Μητσοτάκης – Φραπές: Μια κουμπαριά που έγινε μαφία ή απλά σύμπτωση;
Το 2004 ο Κων. Μητσοτάκης κουμπάρος στον γάμο αδερφού του Φραπέ και το
2025 ο Φραπές πρωταγωνιστής στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Με ευρωπαϊκά
εκατομμύρια εξαγόρασαν την Κρήτη, μετέτρεψαν το πράσινο κάστρο σε
γαλάζιο φέουδο και τώρα συγκαλύπτουν. Το λες πετυχεσιά ή απλή σύμπτωση;
Από το γαμήλιο γλέντι του 2004 στο μεγάλο φαγοπότι του ΟΠΕΚΕΠΕ…
Ο Νίκος Ανδρουλάκης κατέθεσε στα πρακτικά της Βουλής ένα παλιό δημοσίευμα-βόμβα: τον Ιούνιο του 2004, στο Μονοφάτσι Ηρακλείου και συγκεκριμένα στις Λούρες, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, τότε επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, στεκόταν κουμπάρος στο γάμο του Μανώλη Ξυλούρη, αδερφού του Γιώργου Ξυλούρη – του γνωστού μας «Φραπέ».
Χιλιάδες καλεσμένοι, Ψαραντώνης να παίζει μέχρι πρωίας,
περιφερειάρχες, δήμαρχοι, βουλευτές Ηρακλείου και Χανίων, όλο το γαλάζιο
κατεστημένο σε ένα ξέφρενο γλέντι.
«Δυνατή κουμπαριά», έγραφε η εφημερίδα. Και πράγματι ήταν…
Διότι η κουμπαριά αυτή δεν ήταν απλώς κοινωνική. Ήταν μια πολιτική επένδυση!
Απέδωσε με τόκο είκοσι χρόνια μετά, μέσα από το μεγαλύτερο φαγοπότι
που έχει γνωρίσει ο ΟΠΕΚΕΠΕ ή απλά μιλάμε για μια “σύμπτωση” που τώρα
απλά θα τους “κάψει”;
Ο Φραπές, στενός φίλος και κουμπάρος της φαμίλιας, βρίσκεται τώρα στο
επίκεντρο του σκανδάλου με τις πλαστές συμβολαιογραφικές πράξεις, τα
εικονικά μισθώματα και τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ επιδοτήσεων που
κατέληξαν σε ημετέρους στην Κρήτη.
Ευρωπαϊκό χρήμα που αντί να πάει σε πραγματικούς αγρότες, μετατράπηκε σε μηχανισμό εξαγοράς συνειδήσεων και ψήφων…
Και εδώ δεν μιλάμε μόνο για κλοπή. Μιλάμε για σχέδιο. Η
Κρήτη, ιστορικό κάστρο του ΠΑΣΟΚ, έγινε γαλάζιο φέουδο ακριβώς επειδή το
σύστημα Μητσοτάκη φαίνεται να “αγόρασε” συστηματικά τοπικούς
παράγοντες, κομματάρχες, ψηφοφόρους αλλά και ένοχες σιωπές.
Ο Φραπέ δεν ήταν απλός ωφελημένος. Ήταν
κόμβος του δικτύου που μετέτρεψε την ψήφο σε εμπόρευμα και τις αγροτικές
επιδοτήσεις σε πολιτικό νόμισμα.
Και όταν το σκάνδαλο βγήκε στο φως; Η γνωστή μέθοδος: παθογένειες,
αντιστροφή πραγματικότητας, αντιστροφή ευθυνών και φυσικά συγκάλυψη και
σιωπή.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός που έχει κάνει σημαία του την «καθαρότητα» και την «αριστεία»,
αρνείται να δώσει εξηγήσεις για τον οικογενειακό του κουμπάρο. Μας
έλεγε ότι θα τον έφερνε στην Εξεταστική, την ίδια ώρα που η παρέα του
μεθόδευε το «στρίβειν δια του αρραβώνος» για τον… «κουμπάρο». Κλασική συνταγή Μητσοτάκη…
Η κουμπαριά του 2004 δεν ήταν απλά ένας ακόμα γάμος.
Ίσως και να ήταν και μια σύμβαση “μαφίας”… που ακόμα και οι φαμίλιες
της Σικελίας θα ζήλευαν. Όσο για τον λογαριασμό, αυτός πληρώνεται χρόνια
τώρα από τον ελληνικό λαό…
Οι ευθύνες μας για την διάλυση του νοσοκομείου των Χανίων – Αλλά τελικά μάλλον έχουμε αυτό που μας αξίζει
Στα Χανιά
βλέπουμε το νοσοκομείο να διαλύεται κι εμείς χειροκροτούμε τον ΟΟΣΑ που
λέει «δουλέψτε μέχρι τα γεράματα». Οι γιατροί φεύγουν, οι κλινικές
κλείνουν, το συλλαλητήριο με λίγο κόσμο. Προτιμάμε την ιδιωτική υγεία.
Τελικά έχουμε ακριβώς αυτό που μας αξίζει: τίποτα…
Πριν μερικές δεκαετίες – οι παλιότεροι
θυμούνται- αν έρχονταν μια κυβέρνηση, και ψήφιζε ένα νόμο, που θα
νομιμοποιούσε την 13ωρη εργασία, σίγουρα σε πολύ σύντομο χρονικό
διάστημα θα έπεφτε…
Άλλοι καιροί άλλα ήθη…
Επίσης, αν έρχονταν κάποιος και σου έλεγε, όπως ειπώθηκε με θράσος, πριν λίγες ημέρες στα Χανιά, από εκπρόσωπο του ΟΟΣΑ,
πως για να είμαστε ανταγωνιστικοί και παραγωγικοί, θα πρέπει να
δουλεύουμε μέχρι τα βαθειά γεράματα, το μόνο σίγουρο είναι πως θα τον
έπαιρναν με τις ντομάτες!
Εμείς εδώ δεν ξέρω αν τον χειροκροτήσαμε κιόλας…
Είπαμε όμως…
Άλλοι καιροί άλλα ήθη…
Σήμερα, εν έτη 2025, στην Ελλάδα, της ανάπτυξης, και των
ευκαιριών (sic), οι Χανιώτες, άρχοντες και αρχόμενοι, παρακολουθούν με
απάθεια, την μοναδική δομή ουσιαστική υγείας του τόπου να καταρρέει ως
αποτέλεσμα επιλογών και πολιτικών, της κυβέρνησης.
Ο λόγος ασφαλώς για το νοσοκομείο Χανίων.
Οι γιατροί παραιτούνται ο ένας πίσω από τον άλλο, γιατί δεν αντέχουν.
Οι κλινικές κλείνουν η μια μετά την άλλη και όσες δεν έχουν
κλείσει ακόμα, είτε υπολειτουργούν, είτε προσπαθούν να ανταποκριθούν με
γιατρούς και νοσηλευτές, όσους τουλάχιστον έχουν συναίσθηση του
λειτουργήματος τους, να εργάζονται πάνω από τα ανθρώπινα όρια.
Προ ημερών, έγινε ένα συλλαλητήριο για να διεκδικηθούν τα αυτονόητα,
δηλαδή να διαθέτουν τα Χανιά ένα νοσοκομείο, πλήρως στελεχωμένο, όπου θα
πηγαίνει ο πολίτης και δεν θα περιμένει ώρες ατελείωτες για να του
παρασχεθούν οι όποιες υπηρεσίες έχει ανάγκη, ή δεν θα χρειάζεται να
τρέχει στο Ηράκλειο κι οπουδήποτε αλλού για να αντιμετωπίσει ένα
περιστατικό υγείας.
Με δεδομένο το μέγεθος του προβλήματος θα περίμενε κανείς η συμμετοχή να ήταν εντυπωσιακή.
Δυστυχώς όμως αυτό δεν συνέβη.
Προφανώς οι κάτοικοι των Χανίων έχουν λύσει φαίνεται αυτό το πρόβλημα, πηγαίνοντας στα ιδιωτικά θεραπευτήρια…
Πως αλλιώς να ερμηνευθεί η απουσία τους;
Ευχόμαστε αυτή η αδιαφορία να μην πληρωθεί αργότερα.
Η στάση που επιδεικνύεται πάντως από τους πολίτες δεν τιμά κανένα μας.
Επειδή όμως, εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω, ανάλογη και διαχρονική είναι και η αδιαφορία, των «κεφαλών» του τόπου.
Που βέβαια για το θεαθήναι, «τίμησαν» με την παρουσία τους
την κινητοποίηση, εξέδωσαν και ψηφίσματα για την ανάγκη της στήριξης του
νοσοκομείου, αλλά μέχρι εκεί.
Όπως άλλωστε και όλο το προηγούμενο διάστημα, όπου απαθώς όπως φυσικά
και οι πολίτες των Χανίων, όλοι μαζί παρακολουθούσαμε την διάλυση του
νοσοκομείου, και γενικότερα του δημόσιου συστήματος υγείας της χώρας.
Και είναι να αναρωτιέται κανείς με την στάση αυτή γενικότερα, αν τελικά όλοι έχουμε την μνήμη του χρυσόψαρου.
Φαίνεται πως ξεχάσαμε την αξία του
δημόσιου συστήματος υγείας την περίοδο του covid, αλλά γενικότερα
φαίνεται ότι ξεχνάμε ότι δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Δυστυχώς όμως αυτό που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, σε ότι
αφορά την υγεία σε αυτό τον τόπο, δεν θα είναι αυτό που παραλάβαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου