Ο δημοφιλής σκηνοθέτης σε συνέντευξη που έδωσε στο protothema
και τον Δημήτρη Δανίκα, δεν μάσησε τα λόγια του. Μίλησε για όλους και
για όλα ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στον Κεμάλ και τον Ερντογάν.
Μεταξύ άλλων είπε:
- Απ’ όλες τις σειρές που έχεις σκηνοθετήσει ποια η πιο σημαντική; Για σένα εννοείται. «Το Κόκκινο Ποτάμι».
- Η τελευταία σου σειρά στο OPEN. «Ναι, η τελευταία μου σειρά που έσκισε».
- Ο,τι φέρει υπογραφή Μανούσος Μανουσάκης σκίζει. Το άγγιγμα του Μίδα. Και γιατί τόσο σημαντική; «Από κοινωνική άποψη. Επειδή η ιστορία αναφέρεται και περιγράφει την εξόντωση, μάλλον καλύτερα τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους. Γι’ αυτό. Πιο σημαντική, επίσης, λόγω δικής μου καλλιτεχνικής ωριμότητας. Ασε που το θέμα της Γενοκτονίας των Ποντίων αφορά ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα. Μια φοβερή, συγκλονιστική, δραματική όσο δεν παίρνει σελίδα της Παγκόσμιας Ιστορίας. Και όχι μόνο της Ελληνικής Ιστορίας. Μια σελίδα που απωθούμε, δεν έχουμε διαβάσει και δεν γνωρίζουμε. Σημαντική αυτή η σειρά και ως μέγεθος παραγωγής. Η μεγαλύτερη που έχω κάνει στην καριέρα μου.»
Και συνέχισε:
- Ποια η γνώμη σου σχετικά με την Τουρκία; «Εχω ασχοληθεί με την Ιστορία της Τουρκίας λόγω της Γενοκτονίας των Ποντίων. Η πολιτική τους και τότε και τώρα είναι ταυτόσημη. Κάνω ό,τι θέλω και σέρνω τις μεγάλες δυνάμεις από τη μύτη. Το ίδιο έκανε ο Κεμάλ, το ίδιο κάνει και ο Ερντογάν. Ενα παράδειγμα. Οι Γάλλοι είχαν καταδικάσει σε θάνατο τον Κεμάλ. Επειδή είχε εισβάλει σε μια πόλη και σκότωσε 2.000 Γάλλους στρατιώτες, τη φρουρά της πόλης. Αυτό το περιστατικό έγινε μετά το τέλος του Α’ Πολέμου. Οταν η Τουρκία είχε συνθηκολογήσει. Και παρ’ όλα αυτά, τα βράδια οι Γάλλοι άνοιγαν τις αποθήκες και εξόπλιζαν τον καταδικασμένο, τάχα, Κεμάλ. Οπως ακριβώς και τώρα. Για τους εγκληματίες Τούρκους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισε η δίκη τους, αλλά δεν τελείωσε ποτέ. Ξέρεις τι έγινε μετά. Τους φυγάδευσαν και τους πήραν οι Εγγλέζοι στη Μάλτα και μετά τους αντάλλαξαν με Αγγλους αιχμαλώτους. Η δίκη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Των Τούρκων σφαγέων Αρμενίων και Ποντίων».
- Και τώρα τι θα γίνει; «Το τι θα γίνει τώρα είναι ένα πολύ σημαντικό ερώτημα, αλλά ποιος μπορεί να απαντήσει; Οτι ταλανίζεται το μυαλό του καθενός δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Οσο για την πολιτική της ανεκτικότητας, πρέπει να θυμηθούμε τι έγινε με τον Χίτλερ, την Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία. Ο Τσάμπερλεν με την πολιτική της ανεκτικότητας, να μη θυμώσει και εξαγριωθεί το κτήνος, υπογράφει τη συνθήκη και παραδίδει την Τσεχοσλοβακία στον Χίτλερ. Ε, σου λέει, το κτήνος θα ηρεμήσει. Πού τέτοιο πράγμα...
Αντιθέτως, με τη συνθήκη άνοιξε η όρεξή του. Δεν τήρησε κανέναν όρο, τους παραβίασε όλους. Κι όμως, δεν μίλησε κανείς. Με το επιχείρημα μην τον ερεθίσουμε και τα κάνει χειρότερα. Μέχρι που μπήκε στην Πολωνία. Η ενδοτικότητα των συμμάχων τον έσπρωξε για να αιματοκυλίσει την Ευρώπη».
- Εννοείς ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τις ελληνοτουρκικές διαφορές. «Φυσικά όχι. Αφορά όλη την Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι μπλεγμένη. Από την Ευρώπη μέχρι το Ιράκ, τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, πουθενά δεν σταματά».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου