Τα δεδομένα άλλαξαν άρδην στις αρχές της δεκαετίας του 90. Η επιμονή των Πορτογάλων στα τμήματα υποδομής απέφερε καρπούς. Την αρχή έκανε ο Φίγκο. Έκτοτε η παραγωγή αυτή συνεχίζεται σε ασταμάτητους ρυθμούς. Οπότε λογικά η Πορτογαλία ανέβηκε στις κορυφαίες θέσεις των εθνικών ομάδων ανά το παγκόσμιο. Όμως δεν κατάφερε να σηκώσει τρόπαιο, με αποκορύφωμα τον χαμένο τελικό του 2004.
Η ομάδα που ταξίδεψε στα τελικά του Euro 2012, έχει όλα τα φόντα να πάει μακριά, αλλά και το πολύ μέχρι πιο κάτω. Από τη μία, διαθέτει εξαίρετους παίκτες και από την άλλη αυτό ίσως να μην είναι αρκετό σε ένα όμιλο με αντίπαλους τις Ολλανδία και Γερμανία. Συν τη Δανία, τη πλάτη της οποίας είδε η Πορτογαλία στα προκριματικά. Αν όμως η Πορτογαλία θέλει να κατακτήσει το Euro (με αυτό το στόχο θα μπει στη διοργάνωση, ή έστω να προχωρήσει σε βάθος, οφείλει να δείξει από την αρχή ότι έχει το μέταλλο της νικήτριας. Η πρεμιέρα απέναντι στη Γερμανία θα είναι σημαντικότατη και ίσως ενδεικτική.
Όταν λέμε Εθνική Πορτογαλίας, εδώ και καμπόσα χρόνια, εννοούμε καταρχήν Κριστιάνο Ρονάλντο. Οι συμπαίκτες του στη Ρεάλ Μαδρίτης Πέπε και Κοεντράο, ο Νάνι, ο Μεϊρέλες και ο Αλμέϊδα, αποτελούν μονάδες 1ης γραμμής. Μία ομάδα εξαιρετικά επιθετική, αποτελεσματική και γενικά ενθουσιώδης. Η απουσία του τραυματία Ντάνι είναι σημαντική, αφού ο άσος της Ζενίτ δημιουργούσε δίδυμο φωτιά στα φτερά με το Νάνι και αυτό επέτρεπε στον Μπέντο να ξεκινά με το Ρονάλντο στη κορυφή. Στα μετόπισθεν τα πράγματα δεν είναι τα ίδια. Η καλή άμυνα είναι must σε τέτοιες διοργανώσεις και η Πορτογαλία δεν εμπνέει και πολύ εμπιστοσύνη. Η Κύπρος σκόραρε τέσσερις φορές μέσα στη Λισσαβόνα, η Ισλανδία έβαλε τρία γκολ και η Βοσνία δύο. Ο συντελεστής γκολ στη προκριματική φάση ήταν 27-14. Από τη μία βάζει και από την άλλη μπάζει. Έτσι δε γίνεται δουλειά.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου