Ο Δρ Χάρι Βίντερς, νευρολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, και ο Ρώσος ιστορικός Λεβ Λούρι, παρουσίασαν τη μελέτη τους σε συνέδριο με θέμα τους θανάτους διάσημων ανθρώπων.
Το συνέδριο διοργανώνεται κάθε χρόνο από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ και στο παρελθόν είχε ασχοληθεί με τους θανάτους του Τουταγχαμών, του Σιμόν Μπολίβαρ, του Χριστόφορου Κολόμβου και του Αβραάμ Λίνκολν, μεταξύ άλλων.
Ο Λένιν είναι γνωστό ότι πέθανε έπειτα από μια σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων το 1924, σε ηλικία μόλις 54 ετών. Η νεκροτομή έδειξε ότι τα αγγεία στον εγκέφαλό του παρουσίαζαν ακραία σκλήρυνση.
Όπως αναφέρει ο Δρ Φίλιπ Μακόβιακ, ο οποίος διοργανώνει το συνέδριο κάθε χρόνο, τα ευρήματα της νεκροτομής είναι δύσκολο να εξηγηθούν. «Πρώτον, ήταν πολύ νέος για να εμφανίσει αρτηριοσκλήρυνση. Δεύτερον, δεν είχε κανένα από τους σημαντικούς παράγοντες κινδύνου».
Ο Λένιν δεν κάπνιζε ούτε ανεχόταν τον καπνό των άλλων γύρω του. Δεν ήταν παχύσαρκος, ούτε διαβητικός, και η νεκροψία δεν έδειξε σημεία υπέρτασης.
Σύμφωνα με τον Μακόβιακ, την εποχή του θανάτου του Λένιν υπήρχε η «έντονη υποψία» ότι ο Λένιν πέθανε από σύφιλη. Ο Λένιν πράγματι είχε υποβληθεί σε θεραπεία για το σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, το οποίο πράγματι μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλικό. Σύμφωνα όμως με τον Δρ Βίντερς, τα ευρήματα της νεκροψίας δεν προσέφεραν ενδείξεις ότι αυτό όντως συνέβη στον σοβιετικό ηγέτη.
Ο νευρολόγος επισημαίνει ότι ο πατέρας του Λένιν πέθανε κι αυτός σε ηλικία 54 ετών, επομένως ίσως υπήρχε οικογενειακή προδιάθεση για σκλήρυνση των αγγείων. Το στρες είναι επίσης παράγοντας κινδύνου για αρτηριοσκλήρυνση, και ο κομουνιστής ηγέτης σίγουρα υπέφερε από στρες. «Για παράδειγμα, προσπαθούσαν συνεχώς να τον δολοφονήσουν» επισημαίνει ο Δρ Βίντερς.
Τονίζει επίσης ότι ο Λένιν φαινόταν σε καλή κατάσταση μερικές ώρες πριν από το θάνατό του, μέχρι που ξαφνικά άρχισε να έχει έντονους σπασμούς, «κάτι ασυνήθιστο για κάποιον που υπέστη εγκεφαλικό».
Από την πλευρά του, ο Ρώσος ιστορικός Λεβ Λούρι υποστηρίζει ότι ο Λένιν ναι μεν μπορεί να υπέστη πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια, είναι όμως πιθανό να τον αποτελείωσε ο Στάλιν δηλητηριάζοντάς τον.
Η δηλητηρίαση, εξάλλου, έγινε τελικά η αγαπημένη μέθοδος του Στάλιν για να απαλλαγεί από τους αντιπάλους του.
Όπως επισήμανε ο Λούρι, ο Λένιν δεν υποβλήθηκε σε τοξικολογικές εξετάσεις μετά το θάνατό του. «Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο εγκέφαλος του Λένιν φυλάσσεται ακόμα στη Μόσχα, οπότε μπορούμε να το ερευνήσουμε» λέει ο ειδικός.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Λένιν ίσως κατάλαβε ότι ήταν λανθασμένη η απόφασή του να στηρίξει την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία και άρχισε να συντάσσεται με τον Λίον Τρότσκι, ιδρυτή του Κόκκινου Στρατού και μετέπειτα εχθρού του Γιόζεφ Στάλιν. Η μεταστροφή αυτή, λέει ο Λούρι, θα ήταν καλός λόγος για δολοφονηθεί.
H βαλσαμωμένη σορός του Λένιν παραμένει ακόμα και σήμερα στο Μαυσωλείο του Λένιν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου