οδικώς με μαζεύουνε, να μεθάς δεν προφταίνεις,
αλλά δες πως με άφησαν άνεργο
και δεν πιάνουνε μόνο εκείνους,
τους ίδιους γνωστούς που για πήδημα ψύλλου εδώ
κι είκοσι χρόνια από τους πρώτους αρπάζουνε, όχι.
Ψυχικό, Περιστέρι, Κηφισιά, Δραπετσώνα, Κολωνάκι,
κάνεις άκρη, πάλι εμένα πως μ' άφησαν άνεργο,
τέτοια νύχτα που θα 'κανα θραύση, κάτι τέτοιο εγώ,
για καλό δεν το βλέπω σημάδι, γιατί παλαβοί,
προσέχουν εδώ, τη δουλειά που τους έκανα ως τώρα εγώ,
θα την κάνουνε μόνοι τους μ' άλλα μέσα κι ανθρώπους δικούς τους.
Γιατί ίσως φοβηθείς που εμένα, που ως τώρα μέσα ήμουνα,
σ' όλα το δεξί τους το χέρι, με αφήνουν σα σκλάβο σου από 'ξω.
Πάει πανικός άλλο σύστημα κι από πείρα σου λέω θα 'ναι τέτοιο το δράμα,
που ως κι εμένα το κάθαρμα, χωρίς έγκλημα και χωρίς συγχασιά θα θυμάσαι,
για να δουμε, λες θα γίνει αιτία ν' αλλάξω, να βρω τρόπο να βγω απ' τη λάσπη.
Άκου τη νεκρική σιγαλιά, τι βαρύ χτυποκάρδι, μες στα δόλια τα σπίτια,
τι ξημέρωμα ψόφιο, καίει τη μοναξιά, λες και πέθανε κάποιος.
Δε μ' αρέσει, αχ ασόψωνται αυτοί οι αρχηγοί οι λογάδες,
που για πλάκα δική τους φωνάζανε, λύκοι, λύκοι,
που είναι τώρα που οι λύκοι που λέγανε, επλακώσαν στ' αλήθεια.
Το θυμάσαι αδερφέ αυτό δα το σοφό παραμύθι,
κάπως έτσι την πάθαμε, άκου δω.
Ήταν ένας βοσκός αρχιψεύτης που φώναζε, λύκοι, λύκοι
κι οι γειτόνοι του τρέχανε ξανά και μανά για βοήθεια, ώσπου μάθαν το ψέμα.
Αλλά να 'σου μια νύχτα που οι λύκοι, κορόιδο ήτανε, επλακώσαν στ' αλήθεια,
καλή ώρα όπως τώρα λύκοι, λύκοι, οι γειτόνοι δε δίνουνε βάση.
Μόνος κι έρημος μένει ο φίλος και αφήνει τα πρόβατα λίγα-λίγα,
να τα τρώνε οι λύκοι να χορτάσουν κι έτσι αυτός να γλιτώσει.
Μα τα πρόβατα τελειώσαν γρήγορα κι ήρθε τότε η σειρά του βοσκού,
καλή ώρα όπως θα 'ρθει κι εδώ η σειρά του δικού μας.
Μα εδώ φιλαράκο, στης ψυχής μου το βάθρο
κι έτσι που 'ρθαν τα πράγματα, δε με νοιάζει γι' αυτόν,
για τα πρόβατα κλαίω.
Δίσκος: Εχθρός λαός
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Copyright: 1975
Δισκογραφική εταιρία: Minos
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου