Έχετε δίκιο, ο τίτλος μετά το «Νόμος και Τάξη» είναι χυδαίος. Αλλά δεν είναι τόσο χυδαίος όσο η πραγματικότητα. Είναι επίσης φανταστικός. Αλλά αποτελεί ένα κράμα από πραγματικά περιστατικά και δηλώσεις.
βαριά σωματική βλάβη και οπλοκατοχή, κατηγορίες που δεν επιβεβαιώνονται από πουθενά. Κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού του (των βασανιστηρίων, ουσιαστικά), ο Γούλας καταγγέλλει ότι ένας άνδρας των ΜΑΤ του είπε τα εξής: «Έτσι γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες; Όποιος δε δέχεται φάπα και πούτσα δε θα μπαίνει στα Εξάρχεια. Εμείς κάνουμε κουμάντο»
Ακόμα κι αν αυτό ήταν ένα «μεμονωμένο περιστατικό», κατά την συνήθη αργκό της ΕΛ.ΑΣ και των εκάστοτε πολιτικών της προϊσταμένων, δε θα μπορούσε παρά να ενταχθεί στο γενικότερο κρεσέντο καταστολής των τελευταίων εβδομάδων. Την εφαρμογή του πολυθρύλητου δόγματος «Νόμος και Τάξη», που ευαγγελίζονταν πολλά στελέχη της ΝΔ προεκλογικά και που προτάσσεται μετεκλογικά ως δικαιολόγηση για κάθε αυθαιρεσία.
Αυτή η δικαιολόγηση είναι που δείχνει ξεκάθαρα ποια είναι η κυρίαρχη άποψη εντός του κυβερνώντος κόμματος περί δημοκρατίας. Δεν το βγάζουμε από το μυαλό μας, το δηλώνει ξεκάθαρα παραδείγματος χάριν ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος: «Η Δημοκρατία ήρθε για να μείνει»
Ακόμα κι αν αγνοήσουμε το άμεσο συμπέρασμα που εξάγεται, ότι σύμφωνα με τον πρώην δημοσιογράφο μέχρι σήμερα δεν είχε έρθει η Δημοκρατία, η συγκεκριμένη δήλωση πάλι μας λέει αρκετά.
Διότι η αφορμή της, δεν είναι κάποια μάχη των αστυνομικών δυνάμεων με «μπάχαλους», ούτε αφορά άμεσα την τρομερή ανακάλυψη «οπλισμού σαν αυτόν που έχουν στη Συρία» (κατά την υφυπουργό Εργασίας) στην ΑΣΟΕΕ, δηλαδή άδεια μπουκάλια, κοντάρια, κράνη και.. [drum roll] «φυλλάδια αναρχικού περιεχομένου».
Η επίθεση των ΜΑΤ, την οποία ο Νομάρχης Ημιμαθείας Μπογδάνος βλέπει ως υπόδειγμα έλευσης της Δημοκρατίας, έγινε εναντίον φοιτητών. Φοιτητών, με τα πρόσωπά τους εμφανή, που διαμαρτύρονταν για το κλείσιμο της ΑΣΟΕΕ με απόφαση των πρυτανικών αρχών ενόψει της επετείου του Πολυτεχνείου.
Η μεταμφίεση της ηδονής και της ικανοποίησης που νιώθουν άνθρωποι σαν τον Μπογδάνο, όταν η εξουσία που αποκτούν χρησιμοποιείται με βία εναντίον αυτών που λοιδωρούν, σε ενδιαφέρον για τη «Νομιμότητα», θα ήταν επιτυχής αν δεν ξεπρόβαλαν από παντού δείγματα αυτής ακριβώς της ηδονής.
Όχι μόνο στους τουιτερικούς πανηγυρισμούς του Μπογδάνου, αλλά και στο ύφος των δημόσιων δηλώσεών του σε κάμερες. Η πομπώδης απομίμηση δικτατορίσκου που επιχειρεί στον τόνο, το λεξιλόγιο, την έκφραση και τη στάση του σώματός του, ήταν άλλωστε εμφανής και στα σπάργανά της, όταν κήρυττε από τα πλατώ του ΣΚΑΪ επί παντός επιστητού.
Δεν είναι φυσικά μόνο ο Μπογδάνος. Τι κι αν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπάθησε να ισχυριστεί για την επίθεση εναντίον των φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ ότι: «Η αστυνομία δεν επεμβαίνει στα πανεπιστήμια επειδή έτσι της αρέσει. Είναι εφαρμογή του νόμου και όχι επέμβαση». Τον είχε διαψεύσει προκαταβολικά ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Η σύλληψη μετά ξύλου και ξεγυμνώματος του Λάμπρου Γούλα, έγινε αμέσως αφότου τα ΜΑΤ είχαν επιχειρήσει να εισβάλλουν στο Καφενείο της οδού Τσαμαδού στα Εξάρχεια. Χωρίς την παρουσία εισαγγελέα, χωρίς ένταλμα και χωρίς αιτία, καθώς καμία σύνδεση δεν υπήρχε μεταξύ των θαμώνων ενός καταστήματος και μιας επίθεσης σε αστυνομικές δυνάμεις στην οδό Τρικούπη που είχε γίνει κάποιες ώρες νωρίτερα.
Με αφορμή όμως αυτό το περιστατικό, το καθ’όλα μη νόμιμο, ο Άδωνις Γεωργιάδης έβγαλε τη μάσκα της νομιμότητας από την πολιτική της ΝΔ: «Επί της αρχής εγώ θέλω μία αστυνομία που όταν θέλει να μπει σε έναν χώρο να κάνει έλεγχο, θα μπαίνει».
Τι κι αν ο νόμος λέει ότι δεν μπορεί; Ποιον ενδιαφέρει; Το «Νόμος και Τάξη» εμφανίζεται άμεσα ως σκέτο «Τάξη» και αυτό είναι που έχει σημασία. Η «Τάξη», όπως φυσικά αυτή ορίζεται από τους Γεωργιάδηδες και τους Μπογδάνους αυτού του κόσμου. Η δική τους «Τάξη», όπου αν τους «κουνιέσαι» πίπτει ράβδος (και χημικά και βασανιστήρια και απειλές).
Το επιβεβαιώνει και ο Μάκης Βορίδης, με τον πιο ώριμο και ειρωνικό, σε αντίθεση με τον νεανία Μπογδάνο, στόμφο, απαντώντας και αυτός για τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας: «Η επιβολή του νόμου θα ευχόμασταν να γίνεται με προσφορά τριαντάφυλλων. Δεν έχει καταστεί αυτό δυνατό. Η επιβολή του νόμου εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας (…) Το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας».
Φυσικά και εδώ, το «επιβολή του νόμου» είναι πρόφαση. Άλλωστε, η επίκληση του Νόμου ως ενός πράγματος αυθύπαρκτου, πάνω και πέρα από την ανθρώπινη επιρροή, είναι μάλλον θεμελιωδώς θρησκευτικού περιεχομένου επίκληση. Έχει γίνει ξεκάθαρο από την ίδια την ιστορία πως ό,τι είναι νόμιμο, δεν είναι πάντα και ηθικό. Οι νόμοι γράφονται και ψηφίζονται από ανθρώπους. Και ο Μάκης Βορίδης, δυστυχώς ή ευτυχώς, ανήκει στο ανθρώπινο είδος. Η «επιβολή του νόμου» που ευαγγελίζεται, αφορά τον δικό του νόμο, όχι τον προσωπικό του Μάκη, αλλά τον νόμο που ορίζουν τα συμφέροντα που ο Μάκης εκπροσωπεί.
Όχι μόνο ο Μάκης, γιατί ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να νίψει τα χέρια του από αυτήν την ιδεολογική τοποθέτηση των στελεχών της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Άλλωστε ο ίδιος έχει θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό του το κράτος.
Αυτή είναι η «Τάξη» που επιθυμεί η Νέα Δημοκρατία, έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Με αναγκαστικό στοιχείο το ξύλο (κατά Βορίδη), η Αστυνομία πρέπει να μπαίνει όπου θέλει (κατά Γεωργιάδη), και αυτό είναι η Δημοκρατία που ήρθε για να μείνει (κατά Μπογδάνο).
Η «Δημοκρατία» συνδέεται άμεσα με το ξύλο, την καταστολή, την παραβίαση δικαιωμάτων με το «έτσι θέλω».
«Έτσι γαμάει το κράτος». Ακόμα σας φαίνεται χυδαίος ο τίτλος;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου