Ο πραγματικός αντίκτυπος είναι, φυσικά, σε εθνικό επίπεδο, όπου οι κεντρώες γαλλικές και γερμανικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν μια αυξανόμενη απειλή από λαϊκιστικά αντιμεταναστευτικά κόμματα της δεξιάς.
Ακόμη και αν οι σημερινές κυβερνήσεις παραμείνουν στην εξουσία, η Ολλανδία υπό τον Πρωθυπουργό Mark Rutte και το Ηνωμένο Βασίλειο (τόσο εντός όσο και εκτός ΕΕ) υπό τους Συντηρητικούς θα μπορούσαν να μαρτυρήσουν ότι τα εμπόδια από μια λαϊκιστική αντιπολίτευση μπορεί να παρασύρουν μια κεντροδεξιά κυβέρνηση κατά της μετανάστευσης.
Η άνοδος της δεξιάς δυσκολεύει την Ευρώπη να αντιμετωπίσει την πραγματική της μεταναστευτική κρίση: την ανάγκη για ξένους εργάτες.
Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, Giorgia Meloni, έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να τετραγωνίσει αυτόν τον κύκλο αποσπώντας την προσοχή από τη μεγάλης κλίμακας μετανάστευση με επιτελεστική εχθρότητα προς τους αιτούντες άσυλο.
Αλλά για το κόμμα των Τόρις του Ηνωμένου Βασιλείου, που θα αντιμετωπίσει την εκλογική εξάλειψη στις βρετανικές γενικές εκλογές της 4ης Ιουλίου, αυτή η στρατηγική είναι σε αδιέξοδο.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα
Η ΕΕ έχει δημιουργήσει ένα σύστημα προσφύγων, αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε με αυτόν τον όρο, που τείνει να είναι σκληρό, παράνομο και αναποτελεσματικό ταυτόχρονα.
Όταν δεν σπρώχνουν παράνομα ανθρώπους πίσω από τα σύνορα ή στη θάλασσα, τα κράτη μέλη της ΕΕ πληρώνουν τις βορειοαφρικανικές απολυταρχίες για να τους φυλακίσουν σε φυλακές ή να τους πετάξουν στην έρημο για να πεθάνουν.
Το σύστημα δεν λειτουργεί καν: περισσότεροι από 150.000 μετανάστες έφτασαν στις ιταλικές ακτές μέσω της Μεσογείου πέρυσι, 73% περισσότεροι από το 2022.
Ο πολιτικός τόνος της ΕΕ για το άσυλο είναι εμφανής από την καριέρα του Fabrice Leggeri, πρώην επικεφαλής της υπηρεσίας συνόρων της ΕΕ Frontex, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι συγκάλυπτε και ακόμη και ενθάρρυνε τις απωθήσεις.
Έχοντας αναγκαστεί να παραιτηθεί, μετά από ένα σκάνδαλο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανάρμοστης συμπεριφοράς, ο Leggeri εμφανίστηκε ως υποψήφιος για την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN) της Marine Lepen στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Εν τω μεταξύ, η ανάγκη της Ευρώπης για εργάτες γίνεται όλο και πιο εμφανής.
Το ποσοστό κενών θέσεων εργασίας στην ΕΕ, το οποίο αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010, εκτινάχθηκε στα ύψη μετά την Covid και δεν έχει ακόμη επιστρέψει στην προ-πανδημική τάση.
Είναι ιδιαίτερα οξύ σε ορισμένες χώρες -Βέλγιο, Ολλανδία, Αυστρία, Γερμανία- όπου τα αντιμεταναστευτικά κόμματα είναι ισχυρά.
Σε ολόκληρη την ΕΕ, υπάρχουν ιδιαίτερες ελλείψεις στις κατασκευές και στα επαγγέλματα της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών, τα οποία είναι απαραίτητα για να βοηθήσουν στην πράσινη μετάβαση.
Δεν υπάρχει εργατικό δυναμικό
Οι προσπάθειες της ΕΕ να δημιουργήσει προγράμματα σε ολόκληρο το μπλοκ για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της αγοράς εργασίας συνδέοντας μετανάστες εργαζομένους με θέσεις εργασίας είναι συχνά εξίσου αναποτελεσματικές με τα σχέδιά της για άσυλο, αν και λιγότερο κακόβουλες.
Η ΕΕ έχει δημιουργήσει ένα πανευρωπαϊκό σύστημα «μπλε κάρτας» για εργαζομένους υψηλής εξειδίκευσης, αλλά μόνο 82.000 τέτοιες άδειες εκδόθηκαν το 2022, και το 77% από μία μόνο χώρα, τη Γερμανία.
Η απασχόληση παραμένει κυρίως εθνική ευθύνη.
Ελλείψει οποιουδήποτε συνεκτικού σχεδίου, η καλύτερη ελπίδα για χώρες τόσο με ελλείψεις εργατικού δυναμικού όσο και με πολιτική ευαισθησία στη μετανάστευση είναι να ασκούν ωμή υποκρισία και να ελπίζουν για το καλύτερο.
Οι κυβερνήσεις έχουν από καιρό ακολουθήσει μια στρατηγική επιδεικτικής εχθρότητας προς τους παράτυπους μετανάστες και/ή τους αιτούντες άσυλο, ενώ δέχονται αθόρυβα μεγάλο αριθμό αλλοδαπών εργαζομένων.
Η άνοδος του νατιβιστικού αισθήματος έχει εντείνει αυτή την αντίφαση.
Αλλά εκτός από το να είναι ειλικρινείς με τους ψηφοφόρους τους ή να επιτρέψουν σε ολόκληρους τομείς των οικονομιών τους να σταματήσουν, δεν υπάρχουν πολλά άλλα που μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις.
Μια ατυχής διαδοχή Συντηρητικών πρωθυπουργών στο Ηνωμένο Βασίλειο προσπάθησαν να καβαλήσουν και τα δύο άλογα, ακολουθώντας το απάνθρωπο, δονκιχωτικό και μέχρι στιγμής εντελώς αποτυχημένο σχέδιο αποστολής αιτούντων άσυλο στη Ρουάντα, ενώ εκδίδουν μεγάλο αριθμό θεωρήσεων εργασίας, ιδιαίτερα στον τομέα της περίθαλψης, και άδειες για πανεπιστημιακές σπουδές.
Απαντώντας στην κριτική για τη μετανάστευση από τη δεξιά, η κυβέρνηση ένιωσε ότι αναγκάστηκε να αυστηροποιήσει τον αριθμό των φοιτητών και των εργαζομένων στον τομέα της φροντίδας, παρά τη ζημιά στα πανεπιστήμια παγκόσμιας κλάσης του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οι Τόρις κατέληξαν να μην έχουν αξιοπιστία ούτε για την οικονομία ούτε για τη μετανάστευση.
Η περίπτωση Meloni
Η Meloni τα πήγε καλύτερα με μια στρατηγική δύο προσώπων.
Παραμένει ψηλά στις δημοσκοπήσεις —και το κόμμα της «Αδελφοί της Ιταλίας» τα πήγε καλά στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο— παρά το διπλασιασμό του αριθμού των αδειών εργασίας εκτός ΕΕ μεταξύ του 2022, έτος που εκλέχθηκε, και του 2025.
Ευτυχώς για αυτήν, αυτό είναι τουλάχιστον ένα «καλώς ήρθες» στην εκλογική της βάση.
Σε αντίθεση με τα λαϊκιστικά αντιμεταναστευτικά κόμματα αλλού, όπως το RN στη Γαλλία και το Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), που αντλούν υποστήριξη από νεότερους ψηφοφόρους σε οικονομικά υποβαθμισμένες περιοχές, η βασική υποστήριξη της Meloni είναι ο πλούσιος βιομηχανικός βορράς της Ιταλίας, του οποίου οι εξαιρετικά ανταγωνιστικές επιχειρήσεις χρειάζονται εργάτες .
Ωστόσο, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει κριτική για τη μετανάστευση και την περασμένη εβδομάδα παραδέχτηκε ότι το σύστημα βίζας εργασίας της Ιταλίας είχε γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από εγκληματικές συμμορίες.
Εάν η άνοδος της σκληρής και ακροδεξιάς στην Ευρώπη εξαπλωθεί, θα επιδεινώσει την πολιτική πρόκληση της έλλειψης εργατικού δυναμικού.
Το RN και το AfD παρουσιάζουν τη λύση ως το πρόβλημα.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου