Η «Η» αποχαιρετά ένα σπουδαίο άνθρωπο - Αύριο στις 14.00 στο Α' Νεκροταφείο η κηδεία του Τριαντάφυλλου Δραβαλιάρη

Αύριο, Παρασκευή στις 14.00, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι θα αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο Τριαντάφυλλο Δραβαλιάρη που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 59 ετών χτυπημένος από τον καρκίνο. Η κηδεία θα γίνει στο Α' Νεκροταφείο στην Εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων.
Η οικογένεια του Τριαντάφυλλου εκφράζει παράκληση προς όλους όσοι επιθυμούν να τιμήσουν τη μνήμη του, αντί στεφάνων να ενισχύσουν οικονομικά τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

Πώς τα φέρνει η μοίρα. Εμείς οι δημοσιογράφοι, οι γραφιάδες και οι πολυλογάδες, όταν πρέπει να αποχαιρετήσουμε έναν αγαπημένο φίλο, έναν συνάδελφο, να μην βρίσκουμε λόγια. Τι να πεις για έναν άνθρωπο που έζησες μαζί του 15 και πλέον χρόνια; Πώς να χωνέψεις ότι δεν θα ξαναδείς έναν λατρεμένο φίλο;

Δύσκολη ημέρα για την οικογένεια της «Ημερησίας» η οποία έχασε τον Τριαντάφυλλο Δραβαλιάρη, τον επί χρόνια διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας. Κι όσο και αν θέλουμε όλοι να κάνουμε κουράγιο, να πούμε «θα σε θυμόμαστε, αλλά προχωράμε», είναι αδύνατο αυτό.

Ο Τριαντάφυλλος (δεξιά) κρατώντας την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου

Ο αγαπημένος Τριαντάφυλλος, ο «Ντάφυ» για τους πολύ στενούς του φίλους, ο «μίστερ Ρόουζ» όπως τον φωνάζαμε χαϊδευτικά, το «λιονταράκι μου» όπως τον αποκαλούσε η αγαπημένη του Σοφία γιατί πάλεψε σκληρά, δεν είναι πια μαζί μας. Λύγισε έπειτα από τρία χρόνια άνισης μάχης με τον καρκίνο.
Δεν θα ξανακούσουμε στη μεγάλη αίθουσα της εφημερίδας να τον φωνάζει η Σίσσυ «Μίστερ Ρόουζ… σύσκεψη». Δεν θα ξανακάνει μαζί μας σύσκεψη, δεν θα μας καθοδηγεί τι να γράψουμε. Δεν θα μας ξαναδώσει τα φώτα του ούτε θα μας ζητήσει «θέμα για το Σαββατιάτικο» μ' εκείνο το γλυκό ύφος.

Δεύτερος από δεξιά σε κάποια από τις μάχες για μια καλύτερη Ελλάδα

Εκείνο το πανέξυπνο βλέμμα που σε κοίταζε με τόση αγάπη και τόσο σεβασμό, ακόμη και στις δύσκολες ώρες στη δουλειά, έσβησε. Εκείνη η αέρινη, πάντα καλοντυμένη, φιγούρα με τη βραχνή φωνή και το χαμόγελο στα χείλη δεν υπάρχει πια.
Ο Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης ήταν ένας πραγματικός εργάτης της δημοσιογραφίας. Ακούραστος, μέχρι πριν από λίγους μήνες που κατάλαβε ότι η μάχη με τον καρκίνο είναι σκληρή. Και αποχώρησε από την εφημερίδα αθόρυβα αλλά υποσχόμενος ότι θα ξαναγυρίσει. Αλλά δεν τα κατάφερε…
Τρία χρόνια πριν, εκεί στο «κλείσιμο του Σαββατιάτικου» λύγισε για πρώτη φορά. Τότε ξεκίνησε η περιπέτεια που έλαβε τέλος χθες τη νύχτα.
Από μικρό παιδί στον αγώνα για την επιβίωση. Παιδί της επαρχίας που τα κατάφερε στη ζωή του έχοντας αξίες που σπάνια βρίσκει κανείς σε άνθρωπο. Αγωνιστής στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, γενικός γραμματέας της ΕΦΕΕ, επικεφαλής της Πανσπουδαστικής. Μια σπουδαία προσωπικότητα, ένα πολιτικό ον με όλη τη σημασία της λέξης.
Ένα ανοιχτό μυαλό που αγωνίστηκε για τον εκσυγχρονισμό της χώρας από το δικό του δημοσιογραφικό μετερίζι. Και μια εκπληκτική πένα. Τα κείμενά του θα μείνουν για να μας θυμίζουν ότι είχαμε την τύχη να δουλεύουμε με έναν μεγάλο δημοσιογράφο.
Οσοι απλά τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του είναι πολύ τυχεροί. Οσοι έγιναν στενοί φίλοι του είναι ευλογημένοι. Και είχε πολλούς φίλους, είχε πολλούς αγαπημένους δίπλα του στα 59 χρόνια που έζησε.
Τι ειρωνεία; Ο άτιμος καρκίνος χτύπησε αυτό το λαμπρό μυαλό που γεννούσε τίτλους και θέματα σε χρόνο - ρεκόρ. Η αρρώστια «έσπασε» τον Τριαντάφυλλο, λύγισε ένα πραγματικό λουλούδι που κόσμησε αυτή τη ζωή… με τη ζωή του.
Όταν τις τελευταίες ημέρες του κρατούσαμε το χέρι και μας το έσφιγγε με δύναμη για να μη φύγουμε από κοντά του, ξέραμε ότι «σβήνει το καντήλι του». Όμως, πάντα είχαμε την ελπίδα ότι -δεν μπορεί- θα τον ξεγελάσει το θάνατο, θα έρθει πάλι στην εφημερίδα. Και θα τον ακούσουμε να γελάει, να μας κάνει αστεία.
Ο Τριαντάφυλλος αφήνει πίσω του 3 παιδιά, την αγαπημένη του σύζυγο, Σοφία, τη μητέρα του, την αδερφή του. Αλλά αφήνει συγκλονισμένους και εκατοντάδες φίλους του που έχασαν ένα στήριγμα.
Η οικογένεια της Ημερησίας εκφράζει τα βαθιά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του Τριαντάφυλλου. Ηταν ένας σπουδαίος και αναντικατάστατος άνθρωπος στις καρδιές μας.
Καλό ταξίδι αγαπημένε φίλε…
Β.Σ.Κ.