«Η Ευρώπη συνεχίζει να πορεύεται σε έναν δρόμο αδιέξοδο. Το
βασικό στρατήγημα των κυρίαρχων δυνάμεων σήμερα, είναι αυτό της
δημιουργίας μιας ειδικής οικονομικής ζώνης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια,
μιας ειδικής οικονομικής ζώνης με χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους και
ελαστικά εργαζόμενους»,
τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στη συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή του Στέφανο Ροντοτά και των ευρωβουλευτών της «Λίστας Τσίπρα», για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της εργασίας και των κοινωνικών αγαθών στην Ιταλία και την Ευρώπη.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, υπογράμμισε ότι «Αυτό που σήμερα είναι αναγκαίο, τόσο για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όσο και για το σύνολο των χωρών και των λαών της Ευρώπης, είναι η ανατροπή αυτής της στρατηγικής. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ μία πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία των λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας», η οποία βασίζεται σε τρεις στόχους. «Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ένα new deal», για επιστροφή στην ανάπτυξη, μια συνολική ευρωπαϊκή λύση στο θέμα του χρέους, ενώ ο τρίτος στόχος «είναι ο στόχος της ανάκτησης των κοινωνικών κατακτήσεων, ο στόχος ανάκτησης της δημοκρατίας, στις χώρες μας και στην Ευρώπη».
Ο Αλέξης Τσίπρας, τόνισε ότι «Διότι η Ευρώπη αν συνεχίσει σε αυτό τον αδιέξοδο δρόμο, πολύ γρήγορα θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε υπαρξιακού χαρακτήρα επιλογές. Δεν μπορεί στην καρδιά της Ευρώπης να υπάρχουν οικονομικές ζώνες με εργασιακές σχέσεις τύπου νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό βρίσκεται σε σύγκρουση με το πολιτιστικό κεκτημένο των ευρωπαϊκών λαών», για να προσθέσει ότι «Άρα η Ευρώπη είτε θα επανέλθει στον δρόμο της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, είτε θα πάψει να υφίσταται ως ενιαίο οικοδόμημα. Και πιστεύω ότι ο δικός μας ρόλος, ο ρόλος της ευρωπαϊκής αριστεράς σε αυτές τις εξελίξεις, θα είναι καθοριστικός».
Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από τη συνέντευξη Τύπου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα:
«Θα ήθελα εισαγωγικά να εκφράσω τη χαρά και την ικανοποίησή μου που βρίσκομαι σήμερα ανάμεσα στους συντρόφους μου εδώ στην Ιταλία, που πέτυχαν μία σπουδαία επιτυχία, αν λάβει κανείς υπόψη του τις συνθήκες στις οποίες δόθηκε αυτή η μάχη. Διότι σε συνθήκες ενός σφοδρού επικοινωνιακού πολέμου και απομόνωσης, χωρίς οικονομικά μέσα, αλλά με την πίστη στις ιδέες και στην ανάγκη να υπάρξει μια ειλικρινής ριζοσπαστική αριστερή φωνή στην ιταλική πολιτική σκηνή, κατάφερε η «Άλλη Ευρώπη» να πάρει το 4% και να εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο.
Πιστεύω βέβαια ότι οι δυνατότητες που μπορεί να έχει η ιταλική αριστερά, ιδίως σε μία χώρα που βάλλεται από μία επίθεση βάρβαρων και αντιλαϊκών μέτρων, είναι πολύ μεγαλύτερες. Για αυτό το λόγο πιστεύω ότι το επόμενο διάστημα θα πρέπει να υπάρξουν οι κατάλληλες ενωτικές διαδικασίες που θα δώσουν τη δυνατότητα στην ιταλική αριστερά να παίξει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Θέλω επίσης εισαγωγικά να εκφράσω τη μεγάλη ανησυχία μου για την πορεία της Ευρώπης. Η Ευρώπη συνεχίζει να πορεύεται σε έναν δρόμο αδιέξοδο. Το βασικό στρατήγημα των κυρίαρχων δυνάμεων σήμερα, είναι αυτό της δημιουργίας μιας ειδικής οικονομικής ζώνης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, μιας ειδικής οικονομικής ζώνης με χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους και ελαστικά εργαζόμενους.
Και προφανώς αυτό το στρατήγημα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, είναι που δημιουργεί σήμερα μία Ευρώπη διχασμένη. Και όλοι συνειδητοποιούμε ότι για να μπορέσουν αυτές οι επιλογές, οι επιλογές της εσωτερικής υποτίμησης και της ελαστικοποίησης της εργασίας, να επιτευχθούν, απαιτείται η κατάλυση των συνταγματικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, η συρρίκνωση της δημοκρατίας. Το πρώτο θύμα αυτής της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια ήταν η ίδια η δημοκρατία και οι κοινωνικές μεταπολεμικές κατακτήσεις. Ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό Νότο, τα συντάγματα των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, είναι αποτελέσματα κοινωνικών συμβιβασμών, υπό την ηγεμονία του εργατικού κινήματος.
Στην Ιταλία μετά την αντιφασιστική νίκη, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία μετά τις δικτατορίες. Αυτού του είδους η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση που λαμβάνει χώρα σήμερα στον ευρωπαϊκό Νότο ιδιαίτερα, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με τα συντάγματα αυτά σε λειτουργία. Για αυτό και τα συντάγματά μας, οι κανόνες της δημοκρατίας, αλλά και οι κοινωνικές κατακτήσεις μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο είναι εχθρός της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα στην Ευρώπη. Και θέλω να εκφράσω ταυτόχρονα και την ανησυχία μου, διότι βλέπω πως και η νέα ιταλική κυβέρνηση ενώ αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο της δημοσιονομικής πολιτικής, εντούτοις προσχωρεί στις βασικές παραδοχές της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα.
Άκουσα μάλιστα ότι ο πρωθυπουργός σας δήλωσε ότι συμφωνεί με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, απλά ζητά μία χαλάρωση αυτού του Συμφώνου. Είναι σαν να λέει κανείς ότι συμφωνεί με την ιδέα να φοράει έναν ζουρλομανδύα, απλά θέλει να τον έχει λίγο πιο χαλαρό. Και την ίδια στιγμή είναι έτοιμος, ως παραχώρηση για να χαλαρώσουν λίγο αυτό τον ζουρλομανδύα, να προσχωρήσει πλήρως στη λογική της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασης, δηλαδή να δώσει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που γκρεμίζουν τις κοινωνικές κατακτήσεις και τη Δημοκρατία.
Εγώ λοιπόν θα έλεγα ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και αυτή η προσήλωση στα αριθμητικά όρια και τους δείκτες του ελλείμματος, του χρέους και του πληθωρισμού, είναι μία από τις αιτίες για την παράταση της ύφεσης και της κρίσης στην Ευρώπη. Η ίδια η κρίση άλλωστε, αυτά τα τελευταία 4-5 χρόνια έχει διαψεύσει τη βασική παραδοχή στην οποία στηρίζεται αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας. Την παραδοχή δηλαδή ότι η δημοσιονομική σταθερότητα είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Σήμερα διαπιστώνουμε το αντίθετο. Όσο αργεί η ανάπτυξη, τόσο κινδυνεύει η δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά κυρίως η κοινωνική σταθερότητα.
Με δυο λόγια λοιπόν, θέλω να πω ότι η τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Ρέντσι, να διεκδικεί χαλάρωση του παράλογου αυτού Συμφώνου, δίνοντας όμως όλα όσα ακριβώς θέλει η κυρία Μέρκελ, μπαίνοντας πλήρως στη στρατηγική αποδόμησης του κοινωνικού κράτους και των κατακτήσεων, είναι μία τακτική καταδικασμένη σε αποτυχία.
Αυτό που σήμερα είναι αναγκαίο, τόσο για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όσο και για το σύνολο των χωρών και των λαών της Ευρώπης, είναι η ανατροπή αυτής της στρατηγικής. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ μία πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία των λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, πάνω σε τρεις στόχους.
Ο πρώτος στόχος είναι μία νέα κοινωνική συμφωνία, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ένα new deal, όπως θα λέγαμε μιμούμενοι το τι έγινε στις Η.Π.Α. με στόχο την επιστροφή στην ανάπτυξη. Και δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στην ανάπτυξη χωρίς γενναίες δημόσιες ευρωπαϊκές επενδύσεις.
Ο δεύτερος στόχος είναι μία ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα του χρέους. Δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει διαγραφή μεγάλου μέρους του και ρήτρα ανάπτυξης.
Ο τρίτος στόχος είναι ο στόχος της ανάκτησης των κοινωνικών κατακτήσεων, ο στόχος ανάκτησης της δημοκρατίας, στις χώρες μας και στην Ευρώπη. Πάνω σε αυτούς τους τρεις στόχους, πιστεύω ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα με τη συμβολή κοινωνικών κινημάτων, συνδικάτων και πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Ένα πλειοψηφικό ρεύμα που μπορεί να πιέσει τις κυβερνήσεις, ή και να αλλάξει τους συσχετισμούς, να δημιουργήσει νέες κυβερνήσεις.
Και ακριβώς επειδή γνωρίζω ότι σήμερα η Ευρώπη είναι ένα οικοδόμημα το οποίο έχει τεράστιες αντιφάσεις, πιστεύω ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτές τις αντιφάσεις, για να διεκδικήσουμε την αλλαγή πορείας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Διότι η Ευρώπη αν συνεχίσει σε αυτό τον αδιέξοδο δρόμο, πολύ γρήγορα θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε υπαρξιακού χαρακτήρα επιλογές. Δεν μπορεί στην καρδιά της Ευρώπης να υπάρχουν οικονομικές ζώνες με εργασιακές σχέσεις τύπου νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό βρίσκεται σε σύγκρουση με το πολιτιστικό κεκτημένο των ευρωπαϊκών λαών. Άρα η Ευρώπη είτε θα επανέλθει στον δρόμο της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, είτε θα πάψει να υφίσταται ως ενιαίο οικοδόμημα.
Και πιστεύω ότι ο δικός μας ρόλος, ο ρόλος της ευρωπαϊκής αριστεράς σε αυτές τις εξελίξεις, θα είναι καθοριστικός».
τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στη συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή του Στέφανο Ροντοτά και των ευρωβουλευτών της «Λίστας Τσίπρα», για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της εργασίας και των κοινωνικών αγαθών στην Ιταλία και την Ευρώπη.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, υπογράμμισε ότι «Αυτό που σήμερα είναι αναγκαίο, τόσο για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όσο και για το σύνολο των χωρών και των λαών της Ευρώπης, είναι η ανατροπή αυτής της στρατηγικής. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ μία πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία των λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας», η οποία βασίζεται σε τρεις στόχους. «Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ένα new deal», για επιστροφή στην ανάπτυξη, μια συνολική ευρωπαϊκή λύση στο θέμα του χρέους, ενώ ο τρίτος στόχος «είναι ο στόχος της ανάκτησης των κοινωνικών κατακτήσεων, ο στόχος ανάκτησης της δημοκρατίας, στις χώρες μας και στην Ευρώπη».
Ο Αλέξης Τσίπρας, τόνισε ότι «Διότι η Ευρώπη αν συνεχίσει σε αυτό τον αδιέξοδο δρόμο, πολύ γρήγορα θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε υπαρξιακού χαρακτήρα επιλογές. Δεν μπορεί στην καρδιά της Ευρώπης να υπάρχουν οικονομικές ζώνες με εργασιακές σχέσεις τύπου νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό βρίσκεται σε σύγκρουση με το πολιτιστικό κεκτημένο των ευρωπαϊκών λαών», για να προσθέσει ότι «Άρα η Ευρώπη είτε θα επανέλθει στον δρόμο της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, είτε θα πάψει να υφίσταται ως ενιαίο οικοδόμημα. Και πιστεύω ότι ο δικός μας ρόλος, ο ρόλος της ευρωπαϊκής αριστεράς σε αυτές τις εξελίξεις, θα είναι καθοριστικός».
Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από τη συνέντευξη Τύπου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα:
«Θα ήθελα εισαγωγικά να εκφράσω τη χαρά και την ικανοποίησή μου που βρίσκομαι σήμερα ανάμεσα στους συντρόφους μου εδώ στην Ιταλία, που πέτυχαν μία σπουδαία επιτυχία, αν λάβει κανείς υπόψη του τις συνθήκες στις οποίες δόθηκε αυτή η μάχη. Διότι σε συνθήκες ενός σφοδρού επικοινωνιακού πολέμου και απομόνωσης, χωρίς οικονομικά μέσα, αλλά με την πίστη στις ιδέες και στην ανάγκη να υπάρξει μια ειλικρινής ριζοσπαστική αριστερή φωνή στην ιταλική πολιτική σκηνή, κατάφερε η «Άλλη Ευρώπη» να πάρει το 4% και να εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο.
Πιστεύω βέβαια ότι οι δυνατότητες που μπορεί να έχει η ιταλική αριστερά, ιδίως σε μία χώρα που βάλλεται από μία επίθεση βάρβαρων και αντιλαϊκών μέτρων, είναι πολύ μεγαλύτερες. Για αυτό το λόγο πιστεύω ότι το επόμενο διάστημα θα πρέπει να υπάρξουν οι κατάλληλες ενωτικές διαδικασίες που θα δώσουν τη δυνατότητα στην ιταλική αριστερά να παίξει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Θέλω επίσης εισαγωγικά να εκφράσω τη μεγάλη ανησυχία μου για την πορεία της Ευρώπης. Η Ευρώπη συνεχίζει να πορεύεται σε έναν δρόμο αδιέξοδο. Το βασικό στρατήγημα των κυρίαρχων δυνάμεων σήμερα, είναι αυτό της δημιουργίας μιας ειδικής οικονομικής ζώνης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, μιας ειδικής οικονομικής ζώνης με χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους και ελαστικά εργαζόμενους.
Και προφανώς αυτό το στρατήγημα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, είναι που δημιουργεί σήμερα μία Ευρώπη διχασμένη. Και όλοι συνειδητοποιούμε ότι για να μπορέσουν αυτές οι επιλογές, οι επιλογές της εσωτερικής υποτίμησης και της ελαστικοποίησης της εργασίας, να επιτευχθούν, απαιτείται η κατάλυση των συνταγματικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, η συρρίκνωση της δημοκρατίας. Το πρώτο θύμα αυτής της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια ήταν η ίδια η δημοκρατία και οι κοινωνικές μεταπολεμικές κατακτήσεις. Ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό Νότο, τα συντάγματα των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, είναι αποτελέσματα κοινωνικών συμβιβασμών, υπό την ηγεμονία του εργατικού κινήματος.
Στην Ιταλία μετά την αντιφασιστική νίκη, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία μετά τις δικτατορίες. Αυτού του είδους η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση που λαμβάνει χώρα σήμερα στον ευρωπαϊκό Νότο ιδιαίτερα, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με τα συντάγματα αυτά σε λειτουργία. Για αυτό και τα συντάγματά μας, οι κανόνες της δημοκρατίας, αλλά και οι κοινωνικές κατακτήσεις μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο είναι εχθρός της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα στην Ευρώπη. Και θέλω να εκφράσω ταυτόχρονα και την ανησυχία μου, διότι βλέπω πως και η νέα ιταλική κυβέρνηση ενώ αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο της δημοσιονομικής πολιτικής, εντούτοις προσχωρεί στις βασικές παραδοχές της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα.
Άκουσα μάλιστα ότι ο πρωθυπουργός σας δήλωσε ότι συμφωνεί με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, απλά ζητά μία χαλάρωση αυτού του Συμφώνου. Είναι σαν να λέει κανείς ότι συμφωνεί με την ιδέα να φοράει έναν ζουρλομανδύα, απλά θέλει να τον έχει λίγο πιο χαλαρό. Και την ίδια στιγμή είναι έτοιμος, ως παραχώρηση για να χαλαρώσουν λίγο αυτό τον ζουρλομανδύα, να προσχωρήσει πλήρως στη λογική της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασης, δηλαδή να δώσει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που γκρεμίζουν τις κοινωνικές κατακτήσεις και τη Δημοκρατία.
Εγώ λοιπόν θα έλεγα ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και αυτή η προσήλωση στα αριθμητικά όρια και τους δείκτες του ελλείμματος, του χρέους και του πληθωρισμού, είναι μία από τις αιτίες για την παράταση της ύφεσης και της κρίσης στην Ευρώπη. Η ίδια η κρίση άλλωστε, αυτά τα τελευταία 4-5 χρόνια έχει διαψεύσει τη βασική παραδοχή στην οποία στηρίζεται αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας. Την παραδοχή δηλαδή ότι η δημοσιονομική σταθερότητα είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Σήμερα διαπιστώνουμε το αντίθετο. Όσο αργεί η ανάπτυξη, τόσο κινδυνεύει η δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά κυρίως η κοινωνική σταθερότητα.
Με δυο λόγια λοιπόν, θέλω να πω ότι η τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Ρέντσι, να διεκδικεί χαλάρωση του παράλογου αυτού Συμφώνου, δίνοντας όμως όλα όσα ακριβώς θέλει η κυρία Μέρκελ, μπαίνοντας πλήρως στη στρατηγική αποδόμησης του κοινωνικού κράτους και των κατακτήσεων, είναι μία τακτική καταδικασμένη σε αποτυχία.
Αυτό που σήμερα είναι αναγκαίο, τόσο για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όσο και για το σύνολο των χωρών και των λαών της Ευρώπης, είναι η ανατροπή αυτής της στρατηγικής. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ μία πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία των λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, πάνω σε τρεις στόχους.
Ο πρώτος στόχος είναι μία νέα κοινωνική συμφωνία, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ένα new deal, όπως θα λέγαμε μιμούμενοι το τι έγινε στις Η.Π.Α. με στόχο την επιστροφή στην ανάπτυξη. Και δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στην ανάπτυξη χωρίς γενναίες δημόσιες ευρωπαϊκές επενδύσεις.
Ο δεύτερος στόχος είναι μία ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα του χρέους. Δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει διαγραφή μεγάλου μέρους του και ρήτρα ανάπτυξης.
Ο τρίτος στόχος είναι ο στόχος της ανάκτησης των κοινωνικών κατακτήσεων, ο στόχος ανάκτησης της δημοκρατίας, στις χώρες μας και στην Ευρώπη. Πάνω σε αυτούς τους τρεις στόχους, πιστεύω ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα με τη συμβολή κοινωνικών κινημάτων, συνδικάτων και πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Ένα πλειοψηφικό ρεύμα που μπορεί να πιέσει τις κυβερνήσεις, ή και να αλλάξει τους συσχετισμούς, να δημιουργήσει νέες κυβερνήσεις.
Και ακριβώς επειδή γνωρίζω ότι σήμερα η Ευρώπη είναι ένα οικοδόμημα το οποίο έχει τεράστιες αντιφάσεις, πιστεύω ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτές τις αντιφάσεις, για να διεκδικήσουμε την αλλαγή πορείας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Διότι η Ευρώπη αν συνεχίσει σε αυτό τον αδιέξοδο δρόμο, πολύ γρήγορα θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε υπαρξιακού χαρακτήρα επιλογές. Δεν μπορεί στην καρδιά της Ευρώπης να υπάρχουν οικονομικές ζώνες με εργασιακές σχέσεις τύπου νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό βρίσκεται σε σύγκρουση με το πολιτιστικό κεκτημένο των ευρωπαϊκών λαών. Άρα η Ευρώπη είτε θα επανέλθει στον δρόμο της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, είτε θα πάψει να υφίσταται ως ενιαίο οικοδόμημα.
Και πιστεύω ότι ο δικός μας ρόλος, ο ρόλος της ευρωπαϊκής αριστεράς σε αυτές τις εξελίξεις, θα είναι καθοριστικός».
Η
βάση του διαλόγου και της πολιτικής συνεννόησης είναι ένα πρόγραμμα
αριστερής διεξόδου από την κρίση που οφείλει να περιλαμβάνει
1. Την πλήρη απεμπλοκή από το καθεστώς των μνημονίων και της λιτότητας, το καθεστώς των 400 νόμων και των χιλιάδων υπουργικών αποφάσεων που διαλύουν την κοινωνία και επιβάλλουν ένα νέο μοντέλο κεφαλαιακής συσσώρευσης πάνω στα συντρίμμια της εργασίας.
2. Την αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους με στόχο την διαγραφή του μεγάλύτερου μέρους του και ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπολοίπου.
3. Την εγκαθίδρυση ενός θεσμικού πλαισίου που θα κατοχυρώνει τα εργασιακά δικαιώματα και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις καθώς και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 Ευρώ.
4. Την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους με την στήριξη παιδείας και υγείας και την αποτροπή της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος.
5. Τον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος για την αποκατάσταση της ρευστότητας στην οικονομία και για την ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους με κοινωνικά κριτήρια.
6. Την αναδιανομή του εισοδήματος με την καθιέρωση ενός ριζοσπαστικού φορολογικού συστήματος ανακατανομής των βαρών και με την ταυτόχρονη καταπολέμηση της εκτεταμένης φοροδιαφυγής και φοροκλοπής του κεφαλαίου.
7. Την ενίσχυση της δημοκρατίας και την ριζική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης με στόχο την αποτελεσματική και διαφανή λειτουργία του κράτους, την καταπολέμηση της διαφθοράς σε κάθε επίπεδο, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, την πάταξη του πελατειακού κράτους και των κομματικών μηχανισμών.
8. Την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα για την δίκαιη εκπροσώπηση όλων των πολιτικών δυνάμεων σε κάθε αντιπροσωπευτικό δημοκρατικό θεσμό.
9. Τέλος την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας για την αντιμετώπιση της ανεργίας, με ενίσχυση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων καθώς και την στήριξη μορφών κοινωνικής οικονομίας ώστε η ανάπτυξη να στηριχτεί στην αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία και όχι στα συντρίμμια θεσμών και εγγυήσεων.
http://goo.gl/tXdoMJ
Ρώμη
Τα παραπάνω δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, σε ομιλία του το απόγευμα της Παρασκευής σε συγκέντρωση στην πλατεία Πιάτσα Φαρνέζε, στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «oι κυβερνήσεις των δανειστών εκχωρούν στον ιδιωτικό τομέα δημόσιες επιχειρήσεις, δημόσια περιουσία και δημόσιο φυσικό πλούτο, παραβιάζοντας το υπέρτατο κριτήριο του δημόσιου συμφέροντος».
Μεταξύ άλλων, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπογράμμισε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει τους δανειστές ότι τα λεφτά τους θα τα πάρουν, αλλά τη χώρα δεν θα την πάρουν», ενώ σε σχέση με τη νέα Κομισιόν, δήλωσε ότι ελπίζει «η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μην ανακυκλώσει πολιτικά στην Ευρώπη το μεγάλο συνασπισμό της Γερμανίας» και «σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μπαρόζο, να υπηρετήσει την Ευρώπη και τους πολίτες της και όχι το νεοφιλελεύθερο δόγμα και την κυρία Μέρκελ».
Στην ανοικτή συγκέντρωση του ιταλικού ψηφοδελτίου «Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» (το οποίο έλαβε 4% στις ευρωεκλογές του Μαΐου), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε «η επιτυχία της Άλλης Ευρώπης να είναι δέσμευση για να αποκλεισθούν οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, η ανεργία και η φτώχεια. Για να επανενώσει η Αριστερά την Ευρώπη, την οποία έχει διαιρέσει ο νεοφιλελευθερισμός».
Νωρίτερα, ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με την πρόεδρο της ιταλικής Βουλής, Λάουρα Μπολντρίνι, στην έδρα του ιταλικού κοινοβουλίου, ενώ παραχώρησε και τηλεοπτική συνέντευξη στη διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας Λα Ρεπούμπλικα.
Ερωτηθείς σχετικά με το σημερινό, ιδιωτικό γεύμα του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, με τον Ιταλό ομόλογό του, Ματέο Ρέντσι, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε: «Καλώς τον συνάντησε, νομίζω ότι η προσπάθεια να υπάρξει μια συμμαχία, ένα μέτωπο ανάμεσα στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού νότου, ένα μέτωπο διεκδίκησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην κυβέρνηση, είναι στη σωστή κατεύθυνση».
Ωστόσο, είπε ότι θεωρεί ότι για να έχει στοιχειώδεις δυνατότητες επιτυχίας η προσπάθεια αυτή, «χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική στρατηγική από εκείνη που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση και που φαίνεται ότι πάει να ακολουθήσει και ο Ιταλός πρωθυπουργός».
«Τη στρατηγική, δηλαδή, του καλού μαθητή», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας παράλληλα ότι η Ευρώπη «βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο και οι χώρες του νότου, οι κυβερνήσεις τους, οφείλουν να απαιτήσουν να σταματήσει τώρα η καταστροφική πολιτική της λιτότητας».
1. Την πλήρη απεμπλοκή από το καθεστώς των μνημονίων και της λιτότητας, το καθεστώς των 400 νόμων και των χιλιάδων υπουργικών αποφάσεων που διαλύουν την κοινωνία και επιβάλλουν ένα νέο μοντέλο κεφαλαιακής συσσώρευσης πάνω στα συντρίμμια της εργασίας.
2. Την αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους με στόχο την διαγραφή του μεγάλύτερου μέρους του και ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπολοίπου.
3. Την εγκαθίδρυση ενός θεσμικού πλαισίου που θα κατοχυρώνει τα εργασιακά δικαιώματα και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις καθώς και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 Ευρώ.
4. Την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους με την στήριξη παιδείας και υγείας και την αποτροπή της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος.
5. Τον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος για την αποκατάσταση της ρευστότητας στην οικονομία και για την ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους με κοινωνικά κριτήρια.
6. Την αναδιανομή του εισοδήματος με την καθιέρωση ενός ριζοσπαστικού φορολογικού συστήματος ανακατανομής των βαρών και με την ταυτόχρονη καταπολέμηση της εκτεταμένης φοροδιαφυγής και φοροκλοπής του κεφαλαίου.
7. Την ενίσχυση της δημοκρατίας και την ριζική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης με στόχο την αποτελεσματική και διαφανή λειτουργία του κράτους, την καταπολέμηση της διαφθοράς σε κάθε επίπεδο, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, την πάταξη του πελατειακού κράτους και των κομματικών μηχανισμών.
8. Την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα για την δίκαιη εκπροσώπηση όλων των πολιτικών δυνάμεων σε κάθε αντιπροσωπευτικό δημοκρατικό θεσμό.
9. Τέλος την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας για την αντιμετώπιση της ανεργίας, με ενίσχυση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων καθώς και την στήριξη μορφών κοινωνικής οικονομίας ώστε η ανάπτυξη να στηριχτεί στην αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία και όχι στα συντρίμμια θεσμών και εγγυήσεων.
http://goo.gl/tXdoMJ
Ρώμη
Τσίπρας: Οι δανειστές θα πάρουν τα λεφτά τους αλλά όχι τη χώρα
«Καλά έκανε που συνάντησε ο Σαμαράς τον Ρέντσι, αλλά είναι λάθος η στρατηγική», είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ
«Κερδίσαμε μια κρίσιμη μάχη, αλλά ο πόλεμος είναι ακόμη μπροστά μας».Τα παραπάνω δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, σε ομιλία του το απόγευμα της Παρασκευής σε συγκέντρωση στην πλατεία Πιάτσα Φαρνέζε, στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «oι κυβερνήσεις των δανειστών εκχωρούν στον ιδιωτικό τομέα δημόσιες επιχειρήσεις, δημόσια περιουσία και δημόσιο φυσικό πλούτο, παραβιάζοντας το υπέρτατο κριτήριο του δημόσιου συμφέροντος».
Μεταξύ άλλων, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπογράμμισε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει τους δανειστές ότι τα λεφτά τους θα τα πάρουν, αλλά τη χώρα δεν θα την πάρουν», ενώ σε σχέση με τη νέα Κομισιόν, δήλωσε ότι ελπίζει «η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μην ανακυκλώσει πολιτικά στην Ευρώπη το μεγάλο συνασπισμό της Γερμανίας» και «σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μπαρόζο, να υπηρετήσει την Ευρώπη και τους πολίτες της και όχι το νεοφιλελεύθερο δόγμα και την κυρία Μέρκελ».
Στην ανοικτή συγκέντρωση του ιταλικού ψηφοδελτίου «Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» (το οποίο έλαβε 4% στις ευρωεκλογές του Μαΐου), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε «η επιτυχία της Άλλης Ευρώπης να είναι δέσμευση για να αποκλεισθούν οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, η ανεργία και η φτώχεια. Για να επανενώσει η Αριστερά την Ευρώπη, την οποία έχει διαιρέσει ο νεοφιλελευθερισμός».
Νωρίτερα, ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με την πρόεδρο της ιταλικής Βουλής, Λάουρα Μπολντρίνι, στην έδρα του ιταλικού κοινοβουλίου, ενώ παραχώρησε και τηλεοπτική συνέντευξη στη διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας Λα Ρεπούμπλικα.
Ερωτηθείς σχετικά με το σημερινό, ιδιωτικό γεύμα του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, με τον Ιταλό ομόλογό του, Ματέο Ρέντσι, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε: «Καλώς τον συνάντησε, νομίζω ότι η προσπάθεια να υπάρξει μια συμμαχία, ένα μέτωπο ανάμεσα στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού νότου, ένα μέτωπο διεκδίκησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην κυβέρνηση, είναι στη σωστή κατεύθυνση».
Ωστόσο, είπε ότι θεωρεί ότι για να έχει στοιχειώδεις δυνατότητες επιτυχίας η προσπάθεια αυτή, «χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική στρατηγική από εκείνη που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση και που φαίνεται ότι πάει να ακολουθήσει και ο Ιταλός πρωθυπουργός».
«Τη στρατηγική, δηλαδή, του καλού μαθητή», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας παράλληλα ότι η Ευρώπη «βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο και οι χώρες του νότου, οι κυβερνήσεις τους, οφείλουν να απαιτήσουν να σταματήσει τώρα η καταστροφική πολιτική της λιτότητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου