Κι όμως, η δοκιμασία στην οποία υποβάλλεται πια και η Ισπανία είναι τουλάχιστον ανάλογης έκτασης, με τις «προβλέψεις» των δεικτών στατιστικής να προδιαγράφουν μια ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία.
Η έντονη κοινωνική ζωή των Ισπανών και το εφάμιλλο με τους Ιταλούς μεσογειακό lifestyle είναι ο προφανής λόγος που τα πράγματα πήραν και στην περίπτωσή της την ίδια τροπή. Το ερώτημα είναι βέβαια γιατί δεν έλαβαν νωρίτερα μέτρα περιορισμού της από τη στιγμή που ήταν εμφανές ότι στην Ιταλία βρισκόταν σε εξέλιξη ένας εθνικός εφιάλτης. Πώς όμως να συμβεί αυτό από τη στιγμή που στις 9 Μαρτίου ο επικεφαλής του ισπανικού κέντρου για θέματα υγείας, Φερνάντο Σιμόν δήλωνε ότι «η Ισπανία θα έχει μόνο ελάχιστες υποθέσεις κορωνοϊού…».
Η Ισπανία έκλεισε τα σχολεία στις 13/03 όταν τα κρούσματα ήταν 4.231 (η Ιταλία το έκανε με τα κρούσματα στα 3.089), ενώ επέβαλε lock down δύο ημέρες αργότερα, όταν ο αριθμός των κρουσμάτων είχε εκτιναχθεί στα 7.753. Η Ιταλία διέταξε το καθολικό lock down στις 09/03 με τα κρούσματα στα 9.172, ωστόσο είχε επιβάλει από τις 07/03 απαγόρευση κυκλοφορίας στη Λομβαρδία, θέτοντας την παράλληλα σε καραντίνα.
Ειδικοί εξηγούν ότι η Ισπανία έχει μεγαλύτερη γεωγραφική διασπορά του ιού απ’ ότι η Ιταλία, όπου σε τρεις μόνο επαρχίες (Λομβαρδία, Εμίλια-Ρομάνα, Βενέτο) έχει εντοπιστεί πάνω από το 65% των κρουσμάτων και 80% των θυμάτων. Ο πρόεδρος του ισπανικού Ινστιτούτου Επιδημιολογίας Πέρε Γοδόι θεωρεί ότι η κινητικότητα πληθυσμών εντός της χώρας ήταν πολύ μεγαλύτερη στην Ισπανία απ’ ότι στην Ιταλία τις ημέρες που προηγήθηκαν το lock down.
Σε μια προσπάθεια να εμβαθύνει ακόμα περισσότερο στους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση την Ισπανία, ο Guardian αναδεικνύει και τους λάθος χειρισμούς της κυβέρνησης («έκλεισαν τα πανεπιστήμια και τα σχολεία και προκάλεσαν μία ατμόσφαιρα διακοπών όπου τα μπαρ και τα πάρκα γέμισαν και πολλές οικογένειες έφυγαν για τα εξοχικά τους λόγω του καλού καιρού»), καθώς και τη χαρακτηριστική καθυστέρηση στον εφοδιασμό των νοσοκομείων με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Υπήρχε μεγάλη έλλειψη σε αναπνευστήρες, προστατευτικές στολές για τους γιατρούς και τεστ κορωνοϊού», γράφει η βρετανική εφημερίδα. Αυτός είναι πιθανότατα και ο λόγος που η Ισπανία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό νοσούντων στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Όταν τα κρούσματα ήταν 40.000 περίπου 5.400 εξ’ αυτών (ποσοστό 14%) ήταν εργαζόμενοι στα νοσοκομεία (!), κάτι που επιτάχυνε ασφαλώς την κατάρρευση του συστήματος υγείας, αυξάνοντας παράλληλα τα θανατηφόρα κρούσματα.
Ο Guardian αναδεικνύει και τη σημασία του αγώνα της Αταλάντα με τη Βαλένθια για το Τσάμπιονς Λιγκ στις 19 Μαρτίου, οπότε 25.000 οπαδοί των «νυχτερίδων» ταξίδεψαν στο Μπέργκαμο (στην ευρωπαϊκή κοιτίδα δηλαδή της επιδημίας), αλλά και τις μαζικές διαδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας την Κυριακή 8 Μαρτίου. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν τότε στους δρόμους, μολονότι μια μέρα νωρίτερα οι αρχές της κοινότητας Λα Ριόχα στο βόρειο τμήμα της χώρας είχαν θέσει σε καραντίνα την κωμόπολη Χάρο, λόγω αυξημένων κρουσμάτων. Κι όμως μία μέρα αργότερα ο Φερνάντο Σιμόν άφηνε στη διακριτική ευχέρεια των πολιτών την αξιολόγηση του κινδύνου από τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας («Αν με ρωτούσε ο γιός μου θα του απαντούσα να κάνει ό,τι θέλει» έλεγε τότε ο Σιμόν).
Έτσι, τόσο οι εκδηλώσεις για τη συγκεκριμένη επέτειο, όσο και η εκδήλωση του ακροδεξιού κόμματος «Vox» στη Μαδρίτη, παρουσία 9.000 οπαδών του, έλαβαν κανονικά χώρα. Ο Guardian σημειώνει ότι τρεις Ισπανοί υπουργοί που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις της 8ης Μαρτίου έχουν διαγνωστεί με κορωνοϊό ενώ θετικοί είναι επίσης ο επικεφαλής του Vox και ο γενικός γραμματέας του…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου