Οι Γερμανοί
απεσταλμένοι ενημέρωσαν τον Ταγματάρχη Δουράτσο πως ο αγώνας του είναι
μάταιος, καθώς έχει υπογραφεί η συνθηκολόγηση στην Θεσσαλονίκη μεταξύ
του διοικητή του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας, Αντιστράτηγου
Μπακόπουλου και του διοικητή της 2ης Γερμανικής Τεθωρακισμένης
Μεραρχίας, Αντιστράτηγου Φάελ.
«Τότε ο ταγματάρχης Δουράτσος, ως διοικητής των οχυρών, απάντησε πως εμείς διαταγές δεχόμαστε μόνο από τους ιεραρχικά προϊσταμένους μας και ο αγών θα συνεχιστεί. Πάσαν δέ απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί», είχε αναφέρει ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Γκουτζουρέλας.
Ο Δουράτσος προσπάθησε να κερδίσει χρόνο.
Έκαψε όλα τα απόρρητα έγγραφα και τους χάρτες με τις λεπτομέρειες της κατασκευής των οχυρών για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών.
Την ίδια ώρα, οι στρατιώτες του τον παρακαλούσαν να μην παραδώσει τα οχυρά.
Στις 10 Απριλίου, ο Δουράτσος, έχοντας επιβεβαιώσει επίσημα την συνθηκολόγηση της Θεσσαλονίκης αποφάσισε να συμμορφωθεί με τις εντολές του επιτελείου.
Η διαταγή κατάπαυσης πυρός προκάλεσε απογοήτευση στους Έλληνες μαχητές. Ήθελαν να συνεχίσουν τον αγώνα. Ένιωθαν νικητές και όχι ηττημένοι.
«Οι Έλληνες στρατιώτες δάκρυσαν, έκλαψαν, αναστατώθηκαν και αποφάσισαν κάποιοι από αυτούς να μην το παραδώσουν ποτέ», τόνισε στη «Μηχανή του Χρόνου» ο Βασίλης Νικόλτσιος, Συνταγματάρχης εα και ιστορικός ερευνητής.
Ο Ταγματάρχης Γ.Δουράτσος γεννήθηκε στην Άνω Σύρο την 1η Αυγούστου 1894.
Για τη στρατιωτική του δράση και τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα του απονεμήθηκαν πολλά παράσημα και διακρίσεις: το Αριστείο Ανδρείας Επιχειρήσεων Οχυρών 1941, το Αριστείο Ανδρείας Επιχειρήσεων Οχυρού Ρούπελ, το μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας, το μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων Οχυρού Ρούπελ, το μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων Οχυρού Ρούπελ, το μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων Επιχειρήσεων 1941 και ο Πολεμικός Σταυρός Γ΄ τάξεως.
Αποστρατεύθηκε στις 10 Μαΐου 1950 με τον βαθμό του Υποστρατήγου.
Με απόφαση της Δημοτικής Αρχής Ερμουπόλεως Σύρου τοποθετήθηκε η προτομή του σε περίοπτη θέση σε κεντρική πλατεία της πόλης, την οποία βλέπουμε και στην φωτογραφία.
Ήταν προσφορά του Αλέξανδρου και της Αικατερίνης Γενναδίου, ανιψιάς του στρατιωτικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου