Εθελοντές «Ζωγράφοι σε δράση», ομορφαίνουν τα σχολεία με ωραίες εικόνες στους τοίχους και δίνουν χρώμα στα μουντά κτίρια

Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε την περασμένη Δευτέρα τους μαθητές του 9ου Δημοτικού Ειδικού Σχολείου στο Γουδί, το οποίο συστεγάζεται με δύο ακόμα δημοτικά. Σε αυτό φοιτούν 32 παιδιά με αυτισμό, κινησιακά και αναπτυξιακά προβλήματα. Αίθουσες στις οποίους περνούν τη μέρα τους, αλλά και το προαύλιο, είχαν βαφτεί με ζωηρά χρώματα και σχέδια.
Βλέποντας τις τοιχογραφίες τα παιδιά έμειναν να κοιτάνε αποσβολωμένα για ώρα, ενώ οι ζωγραφιές στο προαύλιο προσέφεραν αμέσως αφορμή για παιχνίδι -το πολύχρωμο σαλιγκάρι, το φίδι και τα άλλα σχέδια έπιασαν τόπο.



Οι ζωγραφιές δημιουργήθηκαν τις δύο προηγούμενες ημέρες από μέλη της ομάδας «Ζωγράφοι σε Δράση για τα Παιδιά», οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο σχολείο βάφοντας τοίχους και άσφαλτο. Πρόκειται κυρίως για ζωγράφους που απαντούν έμπρακτα στο ερώτημα «πώς μπορεί να βοηθήσει η Τέχνη τον καιρό της κρίσης», ενώ στην ομάδα έχουν προστεθεί και άλλα άτομα, τα οποία αγαπούν τη ζωγραφική και την προσφορά.

Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον εθελοντισμό είναι ιδιαίτεροι εξ ορισμού· με υψηλό αίσθημα καθήκοντος, καθώς πολλές φορές και οι ίδιοι έχουν αντιμετωπίσει το άσχημο πρόσωπο της ζωής. «Η προσπάθεια ξεκίνησε το 2010, είχα ζωγραφίσει το δωμάτιο του εγγονού μου και μετά σκέφτηκα γιατί να μην το κάνω και για άλλα παιδάκια. Ξεκίνησε από πολύ λίγα άτομα, δουλέψαμε πολύ με το facebook και τώρα έχουμε ένα βασικό πυρήνα 25 - 30 ζωγράφων» μας λέει η Ειρήνη Κουρτζέλλη, ζωγράφος, 59 ετών. Οι δράσεις της ομάδας αφορούν κυρίως τοιχογραφίες σε χώρους για παιδιά με ειδικές ανάγκες. «Δεν μπορούμε προς το παρόν να επεκταθούμε και στα υπόλοιπα σχολεία γιατί μας λείπουν χέρια» συμπληρώνει.



(Από παρόμοια δράση στο Ίδρυμα Χατζηκώνστα)

Οπως λέει, η ομάδα δεν δέχεται δωρεές σε χρήματα. Αυτές συγκεντρώνονται από τους φορείς που φιλοξενούν τα παιδιά, μετατρέπονται σε μπογιές διάφορων χρωμάτων, οι οποίες παραδίδονται στους ζωγράφους. Στη δράση που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο οι ζωγράφοι κοιτούσαν σχεδόν λαίμαργα τα κουτιά με τα χρώματα που τους παραδόθηκαν, προτού αυτά απλωθούν σε τοίχους και πατώματα σχηματίζοντας συννεφάκια, αερόστατα και άλλα σχέδια. Οποιος έχει έρθει σε επαφή με εικαστικούς, γνωρίζει ότι συνήθως δυσκολεύονται να θεωρητικολογήσουν επάνω στη ζωγραφική και προτιμούν απλώς να ζωγραφίζουν σιωπηλά. Αυτό περιμέναμε ότι θα συνέβαινε και το περασμένο Σαββατοκύριακο, ωστόσο, όπως διαπιστώσαμε κατά την επίσκεψή μας, η δράση περιελάμβανε και ζωηρές συζητήσεις, αστεία, γνωριμίες με τους νέους εθελοντές. Οταν οι κουβέντες τους κούραζαν, επικεντρώνονταν ξανά στη δημιουργική και χειρωνακτική δουλειά τους, κάτι που σύμφωνα με ορισμένες έρευνες συμβάλλει στο να αισθάνεται κανείς ευτυχισμένος.



(Από παρόμοια δράση στο Ίδρυμα Χατζηκώνστα)

Εν γένει ο εθελοντισμός συμβάλλει στο να αισθάνεται κάποιος ευτυχισμένος. Αυτό μας επιβεβαιώνει και η 39χρονη Γιώτα Βόνη, εκπαιδευτικός και ζωγράφος, μέλος της ομάδας. «Κάθε φορά αισθάνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Οταν προσφέρω αισθάνομαι μια πληρότητα». Η ίδια πιστεύει ότι κοινό χαρακτηριστικό πολλών εθελοντών είναι ότι έχουν βρει τρόπο να μετατρέψουν τις δυσάρεστες εμπειρίες τους σε «δύναμη και προσφορά» για τους άλλους. «Είναι ωραίο να ανήκουμε σε ομάδα και να κάνουμε κάτι που μας αρέσει. Αγαπώ τη ζωγραφική και τα παιδιά, για τα οποία ζωγραφίζουμε» μας λέει η Ναταλία Ραυτοπούλου, 29 ετών αρχιτέκτονας, πρόσφατο μέλος της ομάδας. Η ίδια μάλλον επιλέγει να αφοσιωθεί στο πινέλο της παρά στη συνέντευξη. Παίρνουμε και εμείς ένα πινέλο και προσπαθούμε να ζωγραφίσουμε κάτι απλό, ανέμελο, σε ζωηρά χρώματα. Τελικά, δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται.πηγη