Η ζωή συνεχίζεται απέναντι στη φρίκη του πολέμου. Περισσότεροι από 115.000 είναι οι νεκροί και έξι εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι, στα δυόμιση και πλέον χρόνια της σύγκρουσης.
Τα μαθήματα στο χωριό είχαν διακοπεί για ένα χρόνο. Ο εμφύλιος έχει στιγματίσει αυτά τα παιδιά στην πιο τρυφερή τους ηλικία. «Πάμε για μάθημα με το φόβο των βομβαρδισμών», λένε οι μαθητές.
Ο μικρός Άμπντο επιστρέφει στο σπίτι. Ο πατέρας του, μαχητής του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, τον υποδέχεται και διαβάζουν τα μαθήματα της επόμενης ημέρας.
«H ζωή μας είναι πολύ δύσκολη. Δεν έχουμε τίποτα να δώσουμε στα παιδιά μας. Όταν θέλουμε ένα μολύβι ή βιβλία ή άλλα σχολικά είδη δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα στα μαγαζιά», δηλώνει ο Άχμεντ Αλ Φίρκι, πατέρας του Άμπντο.
Αν ο πόλεμος συνεχιστεί, ο γιος του έχει καθήκον να γίνει μαχητής, λέει Άχμεντ. Ο μικρός όμως θέλει να γίνει γιατρός.
Όταν ο δημοσιογράφος τον ρωτά τι ονειρεύεται τη νύχτα, ο Άμπντο μένει σιωπηλός… Τι να μπορέσει να ονειρευτεί όσο ο εφιάλτης του πολέμου συνεχίζεται;
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου