«Βγαίνει στα γαλλικά, ελληνικά, ισπανικά και αγγλικά και κυκλοφορεί σε όλο τον κόσμο», λέει με περηφάνια. Η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, της οποίας είναι πρόεδρος, αριθμεί περισσότερα από 6053 μέλη σε 122 χώρες, στις οποίες προστέθηκαν τελευταία το Μονακό, η Ναμίμπια και η Σουαζιλάνδη.
Έδρα της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη είναι η Γενεύη και διοικείται από μια συντονιστική επιτροπή, η οποία εκλέγεται κάθε τρία χρόνια από τα περιφερειακά συμβούλια. Ο σύλλογος είναι οργανωμένος σε τμήματα κατά χώρες. «Πρόσφατα έδωσα μια διάλεξη στο Μοντεβίδεο. Τα τελευταία 22 χρόνια έχω μιλήσει σε περισσότερες από 90 χώρες. Έχω εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα από το ενδιαφέρον που δείχνουν οι αραβικές χώρες για το έργο του συγγραφέα. Ίσως επειδή εκείνος έγραφε ότι μέσα στο σώμα του κυλάει αφρικανικό αίμα. Περιέγραφε την Αφρική με αγάπη, αν και δεν είχε πάει ποτέ. Η χώρα στην οποία μελετάται ενδελεχώς, είναι η λατινική Αμερική, εκεί τον λάτρεψαν για τις ιδέες που είχε για έναν καθαρό χριστιανισμό. Δυστυχώς στη Δυτική Ευρώπη δεν μελετάται πια ιδιαίτερα», αναφέρει.
Αυτή η επιλογή του, σχετίζεται με εφηβικές μνήμες και απωθημένα, που εκφράστηκαν στον κατάλληλο ενήλικο χρόνο και κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες. Συγκεκριμένα, η απαγόρευση στον νεαρό Γιώργο από το συγγενικό του περιβάλλον να μην διαβάσει ποτέ Καζαντζάκη με την πρόφαση ότι υπήρξε άθεος, λειτούργησε εντελώς αντίθετα. Το πρώτο βιβλίο που αγόρασε με δικά του χρήματα, φτάνοντας φοιτητής στη Γαλλία, ήταν η "Αναφορά στο Γκρέκο" και μάλιστα στα γαλλικά.
Ένας σύγχρονος Οδυσσέας…
Το κουβάρι της ζωής του αξιοπρόσεκτου αυτού Έλληνα ξεκινάει από την Καλαμάτα τον Γενάρη του 1941. Ο ίδιος μεγαλώνει στον Πειραιά και περνάει τα μαθητικά του χρόνια στο γαλλικό κολέγιο Άγιος Παύλος. Η επιθυμία του να γίνει διπλωμάτης τον οδηγεί στο Μπορντό για να σπουδάσει Νομικά και Πολιτικές επιστήμες. «Μάζεψα τα βιβλία μου κι έφυγα παραμονή του χουντικού πραξικοπήματος από την Ελλάδα. Ήταν Παρασκευή βράδυ», θυμάται.
Η εργασία του στο Μπορντό με τίτλο «Ο Ρόλος του Στέμματος στο Ελληνικό Πολίτευμα», παίρνει το πρώτο βραβείο. Ο ίδιος γνωρίζεται με τη Μελίνα Μερκούρη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Βασίλη Βασιλικό, τον Ανδρέα
Παπανδρέου, αλλά τελικά ζητάει και λαμβάνει άσυλο στην Ελβετία, αρνούμενος να υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό της χούντας. Στη Γενεύη εργάζεται ως βοηθός Κοσμήτορα της Νομικής Σχολής και το 1972 καταλήγει να είναι ανώτερο διοικητικό και νομικό Στέλεχος στο CERN, όπου παραμένει μέχρι το 2003, μέχρι τη σύνταξή του δηλαδή.
Ως εκ τούτου γνωρίζει άριστα το γαλλικό, το ελβετικό και το Διεθνές Δίκαιο. Σε μια εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης συναντάει την Ελένη Καζαντζάκη, χήρα του συγγραφέα. Εκείνη τον εκτιμά πολύ, τον προσκαλεί στο σπίτι της και του χαρίζει όλα τα βιβλία του συζύγου της στα ελληνικά. Του εκφράζει το παράπονο και τον φόβο της για το έργο του αείμνηστου συζύγου της και του αναθέτει, εν έτει 1988, το βαρύ φορτίο ίδρυσης ενός συλλόγου για τον Καζαντζάκη, με τη συμμετοχή και του Γιώργου Ανεμογιάννη, ιδρυτή του Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη στους Βαρβάρους Κρήτης. Αρχίζει έτσι ένα οδοιπορικό σε όλα τα σημεία της γης: Αζερμπαϊτζάν, Αιθιοπία, Αίγυπτο, Βολιβία, Βιετνάμ, Βενεζουέλα, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Κροατία, Βαλκάνια…
Ο Γιώργος Στασινάκης φέρνει πάντα στις αποσκευές του το έργο του συγγραφέα και το παρουσιάζει στους εκάστοτε λαούς με κάθε τρόπο, ως θεατρικό, ως κείμενο προς ανάγνωση, ως διάλεξη, με τη μορφή εκθέσεων, με μουσική, ως οπτικοακουστικό υλικό σε συνέδρια. «Ο Καζαντζάκης με βοηθά να αισθάνομαι ελεύθερος μέσα στη φυλακή», θα του πει ένας φυλακισμένος στο Μαρόκο σε ένα γράμμα του. Ο ίδιος θα επιδιώξει να τον συναντήσει μέσω της διεθνούς Επιτροπής Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Με τον Καζαντζάκη στις αποσκευές…
Οι φίλοι της Διεθνούς Εταιρίας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές, τις πρεσβείες της Ελλάδος, τα πανεπιστήμια και τους λογοτεχνικούς και φιλελληνικούς συλλόγους, έχουν ήδη προγραμματίσει αρχικά για το πρώτο εξάμηνο του 2015 πλήθος εκδηλώσεων στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στην Κόστα Ρίκα, στο Μεξικό, στην Ουρουγουάη και στη Χιλή.
"Θέλω να δω την Λατινική Αμερική και δε θα επιτρέψω στον εαυτό μου να πεθάνει πριν εκπληρώσω αυτό το καθήκον.", έγραψε κάποτε ο μεγάλος δημιουργός και για αυτό το λόγο, το 2015, στη Λατινική Αμερική, είναι αφιερωμένο στο Νίκο Καζαντζάκη.
Ενδιάμεσα ο Γιώργος Στασινάκης θα κάνει μια στάση στην Ελλάδα στις 16 Φεβρουαρίου για να δώσει μια σειρά διαλέξεων στην Αθήνα και στην περιφέρεια και από εκεί να συνεχίσει την αποστολή του.
Σκοπός του πρεσβευτή του ελληνισμού είναι να προωθήσει το έργο του συγγραφέα στους νέους, χωρίς να έχει ίχνος προπαγανδιστικής διάθεσης και αυτό κάνει.
Αυτό που τον εντυπωσιάζει ιδιαίτερα τον σύγχρονο αυτό Οδυσσέα είναι οι ερωτήσεις που του κάνουν οι μικροί μαθητές για τη σχέση του Καζαντζάκη με το Θεό. «Ο Καζαντζάκης δεν αφορίστηκε ποτέ», λέει με σιγουριά και δείχνει τη γνήσια επιστολή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο που τον επιβεβαιώνει. Η Μελίνα είπε κάποτε πως "Ζούσε αφορισμένος και εξόριστος" και επικράτησε η αντίληψη της αθεΐας του.
Μάλιστα ήθελε να γίνει και καλόγερος στο Σινά, γιατί εκεί βρήκε την απόλυτη έκφραση της χριστιανοσύνης. Ο Θεός για τον Καζαντζάκη είναι μια πνοή. Πάντα πίστευε πως στα βάθη της ψυχής κάθε ανθρώπου, υπάρχει μόνο ο Θεός. Ακόμη και στη ψυχή ενός άθεου»!
Περισσότερα στις ιστοσελίδες: www. amis-kazantzaki. gr και www. amis-kazantzaki.ch)
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου