Με μια απόφαση-καταπέλτη, στις 14 Νοεμβρίου 2022, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Παν. Σ. Παναγιωτόπουλος απέρριψε τις αιτήσεις «περί αναιρέσεως του υπ’ αριθμ. 3189/2022 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών,
με το οποίο οι αιτούντες παραπέμπονται για να δικαστούν ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών», κάτι που σημαίνει ότι το εν λόγω βούλευμα καθίσταται αμετάκλητο. Ακόμα ένα επεισόδιο στο σίριαλ του μεγάλου πολιτικο-οικονομικού σκανδάλου, από το οποίο δεν έλειψε η εμπλοκή (και συχνά διαπλοκή) όλων των εξουσιών: Βουλή, Δημόσια Διοίκηση, Δικαιοσύνη και, φυσικά, ΜΜΕ. (Φωτ. 1)
Η απορριπτική απόφαση του Αρείου Πάγου.
Σύμφωνα με την απόφαση, «το υπό έλεγχο βούλευμα με πλήρη αιτιολογία και ορθούς νομικούς συλλογισμούς συνήγαγε ότι υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για την παραπομπή των αιτούντων σε δίκη, τα δε πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίζονται οι τοιαύτες ενδείξεις πρέπει να τεθούν στην δοκιμασία της επ’ ακροατηρίω διαδικασίας, και η αιτιολογία του βουλεύματος δεν προκύπτει ότι είναι τυπική, ελλιπής, αντιφατική ή ενδοιαστική, ούτε βεβαίως τίθεται ζήτημα απόλυτης ακυρότητας ή εσφαλμένης ερμηνείας ή εσφαλμένης εφαρμογής των διατάξεων που εφαρμόσθηκαν».
Εν ολίγοις, μια χαρά τεκμηριώνει το βούλευμα 3189/2022 το κατηγορητήριο εις βάρος των επτά προσώπων που με πρόθεση συνετέλεσαν στην απατηλή αγοραπωλησία 14.500 στρεμμάτων πάνω από την πασίγνωστη παραλία «Ναυάγιο» στη Ζάκυνθο(σαν να λέμε «Καλώς ήρθατε στο πιο όμορφο οικόπεδο της Ελλάδας»). Παραπέμπονται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, επειδή, όπως τονίζεται στο παραπάνω βούλευμα, «Με περισσότερες από μία πράξεις τους που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος […]στρέφονταν άμεσα κατά του Ελληνικού Δημοσίου και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου», προκαλώντας ζημία πάνω από 17 εκατ. ευρώ! Δεν τα λες και λίγα.
Αυτοί που έκαναν αίτηση απόρριψης του βουλεύματος 3189/2022 και απορρίφθηκε από τον Άρειο Πάγο ήταν τέσσερις από τους επτά κατηγορουμένους, οι Νικολέττα Γυφτοπούλου, Τζουμάνα Μπεσάρα, Γεώργιος Βασιλάκης και Γεώργιος Χάρος, οι οποίοι στην αίτησή τους υποστήριζαν ότι «η αιτιολογία του βουλεύματος είναι τυπική, ελλιπής, αντιφατική και ενδοιαστική και τίθεται ζήτημα απόλυτης ακυρότητας ή εσφαλμένης ερμηνείας»(οι υπόλοιποι τρεις κατηγορούμενοι είναι οι Ευστάθιος Τοτοκώτσης, Νικόλαος Μπακουλόπουλος και Δημήτρης Σκαλτσόγιαννης).(Φωτ. 2)
Σελίδα 1 του βουλεύματος 3189 του 2022 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Αν δεν ήταν τόσο σοβαρή αυτή η δυσώδης υπόθεση με την κλοπή περιουσιών από ιδιώτες, Εκκλησία και δήμο, θα μπορούσαμε απλώς να γελάσουμε με τις δηλώσεις των κατηγορουμένων ότι δεν ήξεραν, παραπλανήθηκαν, έδειξαν καλή πίστη και διάφορα άλλα που έχουν πει κατά καιρούς. Δεν μας προκαλεί έκπληξη η συνέχιση αυτού του κακοπαιγμένου θεάτρου, αλλά μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τι ισχυρίζονται ότι δεν έκαναν αυτοί οι επτά του συμβολαίου του «Ναυαγίου» σε μια ιστορία από την οποία μάθαμε τι είναι η ανάπτυξη και τι το αντίθετό της:
◈Τον Μάιο του 2014, ο Γεώργιος Χάρος μεταβιβάζει στη λιβανεζο-καταριανή εταιρεία PimanaS.A.έκταση 14.500 στρ. στη βορειοδυτική Ζάκυνθο, μια έκταση που διαπερνά τέσσερα χωριά (ξεκινά από την Εξωχώρα, περνάει από την Αναφωνήτρια και τις Μαριές και φτάνει στις Βολίμες). Πρόκειται για μια έκταση-φιλέτο –βρίσκεται πάνω από τις διασημότατες παραλίες «Ναυάγιο» και «Πόρτο Βρώμη» και έχει 10 χλμ. παραλιακό μέτωπο– η οποία πουλήθηκε στην εξευτελιστική τιμή των 9 εκατ. ευρώ!
◈Πώς, όμως, κάποιος έχει τόσο μεγάλη περιουσία σε ένα νησί όπου ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης που υπήρξε ποτέ ήταν ο κόντε Μακρής με μόλις 3.500 στρέμματα; Το 1783 με διάταγμα της Ενετικής Πολιτείας παραχωρήθηκε στον απώτατο πρόγονο του Γ. Χάρου, κόντε Στυλιανό Φλαμπουριάρη, η Μονή Αναφωνητρίας και η ακίνητη περιουσία της στην ορεινή Ζάκυνθο–μόνο για φροντίδα, όμως, και όχι κυριότητα–με την τιμητική ιδιότητα (ανακλητή ανά πάσα στιγμή) του προστάτη και επιμελητή της μονής. Αυτό το διάταγμα εμφάνισε ο κ. Χάρος ως τίτλο ιδιοκτησίας και μάλιστα αμετάφραστο λόγω του ότι ήταν γραμμένο στην ενετική διάλεκτο και το υπ. Εξωτερικών δήλωσε αδυναμία μετάφρασης, στο οποίο ούτως ή άλλως δεν αναφέρονταν στοιχεία για το μέγεθος της έκτασης. Στα χέρια του κ. Χάρου η δήθεν ιδιοκτησία του προγόνου του έφτασε μέσα από την ιδιόγραφη διαθήκη της θείας του (16.01.1989), ΣοφίαςΦλαμπουριάρη, η οποία όμως, όπως αποδείχθηκε, άφησε μόλις 100 στρέμματα –σημειωτέον, ο Γ. Χάρος έκανε αποδοχή κληρονομιάς τον Μάρτιο του 2014, μόλις δύο μήνες πριν από την υπογραφή του συμβολαίου. Αλλά, ακόμα και αν κάνουμε ένα τεράστιο νοητικό άλμα και δεχτούμε πως πήρε όλη την περιουσία της Μονής Αναφωνητρίας, αυτή περιορίζεται στο χωριό Αναφωνήτρια και όχι στα υπόλοιπα τρία χωριά.
◈Αυτό το αμετάφραστο ενετικό διάταγμα αποδέχτηκε η συμβολαιογράφος Νικολέττα Ψύχα-Γυφτοπούλου, η οποία γνώριζε, σύμφωνα με το βούλευμα 3189/2022, ότι «οι δασικές και μη εκτάσεις που επωλήθησαν ανήκουν, κατά κυριότητα, κατά ένα μέρος τους στο Ελληνικό Δημόσιο, στα ΝΠΔΔ Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου των Κρημνών και Ιερά Μονή Αναφωνητρίας» και σε διακόσιες οικογένειες των τεσσάρων θιγόμενων κοινοτήτων. Η κ. Γυφτοπούλου, μάλιστα, εκτός από την εν γνώσει της βεβαίωση ψευδών στοιχείων, συνεχίζει να παρανομεί, αφού συμπράττει στην πώληση εκτάσεων από τους πραγματικούς ιδιοκτήτες στην PimanaS.A., οι οποίες περιλαμβάνονται στην (ξε)πουλημένη περιοχή από τον Φ. Χάρο τον Μάιο του 2014. Δηλαδή ξαναπουλάει τα πουλημένα ήδη από το 2017, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι τα 14.500 στρ. δεν ανήκαν ποτέ στον «πωλητή».
◈Για να γίνει, όμως, οποιαδήποτε μεταβίβαση δασικών εκτάσεων, χρειάζεται Πράξη Χαρακτηρισμού, την οποία ζήτησε ο Γ. Χάρος από τη Διεύθυνση Δασών Ζακύνθου. Στις 25.04.2012 ο δασολόγος Δημήτρης Σκαλτσογιάννης έκανε εισήγηση για τον χαρακτηρισμό, αναγνωρίζοντας ως ιδιωτικές δασικές εκτάσεις οι οποίες γνώριζε ότι ήταν δημόσιες, αφού ο ίδιος σε προηγούμενο χρόνο είχε προβεί σε αυτόν τον χαρακτηρισμό, με δεδομένο ότι σε αυτές είχαν γίνει εργασίες για διάνοιξη ασφαλτοστρωμένων δρόμων από τη νομαρχία και είχαν δαπανηθεί σημαντικά ποσά.
◈Ο τότε προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών Ζακύνθου Ευστάθιος Τοτοκώτσης, στις 25.04.2012 έλαβε υπόψη του την εισήγηση του Δ. Σκαλτσογιάννη και εξέδωσε Πράξη Χαρακτηρισμού, χωρίς να κάνει έλεγχο των τίτλων ιδιοκτησίας, αν αυτοί ήταν διαδοχικοί, αν υπήρχαν πριν από τις 23.02.1946 (από όταν εφαρμόστηκε ο Αστικός Κώδικας στη χώρα μας, δηλαδή), ενώ παράλληλα δεν προέκυπταν από πουθενά με σαφήνεια τα όρια της έκτασης, ώστε να μπορεί να ταυτοποιηθεί.
◈Ο Νικόλαος Μπακουλόπουλος, τότε διευθυντής Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου, στις 06.07.2012 άσκησε αντιρρήσεις κατά της Πράξης Χαρακτηρισμού ενώπιον της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων Ν. Ζακύνθου, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι η έκταση δεν περιγράφεται με σαφήνεια ως προς τα όρια και το εμβαδόν, ότι μέρος των εκτάσεων δεν είχε ποτέ αγροτική μορφή, αλλά είναι δάση κ.ά. Στις 15.01.2014, όμως, ανέβλεψε ως φαίνεται και με έγγραφό του στην ίδια Επιτροπή ανέφερε ότι έκαναν αυτοψία στην έκταση στις 09.01.2014 και διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Παράλληλα, ενώ δεν υπήρχε τελεσίδικη απόφαση από το Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών (ΣΙΔ) για την περίπτωση της έκτασης που επρόκειτο να πουληθεί, αυτός έστειλε βεβαίωση ότι δεν εκκρεμεί τίποτε από το ΣΙΔ.
◈Όσον αφορά τη σύνταξη του τοπογραφικού, αυτή την ανέλαβε ο Γεώργιος Βασιλάκης, αγρονόμος τοπογράφος μηχανικός, ο οποίος σχεδίασε ένα τοπογραφικό χωρίς τίποτα επάνω, παρότι ήταν ευδιάκριτα τα εξής [σύμφωνα με έγγραφο (12.01.2015) της Οικονομικής Επιτροπής της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων]: δημόσιοι δρόμοι, παλαιά μονή Αγ. Γεωργίου των Κρημνών, νέα μονή Αγ. Γεωργίου των Κρημνών, ιερός ναός, εστιατόριο, προσεισμικό κτίσμα, στάβλος και δύο αποθήκες. Την ημέρα της υπογραφής του συμβολαίου (07.05.2014) δίνει υπεύθυνη δήλωση στη συμβολαιογράφο όπου δηλώνει εν γνώσει του ψευδώς ότι στην έκταση δεν υπάρχει κτίσμα. Τόσο καλά…
◈Το κέντρο του νοητού κύκλου των συντελεστών του συμβολαίου είναι η Τζουμάνα Μπεσάρα, η διευθύνουσα σύμβουλος της PimanaS.A., η οποία γνώριζε εξαρχής την απάτη, αλλά «ενεργώντας κατόπιν συναπόφασης και με κοινό δόλο μαζί με τον Γεώργιο Χάρο,με συνεχείς προτροπές, παραινέσεις και πιέσεις έπεισαν τη Νικολέττα Γυφτοπούλου να προβεί στη σύνταξη του συμβολαίου». Τώρα, εδώ που τα λέμε, δεν πρέπει να κουράστηκαν και πολύ για να την πείσουν τη συμβολαιογράφο…
◈Η Τζ. Μπεσάρα ήταν διευθύνουσα σύμβουλος στις περισσότερες εταιρείες του Ομίλου Pima (στον οποίο ανήκει και η PimanaS.A.), που ίδρυσε ο Λιβανέζος επιχειρηματίας Κριστιάν Κομέρ, ο οποίος, όπως μάθαμε μέσα από το απόρρητο υλικό της ΕΥΠ και της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες, ανέλαβε να «μεταφέρει» τεράστια ποσά από το Κατάρ στην Ευρώπη, κατόπιν εντολής του Χαμάντ Χαλίφα Αμπντουλά Αλ Ατίγια, που κατηγορείται για υποθέσεις διεθνούς τρομοκρατίας και είναι προσωπικός σύμβουλος του εμίρη του Κατάρ Ταμίμ μπιν ΧαμάντΑλ Θανί. Με όχημα δεκάδες ανώνυμες εταιρείες, υπό τη σκέπη του Ομίλου Pima, τεράστια ποσά διοχετεύτηκαν στην Ελλάδα, κατά το χρονικό διάστημα 2012-2014, τα οποία διατέθηκαν για την αποπληρωμή πανάκριβων νοσηλίων Λίβυων μαχητών σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και κλινικές των Αθηνών καθώς και για την αγορά ακινήτων και νησίδων στο Ιόνιο Πέλαγος.
Οι δυσμενείς δικαστικές κρίσεις (βουλεύματα, εισαγγελικές αποφάσεις) και εξελίξεις των ετών 2015-2022, καρπός του αγώνα του λαού της Ζακύνθου και κυρίως της ομάδας ανωνύμων του navagiogate.com, ανάγκασαν την εταιρεία PimanaS.A. να ξεκινήσει το κρυφτό με τις ελληνικές αρχές, μεταφερόμενη από τη Βηρυτό, στην Αθήνα, στην Ντόχα και σήμερα στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους, ξηλώνοντας από το διοικητικό συμβούλιο όλους τους εμπλεκομένους με το σκάνδαλο της Ζακύνθου και ξεπουλώντας τις μετοχές που κατείχε ο Κρ. Κομέρ αρχικά στην επενδυτική κτηματική εταιρεία Al Rayyan Projects Management του Κατάρ και εν συνεχεία σε offshore εταιρεία συμφερόντων του κατηγορουμένου για τη χρηματοδότηση τρομοκρατικών οργανώσεων στη Συρία Αμπντουλχαντί Μανά Αλ-Χαζρί, αδελφού της δεύτερης συζύγου του εμίρη του Κατάρ.
Ο Σπύρος Ξένος, ο οποίος γνωρίζει όσο κανείς την υπόθεση αυτή και έχει αγωνιστεί όσο κανένας άλλος για να μη χάσουν την περιουσία τους οι 200 οικογένειες των ορεινών κοινοτήτων, λέει με νόημα: «Οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την απατηλή αγοραπωλησία της Ζακύνθου, για ποιο λόγο η “αγοράστρια” εταιρεία δεν έχει στραφεί νομικά κατά του φερόμενου ως “πωλητή”, αλλά αναλώνεται σε συνεχείς πολυδάπανες δικαστικές ήττες; Η απάντηση προφανώς λύνει και το ποινικό σκέλος της υπόθεσης!»
Και ένα παραλειπόμενο
Υπήρξαν και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι εν γνώσει τους ή «παραπλανηθέντες» βοήθησαν στην υπογραφή του απατηλού συμβολαίου. Ο προϊστάμενος της ΔΟΥ Ζακύνθου αντιμετώπισε την έκταση ως αγροτεμάχιο, δεν ερεύνησε διεξοδικά τη νομιμότητα της συναλλαγής και αποδέχτηκε αυτό το ευτελές τίμημα για τόσες χιλιάδες στρέμματα σε τέτοια τοποθεσία. Επίσης, ο υποθηκοφύλακας της Ζακύνθου μετέγραψε το συμβόλαιο με ταχύτητα φωτός (υπογράφτηκε στις 7 Μαΐου και στις 9 Μαΐου είχε ήδη μεταγραφεί). Η δε προϊσταμένη της Κτηματικής Υπηρεσίας Ζακύνθου βεβαίωνε διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά της ότι στην περιοχή το Δημόσιο δεν έχει κανένα έννομο συμφέρον…
ΥΓ. VARειος Πάγος…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου