Το ημερολόγιο που έγραφε ο Τσε στην Βολιβία σταματάει στις 8 Οκτωβρίου 1967, την ημέρα της σύλληψης του. Στις 9 Οκτωβρίου του 1967 ο λοχαγός Μάριο Τεράν διατάσσεται να εκτελέσει τον Τσε Γκεβάρα
στο χωριό Ιγκέρα της Βολιβίας. Η στρατιωτική Βολιβιανή κυβέρνηση θέλει
να εξαφανίσει τους σπόρους που ο διάσημος επαναστάτης είχε σπείρει στη
χώρα.Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο.
Τις επόμενες μέρες χιλιάδες Βολιβιανοί συγκεντρώθηκαν στο χώρο που φυλασσόταν το πτώμα του Τσε για να δουν τον άνθρωπο που πήγε να τους σώσει από τη φτώχια. Ακόμα και σήμερα, σε πολλά χωριά της Βολιβίας πιστεύουν πως η εικόνα του θεραπεύει αρρώστιες.
Σαράντα χρόνια μετά τον θάνατο του Τσε, το 2007, το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα ταξίδεψε στη Βολιβία, την πιο φτωχή χώρα της Λατινικής Αμερικής για να ανιχνεύσει τα τελευταία βήματα του Κομαντάντε. Θα γίνει μάρτυρας της κληρονομιάς του Τσε και των ριζικών αλλαγών που συγκλονίζουν τη σύγχρονη Βολιβία.
Το ημερολόγιο της Βολιβίας μέσα από τις διηγήσεις των συντρόφων του Τσε και του ανθρώπου που τον συνέλαβε.
Όταν ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα έφτασε στη Βολιβία, το Νοέμβρη του 1966, στόχος του ήταν η δημιουργία ενός πυρήνα αντάρτικου που θα εξαπλωνόταν σε όλη τη Λατινική Αμερική. Πρώτος στόχος, η επανάσταση στην γενέτειρα του Τσε, την Αργεντινή.
Σύμφωνα με τη Λογιόλα Γκουζμάν, συνδέσμου του τότε με το ΚΚ στη Λα Παζ, ο Τσε πίστευε πως η Βολιβία θα ήταν η τελευταία χώρα που θα απελευθερωνόταν. Τα πρώτα προβλήματα εμφανίζονται όταν ο Τσε συγκρούεται με τον Μάριο Μόνχε, τον γραμματέα του ΚΚ Βολιβίας, που θέλει να αναλάβει εκείνος τη διοίκηση του αντάρτικου. Ο Εουσέμπιο Τάπια, 19 χρονών τότε, ήταν ένας από τους Βολιβιανούς που αρνήθηκαν να πειθαρχήσουν στην απόφαση του κόμματος και ακολούθησαν τον Τσε.
Το αντάρτικο ξεσπάει πρόωρα, όταν ένας από τους Βολιβιανούς συντρόφους του Τσε λιποτακτεί και αποκαλύπτει στο στρατό την ύπαρξη της ομάδας. Η πρώτη μάχη θα γίνει το Μάρτη του 1967. Παρά τις πρώτες επιτυχίες, ο Τσε συνειδητοποιεί πως δεν υπάρχει δυνατότητα επιτυχούς έκβασης του αντάρτικου. Θα αποδεσμεύσει τους αντάρτες του, λέγοντας τους πως όποιος ήθελε μπορούσε να αποχωρήσει, ο ίδιος θα συνέχιζε μέχρι το τέλος.
Όλοι πλην ενός, επιλέγουν να τον ακολουθήσουν σε μια πορεία θανάτου για να αποδείξουν στον κόσμο πως οι λαοί ακόμα αντιστέκονται. Ο “Μπενίνιο“, ένας από τους Κουβανούς συντρόφους του Τσε που τον ακολούθησαν στη Βολιβία, περιγράφει τις δραματικές εκείνες στιγμές: “Εμείς ζητήσαμε από τον Τσε να ντουφεκίσει τον Κάμπα επειδή δείλιαζε. Ο Τσε μας είπε: ‘Κάνετε λάθος. Του ζητήθηκε να πάρει μια απόφαση στη ζωή του. Την πήρε και πρέπει να τη σεβαστούμε. Ή παλεύουμε για δημοκρατία ή δεν παλεύουμε’.”
Στο ημερολόγιο της Βολιβίας θα προστεθούν όμως και άλλες σελίδες. Αμέτρητα στρατιωτικά πραξικοπήματα, άγριος φιλελευθερισμός και οικονομική εξαθλίωση. Από τις αρχές του 2000 η χώρα συνταράσσεται από εξεγέρσεις. Η πιο μαζική, το 2003, αφήνει πίσω της 84 νεκρούς και αλλάζει ριζικά το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Σαράντα χρόνια αργότερα στην εξουσία βρίσκεται ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος στην ιστορία της Βολιβίας και της Λατινικής Αμερικής. Το κόμμα του, το Κίνημα για το Σοσιαλισμό έχει ως έμβλημα τον Τσε Γκεβάρα…
Δείτε επίσης τα ντοκιμαντέρ του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα "Από Ερνέστο σε Τσε" και "Κόβοντας τις γέφυρες".
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου