Παιδιά τα πιο αθώα θυμάτα του εμφυλίου. 250.000 βιώνουν τον απόλυτο εφιάλτη στις πόλεις υπό πολιορκία… Υπό τον τρόμο των βομβαρδισμών… τρέφονται με γρασίδι, τροφές ζώων και έχουν ξεχάσει τι σημαίνει καθαρό νερό και φάρμακα…
Ένα αδύναμο αγόρι, με δάκρυα στα μάτια και φωνή που τρέμει, περιγράφει στην Οργάνωση Save the children την φρίκη του πολέμου…
» Δεν πηγαίνω σχολείο. Ο πατέρας μου δεν έχει χρήματα να μας φέρει φαγητό, μολύβια, και τετράδια, γιατί δεν εργάζεται. Κάνει κρύο και δεν έχουμε ούτε ξύλα, ούτε τίποτα… Δεν έχουμε ούτε παππούτσια, ούτε παντόφλες, ούτε ρούχα, ούτε ζεστούς σκούφους, ούτε θερμάστρες, ούτε γάντια…»
Βρέφη πεθαίνουν επειδή τελειώσαν οι οροί στα νοσοκομεία ή σε σημεία ελέγχου περιμένοντας μάταια ιατρική βοήθεια … Τα πιο τυχερά παιδιά κάνουν μάθημα σε υπόγεια καταφύγια, υπό το φως των κεριών …
Και οι γονείς περνούν τον δικό τους γολγοθά… Αυτή η μητέρα είναι ανήμπορη να προσφέρει στα 4 παιδιά της τροφή και ασφάλεια …
» Το παιδί μου κλαίει από το πρωί για ένα κομμάτι ψωμί. Δεν έχουμε τίποτα, ούτε ρούχα. Αυτό το σπίτι δεν είναι δικό μου, το δικό μου καταστράφηκε… Τα παιδιά μου πεινάνε… Δεν έχουμε ούτε θέρμανση… Καίω υφάσματα… Δεν έχουμε ούτε τοίχους, ούτε παράθυρα».
«Μας βομβαρδίζουν συνέχεια… Κάθε μέρα… Η ζωή είναι πολύ δύσκολη. Είναι τρομακτικό. Κάνει κρύο και είμαστε πεινασμένοι…
Και όσοι κατάφεραν να δραπετεύσουν δεν ξεχνούν…
» Όταν δεν βρίσκαμε φαγητό, τρώγαμε γρασίδι. Δίναμε και στα παιδιά και τους λέγαμε ψέματα ότι είναι φαγώσιμο .»
» Μας βομβάρδιζαν… Άνθρωποι πέθαιναν και τα αεροσκάφη έριχναν βόμβες «.
Η κατάπαυση του πυρός έδωσε τη δυνατότητα στις μη κυβερνητικές οργανώσεις να επεκτείνουν τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας, όμως οι ανάγκες είναι τεράστιες για τους 500.000 εγκλωβισμένους στις ανοιχτές φυλακές της Συρίας.
Πηγή: ΕΡΤ1
Επιμέλεια: Ανδριάνα Μαγγανιά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου