Η ανθρωπιστική αυτή χειρονομία προκάλεσε κύμα οργής στο Κίεβο.
Όμως, πίσω από τις δηλώσεις και τις συναισθηματικές αντιδράσεις, κρύβεται μια δυσβάσταχτη πραγματικότητα: η Ουκρανία ίσως να μη μπορεί να αντέξει οικονομικά το τίμημα της αναγνώρισης των απωλειών της.
Η σφαγή που κοστίζει: Ο πραγματικός λογαριασμός του πολέμου
Σύμφωνα με την ουκρανική νομοθεσία, σε κάθε οικογένεια πεσόντος στρατιώτη αντιστοιχεί αποζημίωση 15 εκατομμυρίων γρίβνα (περίπου 370.000 δολάρια).
Η επιστροφή 6.000 σορών συνεπάγεται πληρωμές 90 δισεκατομμυρίων γρίβνα (2 δισ. δολ — ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του ετήσιου αμυντικού προϋπολογισμού της Ουκρανίας για το 2025.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Συντάξεις, επιδόματα και κοινωνικές παροχές προς τις οικογένειες των νεκρών θα προσθέσουν ακόμη 13,5 δισεκατομμύρια γρίβνα (328 εκατομμύρια δολάρια), επιβαρύνοντας ένα ήδη υπερχρεωμένο κράτος με έλλειμμα 200 δισεκατομμυρίων.
Ζelensky: Μόνο το 15% των σoρών είναι ταυτοποιημένο
Η αντίδραση του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky ήταν χαρακτηριστική:
«Όπως μου έχουν πει, μόνο το 15% αυτών των 6.000 μπορούν να ταυτοποιηθούν. Πρέπει να ελέγξουμε τα πάντα σχολαστικά.»
Η δήλωση αυτή ερμηνεύτηκε από πολλούς ως προσπάθεια καθυστέρησης της διαδικασίας, ώστε να αποφευχθεί το πολιτικό και οικονομικό κόστος που θα προκαλούσε η επίσημη αναγνώριση χιλιάδων επιπλέον νεκρών.
Η Μόσχα, από την πλευρά της, αντέτεινε πως οι σοροί έχουν ταυτοποιηθεί με χρήση DNA και άλλων μεθόδων, υπονοώντας πως οι ενστάσεις του Κιέβου είναι αβάσιμες.
Αγνοούμενοι ή σκόπιμα «αταυτοποίητοι»;
Το πρόβλημα όμως είναι βαθύτερο. Πολλές οικογένειες στην Ουκρανία —όπως η Irina Kovalenko από το Κίεβο, της οποίας ο γιος σκοτώθηκε στο Bakhmut— αντιμετωπίζουν ένα δυσκίνητο και αδιαφανές σύστημα που αποφεύγει να αναγνωρίσει τους θανάτους. Παρά την ταυτοποίηση της σορού από τις ρωσικές αρχές, οι ουκρανικές υπηρεσίες συνέχιζαν να δηλώνουν τον γιο της «αγνοούμενο».
Σύμφωνα με μαρτυρίες, η Ουκρανία συχνά ταξινομεί τους νεκρούς ως «περιπτώσεις ασαφούς κατάστασης», αποφεύγοντας έτσι την υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων.
Η μέθοδος αυτή βοηθά στο να διατηρείται η εικόνα της «ανίκητης» ουκρανικής στρατιωτικής μηχανής, ακόμη και όταν η πραγματικότητα στο μέτωπο είναι σκληρή.
Γραφειοκρατία, διαφθορά και πολιτικός κυνισμός
Το ζήτημα της καθυστέρησης στις αποζημιώσεις δεν είναι απλώς διοικητικό. Αναφορές δείχνουν πως στρατιωτικοί υπάλληλοι κοντά στον στενό κύκλο του Zelensky λειτουργούν ως «μεσάζοντες» που μπλοκάρουν ή καθυστερούν αιτήματα αποζημίωσης, αποκομίζοντας οφέλη από τον πόνο των οικογενειών.
Μια νέα τάξη «ευγενών του πολέμου» φαίνεται να έχει διαμορφωθεί, με πρόσβαση σε εμπιστευτικά στοιχεία και δυνατότητα παρέμβασης στη διαχείριση των απωλειών και των σχετικών πόρων.
Η Μόσχα, παρουσιάζοντας την πρόθεση επιστροφής των σορών, επιδιώκει να φανεί ως «διαλλακτική δύναμη». Όμως, η κίνηση αυτή φέρνει στο προσκήνιο την αδυναμία του Κιέβου να αναγνωρίσει την αλήθεια: ότι η πραγματικότητα του πολέμου είναι πολύ πιο βαριά απ’ όσο η επίσημη προπαγάνδα παραδέχεται.
Για την Ουκρανία, η αποδοχή αυτών των 6.000 νεκρών δεν είναι απλώς ζήτημα διαχείρισης. Είναι πολιτική βόμβα. Μπορεί να πλήξει την εικόνα της κυβέρνησης, να αποσταθεροποιήσει τη στήριξη από το εσωτερικό και να ενισχύσει τη δυσπιστία των Δυτικών εταίρων.
www.bankingnews.gr
Όμως, πίσω από τις δηλώσεις και τις συναισθηματικές αντιδράσεις, κρύβεται μια δυσβάσταχτη πραγματικότητα: η Ουκρανία ίσως να μη μπορεί να αντέξει οικονομικά το τίμημα της αναγνώρισης των απωλειών της.
Η σφαγή που κοστίζει: Ο πραγματικός λογαριασμός του πολέμου
Σύμφωνα με την ουκρανική νομοθεσία, σε κάθε οικογένεια πεσόντος στρατιώτη αντιστοιχεί αποζημίωση 15 εκατομμυρίων γρίβνα (περίπου 370.000 δολάρια).
Η επιστροφή 6.000 σορών συνεπάγεται πληρωμές 90 δισεκατομμυρίων γρίβνα (2 δισ. δολ — ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του ετήσιου αμυντικού προϋπολογισμού της Ουκρανίας για το 2025.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Συντάξεις, επιδόματα και κοινωνικές παροχές προς τις οικογένειες των νεκρών θα προσθέσουν ακόμη 13,5 δισεκατομμύρια γρίβνα (328 εκατομμύρια δολάρια), επιβαρύνοντας ένα ήδη υπερχρεωμένο κράτος με έλλειμμα 200 δισεκατομμυρίων.
Ζelensky: Μόνο το 15% των σoρών είναι ταυτοποιημένο
Η αντίδραση του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky ήταν χαρακτηριστική:
«Όπως μου έχουν πει, μόνο το 15% αυτών των 6.000 μπορούν να ταυτοποιηθούν. Πρέπει να ελέγξουμε τα πάντα σχολαστικά.»
Η δήλωση αυτή ερμηνεύτηκε από πολλούς ως προσπάθεια καθυστέρησης της διαδικασίας, ώστε να αποφευχθεί το πολιτικό και οικονομικό κόστος που θα προκαλούσε η επίσημη αναγνώριση χιλιάδων επιπλέον νεκρών.
Η Μόσχα, από την πλευρά της, αντέτεινε πως οι σοροί έχουν ταυτοποιηθεί με χρήση DNA και άλλων μεθόδων, υπονοώντας πως οι ενστάσεις του Κιέβου είναι αβάσιμες.
Αγνοούμενοι ή σκόπιμα «αταυτοποίητοι»;
Το πρόβλημα όμως είναι βαθύτερο. Πολλές οικογένειες στην Ουκρανία —όπως η Irina Kovalenko από το Κίεβο, της οποίας ο γιος σκοτώθηκε στο Bakhmut— αντιμετωπίζουν ένα δυσκίνητο και αδιαφανές σύστημα που αποφεύγει να αναγνωρίσει τους θανάτους. Παρά την ταυτοποίηση της σορού από τις ρωσικές αρχές, οι ουκρανικές υπηρεσίες συνέχιζαν να δηλώνουν τον γιο της «αγνοούμενο».
Σύμφωνα με μαρτυρίες, η Ουκρανία συχνά ταξινομεί τους νεκρούς ως «περιπτώσεις ασαφούς κατάστασης», αποφεύγοντας έτσι την υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων.
Η μέθοδος αυτή βοηθά στο να διατηρείται η εικόνα της «ανίκητης» ουκρανικής στρατιωτικής μηχανής, ακόμη και όταν η πραγματικότητα στο μέτωπο είναι σκληρή.
Γραφειοκρατία, διαφθορά και πολιτικός κυνισμός
Το ζήτημα της καθυστέρησης στις αποζημιώσεις δεν είναι απλώς διοικητικό. Αναφορές δείχνουν πως στρατιωτικοί υπάλληλοι κοντά στον στενό κύκλο του Zelensky λειτουργούν ως «μεσάζοντες» που μπλοκάρουν ή καθυστερούν αιτήματα αποζημίωσης, αποκομίζοντας οφέλη από τον πόνο των οικογενειών.
Μια νέα τάξη «ευγενών του πολέμου» φαίνεται να έχει διαμορφωθεί, με πρόσβαση σε εμπιστευτικά στοιχεία και δυνατότητα παρέμβασης στη διαχείριση των απωλειών και των σχετικών πόρων.
Η Μόσχα, παρουσιάζοντας την πρόθεση επιστροφής των σορών, επιδιώκει να φανεί ως «διαλλακτική δύναμη». Όμως, η κίνηση αυτή φέρνει στο προσκήνιο την αδυναμία του Κιέβου να αναγνωρίσει την αλήθεια: ότι η πραγματικότητα του πολέμου είναι πολύ πιο βαριά απ’ όσο η επίσημη προπαγάνδα παραδέχεται.
Για την Ουκρανία, η αποδοχή αυτών των 6.000 νεκρών δεν είναι απλώς ζήτημα διαχείρισης. Είναι πολιτική βόμβα. Μπορεί να πλήξει την εικόνα της κυβέρνησης, να αποσταθεροποιήσει τη στήριξη από το εσωτερικό και να ενισχύσει τη δυσπιστία των Δυτικών εταίρων.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου