Στην ανάλυσή του, η μετάφραση του οποίου δημοσιεύεται από το Pravda.Ru, επισημαίνει σοβαρά σχεδιαστικά και εννοιολογικά ελαττώματα στο βρετανικό άρμα μάχης.
Το κύριο άρμα μάχης Challenger 3, που αναπτύσσεται για τον Βρετανικό Στρατό, ενδέχεται να αντιμετωπίσει απαξίωση πριν καν τεθεί σε υπηρεσία, σύμφωνα με πρόσφατη αξιολόγηση που δημοσίευσε ο πρώην αξιωματικός του Βρετανικού Στρατού και διάσημος στρατιωτικός αναλυτής, Αντισυνταγματάρχης Stuart Crawford.
Ενώ οι αμφιβολίες για το πρόγραμμα των αρμάτων μάχης είναι εδώ και καιρό αμφιλεγόμενες - ιδιαίτερα λόγω του εξαιρετικά μέτριου όγκου προμηθειών των μόλις 148 οχημάτων - ο Crawford τόνισε επίσης σοβαρές ελλείψεις του ίδιου του έργου. Το Challenger 3 αναπτύσσεται ως βελτιωμένη έκδοση του Challenger 2, το οποίο τέθηκε σε υπηρεσία τη δεκαετία του 1990 και, σύμφωνα με τον συγγραφέα, "μπορεί να αντιπροσωπεύει την τελική εκδοχή μιας ήδη ξεπερασμένης φιλοσοφίας σχεδιασμού αρμάτων μάχης".
Πρόσθεσε: "Τα σύγχρονα δυτικά κύρια άρματα μάχης - τα Leopard 2, M1A2 Abrams και τώρα το CR3 - θεωρούνται ολοένα και περισσότερο πολύ μεγάλα, βαριά, ακριβά και ευάλωτα για να δικαιολογήσουν περαιτέρω ανάπτυξη σύμφωνα με τις παραδοσιακές γραμμές".
Σύμφωνα με τον Crawford, η βιωσιμότητα του νέου στόλου είναι αμφισβητήσιμη, καθώς αγοράζονται μόνο 60 συστήματα ενεργητικής προστασίας, με τα οποία σχεδιάζεται να εξοπλιστούν όλα τα οχήματα. Αυτό, σημείωσε, φαίνεται επικίνδυνο δεδομένης της εμπειρίας της Ουκρανίας, όπου παρόμοια άρματα μάχης έχουν αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.
Όσον αφορά την κινητικότητα, ο αναλυτής σημείωσε: «Το άρμα μάχης διατηρεί τον κινητήρα των 1.200 ίππων από τον προκάτοχό του, το Challenger 2, τον οποίο οι Ουκρανοί χειριστές επέκριναν ως υποδύναμο λόγω του βάρους του. Εάν το CR3 (Challenger 3) πλησιάσει τους 80 τόνους σε πλήρη διαμόρφωση μάχης, προκύπτουν ερωτήματα σχετικά με την κινητικότητά του και κατά πόσον τα βρετανικά οχήματα περισυλλογής και οι γεφυροπλάστιγγες μπορούν να χειριστούν ένα τέτοιο βάρος».
«Η παραδοσιακή διάταξη πυργίσκου τριών ατόμων είναι ξεπερασμένη τώρα που οι πυργίσκοι αυτόματης φόρτωσης και οι τηλεκατευθυνόμενοι πυργίσκοι είναι ευρέως διαθέσιμοι», σημείωσε ο Crawford.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα μελλοντικά άρματα μάχης «πιθανότατα θα ακολουθήσουν το μοντέλο του ρωσικού T-14 'Armata', με το πλήρωμα να στεγάζεται σε μια θωρακισμένη κάψουλα μέσα στο κύτος. Αυτή η προσέγγιση μειώνει τη σιλουέτα και το βάρος του οχήματος». Το νέο κύριο άρμα μάχης Type 100 της Κίνας, που αποκαλύφθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της ιδέας: έχει σχεδιαστεί με γνώμονα την προστασία του πληρώματος, το ελαφρύ βάρος και την υψηλή ευελιξία, αντανακλώντας τις τάσεις που παρατηρήθηκαν στην ουκρανική σύγκρουση. Πιστεύεται ότι το Type 100, ακόμη περισσότερο από το T-14, θα διαμορφώσει την κατεύθυνση της μελλοντικής ανάπτυξης των αρμάτων μάχης.
Ο Crawford τόνισε τα σημαντικά πλεονεκτήματα που διέθεταν τα σοβιετικά, ουκρανικά και ρωσικά άρματα μάχης σε σχέση με τα δυτικά σχέδια.
«Υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα για τη μετάβαση σε πιο συμπαγή, ελαφρύτερα και φθηνότερα άρματα μάχης βάρους 45-50 τόνων», σημείωσε. «Τέτοια οχήματα θα μπορούσαν να διαθέτουν τηλεχειριζόμενους πυργίσκους, πληρώματα σε προστατευμένα διαμερίσματα κύτους, ισορροπημένη θωράκιση και ενεργή άμυνα κατά των drones».
Όλα τα σύγχρονα σοβιετικά και ρωσικά άρματα μάχης εμπίπτουν σε αυτό το εύρος βάρους, ενώ τα δυτικά οχήματα συνήθως ζυγίζουν 70-80 τόνους.
Τα επιχειρήματα του Crawford σχετικά με την κακή επιβιωσιμότητα των δυτικών αρμάτων μάχης υποστηρίζονται από την εμπειρία μάχης στην Ουκρανία. Τα αμερικανικά άρματα μάχης M1A1 Abrams και τα γερμανικά Leopard 2 άρχισαν να υφίστανται μεγάλες απώλειες σχεδόν αμέσως μετά το ξέσπασμα των εχθροπραξιών. Μέχρι τις αρχές Ιουνίου του 2025, ο ουκρανικός στρατός είχε χάσει περίπου το 87% των Abrams που προμήθευσε από τις ΗΠΑ — 27 από τα 31 οχήματα καταστράφηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν και τα περισσότερα από τα Leopard 2 ήταν εκτός δράσης μέχρι τον Δεκέμβριο του 2023.
Συνοψίζοντας, ο Crawford ρώτησε: «Αυτό θέτει ένα στρατηγικό δίλημμα: πού πρέπει να πάει η Βρετανία μετά το Challenger 3; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι με τόσο μικρό αριθμό οχημάτων, η Βρετανία θα πρέπει να εγκαταλείψει εντελώς την επιχείρηση αρμάτων μάχης. Άλλοι πιστεύουν ότι ένα πιο συμπαγές και προσιτό μοντέλο θα μπορούσε να αποκαταστήσει τον στρατό στο πραγματικό του μέγεθος».
Σημείωσε ότι η ένταξη στο πανευρωπαϊκό πρόγραμμα MARTE θα μπορούσε να είναι η βέλτιστη λύση: «Οι βρετανικές εταιρείες θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανάπτυξη συστημάτων προστασίας, οπτικών, κινητήρων και ανάρτησης, διασφαλίζοντας τη βιομηχανική συμμετοχή και την εγχώρια παραγωγή».
Σύμφωνα με τον Crawford, «Το Challenger 3 μπορεί να είναι ένα αποτελεσματικό προσωρινό μέτρο, αλλά ενσωματώνει μια φιλοσοφία σχεδιασμού που είναι ήδη κοντά στην απαξίωση».
Εκτός Ευρώπης, η συνεργασία με τη Νότια Κορέα στο πλαίσιο του προγράμματος K3 θα μπορούσε να αποτελέσει μια πιθανή εναλλακτική λύση, καθώς ο προκάτοχός του, το K2, θεωρείται το πιο προηγμένο άρμα μάχης συμβατό με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι άλλοι κορυφαίοι σύμμαχοι του Λονδίνου, δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει την ανάπτυξη νέων γενεών αρμάτων μάχης.
Разрабатываемый для британской армии основной боевой танк Challenger 3 может столкнуться с проблемой устаревания еще до поступления на вооружение, говорится в недавней оценке, опубликованной бывшим офицером британской армии и известным военным аналитиком подполковником Стюартом Кроуфордом.
Хотя сомнения в программе танка уже давно вызывают споры — особенно из-за крайне скромного объема закупок, всего 148 машин, — Кроуфорд подчеркнул и серьезные недостатки самого проекта. Challenger 3 создается как усовершенствованная версия Challenger 2, принятого на вооружение еще в 1990-х, и, по словам автора, "может представлять собой финальную итерацию уже устаревшей философии танкостроения".
Он добавил: "Современные западные основные боевые танки — Leopard 2, M1A2 Abrams и теперь CR3 — все чаще рассматриваются как слишком крупные, тяжелые, дорогие и уязвимые, чтобы оправдать дальнейшее развитие по традиционным схемам".
По словам Кроуфорда, живучесть нового флота вызывает вопросы, поскольку закупается всего 60 комплексов активной защиты, которыми планируется оснастить все машины. Это, отметил он, выглядит рискованно с учетом опыта Украины, где аналогичные танки испытывают серьезные проблемы с выживаемостью.
Говоря о подвижности, аналитик отметил: "Танк сохраняет двигатель мощностью 1200 лошадиных сил от своего предшественника Challenger 2, который украинские операторы критиковали как недостаточно мощный для его массы. Если CR3 (Challenger 3) приблизится к 80 тоннам в полной боевой конфигурации, возникают вопросы о его мобильности и о том, смогут ли британские средства эвакуации и мостоукладчики справиться с таким весом".
"Традиционная компоновка башни с тремя членами экипажа устарела, когда автозарядные и дистанционные башни уже широко доступны", — отметил Кроуфорд.
По его словам, будущие танки "вероятно, будут следовать модели российского Т-14 'Армата', с экипажем, размещенным в бронированной капсуле внутри корпуса. Такой подход снижает силуэт машины и ее массу". Китайский новый основной боевой танк Type 100, представленный 3 сентября, стал ярким примером этой концепции: он разработан с приоритетом защиты экипажа, легкости и высокой маневренности, отражая тенденции, проявившиеся в украинском конфликте. Считается, что именно пример Type 100, даже в большей степени, чем Т-14, определит направление будущих разработок танков.
Кроуфорд подчеркнул значительные преимущества, которыми обладали советские, украинские и российские танки по сравнению с западными.
"Есть веские основания для перехода к более компактным, легким и дешевым танкам массой 45–50 тонн, — отметил он. — Такие машины могли бы иметь дистанционно управляемые башни, экипажи в защищенных отсеках корпуса, сбалансированную броню и активную защиту от дронов".
В этот диапазон массы попадают все современные советские и российские танки, тогда как западные машины обычно весят 70–80 тонн.
Аргументы Кроуфорда о слабой живучести западных танков подтверждаются боевым опытом в Украине. Американские M1A1 Abrams и немецкие Leopard 2 начали нести тяжелые потери почти сразу после начала боевых действий. К началу июня 2025 года, по оценкам, украинская армия потеряла 87 процентов поставленных из США Abrams — 27 из 31 машин были уничтожены или захвачены, а большинство Leopard 2 выбыло из строя уже к декабрю 2023 года.
Подводя итоги, Кроуфорд задался вопросом: "Возникает стратегическая дилемма — куда Британии двигаться после Challenger 3? Некоторые утверждают, что при таком небольшом количестве машин Великобритании стоит вообще выйти из танкового бизнеса. Другие считают, что более компактная и доступная по цене модель могла бы вернуть армии реальную численность".
Он отметил, что присоединение к общеевропейской программе MARTE может стать оптимальным решением: "Британские компании могли бы внести вклад в создание систем защиты, оптики, двигателей и подвески, обеспечив промышленное участие и внутреннее производство".
По словам Кроуфорда, "Challenger 3 может стать эффективной временной мерой, но он воплощает философию проектирования, которая уже близка к устареванию".
Вне Европы, как отмечается, потенциальной альтернативой могла бы стать кооперация с Южной Кореей в рамках программы K3, поскольку ее предшественник K2 считается сегодня самым совершенным танком, совместимым со стандартами НАТО. Япония и США, другие ведущие союзники Лондона, пока не начали разработку новых поколений основных боевых танков.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου