Δευτέρα απόγευμα. Σε ένα στενό, κάθετο στη Συγγρού, πίσω από
τεράστιες σιδερένιες πόρτες, σε ένα άδειο μαγαζί κάνει πρόβες ένας
λαϊκός τραγουδιστής. Σε λίγες μέρες οι αναποδογυρισμένες καρέκλες πάνω
στα σκονισμένα τραπέζια θα αστράφτουν, οι μαρκίζες θα φωτιστούν και οι
πόρτες θα ανοίξουν για να υποδεχτούν τους θαμώνες.Η γενιά του Νίκου Οικονομόπουλου μεγάλωσε παρακολουθώντας τα ροκ είδωλα να παίζουν με ακουστικές κιθάρες στα MTV Unplugged. Ο ίδιος, στα 12 του, πήγαινε στις disco. Χόρευε; Φορούσε τα σακάκια με τις βάτες; «Ούτε καν. Φλέρταρα» θα πει, ενώ η ανάμνηση θα του προκαλέσει γέλιο και θα αλλάξει την κουβέντα. Ο Νίκος Οικονομόπουλος όταν δίνει συνεντεύξεις κρατάει τα χέρια του σταυρωμένα λες και προσεύχεται, ορίζει εξαρχής -χωρίς να γίνεται αγενής- τα όρια της κουβέντας λέγοντας λόγου χάρη «δεν μπορώ τις κίτρινες ερωτήσεις, δεν μου αρέσει να απαντώ σε ερωτήσεις για την ιδιωτική μου ζωή» και παίζει αμυντικά. Οταν όμως σταματάει η συνέντευξη, βλέπεις ότι όταν μιλά κάνει χειρονομίες, κάθεται κάπως πιο άνετα στον καναπέ, αφήνεται και σου λέει πώς σκοπεύει να ηρεμήσει κάπως από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις. Ωστόσο αποφεύγει- τουλάχιστον on the record- να μιλάει για εκείνον. Ο λόγος; Οταν στο παρελθόν μίλησε σε δημοσιογράφους για τα δύσκολα παιδικά χρόνια του, εκείνοι μόνο «Βασίλη Καΐλα» δεν τον είπαν, οπότε προτιμά προτού μιλήσει να σε καλέσει να τον δεις στις πρόβες. Θέλει να σου δείξει τον κόσμο του και όχι να σου μιλήσει γι’ αυτόν. «Είμαι επιφυλακτικός άνθρωπος», θα επαναλάβει δυο-τρεις φορές. Θα πει επίσης: «Προσπαθώ να φέρομαι έξυπνα».
Υπάρχει μια σελίδα στο Facebook με τον τίτλο «Νίκος Οικονομόπουλος, ο νέος άρχοντας» και εκεί μια θαυμάστρια έχει ποστάρει το εξής: «Θες δεν θες, όταν ακούς Νίκο Οικονομόπουλο θα με θυμάσαι». Οι άνθρωποι που ξέρουν μου λένε ότι ο Νίκος Οικονομόπουλος είναι «σίγουρη επένδυση». Γεμίζει μαγαζιά, κάνει επιτυχίες, έχει καλή φωνή, πουλάει δίσκους και έχει φανατικό κοινό που τον ακολουθεί. Είναι ένας τραγουδιστής-φαινόμενο. Δεκάδες σελίδες στο facebook δημιουργούν οι θαυμαστές του και επισήμως τον ακολουθούν μισό εκατομμύριο Ελληνες. Οι συνεντεύξεις με καλλιτέχνες συνήθως είναι βασισμένες σε κλισέ, άλλοτε βαρετά, ενίοτε υποφερτά και τις περισσότερες φορές διεκπεραιωτικά. Ο Νίκος Οικονομόπουλος, όταν του κάνεις τις αναγνωριστικές δημοσιογραφικές ερωτήσεις, σου λέει: «Ρε συ, τα έχω απαντήσει αυτά τόσες φορές. Μου τα ρωτούν κάθε χρόνο οι δημοσιογράφοι. Θέλεις να πούμε κάτι άλλο; Ας μιλήσουμε γι’ αυτό που είμαι τώρα». Εκείνη τη στιγμή τον συμπαθείς ακαριαία και επιτέλους κάνετε μια ανθρώπινη κουβέντα χωρίς δηθενιές και απαντήσεις που νιώθεις ότι έχει αποστηθίσει σαν ποίημα.
Πώς είναι δυνατόν να μην τρέμουν τα πόδια του όταν βγαίνει στην πίστα και βλέπει από κάτω 3.000 ανθρώπους να τον παρατηρούν εξονυχιστικά; «Οταν βγαίνει ο τραγουδιστής να πει τα τραγούδια του δεν σκέφτεται. Αυτό είναι κομμάτι της δουλειάς. Επίσης, τυφλώνεσαι από τα φώτα. Η όρασή σου φτάνει μέχρι το δεύτερο τραπέζι. Ακούς όμως το χειροκρότημα. Κι αυτό σου δίνει δύναμη». Είναι 30 χρονών και δίνει την αίσθηση ότι είναι μεγαλύτερος - σίγουρα φαίνεται πιο ώριμος. Τι τον έκανε να ωριμάσει τόσο νωρίς; «Το ακούω συχνά αυτό. Αλήθεια, τώρα που με βλέπεις από κοντά, πες μου ότι δεν μοιάζω 36-37 (σ.σ.: έχει αρυτίδωτο πρόσωπο).
Ξεκίνησα να δουλεύω στη νύχτα μικρός. Εχω πολλούς δίσκους πίσω μου. Στον Πύργο Ηλείας, γύρω στα 17, ξεκίνησα να τραγουδώ επαγγελματικά. Τι εννοείς πώς μου το επέτρεψαν οι γονείς μου; Ο,τι ήθελα εγώ έκανα. Ημουν πιο ανήσυχος μικρός. Ωστόσο, από τα πέντε μου χρόνια ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου, να τραγουδώ. Ο πατέρας της μαμάς μου ήταν ψάλτης και ο πατέρας μου τραγουδούσε πολύ στο σπίτι. Ούτε συγκρότημα, ούτε τίποτα δεν είχα.
Αντε σε καμιά εκδήλωση σχολική να έλεγα κάνα κομμάτι». Κατάφερε να ησυχάσει μεγαλώνοντας; «Σπιτόγατος είμαι τώρα. Αράζω στο σπίτι. Βλέπω πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ. Εχω βγει πολύ έξω. Μου άρεσε πιο παλιά. Τώρα ούτε στα μπουζούκια δεν πολυπηγαίνω όταν δεν δουλεύω». Εχει σκεφτεί τι θα έκανε αν όλα στη ζωή του είχαν πάει στραβά και δεν γινόταν τραγουδιστής; «Εχω φοβερό ένστικτο. Διαβάζω τους ανθρώπους. Και είμαι τρομερά ευαίσθητος. Θα ήθελα να ασχοληθώ με την ψυχολογία. Να βοηθώ τα μικρά παιδιά που έχουν προβλήματα. Τους στόχους μου τους εκπλήρωσα πάντως - αυτούς που είχα βάλει από μικρός για την πορεία της ζωής μου. Ηθελα να γίνω γνωστός τραγουδιστής, να έχω τα δικά μου τραγούδια. Το τραγούδι μού άλλαξε τη ζωή προς το καλύτερο. Εμαθα τι σημαίνει “αγάπη του κόσμου”. Εμαθα να εκφράζομαι από τη μουσική μου. Γιατί μιλούν τα τραγούδια μου για χωρισμό; Για έρωτα και χωρισμό τραγουδάω. Ε, τι ήθελες να τραγουδήσω; Για το γκαζόν της αυλής μου; Για τον άνθρωπο και τις σχέσεις μιλάω εγώ».
Εγινε πιο κοινωνικός εξαιτίας της δουλειάς του; «Οχι. Είμαι ντροπαλός. Ιδιαίτερα ντροπαλός. Θα έλεγα ότι είμαι γενικά συγκρατημένος άνθρωπος. Δεν εμπιστεύομαι εύκολα. Ούτε καν στα πέντε δάχτυλα δεν μετριούνται οι φίλοι μου. Τους τεστάρω. Εξαρτάται βέβαια και από τον άνθρωπο, αλλά θέλει μια διαδικασία μέχρι να αποκαλέσω κάποιον φίλο μου. Τη δημοσιότητα προσπαθώ να την εκμεταλλευτώ με την καλή έννοια. Την επιλέγω για επαγγελματικούς λόγους, για να ακουστεί η δουλειά μου. Στην προσωπική μου ζωή όμως δεν την επιδιώκω. Δεν μου αρέσει. Από την άλλη, δεν με τρόμαξε ποτέ η δημοσιότητα. Ούτε με άλλαξε».
Τι ακριβώς κάνει όταν δεν δουλεύει; «Κάθομαι σπίτι. Λατρεύω τη θάλασσα. Με ηρεμεί, θέλω να βλέπω θάλασσα κάθε μέρα. Μου αρέσουν τα αυτοκίνητα, μου αρέσουν τα ταξίδια με αυτοκίνητο. Μου αρέσει και η ταχύτητα. Θέλω να ταξιδεύω στην Ελλάδα, στα βουνά και στα νησιά της».
Εχει μάθει να ζει με την επιτυχία, ωστόσο ένας επαγγελματίας φαίνεται από τον τρόπο που χειρίζεται την αποτυχία. Τι θα κάνει όταν του χτυπήσει την πόρτα; «Η αλήθεια είναι ότι έγινα γρήγορα αναγνωρίσιμος, ήμουν 22 χρονών. Πήγα στο “Dream Show 2” και βγήκα νικητής. Δεν έζησα κανένα κλείσιμο πόρτας. Η δουλειά έχει δυσκολίες, όπως κάθε ανταγωνιστική δουλειά.
Εγώ έχω μάθει να κάνω αυτό που αγαπάω και να μην περιμένω τίποτα ως αντάλλαγμα. Αυτό που αγαπάω είναι να τραγουδάω. Ο κόσμος που κρίνει τους πάντες στον χώρο μας επιβραβεύει την αυθεντικότητα και την αλήθεια ενός καλλιτέχνη. Δεν θα σου πω ποτέ αν είναι καλός ή κακός ένας δίσκος μου. Ο κόσμος κρίνει αν αξίζω. Ζητούμενό μου φυσικά είναι η επιτυχία.
Αλλά αναπόφευκτα θα γνωρίσω κάποτε και την αποτυχία. Σε όλους έρχεται, ελπίζω βέβαια να αργήσει να με βρει. Για την επιτυχία εργάζομαι τόσο όσο χρειάζεται. Αλλωστε και να φτάσεις στην κορυφή, πρώτος να είσαι, δεν μπορείς να ακούγεσαι μόνο εσύ. Σε καμία συνεργασία μου δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα. Σε αυτό το επίπεδο δουλειάς δεν γίνονται κατινίστικα πράγματα. Η συνεργασία που προσωπικά θεώρησα καταξίωση ήταν αυτή με τον Γιάννη Πάριο».
Πηγαίνει στην Αμερική και στην Αυστραλία για να κάνει αρπαχτές; «Το να κάνω έξτρα για να τα πάρω δεν υπάρχει στην ψυχοσύνθεσή μου. Δεν έχει σημασία πού θα είμαι. Οπως απευθύνομαι στο κοινό της Αθήνας που έρχεται στο μαγαζί, ακριβώς την ίδια δουλειά θα κάνω και για το κοινό της Περιφέρειας. Δεν έχει καμία σημασία πού θα είμαι. Ο κόσμος είναι ο ίδιος, απλά επειδή θα κάνεις μια εμφάνιση περιμένει να τα δώσεις όλα γιατί σ’ τα δίνει όλα. Βέβαια, είναι πιο θερμός στην Αμερική και την Αυστραλία. Σε όλα τα προγράμματά μου προσπαθώ να υπάρχει ως βάση το λαϊκό τραγούδι. Με λαϊκό τραγούδι μεγαλώσαμε όλοι. Οι παλιοί λαϊκοί τραγουδιστές είχαν άλλα ακούσματα, άλλες εμπειρίες και ωραίους στίχους. Τα τελευταία οκτώ χρόνια είχε ανέβει η ξένη μουσική. Ωραία είναι, δεν λέω, αλλά τα νέα παιδιά, τα μικρά παιδιά μιλούν και τραγουδούν στα ξένα. Ξέρεις τι βλέπω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Γράφουν στα αγγλικά λες και δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα. Γιατί;».
Γιατί φοράτε όλοι οι τραγουδιστές κοστούμι στην πίστα; «Στη δουλειά πρέπει να έχεις ένα επίσημο ένδυμα, να σε βλέπει ο κόσμος ωραία ντυμένο. Δεν κάνουμε τσίρκο, μπουζούκια είμαστε. Αγαπάμε τον χώρο μας, εδώ μέσα βγάζουμε το μεροκαματάκι μας. Ξέρεις κάτι, ήταν πολύ κουραστικό να δουλεύεις έξι μέρες - επίπονο για τις φωνητικές χορδές. Αν έχω θαυμάστριες; Οι πιο χαρακτηριστικές είναι ένα κοριτσάκι έξι ετών και η γιαγιά μιας θαυμάστριας, 75 χρονών, που έρχεται συνέχεια και με βλέπει».
Λέει εύκολα «ποτέ»; «Στην υποκρισία και την κοροϊδία. Το ψέμα αρέσει στους ανθρώπους, δεν σε σέβονται όταν είσαι ειλικρινής. Εμένα μου αρέσει η αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι». Ποιο ήταν το πιο πρόσφατο ψεύτικο δημοσίευμα που διάβασε για τον ίδιο; «Χθες διάβασα ότι θα κάνω μυστικό γάμο. Δεν παντρεύομαι, αλλά μη βάλεις τίτλο “Δεν παντρεύεται ο Νίκος Οικονομόπουλος”».
Ποιο τραγούδι άκουγε μικρός; «Το “Πιο καλή η μοναξιά”». Μήπως είναι κρυφορομαντικός; «Πες το κι έτσι».
πηγη
Κυριακή 16 Νοεμβρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου