και να παρέχει μεγαλύτερη αεροπορική υποστήριξη. «Το F-35B αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι του δυναμικού μάχης υψηλού επιπέδου», δήλωσε ο Farley.
Με το F-35B, το TCG Anadolu και το TCG Trakya θα μεταμόρφωσαν τις περιφερειακές δυνατότητες της Τουρκίας σε παγκόσμια ικανότητα προβολής δυνάμεων και θα χρησιμεύσουν ως σύμβολο.
«Το TCG Anadolu, σε συνδυασμό με το F-35, ικανοποιεί την επιθυμία της Τουρκίας να αναπτύξει μια πλατφόρμα αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους πέρα από την άμεση περιφέρεια της Τουρκίας. Κάποιος μπορεί να φανταστεί ότι αυτό θα ήταν χρήσιμο στον Περσικό Κόλπο ή το Κέρας της Αφρική», δήλωσε ο Ryan Gingeras από το Αμερικανικό Ναυτικό Μεταπτυχιακό Σχολείο. «Πέρα από αυτό, είναι σαφώς ζήτημα κύρους. Η ύπαρξη αεροσκάφους που μεταφέρει αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας θεωρείται σαφώς ως δείκτης ότι έχει παγκόσμια επιρροή και ηγείται στο χώρο των μουσουλμανικών κρατών ».
Τώρα ένα σημαντικό εμπόδιο που βάζει φρένο στις φιλοδοξίες της Τουρκίας είναι η επιμονή στην αγορά του συστήματος S-400 της Ρωσίας.
*Το άρθρο του Salim Kahraman δημοσιεύτηκε στο Ahval
Λίγες χώρες παγκοσμίως το έχουν καταφέρει. Μόλις οκτώ Ναυτικά έχουν αεροπλανοφόρα ενώ άλλες έξι διαθέτουν πολεμικά πλοία ικανοποιητικού μήκους για να χρησιμοποιηθούν από αεροσκάφη με μικρές απαιτήσεις απονήωσης ή δυνατότητες κατακόρυφης προσγείωσης (STOVL).
Μόνο εννέα χώρες στον κόσμο είναι σε θέση να κατασκευάσουν τα δικά τους αεροπλανοφόρα.
Η Τουρκία κατασκευάζει δύο αμφίβια πλοία πολλαπλών ρόλων, το TCG Anadolu και το TCG Trakya, στα πρότυπα του Juan Carlos της Ισπανίας. Αυτά τα πλοία, τα οποία θα θεωρούνται αεροπλανοφόρα από το τουρκικό κοινό, θα είναι τα μεγαλύτερα πολεμικά πλοία στον τουρκικό στόλο, μήκους άνω των 230 μέτρων και εκτοπίσεως σχεδόν 27.500 τόνων.
Όμως, το όνειρο του εθνικού αεροπλανοφόρου της Τουρκίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απόκτηση του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας της Ρωσίας S-400. Η Ουάσιγκτον φαίνεται αποφασισμένη να εμποδίσει την αγορά αυτή, καθώς οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένα την κυβέρνηση της Αγκύρας για τις κυρώσεις καθώς και την ενδεχόμενη απομάκρυνσή της από το προηγμένο πρόγραμμα παραγωγής του αεροσκάφους F-35.
Η Τουρκία σχεδιάζει να αγοράσει 100 αεροσκάφη F-35A για την Πολεμική της Αεροπορία και 16 F-35B για το Πολεμικό της Ναυτικό τα οποία πρόκειται να αναπτύξει στα αεροπλανοφόρα της. Μέχρι στιγμής, τέσσερα F-35A έχουν παραδοθεί «τεχνικά» (σ.σ. υπό την έννοια ότι παραμένουν σε αμερικανικό έδαφος) στην Τουρκία, αν και τα αεριωθούμενα παραμένουν στις Ηνωμένες Πολιτείες για την εκπαίδευση των πιλότων. Δεν είναι σαφές πότε θα μπορούσαν να μεταφερθούν στην Τουρκία, καθώς το Πεντάγωνο ανέστειλε τις παραδόσεις εξοπλισμού F-35 στην Τουρκία στις αρχές Απριλίου.
Παρά τις επανειλημμένες δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων ότι η συμφωνία S-400 θα προχωρήσει, ακόμη και ο Ερντογάν ανησυχεί για τον αντίκτυπο της απάντησης των Η.Π.Α., ιδιαίτερα όσον αφορά το όνειρο του για εθνικό αεροπλανοφόρο της Τουρκίας.
Για να ενταχθεί στο «κλειστό κλαμπ» των χωρών που εκμεταλλεύονται τα αεροπλανοφόρα η Τουρκία έχει λίγες επιλογές. Τα βρετανικά Harrier δεν έχουν παραχθεί για σχεδόν δύο δεκαετίες και αρχίζουν να παροπλίζονται. Η μόνη επιλογή που απομένει στην Τουρκία είναι τα μαχητικά αεροσκάφη F-35B της Lockheed Martin.
«Το F-35B είναι το μόνο αεροσκάφος που μπορεί να πετάξει από το TCG Anadolu. Εξ όσων γνωρίζω, δεν υπάρχουν για την ώρα άλλα αεροσκάφη STOVL σε παραγωγή», δήλωσε ο Robert Farley, λέκτορας της Σχολής Διπλωματίας και Διεθνούς Εμπορίου Patterson στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι.
«Έχουν υπάρξει κάποιες φήμες ότι η Ρωσία ή η Κίνα εργάζονται για ένα νέο μαχητικό STOVL, αλλά θα ήταν χρόνια μακριά (από την υλοποίησή του), ίσως να μην είναι stealth και θα ήταν ένα πολύ ριψοκίνδυνο στοίχημα», ανέφερε.
Το TCG Anadolu έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει ένα αμφίβιο τάγμα μαζί με οχήματα μάχης και υποστήριξης, να διεξάγει εργασίες εκφόρτωσης και να παρέχει αεροπορική υποστήριξη με τα ελικόπτερα του. Θα μπορούσε επίσης να λάβει μέρος σε ανθρωπιστικές αποστολές, όπως για παράδειγμα για να παράσχει ανακούφιση από καταστροφές.
Με το F-35B, το TCG Anadolu αυξάνει την επιχειρησιακή εμβέλειά του και την αποτελεσματικότητά του και είναι σε θέση να αμυνθεί καλύτερα εναντίον εχθρικών αεροσκαφών και πολεμικών πλοίων και να διεξάγει αποστολές επίγειας κρούσης και αναγνώρισης και να παρέχει μεγαλύτερη αεροπορική υποστήριξη. «Το F-35B αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι του δυναμικού μάχης υψηλού επιπέδου», δήλωσε ο Farley.
Με το F-35B, το TCG Anadolu και το TCG Trakya θα μεταμόρφωσαν τις περιφερειακές δυνατότητες της Τουρκίας σε παγκόσμια ικανότητα προβολής δυνάμεων και θα χρησιμεύσουν ως σύμβολο.
«Το TCG Anadolu, σε συνδυασμό με το F-35, ικανοποιεί την επιθυμία της Τουρκίας να αναπτύξει μια πλατφόρμα αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους πέρα από την άμεση περιφέρεια της Τουρκίας. Κάποιος μπορεί να φανταστεί ότι αυτό θα ήταν χρήσιμο στον Περσικό Κόλπο ή το Κέρας της Αφρική», δήλωσε ο Ryan Gingeras από το Αμερικανικό Ναυτικό Μεταπτυχιακό Σχολείο. «Πέρα από αυτό, είναι σαφώς ζήτημα κύρους. Η ύπαρξη αεροσκάφους που μεταφέρει αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας θεωρείται σαφώς ως δείκτης ότι έχει παγκόσμια επιρροή και ηγείται στο χώρο των μουσουλμανικών κρατών ».
Τώρα ένα σημαντικό εμπόδιο που βάζει φρένο στις φιλοδοξίες της Τουρκίας είναι η επιμονή στην αγορά του συστήματος S-400 της Ρωσίας.
*Το άρθρο του Salim Kahraman δημοσιεύτηκε στο Ahval
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου