Στις 18 Ιανουαρίου 2024, φωτογραφίες από τα συντρίμμια του πυραύλου δημοσιεύτηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από ενημερωτικούς λογαριασμούς που παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Λίγο μετά την εμφάνιση των φωτογραφιών, μη επαληθευμένες πληροφορίες ανέφεραν ότι ο πύραυλος εκτοξεύτηκε από την Κριμαία.
Ο τεράστιος πύραυλος, ο οποίος είναι γνωστός ως SSC-1B Sepal από το ΝΑΤΟ, φέρεται να χρησιμοποιήθηκε στο τελευταίο χτύπημα καθώς η Μόσχα συνεχίζει την επίθεσή της εναντίον του Κιέβου.
Η χρήση αυτού του πυραύλου, που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1960, αποκάλυψε για άλλη μια φορά ένα μοτίβο, όπου τα ρωσικά στρατεύματα χρησιμοποιούν και παλαιά όπλα εναντίον του Κιέβου.
Το 2023 η Ρωσία άρχισε να αναπτύσσει και τα παλαιά άρματα μάχης Τ-54 και Τ-55 στην Ουκρανία εωσότου η στρατιωτική βιομηχανία αναπληρώσει τα τανκς, που χάθηκαν το 2022 κατά τις πρώτες ημέρες της ειδικής επιχείρησης.
Οι σύγχρονοι πύραυλοι για πιο σημαντικούς στόχους
Ωστόσο, η χρήση του P-35, που είναι ένας γιγαντιαίος πύραυλος, οδήγησε τους παρατηρητές στο συμπέρασμα πώς η Μόσχα χρησιμοποιεί παλαιά όπλα για λιγότερο σημαντικούς στόχους.
Δηλαδή κρατά τους νέους πυραύλους και τα υπερηχητικά όπλα για υψηλής αξίας και ισχυρής οχύρωσης στόχους.
Η χρήση αυτών των παλαιών πυραύλων, ωστόσο, προηγείται της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανίας , με ορισμένες αναφορές να αναφέρουν ότι είχαν αναπτυχθεί στην Κριμαία αρκετούς μήνες πριν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, όπως γράφουν οι Eurasian Times.
Προφανώς εκτοξεύτηκε από το παράκτιο πυραυλικό συγκρότημα Redut.
Η χρήση του αντιπλοϊκού πυραύλου P-35 αποκτά σημασία καθώς επιβεβαιώνει ότι οι επιθέσεις και οι αεροπορικές επιδρομές δεν θα σταματήσουν σύντομα.
Ζυγίζει 4 τόνους και έχει μήκος 10 μέτρα
Με βεληνεκές μεταξύ 300-400 χιλιομέτρων, ο P-35B αναπτύχθηκε για πρώτη φορά για παράκτια άμυνα στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Με δύο ενισχυτές πυραύλων στερεού καυσίμου για εκτόξευση, ο P-35B παίρνει ώθηση από έναν στροβιλοκινητήρα και έχει μήκος περίπου 10 μέτρα.
Ζυγίζει περίπου 4,6 τόνους.
Μια πρώιμη έκδοση του πυραύλου εκτοξεύτηκε για πρώτη φορά το 1959 και τα πλοία επιφανείας άρχισαν να χρησιμοποιούν το σύστημα πυραύλων το 1964.
Αργότερα, ως στοιχείο των παράκτιων σταθερών και κινητών πυραυλικών συστημάτων Utes και Redut, η πιο πρόσφατη έκδοση του P -35B τέθηκε επίσης σε λειτουργία.
Ως μέρος του στατικού αντιπλοϊκού πυραυλικού συστήματος παράκτιας άμυνας, γνωστό ως Utes, αυτοί οι πύραυλοι εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνταν από τα τέλη του 2020 για την άμυνα του ζωτικού λιμανιού της Σεβαστούπολης, σύμφωνα με αρκετές αναφορές που δημοσιεύθηκαν εκείνη την εποχή.
Αυτοί οι πύραυλοι αποτελούν μέρος μιας πιο σημαντικής οικογένειας, του P-5, που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1950 στο γραφείο σχεδιασμού Chelomey.
Το ΝΑΤΟ ανέφερε αυτούς τους πυραύλους υγρού καυσίμου ως SS-N-3 Shaddock.
Τελικά, αναπτύχθηκαν για διάφορους σκοπούς, όπως επιθέσεις κατά πλοίων.
Χρησιμοποιήθηκαν για να ενισχύσουν τόσο κινητά όσο και σταθερά παράκτια αμυντικά συστήματα, πολεμικά πλοία και υποβρύχια.
Το συγκεκριμένο σύστημα εξοπλίστηκε για πρώτη φορά με υποηχητικούς αντιπλοϊκούς πυραύλους Sopka το 1957.
Αυτοί αντικαταστάθηκαν αργότερα από τον υπερηχητικό P-35B και, αργότερα, τον 3M44, ο οποίος έχει μεγαλύτερη εμβέλεια και δυνατότητα ενσωμάτωσης πυρηνικού ωφέλιμου φορτίου στη θέση της συμβατικής κεφαλής που χρησιμοποιούσε ο P-35.
Η Ρωσία εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τον P-35 ως στοιχείο του παράκτιου πυραυλικού συστήματος που είναι γνωστό ως Redut παρά την προχωρημένη ηλικία του.
Η Μόσχα πιστεύεται ότι είχε οκτώ εκτοξευτές για αυτό το σύστημα από το 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου