ΛΑΝΑ ΝΤΕΛ ΡΕΙ *Για πρώτη φορά στο εξώφυλλο του περιοδικού Rolling Stone που μόλις κυκλοφόρησε

Για πρώτη φορά στο εξώφυλλο του περιοδικού Rolling Stone που μόλις κυκλοφόρησε η Αμερικανίδα ερμηνεύτρια και στιχουργός μιλάει για τη ζωή της, προχωράει σε αποκαλύψεις και δηλώνει: «Λοιπόν, αισθάνομαι εντελώς τρελή. Αλλά δεν νομίζω ότι είμαι. Οι άνθρωποι με κάνουν να νιώθω τρελή»

 Ηταν πριν από περίπου έναν μήνα όταν η Λάνα Ντελ Ρέι προκάλεσε σάλο λέγοντας σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Guardian «εύχομαι να ήμουν ήδη νεκρή». Μετά ανακάλεσε, αλλά, όπως και να 'χει, έχει πάρει ήδη, εδώ και καιρό, τον τίτλο της «πιο θλιμμένης ντίβας της ροκ». Δημοφιλής για τον κινηματογραφικό της ήχο, ο οποίος συνδυάζει επιδράσεις από την ποπ κουλτούρα του '50 και του '60, από τη χιπ-χοπ μουσική, και από τραγουδιστές όπως ο Ελβις Πρίσλεϊ, η Νάνσι Σινάτρα και οι Νιρβάνα (το καταμαρτυρούν τραγούδια της όπως το «National Anthem» και το «Born To Die»), η Ντελ Ρέι γνώρισε μεγάλη επιτυχία με το σινγκλ «Video games» το 2011, ενώ το «Summertime sadness» από το δεύτερο άλμπουμ της «Born to die» έγινε μεγάλη επιτυχία το καλοκαίρι του 2012.

Δύο χρόνια μετά, η κόρη του επιχειρηματία Ρομπ Γκραντ (με πραγματικό όνομα Ελίζαμπεθ Γκραντ), γεννημένη στη Νέα Υόρκη, μόλις 29 ετών, απασχολεί τα μέσα ενημέρωσης και το κοινό όχι μόνο με το τρίτο της άλμπουμ «Ultraviolence» που βρέθηκε αμέσως μόλις κυκλοφόρησε στην κορυφή του Billboard 200 στην Αμερική, αλλά και με την προσωπικότητά της. Τραγουδίστρια με μπάσα φωνή, φαμ φατάλ και ταυτόχρονα κορίτσι, πού και πού ηθοποιός (είχε μεταξύ άλλων έναν μικρό ρόλο στον «Υπέροχο Γκάτσμπι» του Μπαζ Λούρμαν), θέλει να είναι η Εϊμι Γουάινχαουζ και ο Κερτ Κομπέιν μαζί, μια σύγχρονη στάρλετ με αισθητική παλιού Χόλιγουντ, που αποθεώνει τα αγαπημένα της ροκ ινδάλματα, γράφει για τον ρομαντισμό της θλίψης και μιλάει χωρίς στεγανά, για τις καταχρήσεις της από την ηλικία των 15 ετών, τις σχέσεις της, το πάθος της για τη μουσική.
Ξεκίνησε σε εκκλησιαστική χορωδία
«Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι είναι υπέροχα», σχολιάζει η Λάνα Ντελ Ρέι για την επιτυχία της. «Πάντα υπάρχει κάτι που τη διαταράσσει». Ανήσυχη καλλιτεχνική φύση από μικρή ηλικία, ανακάλυψε τη μουσική τραγουδώντας σε εκκλησιαστική χορωδία. Μαθήτευσε μάλιστα σε καθολικό σχολείο, βρέθηκε σε οικοτροφείο για να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ, έμαθε κιθάρα από τον θείο της και σπούδασε φιλοσοφία και μεταφυσική σε πανεπιστήμιο του Μπρονξ για να «γεφυρώσει το κενό ανάμεσα στον Θεό και την επιστήμη». Μέχρι που βρέθηκε να παίζει σε νάιτκλαμπ του Μπρούκλιν. Εκεί ξεκίνησαν όλα.
Πηγη