Τι
άλλο θα μπορούσαν να κάνουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού από το να μπούνε
στο γήπεδο και να τα δώσουν στην κυριολεξία όλα, ανταποδίδοντας την
συγκινητική συμπαράσταση του κόσμου;
Γιατί αυτός ο κόσμος στηρίζει την ομάδα, αυτός την πιστεύει , αυτός
της δίνει αυτοπεποίθηση σε κάθε δύσκολη δοκιμασία , αυτός δίνει στην
ομάδα τον σημαντικότερο λόγο για να υπάρχει!
Η χθεσινή νίκη στο ντέρμπι είναι το μεγάλο ευχαριστώ των
ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού σε όλους όσους δεν πιστεύουν πλέον σε
θαύματα , σε όλους όσους δεν τρέφουν αυταπάτες , δεν περιμένουν τον από
μηχανής Θεό, δεν συμβιβάζονται με την ιδέα ενός Παναθηναϊκού σε ρόλο
κομπάρσου, σε όσους καταφέρνουν ακόμα σε δύσκολες εποχές να καταθέτουν
το υστέρημα τους για να κρατήσουν την ομάδα ζωντανή και αξιοπρεπή.
Οι παίκτες του Τριφυλλιού με την χθεσινή τους απόδοση έδειξαν ότι
αφουγκράζονται την αγωνία του κόσμου , ότι σέβονται την ανιδιοτέλεια
στην προσφορά του.
Η κατάθεση ψυχής και πάθους από μέρους τους αποτελεί την μεγαλύτερη
ανταπόδοση για την στάση του κόσμου αυτή την δύσκολη και πρωτόγνωρη για
τους Πράσινους , περίοδο.
Γιατί –ας μην κρυβόμαστε- δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο για ένα
φίλαθλο, μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση, μεγαλύτερη περηφάνια , από την
μια νίκη επί του αιωνίου αντιπάλου.
Μ’ αυτήν θα πορεύεται με το κεφάλι ψηλά για μέρες.
Δεν έχει τόση σημασία αν κάποιοι ποδοσφαιριστές ξεπέρασαν σε θέληση
τον μέσο όρο. Αν αυτοί οι παίκτες ακούνε στα ονόματα Κουρμπέλης ,
Κουλιμπαλί, Χούλτ ή Χίλιεμαρκ .
Η συνολική εικόνα μετρά.
Η εικόνα μιας ομάδας αποφασισμένης να φτάσει πάση θυσία στην νίκη.
Ακόμα κι όταν η κούραση βάραινε κορμιά και μυαλά , ακόμα και όταν με την
αδιαμφισβήτητη ποιότητα του ο αντίπαλος αποφάσισε να αντιδράσει.
Ούτε έχει τόση σημασία αν οι πράσινοι έπιασαν απόδοση υψηλότατων προδιαγραφών. Αυτά τα παιδιά αυτό μπορούσαν και αυτό έκαναν.
Στο κάτω-κάτω της γραφής ας έρθει κάποιος , ας βάλει τα χρήματα
που χρειάζεται η ομάδα ώστε οι παίκτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά
, να είναι ακόμα περισσότεροι.
Το καθήκον τους το έπραξαν στο ακέραιο. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ το έστειλαν. Ο Παναθηναϊκός παραμένει ακόμα και έτσι ανταγωνιστικός.
Ξεκίνησε με μείον 2 βαθμούς, χωρίς την απαιτούμενη μεταγραφική
ενίσχυση ενός κλαμπ αυτού του βεληνεκούς και τώρα βρίσκεται μόλις ένα
βαθμό πίσω από τον Ολυμπιακό των ηχηρών μεταγραφικών αποκτημάτων.
Από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης φάνηκε πια ομάδα καίγεται για την νίκη.
Οι πράσινοι κέρδισαν όλες τις μονομαχίες, όλες τις κόντρες , όλα τα
τρεξίματα, έδειξαν να είναι αριθμητικά περισσότεροι στον αγωνιστικό
χώρο! Σκόραραν με τον πιο απλό τρόπο. Αλλάζοντας τρεις μπαλιές στον
χώρο!
Όταν Ολυμπιακός κερδίζει το πρώτο κόρνερ στο 71ο λεπτό τι απαιτήσεις μπορεί να έχει;
Και μη ξεχνάμε ότι οι ερυθρόλευκοι είναι αυτοί που έχουν σκοράρει
από στημένες φάσεις περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα στο πρωτάθλημα.
Ο Ολυμπιακός δείχνει σημάδια ζωής μετά το 74ο όταν ο Ανσαριφάντ
μπαίνει στην θέση του Πάρντο και ζωηρεύει επιθετικά. Μέχρι εκείνη την
στιγμή ο Κολομβιανός αποδείχθηκε λίγος επιθετικά και ανεπαρκείς στα
ανασταλτικά του καθήκοντα.
Εξάλλου μέχρι το 77ο λεπτό οι ερυθρόλευκοι έπαιζαν στην κυριολεξία με παίκτη λιγότερο.
Ο Οφόε κερδίζει τον τίτλο του πανταχού απόντος. Περιφέρεται
γενικότερα στον αγωνιστικό χώρο, δεν έχει κερδίσει ούτε μια μάχη , δεν
έχει βάλει ποτέ του και για κανένα λόγο τα πόδια τους στην φωτιά, δεν
έχει βγάλει την ομάδα μπροστά και το πιο σημαντικό , έχει επιτρέψει στον
Κουρμπέλη, αφού ο μέσος του Παναθηναϊκού δεν είχε κανένα λόγο να
ασχοληθεί μαζί του, να αναλάβει κι άλλες πρωτοβουλίες.
Με τον Οφόε στην ενδεκάδα ο Ολυμπιακός έχει χάσει πολλά στον
ανασταλτικό τομέα αλλά επειδή οι συμπαίκτες του φρόντισαν όσο μπορούσαν
να καλύψουν αυτό το κενό, τα περισσότερα και πολυτιμότερα τα έχει χάσει
στο δημιουργικό κομμάτι.
Εξ’ αιτίας του στον νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής η ομάδα έγινε ένα κουβάρι.
Η αντικατάσταση του άργησε σε απελπιστικό βαθμό. Οι ερυθρόλευκοι έμειναν για τα 2/3 του παιχνιδιού χωρίς δημιουργία.
Όπως άργησε και η συμμετοχή του Ανσαριφάντ στο παιχνίδι , αλλά και η
μετατροπή του συστήματος σε 4-4-2 όπως φάνηκε εκ των πραγμάτων.
Αν κρατούν κάτι οι ερυθρόλευκοι από αυτό το ματς είναι η παρουσία
του Φορτούνη ο οποίος επωμίστηκε πολλούς διαφορετικούς ρόλους αλλά
κυρίως η απόδοση του Σισέ.
Το μόνο αισιόδοξο σημείο. Ο μόνος επίσης παίκτης που αγωνίστηκε με ψυχή και μυαλό.
Ο πανύψηλος Σενεγαλέζος κεντρικός αμυντικός παρέδωσε μαθήματα ποδοσφαίρου.
Εξαιρετικός στις επεμβάσεις του, γρήγορος και αποτελεσματικός στις
αποφάσεις του, υψηλή τεχνική κατάρτιση με την μπάλα χαμηλά, ικανότητα
στο να βγάζει την ομάδα μπροστά, δυνατός και καθόλου «βρώμικος» στις
παρεμβάσεις του , τεράστια προσωπικότητα στο παιχνίδι του.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι ο Σισέ είναι ο ποδοσφαιριστής που
έψαχναν εδώ και χρόνια οι ερυθρόλευκοι ώστε να έχουν μια αξιόπιστη λύση
σ’ αυτή την θέση.
Ο Ολυμπιακός έχει χάσει εντός Λεκανοπεδίου και τα δυο ντέρμπι. Οι
ήττες αυτές είναι αδύνατον να μην αφαιρέσουν κάτι από την λάμψη του.
Το άτρωτο , το ασυναγώνιστο και η λάμψη του πρωταθλητή μοιάζουν να χλομιάζουν σε επικίνδυνο βαθμό.
Τροφή για σκέψη και προβληματισμός για τους ανθρώπους του Ολυμπιακού.
Αν πάλι δεν τους προβληματίζει όσο θα έπρεπε, γιατί αυτοί ξέρουν, εμάς τότε δεν μας πέφτει λόγος!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου