«H
Ελλάς θέλει σχηματίσει έν Κράτος ανεξάρτητον, και θέλει χαίρει όλα τα
δίκαια, πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά, τα προσπεφυκότα εις εντελή
ανεξαρτησίαν».
Άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου της 3ης Φεβρουαρίου 1830
H ιστορία της εξάρτησης της χώρας είναι παλιά όσο και η ίδια η χώρα. Αρκεί κανείς να διαβάσει το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας του κράτους για να καταλάβει, δίχως περιστροφές, πώς και πότε ετέθησαν τα στέρεα θεμέλια της ξενοκρατίας.
Μετά την αποφασιστική επέλαση στην Αδριανούπολη της τσαρικής στρατιάς, η οποία παιάνιζε υπό τους «σκοπούς» της μοσχοβίτικης διπλωματίας, η γηραιά Αλβιών συνδύασε τα φιλελληνικά της αισθήματα με τη δόξα του θρόνου της. Η μοίρα τού υπό σύσταση κρατιδίου αποφασιζόταν ερήμην... της Ελλάδας!
Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία με την υπογραφή τους, διά χειρός των Άμπερντιν, Μονμορανσύ-Λαβάλ και Λίβεν αντίστοιχα, αναγνωρίζουν επίσημα τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους. Με δυο λόγια, η Ελλάδα υπάρχει πλέον ως αναγνωρισμένο, κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος με διεθνή αναγνώριση, και εκτείνεται νότια της συνοριακής γραμμής που ορίζουν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.
«...Η διοριστική γραμμή των συνόρων της Ελλάδος, αρξαμένη από τας εκβολάς του Ασπροποτάμου, θέλει ανατρέξει τον ποταμόν αυτόν έως κατέναντι της λίμνης του Αγγελοκάστρου, και διασχίσασα τόσον αυτήν την λίμνην όσον και τας του Βραχωρίου και της Σταυροβίτσας, θέλει καταλήξει εις το όρος Αρτοτίνα, εξ ου θέλει ακολουθήσει την κορυφήν του όρους Άξου, την κοιλάδα της Κουτούρης, και την κορυφήν του όρους Οίτης, έως τον κόλπον του Ζητουνίου, εις τον οποίον θέλει καταντήσει προς τας εκβολάς του Σπερχειού. Όλαι αι χώραι και τόποι κείμενοι προς μεσημβρίας αυτής της γραμμής... θέλουν ανήκει εις την Ελλάδα... Θέλουν ανήκει ωσαύτως εις την Ελλάδα η νήσος Εύβοια ολόκληρος, αι Δαιμονόνησοι, η νήσος Σκύρος, και αι νήσοι, αι εγνωσμέναι το αρχαίον υπό το όνομα Κυκλάδες, συμπεριλαμβανομένης και της νήσου Αμοργού, κείμεναι μεταξύ του 36 και 39 βαθμού πλάτους βορείου, και του 26 βαθμού μήκους, ανατολικού του μεσημβρινού του Γρένβισχ».
Άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου της 3ης Φεβρουαρίου 1830
Η κοινοποίηση του Πρωτοκόλλου στην Πύλη
«Την 27 Μαρτίου / 8 Απριλίου, οι πρεσβευτές των τριών Δυνάμεων κοινοποίησαν στην οθωμανική Πύλη το περιεχόμενο του πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830. Στις 12/24 Απριλίου η οθωμανική Πύλη απάντησε προς τους πρεσβευτές ότι αποδέχεται τις περιεχόμενες στο Πρωτόκολλο αποφάσεις των τριών Δυνάμεων. Έτσι, αναγνωρίστηκε η πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδος και από την Τουρκία».
Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμος ΙΒ’,
Η Ελληνική Επανάσταση, σελ.540
Οι σημαντικότεροι σταθμοί μέχρι την ανεξαρτησία
4 Απριλίου του 1826: Ρωσία και Βρετανία συνέταξαν ένα πρωτόκολλο και συμφώνησαν στην Αγία Πετρούπολη να κρατήσουν κοινή στάση γύρω από το ελληνικό ζήτημα. Έντονες υπήρξαν οι αντιδράσεις Αυστρίας, Πρωσίας και Γαλλίας, οι οποίες θεώρησαν το πρωτόκολλο σαν «προσβολή της Ιεράς Συμμαχίας και σαν πολιτικό έγκλημα εναντίον της». Ωστόσο, οι Γάλλοι, διαβλέποντας τις εξελίξεις και θέλοντας να έχουν ρόλο σ’ αυτές, προσχώρησαν στην αγγλορωσική άποψη. Με τις Αυστρία και Πρωσία διπλωματικά απομονωμένες, οι πρωτοβουλίες για την ανεξαρτησία της Ελλάδας έμειναν στα χέρια των τριών Μεγάλων Δυνάμεων. Έπειτα από δεκαπέντε μήνες, στις 6 Ιουλίου 1827, το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης βαφτίστηκε «Συνθήκη του Λονδίνου».
6 Ιουλίου 1827: Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία συνάπτουν την Τριπλή Συμμαχία. Αναλαμβάνουν σύντονες πρωτοβουλίες για τον τερματισμό του πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου, στη βάση της αυτονομίας της Ελλάδας, κάτω από την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Η μη συμμόρφωση της Τουρκίας είχε αποτέλεσμα την αποστολή των τριών στόλων στα ελληνικά ύδατα και τη ναυμαχία του Ναβαρίνου.
20 Οκτωβρίου 1827: Ολοκληρωτική καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου από τον στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων.
22 Μαρτίου 1829: Πρωτόκολλο του Λονδίνου, όπου καθορίζεται η ανεξαρτησία της Ελλάδος με βόρεια σύνορα τη γραμμή Βόλου - Άρτας.
27 Ιουλίου του 1829: H Πύλη απορρίπτει υπεροπτικά «την φιλικήν μεσιτείαν των ξένων Αυλών» και δεν δέχεται «μηδέ και την υποτελή αυτονομίαν των εν Πελοποννήσω Ελλήνων». Με την παρέλευση 18 μόλις ημερών, οι Ρώσοι διαβαίνουν τον Αίμο και πλησιάζουν στην Αδριανούπολη.
14 Σεπτεμβρίου 1829: Η Πύλη «υπό αισθημάτων καλοκαγαθίας ορμωμένη, συγκατατίθεται εις την Συνθήκην του Λονδίνου και δέχεται τας προτάσεις των Πρεσβευτών αλλά υπό όρους». Λίγο αργότερα, στο ρωσικό στρατηγείο, οι Τούρκοι αναγκάζονται να αποδεχτούν ως είχε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου.
3 Φεβρουαρίου 1930: Με πρωτοβουλία της Αγγλίας, η οποία δεν βλέπει με καλό μάτι τον εκ των εξελίξεων αυξημένο ρόλο της Ρωσίας στα ελληνικά πράγματα και στην ανατολική Μεσόγειο, υπογράφεται το νέο Πρωτόκολλο του Λονδίνου, με το οποίο αναγνωρίζεται διεθνώς η ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους.
Άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου της 3ης Φεβρουαρίου 1830
H ιστορία της εξάρτησης της χώρας είναι παλιά όσο και η ίδια η χώρα. Αρκεί κανείς να διαβάσει το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας του κράτους για να καταλάβει, δίχως περιστροφές, πώς και πότε ετέθησαν τα στέρεα θεμέλια της ξενοκρατίας.
Μετά την αποφασιστική επέλαση στην Αδριανούπολη της τσαρικής στρατιάς, η οποία παιάνιζε υπό τους «σκοπούς» της μοσχοβίτικης διπλωματίας, η γηραιά Αλβιών συνδύασε τα φιλελληνικά της αισθήματα με τη δόξα του θρόνου της. Η μοίρα τού υπό σύσταση κρατιδίου αποφασιζόταν ερήμην... της Ελλάδας!
Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία με την υπογραφή τους, διά χειρός των Άμπερντιν, Μονμορανσύ-Λαβάλ και Λίβεν αντίστοιχα, αναγνωρίζουν επίσημα τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους. Με δυο λόγια, η Ελλάδα υπάρχει πλέον ως αναγνωρισμένο, κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος με διεθνή αναγνώριση, και εκτείνεται νότια της συνοριακής γραμμής που ορίζουν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.
«...Η διοριστική γραμμή των συνόρων της Ελλάδος, αρξαμένη από τας εκβολάς του Ασπροποτάμου, θέλει ανατρέξει τον ποταμόν αυτόν έως κατέναντι της λίμνης του Αγγελοκάστρου, και διασχίσασα τόσον αυτήν την λίμνην όσον και τας του Βραχωρίου και της Σταυροβίτσας, θέλει καταλήξει εις το όρος Αρτοτίνα, εξ ου θέλει ακολουθήσει την κορυφήν του όρους Άξου, την κοιλάδα της Κουτούρης, και την κορυφήν του όρους Οίτης, έως τον κόλπον του Ζητουνίου, εις τον οποίον θέλει καταντήσει προς τας εκβολάς του Σπερχειού. Όλαι αι χώραι και τόποι κείμενοι προς μεσημβρίας αυτής της γραμμής... θέλουν ανήκει εις την Ελλάδα... Θέλουν ανήκει ωσαύτως εις την Ελλάδα η νήσος Εύβοια ολόκληρος, αι Δαιμονόνησοι, η νήσος Σκύρος, και αι νήσοι, αι εγνωσμέναι το αρχαίον υπό το όνομα Κυκλάδες, συμπεριλαμβανομένης και της νήσου Αμοργού, κείμεναι μεταξύ του 36 και 39 βαθμού πλάτους βορείου, και του 26 βαθμού μήκους, ανατολικού του μεσημβρινού του Γρένβισχ».
Άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου της 3ης Φεβρουαρίου 1830
Η κοινοποίηση του Πρωτοκόλλου στην Πύλη
«Την 27 Μαρτίου / 8 Απριλίου, οι πρεσβευτές των τριών Δυνάμεων κοινοποίησαν στην οθωμανική Πύλη το περιεχόμενο του πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830. Στις 12/24 Απριλίου η οθωμανική Πύλη απάντησε προς τους πρεσβευτές ότι αποδέχεται τις περιεχόμενες στο Πρωτόκολλο αποφάσεις των τριών Δυνάμεων. Έτσι, αναγνωρίστηκε η πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδος και από την Τουρκία».
Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμος ΙΒ’,
Η Ελληνική Επανάσταση, σελ.540
Οι σημαντικότεροι σταθμοί μέχρι την ανεξαρτησία
4 Απριλίου του 1826: Ρωσία και Βρετανία συνέταξαν ένα πρωτόκολλο και συμφώνησαν στην Αγία Πετρούπολη να κρατήσουν κοινή στάση γύρω από το ελληνικό ζήτημα. Έντονες υπήρξαν οι αντιδράσεις Αυστρίας, Πρωσίας και Γαλλίας, οι οποίες θεώρησαν το πρωτόκολλο σαν «προσβολή της Ιεράς Συμμαχίας και σαν πολιτικό έγκλημα εναντίον της». Ωστόσο, οι Γάλλοι, διαβλέποντας τις εξελίξεις και θέλοντας να έχουν ρόλο σ’ αυτές, προσχώρησαν στην αγγλορωσική άποψη. Με τις Αυστρία και Πρωσία διπλωματικά απομονωμένες, οι πρωτοβουλίες για την ανεξαρτησία της Ελλάδας έμειναν στα χέρια των τριών Μεγάλων Δυνάμεων. Έπειτα από δεκαπέντε μήνες, στις 6 Ιουλίου 1827, το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης βαφτίστηκε «Συνθήκη του Λονδίνου».
6 Ιουλίου 1827: Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία συνάπτουν την Τριπλή Συμμαχία. Αναλαμβάνουν σύντονες πρωτοβουλίες για τον τερματισμό του πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου, στη βάση της αυτονομίας της Ελλάδας, κάτω από την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Η μη συμμόρφωση της Τουρκίας είχε αποτέλεσμα την αποστολή των τριών στόλων στα ελληνικά ύδατα και τη ναυμαχία του Ναβαρίνου.
20 Οκτωβρίου 1827: Ολοκληρωτική καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου από τον στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων.
22 Μαρτίου 1829: Πρωτόκολλο του Λονδίνου, όπου καθορίζεται η ανεξαρτησία της Ελλάδος με βόρεια σύνορα τη γραμμή Βόλου - Άρτας.
27 Ιουλίου του 1829: H Πύλη απορρίπτει υπεροπτικά «την φιλικήν μεσιτείαν των ξένων Αυλών» και δεν δέχεται «μηδέ και την υποτελή αυτονομίαν των εν Πελοποννήσω Ελλήνων». Με την παρέλευση 18 μόλις ημερών, οι Ρώσοι διαβαίνουν τον Αίμο και πλησιάζουν στην Αδριανούπολη.
14 Σεπτεμβρίου 1829: Η Πύλη «υπό αισθημάτων καλοκαγαθίας ορμωμένη, συγκατατίθεται εις την Συνθήκην του Λονδίνου και δέχεται τας προτάσεις των Πρεσβευτών αλλά υπό όρους». Λίγο αργότερα, στο ρωσικό στρατηγείο, οι Τούρκοι αναγκάζονται να αποδεχτούν ως είχε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου.
3 Φεβρουαρίου 1930: Με πρωτοβουλία της Αγγλίας, η οποία δεν βλέπει με καλό μάτι τον εκ των εξελίξεων αυξημένο ρόλο της Ρωσίας στα ελληνικά πράγματα και στην ανατολική Μεσόγειο, υπογράφεται το νέο Πρωτόκολλο του Λονδίνου, με το οποίο αναγνωρίζεται διεθνώς η ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου