Εργαζόμενοι στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση: Ένας χρόνος από το «μαύρο» στην ΕΡΤ

Ανοιχτή ανακοίνωση-επιστολή από τους διμηνίτες της Δημόσιας Τηλεόρασης

Ένας χρόνος συμπληρώνεται, σε λίγες ημέρες, από την ημέρα που έπεσε το «μαύρο» στην ΕΡΤ.

Ένας χρόνος, από την κατάληψη του κτηρίου από τους εργαζομενους και όλα όσα ακολούθησαν, με την εισβολή των ΜΑΤ, τη λειτουργία του μεταβατικού φορέα -της ΔΤ- και, πλέον, της ΝΕΡΙΤ.

Σε ανοιχτή ανακοίνωση-επιστολή τους, με αφορμή τα γεγονότα εκείνων των ημερών, οι εργαζόμενοι στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση επισημαίνουν:

«Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Εκείνο το βράδυ της 11ης Ιουνίου του 2013 δεν ανατράπηκε μόνο η ζωή 2.500 και πλέον εργαζομένων και των οικογενειών τους. Προκλήθηκε σοκ σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και τη διεθνή κοινότητα από τις μνήμες που ξύπνησαν κι από την “παγκόσμια πρώτη” του λουκέτου σε ένα δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Η 11η Ιουνίου του 2013 δεν προσφέρεται για μνημόσυνα, αποτελεί σταθμό ιστορικής μνήμης και συνείδησης. Εξάλλου όπως έγραψε και ο ποιητής: "Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον". Και το μέλλον δεν διαμορφώνεται ερήμην των ανθρώπων...».

»Οι εργαζόμενοι στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ, λοιδορήθηκαν, χλευάστηκαν και "εξορίστηκαν" από τα σωματεία και τις ενώσεις εργαζομένων γιατί διεκδίκησαν μία θέση εργασίας. Πρωτοφανής, προκλητική και παράδοξη η μη αναγνώριση του συνόλου των δημοσιογράφων της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης από την ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ, όταν ο καθένας χωριστά εργαζόμενος είναι μέλος των Ενώσεων».

»Τα Σωματεία κλείνουν πεισματικά και αδιέξοδα τα μάτια σε ένα εργασιακό χώρο, αρνούνται την ύπαρξή του κρατώντας ψηλά το πλακάτ "μόρφωμα", αγνοούν επιδεικτικά και απλά αναφέρουν χαιρέκακα ως σχολιαστές τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Έχουν αφήσει στην τύχη και στη… μοίρα τους περίπου 1000 εργαζόμενους. Και σαν μην έφτανε η εγκατάλειψη, κατά διαστήματα, μέλη των Ενώσεων και των Σωματείων «μαστιγώνουν» τους εργαζόμενους στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση με ύβρεις και προσβολές. Συντηρούν την απαξία στον εργασιακό χώρο του Ραδιομεγάρου, και την θέτουν σε αντιδιαστολή με τον αγώνα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Θρέφουν μίση, έχθρες, έριδες και ρεβανσισμούς μεταξύ συναδέλφων, λες και με αυτό τον τρόπο ο αγώνας γίνεται μεγαλύτερος, λαμπρότερος και καθαρότερος».

»Αν και επαναλαμβάνουν στις περισσότερες ανακοινώσεις ότι "η ΕΡΤ είναι οι άνθρωποί της", στην πράξη το ακυρώνουν αποδεχόμενοι το μέρος και όχι το όλον. "Η ΕΡΤ είναι οι άνθρωποί της" ως σύμβολο και αξία, έγινε με ευθύνη και των συνδικαλιστικών ενώσεων «οι άνθρωποι και τα ανθρωπάκια», ή καλύτερα «οι άνθρωποι και τα ποντίκια» και δυστυχώς κατέληξε ένα απρόσωπο τσιτάτο».

»Οι εργαζόμενοι στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση δεν «νομιμοποιούνται» με βάση κάποιον καινοφανή συνδικαλιστικό κώδικα να συζητούν, να κάνουν συνελεύσεις, να αγωνιούν και να αγωνίζονται».

»Η επιλογή τους να εργαστούν και η εκτίμηση ότι θα μπορούσε να έχει συνέχεια η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση δεν επικρίθηκε απλά ως «λάθος» έγινε λάβαρο των «αγωνιστών» κατά της «υποτέλειας» και της «προδοσίας».

»Σε αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, δεν αποδέχονται τη λοβοτομή που επιχειρείται. Ήταν στο Ραδιομέγαρο πριν τις 11 Ιουνίου του 2013, ήταν εκεί το βράδυ της 11ης Ιουνίου όταν «κόπηκε» το σήμα της ΕΡΤ, ήταν εκεί μήνες μετά, είναι εδώ ένα χρόνο μετά και ζητούν από τα Σωματεία και τις Ενώσεις Εργαζομένων, κατά παράβαση ενδεχομένως της… κείμενης συνδικαλιστικής νομιμότητας, την κήρυξη 24ωρης απεργίας σε όλα τα Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα Ενημέρωσης την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014, προκειμένου να υπάρξει μαζική συμμετοχή και σε όλες τις δράσεις που έχουν ανακοινωθεί εκείνη τη μέρα.
Μία τετράωρη στάση εργασίας, που έχει κηρυχθεί από τις ΠΟΕΣΥ, ΕΣΗΕΑ, ΕΣΗΕΜ-Θ, ΕΣΗΕΠΗΝ, ΕΣΗΕΘΣτΕ-Ε, ΕΣΠΗΤ ΠΟΣΠΕΡΤ, ΠΟΕΠΤΥΜ μπορεί να χωρέσει και να αναδείξει έναν αγώνα διαρκείας; Αποτυπώνει έστω και συμβολικά το μέγεθος του «μαύρου» στην ΕΡΤ, ή μήπως αναγνωρίζει τις κουτσουρεμένες ζωές όλων μας;».

»Για όλους αυτούς τους λόγους επιμένουμε ότι την 11η Ιουνίου, μία ημέρα - σταθμός για το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης, οι συνδικαλιστικές ενώσεις πρέπει να κηρύξουν 24ωρη απεργία σε όλα τα Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα. Είναι μία μέρα που δεν προσφέρεται για ρεβανσισμούς και καπηλεία. Ο αγώνας, εξάλλου δεν έχει διεύθυνση και ταχυδρομικό κώδικα, δεν κλείνεται με ραντεβού, τον δίνει ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί από όπου και αν βρίσκονται. Άλλωστε ποιους εξυπηρετεί η τακτική των διαχωρισμών; Τους ίδιους τους εργαζόμενους;»

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ».