Στην πόλη, γεμάτη με φοίνικες, οι δρόμοι, τα διαμερίσματα, τα καταστήματα παραμένουν απελπιστικά άδεια.
Η Forest City οικοδομήθηκε με σκοπό να προσελκύσει Κινέζους επενδυτές της μεσαίας τάξης, χωρίς μέχρι στιγμής να το καταφέρει.
Ίσως αυτό οφείλεται στην έλλειψη εμπορικού ενδιαφέροντος, στους ελέγχους κεφαλαίων της Κίνας, στα lockdowns εξαιτίας της πανδημίας, αλλά και στην οργή στην κοινή γνώμη στη Μαλαισία για την αύξηση της κινεζικής επιρροής.Επίσης το μέλλον της πόλης επισκιάζουν ξανά οι οικονομικές δυσκολίες της Country Garden, που μέσα σε μερικά χρόνια έγινε η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία ακινήτων της Κίνας, αλλά έχει φορτωθεί πλέον γιγαντιαία χρέη, που πλησιάζουν τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια.
Στα τέλη Αυγούστου η Country Garden ανακοίνωσε ζημίες-ρεκόρ το πρώτο εξάμηνο του 2023. Το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου οι πιστωτές της δέχθηκαν την αναδιάρθρωση της οφειλής της, αποτρέποντας in extremis την κήρυξη στάσης πληρωμών, που θα έθετε σε κίνδυνο χιλιάδες έργα σε παγκόσμια κλίμακα.
- Ο όμιλος όμως δεν έχει ξεπεράσει τα προβλήματα. Η περίοδος χάριτος 30 ημερών, που του δόθηκε στις αρχές Αυγούστου, όταν δεν ήταν σε θέση να καταβάλει 22,5 εκατ. σε τόκους στους πιστωτές του, εκπνέει αύριο Τρίτη και αντιμετωπίζει ξανά τον κίνδυνο σε περιέλθει σε στάση πληρωμών.
«Ελπίζω η Country Garden να μπορέσει να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες της», δηλώνει ο Τζάο Μποτζιάν, ένας 29χρονος Κινέζος που αγόρασε ένα από τα 26.000 διαμερίσματα στη Forest City έναντι περίπου 430.000 δολαρίων πριν από πέντε χρόνια.
«Αν δεν έρθει κανένας στη Φόρεστ Σίτι, δεν θα μπορέσουμε να έχουμε καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα εδώ», προσθέτει.
Χαμένο στοίχημα
Χτισμένη πάνω σε τεχνητό νησί, στο στενό του Τζοχόρ, αντίκρυ στην ευημερούσα πόλη-κράτος της Σιγκαπούρης, η Forest City είναι ένα από τα πολλά μεγάλα στοιχήματα της Country Garden.
Το έργο, στο πλαίσιο των λεγόμενων νέων δρόμων του μεταξιού, φιλόδοξου σχεδίου οικοδόμησης υποδομών για να αυξηθεί η επιρροή της Κίνας σε διεθνές επίπεδο, ανήκει εν μέρει σε ισχυρό Μαλαισιανό σουλτάνο.
- Η ιδιωτική πόλη σήμερα έχει μόλις 9.000 κατοίκους, τάξη μεγέθους πολύ κάτω από τον στόχο, που ήταν να φθάσει τους 700.000.
Καθώς πέφτει το σκοτάδι, όταν φεύγουν οι εργάτες που δουλεύουν στα εργοτάξια, επικρατεί απόλυτη ησυχία στην νησιωτική πόλη με τους αυτοκινητόδρομους τεσσάρων λωρίδων. Στις πελώριες πολυκατοικίες και στους ουρανοξύστες, πολύ λίγα παράθυρα είναι φωτισμένα.
Στα έρημα πεζοδρόμια βλέπει κανείς το ένα μετά το άλλο κλειστά καταστήματα, κάποια με θυροκολλημένες δικαστικές διαταγές πληρωμών οφειλών που δεν θα γίνουν ποτέ. Στο εσωτερικό, σκουπίδια σκορπισμένα στα δάπεδα.
Σε ουρανοξύστη 45 ορόφων, μόλις δυο όροφοι χρησιμοποιούνται κι οι υπόλοιποι πωλούνται, εξομολογείται υπεύθυνος.
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων στην πόλη δεν ζουν εκεί, εξηγεί φύλακας: τα αγόρασαν απλά ως επένδυση.
Μακέτες των τεσσάρων τεχνητών νησιών που θα αποτελούσαν την πόλη αφού ολοκληρωνόταν το έργο –κάτι που απέχει πολύ – βρίσκονται ενθρονισμένες στο χολ εκθεσιακού χώρου για δυνητικούς αγοραστές, τους οποίους κατευθύνουν πινακίδες στα μανδαρίνικα κινεζικά, στη μαλαισιακά και στα αγγλικά.
Ο Μαλαισιανός πρωθυπουργός Ανουάρ Ιμπραήμ κάνει προσπάθειες προκειμένου το έργο να μη ναυαγήσει. Ανήγγειλε τη δημιουργία «ειδικής οικονομικής ζώνης» και κίνητρα όπως χαμηλούς φόρους εισοδήματος για τους μόνιμους κατοίκους και διάφορες βίζες.
«Για το αλκοόλ»
Όμως οι αναλυτές διατηρούν τις αμφιβολίες τους. Οι πιέσεις στην Garden City να αποπληρώσει οφειλές στους πιστωτές της έγκαιρα «μπορεί να έχουν αντίκτυπο στη δυνατότητές της να αποπερατώσει έργα στο εξωτερικό», εκτιμά ο Μπέρναρντ Όου, οικονομολόγος στην εταιρία διαχείρισης περιουσίας-οικονομικού κινδύνου COFACE, επικεφαλής της διεύθυνσής της για την περιφέρεια Ασίας-Ειρηνικού.
Τρεις ώρες με το αυτοκίνητο από την Κουάλα Λουμπούρ, η Forest City προσελκύει επισκέπτες που θέλουν να δουν τους φουτουριστικούς ουρανοξύστες της ή να αγοράσουν αλκοόλ, που πωλείται αφορολόγητο.
«Όλος ο κόσμος έρχεται εδώ για το αλκοόλ», λέει ο 32χρονος Ντένις Ρατζ από τη Σιγκαπούρη. «Δεν θα ήθελα να ζήσω εδώ, είναι πόλη-φάντασμα. Οι δρόμοι είναι σκοτεινοί και επικίνδυνοι· δεν υπάρχει δημόσιος φωτισμός».
Μόνο οι ξένοι εργάτες, πολλοί από τους οποίους ήρθαν από το Νεπάλ και το Μπανγκλαντές, διατηρούν κάποιο επίπεδο δραστηριότητας, καθαρίζοντας δρόμους, φροντίζοντας τα δέντρα, φυλάσσοντας τους άδειους ουρανοξύστες.
Σε τεχνητή παραλία γεμάτη άδεια κουτιά μπίρας, μερικές οικογένειες κάνουν πικ-νικ κάτω από τους φοίνικες και τις πινακίδες που προειδοποιούν τους δυνητικούς λουόμενους για τον κίνδυνο των κροκοδείλων.
«Ήρθα για διακοπές επειδή είδα σχετικό βίντεο στο TikTok», εξηγεί ο Νουρσζίουα Ζάμρι, ιδιωτικός υπάλληλος, 30 ετών. «Αν με ρωτάτε αν θα έμενα εδώ, η απάντηση είναι όχι».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου