Είναι δύο φορές άξια θαυμασμού αυτά τα παιδιά, όχι μόνο γιατί ξεπέρασαν εαυτούς και αντιπάλους αλλά γιατί κατάφεραν και στάθηκαν όρθια τα χρόνια που προηγήθηκαν σε ένα περιβάλλον σχεδόν εχθρικό.
Είναι γνωστό ότι η πολιτεία θυμάται τους ολυμπιονίκες μόνο όταν θέλει για ιδιοτελείς σκοπούς να φωτογραφηθεί μαζί τους.
Είναι αποδεδειγμένο ότι οι Έλληνες αθλητές προετοιμάζονται και προπονούνται για τους αγώνες σε συνθήκες τριτοκοσμικές και ακατάλληλες. Είναι όμως και κοινό μυστικό ότι μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που τώρα τους αποθεώνει έχει ξεράσει πάνω τους μίσος και ρατσισμό. Οι ιστορίες του Γιάννη και του «Μανόλο» είναι ενδεικτικές και ταυτόχρονα τρομακτικές.
Ο «Ακενοτούμπο» και ο Καραλής δεν είναι φαινόμενα του καιρού μας. Ούτε είναι μόνο ο Αδωνης ή ο Κυτέας. Τα ζήσαμε ξανά και ξανά. Από την εποχή που κυριαρχούσε το σύνθημα «δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ» ενώ την ίδια στιγμή αποθεωνόταν ο Πύρρος Δήμας. Γιατί ως γνωστόν οι εθνικές, οι φυλετικές, οι θρησκευτικές διαχωριστικές γραμμές γκρεμίζονται όταν είσαι ολυμπιονίκης, διάσημος, πλούσιος, πετυχημένος. Από τότε μέχρι σήμερα φαίνεται σαν να μην πέρασε μια μέρα κι ας διανύσαμε τρεις τέσσερις δεκαετίες. Αλλά αυτή ήταν, πάντα έτσι ήταν η κοινωνία, διαχρονικά. Κομμάτι αυτής της κοινωνίας δεν είναι άραγε οι σχεδόν 400.000 που ψήφισαν το 2015 Χρυσή Αυγή;
Διαβάζω αυτό τον καιρό το καταπληκτικό βιβλίο του Μενέλαου Χαραλαμπίδη «Οι δωσίλογοι» (εκδόσεις Αλεξάνδρεια), ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο για την ένοπλη, πολιτική και οικονομική συνεργασία με τον κατακτητή στα χρόνια της Κατοχής. Προκαλούν ανατριχίλα οι αποκαλύψεις για το πολιτικοστρατιωτικό και οικονομικό κατεστημένο που ενδύθηκε τον ρόλο του ταγματασφαλίτη και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς. Αυτοί που όταν διώξαμε τους Γερμανούς έγιναν η άρχουσα τάξη, οι νοικοκυραίοι που κυβέρνησαν (και κυβερνούν) τη χώρα.
Κάπως έτσι έγινε και στην Τουρκοκρατία. Τετρακόσια χρόνια συνεργάστηκαν οι νοικοκυραίοι με τους Τούρκους. Κι όταν διώξαμε τους Τούρκους έγιναν τσιφλικάδες. Και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή πάλι είχαν τον τρόπο τους να ρουφάνε τον ιδρώτα και το αίμα των προσφύγων, των «τουρκόσπορων». Κι αργότερα, όταν ήρθαν οι Γερμανοί, έγιναν μαυραγορίτες, γέμισαν τα σεντούκια λίρες και μετά τον Εμφύλιο έγιναν εξουσία. Και με τη χούντα μια χαρά συνεργάστηκαν κι έκαναν δουλειές πολλές και μεγάλες. Απομεινάρια ενός θλιβερού παρελθόντος που αποτέλεσε σπορά για τις επόμενες γενιές. Με σηκωμένη, όμως, πάντα ψηλά τη σημαία του πατριωτισμού.
Και μετά τους έφταιγαν και τους φταίνε οι ξένοι, οι διαφορετικοί, οι έγχρωμοι σαν τον Γιάννη και τον «Μανόλο»…
Διαβάστε επίσης:
Φωτιά στην Αττική: Εφιαλτικές εικόνες από τον Σαρωνικό (Photos – Video)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου