Αλαζόνες για γέλια και, κυρίως, για κλάματα

Προτού ακόμη συμπληρωθεί ο Αύγουστος ως μήνας διακοπών και η δημόσια ζωή αρχίσει να επανέρχεται στον κανονικό ρυθμό της, η εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση είναι επιεικώς γελοία.

«Η θέση μας», εφημερίδα «δημοκρατία»

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κωμική, εάν τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία και οι προκλήσεις που περικυκλώνουν τον τόπο δεν ήταν τόσο σοβαρά και κρίσιμα.

Η μεγάλη και καταστροφική πυρκαγιά που κατέκαψε τη βορειοανατολική Αττική, μπαίνοντας και στον αστικό ιστό, έδωσε την αφορμή για να καταλάβουν όλοι -με εξαίρεση τους ελάχιστους πλέον που εξακολουθούν να φορούν παρωπίδες- την κατάσταση διάλυσης και ανικανότητας που επικρατεί.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου συνεχίζουν να επιδεικνύουν ασυγχώρητη αμετροέπεια και αναλγησία, καταφέρνοντας να εξοργίζουν και να βγάζουν από τα ρούχα τους και τους πιο μετριοπαθείς.

Με πρώτο τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη και σταθερό αβανταδόρο, φυσικά, τον Αδωνι Γεωργιάδη, τα μέλη της κυβέρνησης ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο θα κάνει την πιο εξωπραγματική και προκλητική δήλωση, προκειμένου να υπηρετήσουν το κεντρικό αφήγημα και να φανούν αρεστά στο Μέγαρο Μαξίμου.

Με μια θρασεία αυταρέσκεια, δεν εμφανίζονται απλώς «ικανοποιημένοι» από την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς ούτε αρνούνται να αναλάβουν την παραμικρή από τις τεράστιες ευθύνες που τους αναλογούν. Μετακυλίοντας τα βάρη προς οποιαδήποτε άλλη πλευρά πλην των ιδίων, αναζητώντας κάθε είδους, ακόμα και φαιδρή, δικαιολογία -που δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε και σε ψυχαγωγικό πρόγραμμα για μικρά παιδιά-, κάνουν και κάτι χειρότερο.

Συμπεριφέρονται με απαξίωση και υποτίμηση απέναντι στους πολίτες που είτε επλήγησαν, κινδύνεψαν και ταλαιπωρήθηκαν από τις φλόγες είτε αποφάσισαν να κινητοποιηθούν και να διαμαρτυρηθούν. Δεν τους λοιδορούν μόνο, δεν τους προσβάλλουν, αλλά η έλλειψη της παραμικρής ενσυναίσθησης είναι ίσως το πιο ανίερο και ανήθικο από όλα.

Υποτίθεται ότι ύστερα από τις ευρωεκλογές ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ «έλαβαν το μήνυμα». Τουλάχιστον αυτό είχαν σπεύσει να διαβεβαιώσουν. Ο δε κ. Μητσοτάκης στην πρώτη τηλεοπτική συνέντευξή του, με μια προσποιητή αποφασιστικότητα, είχε πει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν και «λυτρωτικό», διότι όσοι έβλεπαν τα πράγματα από το ύψος του 41% τώρα θα πρέπει να κατέβουν στο 28%…

Αποδεικνύεται, όμως, περίτρανα -και επί του… πεδίου- ότι οι άνθρωποι είναι αμετανόητοι και αδίστακτοι. Το μόνο που τους απασχολεί είναι η διατήρηση και η διαχείριση της εξουσίας, αντιμετωπίζοντας ως εχθρό και απειλή οποιονδήποτε και οτιδήποτε τολμήσουν να τους ασκήσουν την παραμικρή κριτική.

Προτού συμπληρωθούν τρεις μήνες από το μήνυμα της κάλπης, ο κ. Μητσοτάκης (διότι, κακά τα ψέματα, αυτός δίνει τον τόνο και τον ρυθμό) επιβεβαιώνει ότι δεν έχει αλλάξει και ούτε πρόκειται να το κάνει.

Είναι φορέας μιας επικίνδυνης αλαζονείας, που λειτουργεί συμπληρωματικά στην καταστροφή του τόπου και η οποία, μάλιστα, θα γίνεται χειρότερη όσο πλησιάζει το πολιτικό τέλος του.

Δείτε επίσης:

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης ( Atom )