👉 Η συζήτηση για ένα από τα σημαντικότερα έργα της χώρας, τον ΒΟΑΚ, διεξάγεται χωρίς την παρουσία των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Εγείρονται ερωτήματα για την πολιτική ευθύνη, τη διαφάνεια και τη θεσμική σοβαρότητα της διαδικασίας.
👉 Η κυβέρνηση δεν έχει διδαχθεί τίποτα από την τραγωδία των Τεμπών. Όταν η λογική του κέρδους υπερισχύει του δημόσιου συμφέροντος, οι συνέπειες δεν είναι μόνο οικονομικές — είναι κοινωνικά και θεσμικά επιζήμιες.
👉 Η σύμβαση φτάνει προς κύρωση με απαράδεκτη ταχύτητα, χωρίς δυνατότητα μελέτης των 17 παραρτημάτων και χωρίς ουσιαστική ενημέρωση των βουλευτών. Η Βουλή υποβαθμίζεται.
👉 Δεν υπήρξε διαβούλευση με τους τοπικούς φορείς. Παραλείπονται κρίσιμες υποδομές (ομβριοσυλλογής, δευτερεύον οδικό δίκτυο), ενώ εκκρεμούν προσφυγές στο ΣτΕ. (χωρίς ήχο στο βίντεο)
👉 Η Ανατολική Κρήτη (Άγιος Νικόλαος – Σητεία) εξαιρείται από τον σχεδιασμό, δημιουργώντας ανισότητες. (χωρίς ήχο στο βίντεο)
👉 Επιπλέον, επανέρχεται το ζήτημα της ανάθεσης έργων σε συγκεκριμένους οικονομικούς ομίλους. Καταγράφεται η διαμαρτυρία εργοληπτικών οργανώσεων προς την κυβέρνηση για τη μονοπωλιακή ενίσχυση λίγων μεγάλων παραχωρησιούχων. (χωρίς ήχο στο βίντεο)
👉 Πρόκειται για διπλή οικονομική επιβάρυνση του Δημοσίου: χρηματοδότηση κατασκευής και λειτουργίας, χωρίς ουσιαστικό μερίδιο ελέγχου ή κέρδους.
👉 Ο παραχωρησιούχος ελέγχει πλήρως την εταιρεία, ενώ το Δημόσιο, παρότι χρηματοδοτεί την πλειοψηφία του έργου, δεν έχει ούτε μειοψηφικό ποσοστό συμμετοχής — αντίθετα με το παράδειγμα του Καστελλίου.
👉 Προβλέπεται λειτουργία διοδίων πριν την αποπεράτωση του έργου, γεγονός που συνιστά προσβολή για τους πολίτες και εμπαιγμό της τοπικής κοινωνίας.
👉 Η αξιολόγηση ανατίθεται σε ανεξάρτητο μηχανικό πληρωμένο από τον παραχωρησιούχο, γεγονός που εγείρει σοβαρά ερωτήματα αμεροληψίας.
👉 Το Δημόσιο υποχρεούται να ολοκληρώσει τις απαλλοτριώσεις εντός στενών χρονικών ορίων, διαφορετικά πληρώνει αποζημιώσεις. Η εμπειρία δείχνει πόσο ανέφικτο είναι αυτό στην πράξη.
👉 Η σύμβαση επιτρέπει στον παραχωρησιούχο να περιορίζει την κυκλοφορία χωρίς επαρκείς ποινικές ρήτρες και επιβάλλει διόδια στους νησιώτες, παρά τις συστάσεις της Ε.Ε. για εξαίρεση των νησιωτικών περιοχών.
👉 Όχι σε σύμβαση αποικιοκρατικής λογικής.
Ναι σε έναν ΒΟΑΚ με διαφάνεια, δημόσιο έλεγχο, ισότιμη ανάπτυξη και πλήρη κάλυψη του νησιού.
Δεδομένου ότι το βίντεο δόθηκε από τη Βουλή χωρίς ήχο, για ένα τμήμα της ομιλίας, παρατίθεται αυτούσιο αυτό το τμήμα:
«Η σύμβαση αυτή κατατίθεται χωρίς καμία διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, όπως μας είπαν όλοι οι φορείς στην ακρόαση της επιτροπής. Δεν λήφθηκαν υπόψη τα τοπικά προβλήματα και οι ιδιαιτερότητες του νησιού. Απουσιάζουν έργα διαχείρισης ομβρίων υδάτων, δεν προβλέπεται δευτερεύον οδικό δίκτυο για τις τοπικές μετακινήσεις, ενώ εκκρεμούν ήδη προσφυγές στο ΣτΕ. Πρόκειται για ένα έργο σχεδιασμένο, χωρίς την κοινωνία του νησιού.
Για μία ακόμη φορά, βλέπουμε την ανάθεση ενός μεγάλου έργου στους ίδιους ολιγάριθμους επιχειρηματικούς ομίλους, που έχουν αναλάβει τα μεγαλύτερα τεχνικά έργα της χώρας τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για συστηματική αναπαραγωγή ενός συγκεκριμένου συστήματος αναθέσεων, που δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι τον περασμένο Δεκέμβριο, εργοληπτικές οργανώσεις απέστειλαν επιστολές διαμαρτυρίας προς τον Πρωθυπουργό και τον αρμόδιο Υπουργό, καταγγέλλοντας τη γιγάντωση συγκεκριμένων οικονομικών φορέων, ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Ας ξεκινήσουμε με το τμήμα Άγιος Νικόλαος – Σητεία, το οποίο απουσιάζει εντελώς από το έργο, γεγονός που έχει προκαλέσει έντονες και απολύτως δικαιολογημένες αντιδράσεις από τον Δήμο Σητείας, τους τοπικούς φορείς και την κοινωνία της Ανατολικής Κρήτης. Μιλάμε για ένα κρίσιμο τμήμα 55 χιλιομέτρων, που ακόμα εξυπηρετείται από έναν δρόμο της δεκαετίας του 1960. Κι όμως, μένει εκτός σχεδιασμού. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείτε ζώνες αναπτυξιακής προτεραιότητας και ζώνες πολιτικής εγκατάλειψης μέσα στο ίδιο το νησί.
Παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις περί μεγάλου αναπτυξιακού έργου, η οικονομική αρχιτεκτονική της σύμβασης αποκαλύπτει μια κατάφωρη ανισορροπία στη χρηματοδότηση. Το μεγαλύτερο μέρος του κόστους το επωμίζεται το Ελληνικό Δημόσιο, ενώ η συμμετοχή του ιδιώτη παραχωρησιούχου παραμένει ασαφής και περιορισμένη».
.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου