Η δολοφονία είναι μια περαιτέρω απεικόνιση της επιθυμίας της ισραηλινής κυβέρνησης να ξεφύγει από τις συνέπειες του καταστροφικού πολέμου στη Γάζα, πυροδοτώντας μια περιφερειακή σύγκρουση.
Οι τρέχουσες συγκρούσεις μεταξύ της Χεζμπολάχ και του Ισραήλ είναι οι πλησιέστερες σε πραγματικό πόλεμο που έχουν δει τα σύνορα Λιβάνου-Ισραήλ από τον πόλεμο του 2006, ο οποίος οδήγησε σε εσπευσμένη ισραηλινή υποχώρηση, αν όχι απόλυτη ήττα. Συχνά αναφερόμαστε στη συνεχιζόμενη σύγκρουση μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ ως «ελεγχόμενες» συγκρούσεις, απλώς και μόνο επειδή και οι δύο πλευρές επιθυμούν να μην υποκινήσουν ή να εμπλακούν σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο.
Προφανώς, η Χεζμπολάχ θέλει να διαφυλάξει τις ζωές του Λιβάνου και τις πολιτικές υποδομές, οι οποίες σίγουρα θα υποστούν σοβαρή ζημιά, εάν δεν καταστραφούν, εάν το Ισραήλ αποφασίσει να ξεκινήσει έναν πόλεμο. Αλλά και το Ισραήλ καταλαβαίνει ότι αυτή είναι μια διαφορετική Χεζμπολάχ από αυτή της δεκαετίας του 1980, του 2000 και ακόμη και του 2006.
Σε σύγκριση με τη συμπεριφορά του Ισραήλ στον πόλεμο του 2006 , η απάντησή του στη στρατιωτική δράση της Χεζμπολάχ σε ένδειξη αλληλεγγύης προς την Παλαιστινιακή Αντίσταση στη Γάζα είναι σιωπηλή. ήμερος, ακόμη. Για παράδειγμα, ο πόλεμος του 2006 προκλήθηκε πιθανώς από μια επίθεση της Χεζμπολάχ εναντίον Ισραηλινών στρατιωτών, η οποία σκότωσε τρεις από αυτούς. Η Χεζμπολάχ επιμένει ότι οι στρατιώτες παραβίασαν την κυριαρχία του Λιβάνου, όπως έχει κάνει ο ισραηλινός στρατός σε πολλές περιπτώσεις τόσο πριν όσο και μετά από εκείνο το περιστατικό.
Ενώ αυτό το μοναδικό γεγονός οδήγησε σε έναν μεγάλο πόλεμο που προκάλεσε τον όλεθρο στον Λίβανο, είχε επίσης ως αποτέλεσμα την υποχώρηση και την ήττα του ισραηλινού στρατού. Φανταστείτε τι θα έκανε το Ισραήλ σύμφωνα με τα πρότυπα του πολέμου του 2006 αν η Χεζμπολάχ είχε σκοτώσει και τραυματίσει εκατοντάδες Ισραηλινούς στρατιώτες, βομβάρδιζε δεκάδες στρατιωτικές βάσεις, εγκαταστάσεις και ακόμη και οικισμούς, όπως έκανε, σε καθημερινή βάση, από τις αρχές Οκτωβρίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Το Ισραήλ αναφέρει επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη από τον νότιο Λίβανο καθώς η ένταση εκτινάσσεται στα ύψη
Παρά τις πολυάριθμες απειλές , το Ισραήλ δεν έχει προχωρήσει ακόμη σε πόλεμο με κύριο στόχο την ώθηση των δυνάμεων της Χεζμπολάχ βόρεια του ποταμού Λιτάνι, διασφαλίζοντας έτσι υποτιθέμενα τους συνοριακούς εβραϊκούς οικισμούς. Γιατί ο δισταγμός;
Οι μαχητές της Χεζμπολάχ είναι πολύ πιο δυνατοί από πριν.
Το κίνημα μάχεται εδώ και χρόνια σε περιβάλλοντα παραδοσιακού πολέμου, συγκεκριμένα στη Συρία, παράγοντας έτσι μια γενιά μαχητών και διοικητών σκληραγωγημένων στη μάχη, που δεν είναι πλέον δεσμευμένοι στους κανόνες και τις τακτικές του ανταρτοπόλεμου, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
Επιπλέον, οι δυνατότητες πυραύλων της Χεζμπολάχ έχουν αυξηθεί εκθετικά από το 2006, όχι μόνο ως προς τον αριθμό —έως 150.000 σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις— αλλά και όσον αφορά την ακρίβεια, τις εκρηκτικές ικανότητες και το βεληνεκές. Επιπλέον, η Χεζμπολάχ έχει διαπρέψει στην ανάπτυξη των δικών της πυραύλων και πυραύλων, που περιλαμβάνουν τον ισχυρό Burkan , έναν πύραυλο μικρού βεληνεκούς που μπορεί να μεταφέρει βαριά κεφαλή μεταξύ 100 και 500 κιλών. Αυτό καθιστά τη Χεζμπολάχ, κατά κάποιο τρόπο, αυτάρκη όσον αφορά τα όπλα, αν όχι τα πυρομαχικά.
Επιπλέον, οι εξελιγμένες ελίτ Μονάδες Radwan της Χεζμπολάχ και ένα περίτεχνο σύστημα σήραγγας που πηγαίνει βαθιά μέσα στο βόρειο Ισραήλ, θα ανάγκαζαν το Ισραήλ να αντιμετωπίσει μια εντελώς διαφορετική στρατιωτική πραγματικότητα σε σύγκριση με αυτή του τελευταίου πολέμου, σε περίπτωση που ξεσπάσει μια μεγάλη στρατιωτική σύγκρουση.
Για να τα καλύψουμε όλα, ο ίδιος ο ισραηλινός στρατός βρίσκεται σε αταξία, απογοητευμένος, εξαντλημένος και αποδυναμωμένος από τις συνεχείς καθημερινές απώλειες στο μέτωπο της Γάζας. Δύσκολα είναι προετοιμασμένη να πολεμήσει έναν μακρύ και πιο δύσκολο πόλεμο ενάντια σε έναν καλύτερα προετοιμασμένο εχθρό στα βόρεια σύνορά της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: 1.600 Ισραηλινοί στρατιώτες υποφέρουν από συμπτώματα οβίδας από τον πόλεμο της Γάζας: Έκθεση
Έχοντας αυτό κατά νου, δεν πρέπει να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά σχόλια όπως αυτά του Υπουργού Άμυνας του Ισραήλ, Yoav Gallant, όταν λέει ότι η χώρα του διεξάγει πόλεμο σε επτά διαφορετικά μέτωπα. Στην πραγματικότητα, ο ισραηλινός στρατός εξακολουθεί να διεξάγει έναν μόνο πόλεμο στη Γάζα, έναν δύσκολο πόλεμο που δεν κερδίζει.
Για να αποσπάσει την προσοχή από τις απώλειές της στη Γάζα και την αδυναμία της να ξεκινήσει έναν μεγάλο πόλεμο εναντίον του Λιβάνου, η κατοχική κυβέρνηση στο Ισραήλ θέλει να σύρει το Ιράν σε όλα αυτά. Γιατί, όμως, το Ισραήλ θα κλιμακωθεί ενάντια στους ισχυρότερους από τους περιφερειακούς εχθρούς του, εάν δεν είναι σε θέση να νικήσει τους μικρότερους εχθρούς του; Η σύντομη απάντηση είναι ότι, με την άμεση εμπλοκή του Ιράν, το Ισραήλ θα ανάγκαζε τις ΗΠΑ σε έναν μεγάλο περιφερειακό πόλεμο.
Θυμάστε τη φαινομενικά περίεργη απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν να στείλει μια ομάδα μάχης αεροπλανοφόρου στην Ανατολική Μεσόγειο αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα στις 7 Οκτωβρίου; Το USS Gerald R. Ford αποσύρθηκε τελικά στις 31 Δεκεμβρίου, αλλά η Ουάσιγκτον ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στο Ιράν ότι μια επίθεση στο Ισραήλ θα θεωρηθεί επίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν όμως έγινε σαφές ότι το Ιράν δεν είχε κανένα συμφέρον για έναν πραγματικό πόλεμο, η Ουάσιγκτον πρέπει να συνειδητοποίησε ότι η απειλή ενός περιφερειακού πολέμου δεν πηγάζει από την Τεχεράνη, αλλά από το Τελ Αβίβ.
Τότε ήταν που οι επίσημες αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών και πολιτικοί αναλυτές άρχισαν να μας λένε, επανειλημμένα, ότι το Ιράν δεν είχε καμία σχέση με τη στρατιωτική επιχείρηση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου και ότι το Ιράν δεν ενδιαφέρεται για πόλεμο. Το κοινό-στόχος αυτού του μηνύματος ήταν το Ισραήλ και οι δυτικοί σύμμαχοί του ΗΠΑ-Δύσης, οι οποίοι προσπαθούν εδώ και χρόνια για έναν πόλεμο ΗΠΑ-Ιράν. Η έλλειψη ενδιαφέροντος του Μπάιντεν για τον πόλεμο, φυσικά, ελάχιστη σχέση έχει με την τάση του για ειρήνη, και με την έλλειψη σοβαρών γεωστρατηγικών στόχων στη Μέση Ανατολή τώρα. την καταστροφική αποτυχία της κυβέρνησής του στην Ουκρανία. και την ταχεία εξάντληση των όπλων και των πυρομαχικών που διατίθενται στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Το Ιράν καταδικάζει τη δολοφονία του αναπληρωτή αρχηγού της Χαμάς στο Λίβανο από το Ισραήλ
Ωστόσο, το Ισραήλ επέμεινε. Συνέχισε να κατηγορεί το Ιράν ότι ήταν ο ενορχηστρωτής της επίθεσης της Χαμάς και η κύρια «υπαρξιακή απειλή» για το «εβραϊκό κράτος». Κατά την κατανόηση του Ισραήλ, η συλλογική δράση της Χαμάς και άλλων ομάδων της Παλαιστινιακής Αντίστασης, της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, του Ανσάρ Αλλάχ (τους Χούτι) στην Υεμένη και της Ισλαμικής Αντίστασης του Ιράκ, είναι όλα κομμάτια ενός ευρύτερου ιρανικού σχεδίου για την καταστροφή του κράτους του απαρτχάιντ .
Για να νικήσει αυτή τη φανταστική απειλή, το Ισραήλ πραγματοποίησε πολυάριθμες προκλητικές ενέργειες εναντίον του Ιράν, επικεντρωμένες κυρίως στους βομβαρδισμούς των στρατιωτικών θέσεων του Ιράν στη Συρία, που οδήγησαν στη δολοφονία ενός ανώτατου Ιρανού διοικητή, του στρατηγού Sayyed Ravi Mousavi, κοντά στη Δαμασκό στις 25 Δεκεμβρίου.
Για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, ένας πόλεμος ΗΠΑ-Ιράν θα ήταν σανίδα σωτηρίας για έναν απελπισμένο πολιτικό που κατανοεί πλήρως, και σωστά, ότι μια μη νίκη στη Γάζα θα ισοδυναμούσε με ήττα για τον ισραηλινό στρατό. Μια τέτοια ήττα δεν θα ήταν μόνο ένα επαίσχυντο τέλος για την πολιτική καριέρα του Νετανιάχου, αλλά και το τέλος ενός μακροχρόνιου μύθου ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ μπορούν να επιβάλουν την πολιτική τους βούληση στη Μέση Ανατολή μέσω στρατιωτικής υπεροχής και ισχύος πυρός.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση της πρόθεσης του Νετανιάχου να σύρει την περιοχή στην άβυσσο αυτού που θα ήταν ενδεχομένως ένας από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στην πρόσφατη μνήμη. Οι αναφερόμενες διαφωνίες και η ρήξη μεταξύ Μπάιντεν και Νετανιάχου δεν σχετίζονται φυσικά με καμία ηθική αντίρρηση των ΗΠΑ για την ισραηλινή γενοκτονία στη Γάζα, αλλά με έναν πραγματικό αμερικανικό φόβο ότι ένας άλλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να επισπεύσει την κατάρρευση της αμερικανικής ισχύος στους πλούσιους σε ενέργεια περιοχή και όχι μόνο.
Έτσι, το σημερινό αδιέξοδο, που βλέπει την αδυναμία της Ουάσιγκτον να απελευθερωθεί από την τυφλή δέσμευσή της στο Ισραήλ και τη βίαιη ιδεολογία της, τον σιωνισμό και την αδυναμία του Νετανιάχου να διακρίνει μεταξύ του στόχου της διατήρησης της δικής του πολιτικής καριέρας και αυτού της καταστροφής ολόκληρης της Μέσης Ανατολής .
Ανίκανος να βάλει τα συμφέροντα των ΗΠΑ πάνω από αυτά του Ισραήλ, ο Μπάιντεν συνεχίζει να τροφοδοτεί την ισραηλινή στρατιωτική μηχανή, η οποία χρησιμοποιείται κυρίως για τη δολοφονία Παλαιστινίων πολιτών στη Γάζα. Αυτό επιτρέπει στον Νετανιάχου να υποστηρίξει έναν αέναο πόλεμο στη Γάζα, ενώ εργάζεται για να επεκτείνει τη σύγκρουση έτσι ώστε να φτάσει στη Βηρυτό, την Τεχεράνη και άλλες περιφερειακές πρωτεύουσες.
Περιττό να πούμε ότι ο Νετανιάχου, που περιγράφεται από τη βουλευτή των ΗΠΑ Ρασίντα Τλάιμπ ως «γενοκτονικός μανιακός», πρέπει να συγκρατηθεί. Εάν όχι, η ισραηλινή γενοκτονία στη Γάζα θα πολλαπλασιαστεί σε άλλες γενοκτονίες σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
ΓΝΩΜΗ: Οι ΗΠΑ κάποτε θα πληρώσουν το τίμημα για την αδιαμφισβήτητη υποστήριξή τους στο Ισραήλ
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τη συντακτική πολιτική του Middle East Monitor.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου