«Θέλει ο καναλάρχης να κρυφτεί κι η χαρά δεν τον αφήνει»...Σε όσους σκοπίμως αρνήθηκαν να συναινέσουν στη συγκρότηση του ΕΣΡ, με μοναδικό στόχο να μην αλλάξει τίποτα στο καθεστώς της διαπλοκής και της αυθαιρεσίας.

Αποκαταστάθηκε λοιπόν η νομιμότητα. Επιστρέφουμε στο status quo ante, δηλαδή στην καθολική ανομία στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Η χαρά στα πρόσωπα των συναδέλφων από τα «κομμένα» κανάλια τα έλεγε όλα. Το δε ρεπορτάζ με πλήρη αντικειμενικότητα. «Κατέρρευσε το βασικό αφήγημα της κυβέρνησης», «ισχυρό χαστούκι από το ΣτΕ στην κυβέρνηση», «το ΣτΕ αντιστάθηκε στην προσπάθεια παραβίασης του Συντάγματος», «Δρομολογούνται πολιτικές εξελίξεις».
His master's voice! Και τα ΜΜΕ σε ρόλο μοχλού αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Λατινική Αμερική ένα πράγμα!
Όσο για τους δικαστές; Μέρος τους απέδειξε ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει το ουσιαστικό από το φορμαλιστικό, το πρωτεύον από το δευτερεύον, αλλά και να αντιληφθεί την έννοια του δημοσίου συμφέροντος. Η απόφασή τους είναι σεβαστή, αλλά γεννά τεράστια ερωτήματα για μια Δικαιοσύνη καταφύγιο των απλών ανθρώπων και προστάτη των συμφερόντων τους.
Ο Τσίπρας είχε δίκιο όταν έλεγε ότι είναι η ψήφος του λαού που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις και όχι οι αποφάσεις των δικαστηρίων, όμως σε κάθε περίπτωση η απόφαση του ΣτΕ περιπλέκει ακόμα περισσότερο την ήδη περίπλοκη πολιτική κατάσταση στη χώρα. Και δίνει ένα όπλο σε όσους τα προηγούμενα χρόνια ποδοπάτησαν επιδεικτικά τις συνταγματικές επιταγές και τα λαϊκά δικαιώματα.
Σε όσους σκοπίμως αρνήθηκαν να συναινέσουν στη συγκρότηση του ΕΣΡ, με μοναδικό στόχο να μην αλλάξει τίποτα στο καθεστώς της διαπλοκής και της αυθαιρεσίας. Τα αμαρτωλά κόμματα, χέρι χέρι με τους αμαρτωλούς τραπεζίτες και τους ακόμα πιο αμαρτωλούς καναλάρχες πανηγυρίζουν μια νίκη που ετοίμασαν διεξοδικά, μεθοδικά και οργανωμένα, εμφανίζοντας τους θύτες σαν θύματα.
Από την άλλη βέβαια, και όσον αφορά στην κυβέρνηση, αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι οι αυτοσχεδιασμοί και ο βολονταρισμός στην πολιτική έχουν κοντά ποδάρια. Το ίδιο και οι αυταπάτες για τους συσχετισμούς δύναμης. Είτε αυτοί αφορούν την Ευρώπη είτε την εσωτερική πολιτική σκηνή. Οι παλινωδίες, η έλλειψη συγκροτημένου σχεδίου και η βεβαιότητα ότι αρκεί να έχεις δίκιο για να νικήσεις στην πολιτική οδήγησαν σε ακόμα μία πολιτική ήττα.
Σήμερα χρειάζεται η γλώσσα της αλήθειας και όχι της καταγγελίας. Χρειάζεται να βγουν συμπεράσματα για το πώς μπορείς να κερδίσεις μια πολιτική μάχη με ουσιαστικό και συμβολικό περιεχόμενο. Τα 250 εκατομμύρια που, όπως έλεγε η κυβέρνηση, θα πήγαιναν σε κοινωνική πολιτική θα επιστρέψουν στις τσέπες από τις οποίες βγήκαν, αφού φαίνεται ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα «να πληρώσουν όσοι μέχρι σήμερα δεν το έκαναν».
πηγη