Η υπόθεση με τις χρηματοδοτήσεις κομμάτων θα μπορούσε μέσα από δημόσιες παραδοχές να οδηγήσει στην καταδίκη εκείνων που σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για την καταστροφή της οικονομίας της Κύπρου. Ωστόσο, υιοθετώντας, μια πάγια τακτική, κόμματα προτιμούν να προστατεύουν το μικρομάγαζό τους. Προτιμούν να «υπερασπιστούν την τιμή και την υπόληψή τους» ενώ στην πραγματικότητα προσπαθούν να προστατευτούν από το θυμό της εκλογικής τους πελατεία.
Πώς μπορεί να υπάρχει εταιρεία που χρηματοδοτεί κόμματα και τον ιδιοκτήτη της, που ειρήσθω εν παρόδω πήρε δάνεια μαμούθ από την Λαϊκή Τράπεζα, να μην τον γνωρίζει κανείς; Εάν, όπως λένε, ήταν…άγνωστος θα ήταν τούτο ένας πρόσθετος λόγος για να μην αποδεχθούν την εισφορά του.
Τόσο καιρό μετά τις αποκαλύψεις για τις υπόγειες και διαδρομές του βρόμικου χρήματος, δεν κατάφερε το πολιτικό σύστημα να οδηγήσει τις εξελίξεις στο διά ταύτα. Οι όποιες κινήσεις γίνονται σήμερα για διαφάνεια και επιχείρηση «καθαρά χέρια», θα φανούν ως ενέργειες που αποσκοπούν σε άφεση αμαρτιών, εάν δεν συνοδεύονται από παραδοχές. Δεν τίθεται θέμα επανεκκίνησης σε αυτό το πεδίο. Το ζητούμενο είναι να υπάρξουν αποδοχές και απολογίες. Το ζητούμενο είναι μέσα από τις παραδοχές να επιβεβαιωθούν οι σχέσεις συναλλαγής. Οι χρηματοδοτούντες, οι μιζαδόροι και ο κουμπαράς των κομμάτων. ‘Ένα τρίγωνο της αμαρτίας. Και όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις, τα κόμματα να δηλώσουν… «μάρτυρες κατηγορίας»( και να καταδικαστούν από τους ψηφοφόρους) και τα άλλα γρανάζια της διαπλοκής να τις αρπάξουν από τη Δικαιοσύνη.
Δεν είναι μόνο η πολύκροτη υπόθεση Focus, που πρέπει να μας απασχολήσει. Είναι και άλλες, γνωστές, που είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά τις έφαγε η σκόνη της επικαιρότητας. Ξεχάστηκαν στα συρτάρια της συλλογικής αμνησίας. Υπενθυμίζεται ότι τράπεζες χάριζαν κομματικά χρέη. Και τότε το ίδιο επιχείρημα προβαλλόταν: «Καλά, οι άλλοι δεν έκαναν το ίδιο;» ή με την ασφάλεια του πρόσκαιρου «και μετά βλέπουμε» διατυπωνόταν και διατυπώνεται η θέση… «να γίνει έρευνα για να αποκαλυφθούν όλα και για όλους». Για το πώς και γιατί μια τράπεζα, μια εταιρεία, ένας επιχειρηματίας, ένας οργανισμός αποφασίζει να χαρίσει εκατομμύρια σε μια πολιτική οργάνωση ή σε μια κομματική εταιρεία πολλές απαντήσεις δεν υπάρχουν. Στην οικονομία της αγοράς, στον άγριο φάρ ουέστ του καπιταλισμού, φιλανθρωπικά ιδρύματα δεν υπάρχουν.
Είναι μια καθαρή υπόθεση διαπλοκής και θα έχει βεβαίως ενδιαφέρον να ενημερωθούν οι πολίτες και τα ανταλλάγματα που έχουν δοθεί.
Το πολιτικό σύστημα θα μπορούσε να αξιοποιήσει την…ευκαιρία της κρίσης, τις αποκαλύψεις, που το αγγίζουν και να αποποιηθεί πρακτικές διαπλοκής και να στείλει σε συνταξιοδότηση όσους θήτευσαν σε αυτές τις λογικές. Δεν θα το κάνουν γιατί έμαθαν να βράζουν στο ζουμί τους. Άλλωστε, τι έχουν να χάσουν;
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου