Ελλάδα Ταξίδια-Μεγανήσι-Κάλαμος-Κάστος: Στα λημέρια των πειρατών * Αντίπαξοι: Απλά μοναδικοί

Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Τηλεβοΐδων πήρε το όνομά του από την αρχαία πειρατική φυλή Τηλεβόες, που είχαν σαν ορμητήριο το Μεγανήσι. Τα τρία μεγαλύτερα νησιά κατοικούνται και παρά τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη έχουν καταφέρει να διατηρήσουν χαμηλό προφίλ και να μείνουν όσο μπορούν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα Μεγανήσι: Καταπράσινες παραλίες Το Μεγανήσι, όπως μαρτυράει και το όνομά του, είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος.

 Πρόκειται για έναν πανέμορφο τόπο με αξιόλογη τουριστική υποδομή, η οποία βελτιώνεται χρόνο με τον χρόνο καθώς μεγάλες εταιρείες ξένων συμφερόντων αγοράζουν τεράστιες εκτάσεις και χτίζουν πολυτελή συγκροτήματα.
Συνδέεται ακτοπλοϊκώς με τη Λευκάδα και το πλοίο που ξεκινάει από το Νυδρί δένει στο λιμάνι του Μεγανησίου, το Βαθύ. Εκτός από λιμάνι, είναι το κεντρικότερο και κοσμικότερο σημείο του και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό των επισκεπτών. Στο Μεγανήσι υπάρχουν δυο ακόμη οικισμοί, το Κατωμέρι και το Σπαρτοχώρι. Το Κατωμέρι είναι το πιο όμορφο από τα τρία χωριά.
Ο γραφικός οικισμός έχει παλιά πέτρινα σπίτια και κάποια νεότερα αμφιβόλου αισθητικής. Το Σπαρτοχώρι διαθέτει ένα πολύ όμορφο λιμανάκι στον όρμο της Σπηλιάς και πανοραμική θέα προς τον Σκορπιό και τα ανατολικά παράλια της Λευκάδας. Στα δυνατά χαρτιά του Μεγανησίου περιλαμβάνονται οι πολλές πεντακάθαρες παραλίες.
Οι πιο εντυπωσιακές βρίσκονται μέσα στα βαθιά καταπράσινα φιόρδ, στη βόρεια πλευρά του νησιού. Ξεχωρίζει το Πόρτο Ελιά, τα Αμπελάκια, ο Μπάλος και ο Αθερινός. Δημοφιλής είναι η παραλία Φανάρι, που συγκεντρώνει πολύ κόσμο, και ο Αϊ-Γιάννης που προσφέρεται για wind surf ή εκδρομές.

Στις παραλίες του Μεγανησίου θα κολυμπήσετε σε κρυστάλλινα νερά. Η παραλία του Σπαρτοχωρίου δεν ξεφεύγει από τον κανόνα παρόλο που τα σημάδια του πολιτισμού είναι πιο έντονα.

Η νότια πλευρά έχει κάποιες μικρές παραλίες και πολλές σπηλιές που σχηματίζονται στις βραχώδεις ακτές. Μπορείτε να πάτε στη σπηλιά του Δαίμονα, του Γιοβάνη και του Παπά ή Παπανικολή. Η τελευταία έχει εντυπωσιακό μέγεθος και σύμφωνα με τους ντόπιους υπήρξε το κρησφύγετο του θρυλικού υποβρυχίου «Παπανικολής» από τα ιταλικά μαχητικά αεροπλάνα.
Κάλαμος: Στη σκιά του πευκοδάσους
Με έκταση 20 τετρ. χλμ. ο Κάλαμος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος και έχει σχεδόν τους μισούς κατοίκους από το Μεγανήσι. Ο ένας και μοναδικός δρόμος ενώνει τον Κάλαμο με την Επισκοπή, και είναι πάντα ήρεμος αφού στο νησί δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία αυτοκινήτων. Ο Κάλαμος είναι το λιμάνι που δένει το καΐκι από τον Μύτικα και έχει αρκετή κίνηση το καλοκαίρι.

Το Βαθύ είναι το λιμάνι του Μεγανησίου και έχει καθημερινή σύνδεση με τη Λευκάδα. Σε συνδυασμό με την τουριστική υποδομή που διαθέτει καταφέρνει και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος των επισκεπτών.

Ο άλλος οικισμός, η Επισκοπή, έχει επίσης λιμανάκι αλλά πολύ λιγότερα σπίτια από τον Κάλαμο, τα οποία ερημώνουν τον χειμώνα. Κοντά στην Επισκοπή βρίσκονται τα ερείπια του Καστρομονάστηρου, που αποτελεί το σημαντικότερο αξιοθέατο του Καλάμου.
Τα λίγα τμήματα του τείχους που έχουν απομείνει όρθια μαρτυρούν μια ισχυρή οχυρωματική κατασκευή, η οποία συνοδεύεται από έναν τοπικό μύθο που θέλει τη μητέρα του Γεώργιου Καραϊσκάκη να είναι θαμμένη στο εσωτερικό του. Εξίσου αξιόλογο είναι και το πευκοδάσος του Καλάμου, που θεωρείται από τα σπανιότερα του Ιονίου. Τα πανύψηλα βασιλικά πεύκα αποτελούν καταφύγιο για δεκάδες είδη πουλιών.

Το Μεγανήσι έχει λιγοστούς κατοίκους, όμως έχουν συνηθίσει τους χαλαρούς ρυθμούς του νησιού τους και δεν τους αλλάζουν για κανένα λόγο.

Οι παρθένες παραλίες είναι πολλές και προσφέρονται για κατασκήνωση. Οι εύκολα προσβάσιμες είναι το Πόρτο Λεόνε, η Αγραπιδιά, το Ασπρογιάλι, οι Μυρτιές, το Κεφάλι, οι Πευκοί, ο Αγιος Κωνσταντίνος και άλλες τόσες που προσεγγίζονται μόνο από τη θάλασσα. Δώστε προσοχή στα μονοπάτια που οδηγούν στις παραλίες καθώς τα περισσότερα από αυτά είναι απότομα και επικίνδυνα.
Κάστος: Απομόνωση και ηρεμία
Το μικρότερο από τα τρία κατοικημένα νησιά του συμπλέγματος μοιάζει να έχει ξεχαστεί σε παλαιότερη εποχή. Eχει έναν και μοναδικό οικισμό χτισμένο αμφιθεατρικά πάνω από το λιμάνι, με περιποιημένα πέτρινα σπίτια που έχουν μεγάλα παράθυρα και ξύλινα μπαλκόνια. Το νησί κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ: δεκαπλασιάζει τον πληθυσμό του κάθε καλοκαίρι, όταν οι 50 μόνιμοι κάτοικοί του πλαισιώνονται από συγγενείς, φίλους και θαμώνες και γίνονται 500!

Ο μοναδικός δρόμος που υπάρχει στον Κάλαμο ενώνει τον ομώνυμο οικισμό με την Επισκοπή, αλλά είναι πάντα έρημος καθώς οι βάρκες είναι το κύριο μεταφορικό μέσο.

Στο χωριό δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και κάθε κάτοικος διαθέτει τη δική του βάρκα για να ψαρεύει ή να πηγαίνει στον Μύτικα για τα καθημερινά ψώνια. Ο ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Αϊ-Γιάννη τον Πρόδρομο και χτίστηκε τον 19ο αιώνα. Στα θεμέλιά του υπάρχει θολωτός τάφος (πιθανόν παλαιοχριστιανικός) και στους θόλους του τοιχογραφίες αναγεννησιακής τεχνοτροπίας, έργα του μεγάλου αγιογράφου Σπυρίδωνα Γαζή.
Πάνω από το χωριό στην θέση Κάστρο βρίσκονται ο παλιός ανεμόμυλος με τον αυθεντικό μηχανισμό λειτουργίας, σε ένα σημείο που αξίζει να καθίσετε και να απολαύσετε το ηλιοβασίλεμα. Μερικά χιλιόμετρα έξω από τον Καστό βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Αιμιλιανού και ο αιωνόβιος ελαιώνας του Καλικεριμιού. Γύρω από το νησί θα βρείτε τις παραλίες Σαρακήνικο, Κοιλάδα, Καμίνι, Αμπέλια, Λίμνη, Βάλι, Φύκι και Αγιο Αιμιλιανό. Κοντά στην τελευταία παραλία βρίσκεται η Φωκότρυπα, μια βαθιά στοά που παλιότερα είχαν κάνει την εμφάνισή τους μεσογειακές φώκιες.

Θεωρείστε τους εαυτούς σας τυχερούς αν καταφέρετε να περιηγηθείτε στα νησάκια με σκάφος, αφού θα έχετε την ευκαιρία να κολυμπήσετε σε μοναχικές, σχεδόν εξωτικές, παραλίες σαν τις Μυρτιές στον Κάλαμο.

Μία και μοναδική ταβέρνα υπάρχει στο χωριό, η οποία σερβίρει φαγητά ανάλογα με τις πρώτες ύλες που υπάρχουν.
Fast Info
ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
Το νότιο τμήμα του νησιού διατρέχει ένα εύκολο μονοπάτι που ξεκινάει κάτω από το βουνό Μέγας Μπίρνος. Το μήκους 9 χλμ. μονοπάτι περνάει πάνω από τις σπηλιές του Γιοβάνη και του Παπανικολή, και φτάνει μέχρι το εκκλησάκι στο Κεφάλι, που αντικρίζει το νησάκι του Κύθρου.
ΕΝ ΠΛΩ

Παλιά πέτρινα κτίρια από τον εγκαταλελειμμένο οικισμό στον κόλπο του Πόρτο Λεόνε, στον Κάλαμο.

Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσετε τα μεγάλα αλλά και μικρότερα νησιά είναι το πλεούμενο. Ιδανικότερο δε είναι το ιστιοπλοϊκό, αφού οι ήρεμες θάλασσες δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα και θα μπορέσετε να γνωρίσετε περισσότερο και καλύτερα τα νησιά. Αν πάλι θέλετε κάτι πιο γρήγορο απευθυνθείτε στο Wave Travel (26450 51011, 6948277588, www.wave-travel.gr) στο Βαθύ Μεγανησίου. Νοικιάζει από μικρά βαρκάκια, μέχρι φουσκωτά και ταχύπλοα. ΔΙΑΜΟΝΗ
«PARADISO», (26450 51622, 6944983459, www.paradiso.gr). Βρίσκεται στο Κατωμέρι και είναι ιδανικό για χαλαρωτικές διακοπές μπροστά στη θάλασσα. Οι ίδιοι έχουν και το «Porto Vathy» στο Βαθύ.

Το λιμανάκι του Καστού είναι γεμάτο βάρκες μιας και αποτελούν το μοναδικό μεταφορικό μέσο των κατοίκων του νησιού, που χρησιμοποιείται για τις καθημερινές μετακινήσεις τους.

«MEGANISI HOTEL» (26450 51200). Συμπαθητικό ξενοδοχείο με πισίνα μέσα στον οικισμό του Κατωμερίου.
«ESPERIDES RESORT» (26450 51761, www.esperides-resort.gr). Το καλύτερο ξενοδοχείο του νησιού, τεσσάρων αστέρων. Βρίσκεται στο Σπαρτοχώρι.
«DIFFERENT STUDIOS» (26450 22170, 6948553144) Καθαρά και περιποιημένα στούντιο στο Βαθύ.
«ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ» (26460 91358). Δοκιμάστε τα πεντανόστιμα μαγειρευτά φαγητά χαζεύοντας την «περατζάδα» του λιμανιού.
ΦΑΓΗΤΟ

Περπατώντας στα σοκάκια του Καστού, ανάμεσα στα παλιά πέτρινα σπίτια, θα θαυμάσετε μοναδικά αρχιτεκτονικά στοιχεία που ο χρόνος δίστασε να τα αγγίξει.

«ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΔΑΓΛΑ» Καθίστε κάτω από τη βουκαμβίλια και απολαύστε τον καφέ ή το αναψυκτικό σας. «ΝΙΑΓΑΣ» (26450 51191). Φρεσκότατο ψάρι, θαλασσινά και νόστιμα πιάτα από την ελληνική κουζίνα.
«ΜΗΝΑΣ» (26450 51110). Νόστιμα πιάτα φτιαγμένα από ταλαντούχο και έμπειρο σεφ.
«ΚΑΡΝΑΓΙΟ» (26450 51071). Μπαρ-εστιατόριο με εξαιρετική παραδοσιακή κουζίνα και δροσερά ποτά σε έναν όμορφο χώρο.
«PORTO VATHY» (26450 51125). Οικογενειακή ταβέρνα με νόστιμα μαγειρευτά και αγνά υλικά.
«ΠΟΡΤΟ ΣΠΗΛΙΑ» (26450 51379). Γευστική κουζίνα, κέφι και χορός μέχρι πρωίας, στον όμορφο χώρο που βρίσκεται μέσα στο λιμανάκι.
Κείμενο: Λεωνίδας Τηνιακός
Φωτογραφίες: Γιώργος Δέτσης

Αντίπαξοι: Απλά μοναδικοί

Αν δεν υπήρχαν οι δύο παραλίες με τη λευκή άμμο και τα γαλαζοπράσινα νερά, η Βρίκα και το Βουτούμι, τους Αντιπάξους θα τους ήξεραν μόνο οι Παξινοί, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, έχουν εκεί τα εξοχικά τους.

Αν δεν υπήρχαν οι δύο παραλίες με τη λευκή άμμο και τα γαλαζοπράσινα νερά, η Βρίκα και το Βουτούμι, τους Αντιπάξους θα τους ήξεραν μόνο οι Παξινοί, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, έχουν εκεί τα εξοχικά τους. Το νησάκι όμως είναι πασίγνωστο σ’ όλο τον κόσμο. Κάθε καλοκαίρι περνούν χιλιάδες Ελληνες και ξένοι τουρίστες για να κάνουν μια βουτιά στα υπέροχα νερά του. Και το απογευματάκι φεύγουν, γιατί οι Αντιπάξοι μπορούν να φιλοξενήσουν ελάχιστους...

Το Βουτούμι είναι η ομορφότερη παραλία των Αντίπαξων και αρκετά σκάφη καταπλέουν στον ασφαλή κόλπο του.

Το νησάκι έχει έκταση μόλις 3 τετραγωνικών χιλιομέτρων και βρίσκεται κάτω από τους Παξούς, νότια. Το έδαφός του είναι ασβεστολιθικό - θα δείτε τους εντυπωσιακούς, κατάλευκους γκρεμούς, αν κάνετε τον γύρο δια θαλάσσης. Ο ασβεστόλιθος είναι ο «αίτιος» για τη δημιουργία της λευκής άμμου, που δίνει στις παραλίες αυτήν την εξωτική γοητεία.
Ερχόμενοι από τους Παξούς, η πρώτη παραλία που προσεγγίζετε είναι η Βρίκα. Χωμένη στο βάθος ενός μικρού κόλπου, με τη βλάστηση να κατεβαίνει μέχρι τη στενή παραλία με λευκή άμμο και βότσαλα. Είναι ρηχή και τα χρώματα των νερών της, από ανοιχτό τιρκουάζ μέχρι βαθύ πράσινο, της δίνουν παραδεισένια όψη. Στην παραλία υπάρχουν δυο ταβέρνες, μια σε κάθε άκρη της και ενδιάμεσα ένα beach bar.
Στον επόμενο κόλπο βρίσκεται το Βουτούμι, μεγαλύτερη παραλία, με τα ίδια χαρακτηριστικά με τη Βρίκα. Εντυπωσιακή εδώ είναι η βλάστηση, με τα κυπαρίσσια να φτάνουν μέχρι την άμμο. Παλιότερα το πλάτωμα πίσω από την παραλία ήταν τέλμα και σ’ αυτό οφείλεται η οργιώδης βλάστηση.

Τα ασβεστολιθικά πετρώματα του μικρού νησιού είναι υπεύθυνα για τα λευκά βότσαλα και την άμμο, που δίνουν αυτό το ξεχωριστό χρώμα.

Κατά πολλούς το Βουτούμι είναι η καλύτερη από τις δυο «μυθικές» παραλίες των Αντιπάξων. Υπάρχουν και εδώ δυο ταβέρνες, η μία από τις οποίες βρίσκεται ψηλά στον λόφο και προσφέρει πανοραμική θέα στον κόλπο. Ενδιάμεσα στις δυο παραλίες υπάρχει και μια τρίτη, η Μεσοβρίκα, με άσπρο βότσαλο, την οποία προτιμούν οι γυμνιστές.
Οι Αντιπάξοι (έτσι λένε το νησί οι ντόπιοι, ενίοτε το λένε Αντίπαξοι, ποτέ όμως Αντιπαξοί) έχουν ένα μικρό λιμανάκι, την Αγραπιδιά, με τις ψαρόβαρκες και τα σκαφάκια που έχουν οι ντόπιοι για να πηγαινοέρχονται στους Παξούς.

Τα τιρκουάζ νερά στις παραλίες των Αντίπαξων θα εντυπωσιάσουν μικρούς και μεγάλους.

Από τα περίπου 150 σπίτια που υπάρχουν στο νησί, μόνο 2-3 κατοικούνται χειμώνα-καλοκαίρι. Οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες είναι μόνιμοι κάτοικοι Παξών.
ΠΑΘΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ, ΤΟ ΚΡΑΣΙ, ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑΟι Παξινοί έχουν πάθος με το κυνήγι και οι Αντιπάξοι είναι ο αγαπημένος τους κυνηγότοπος. Την άνοιξη και το φθινόπωρο το νησί παίρνει όψη... Κούβας, με οπλισμένους πολίτες να περιπολούν στα μονοπάτια ή να στήνουν καρτέρι στα περάσματα των τρυγονιών. Ο άλλος λόγος που κάνει τους Παξινούς «εξαρτημένους» από τους Αντιπάξους είναι το κρασί. Σε αντίθεση με τους Παξούς, εδώ η κυρίαρχη καλλιέργεια δεν είναι η ελιά, αλλά το αμπέλι. Το αντιπαξιώτικο κρασί, μαύρο και γλυκόπιοτο, είναι πολύ ιδιαίτερο στη γεύση και περιζήτητο, καθότι η παραγωγή είναι μικρή. Αν σταθείτε τυχεροί, ίσως να έχετε την ευκαιρία να το δοκιμάσετε σε κάποια από τις ταβέρνες, οι οποίες εμφιαλώνουν μικρές ποσότητες κάθε χρόνο. Το παλιό μονοπάτι που διατρέχει το νησί από βορρά σε νότο κατά τόπους έχει γίνει χωματόδρομος ή τσιμεντόδρομος, για να κινούνται τα ελάχιστα αυτοκίνητα των ντόπιων - όλα ... σαράβαλα. Η διάρκεια της πεζοπορίας από την αρχή του μονοπατιού, στη Βρίκα, μέχρι το νοτιότερο σημείο, το φάρο, είναι περίπου μιάμιση ώρα.

Η Αγραπιδιά είναι το λιμανάκι των Αντίπαξων όπου δένουν τα σκάφη και τα ψαροκάικά τους οι ντόπιοι.

Το νησί είναι κατάφυτο από χαμηλή βλάστηση, κυπαρίσσια, κέδρους, σχίνους, μυρτιές, πουρνάρια, πεύκα και κατά τόπους μεμονωμένες κουκουναριές, που ξεχωρίζουν με το ύψος και τον όγκο τους. «Στους Αντιπάξους περπατάς και τρως», λένε οι ντόπιοι, εννοώντας τα φρούτα από τα οπωροφόρα που υπάρχουν εν αφθονία στα κτήματα.
Παρακάμψεις από το κεντρικό μονοπάτι θα σας φέρουν σε απομονωμένες βοτσαλωτές παραλίες, όπως το Σκίδι, το Σαρακήνικο και το Ροδοβάνι, ιδανικές εναλλακτικές λύσεις όταν η Βρίκα και το Βουτούμι κατακλύζονται από τους λουόμενους που αδειάζουν τα τουριστικά σκάφη. Μια πολύ καλή και σύντομη παράκαμψη είναι προς την πηγή Καλοήρι, στη δυτική ακτή του νησιού. Διακόσια περίπου μέτρα μετά το μοναδικό εκκλησάκι του νησιού, τον Αγιο Αιμιλιανό, που βρίσκεται πάνω από το λιμάνι της Αγραπιδιάς, στρίβετε στο μονοπάτι δεξιά. Θα κατεβείτε 117 σκαλιά και θα δείτε το κτίσμα όπου συγκεντρώνεται το νερό που έρχεται από το βουνό. Κατασκευάστηκε από τους Αγγλους το 1833, για να υδροδοτούνται τα πλοία τους που περνούσαν από το νησί. Σήμερα λίγο πιο κάτω από το οικοδόμημα των Αγγλων υπάρχει βρύση από την οποία μπορείτε να πιείτε νερό. «Του Καλοήρη το νερό, έχει τ’ ασήμι μέσα, κι όποιος γυρεύει να το πιει, θέλει μεγάλα μέσα», λέει χαρακτηριστικά το σχετικό τετράστιχο.

Το νησί είναι κατάφυτο από χαμηλή βλάστηση, κυπαρίσσια, κέδρους, σχίνους, πουρνάρια, πεύκα και κουκουναριές.

Ο φάρος στον οποίο καταλήγει το κεντρικό μονοπάτι είναι ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα, κατασκευασμένος στα τέλη του 19ου αιώνα από τη γαλλική εταιρεία που έφτιαξε και τους φάρους των Παξών. Είναι φάρος μεγάλης εμβέλειας (ανοιχτής θαλάσσης) και μέχρι τη δεκαετία του 1990 λειτουργούσε με 6 φαροφύλακες, ενώ σήμερα είναι αυτόματος.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΤΕ Στους Αντιπάξους λειτουργούν τέσσερις ταβέρνες, δύο στο Βουτούμι και δύο στη Βρίκα και 5-6 ενοικιαζόμενα σπίτια (μπορείτε να απευθυνθείτε στα ταξιδιωτικά γραφεία των Παξών για να κλείσετε). Στην παραλία Μεσοβρίκα γίνεται ελεύθερο κάμπινγκ. Εκτελούνται καθημερινά δρομολόγια από τους Παξούς, ανά ώρα, με ταχύπλοα - αναχωρήσεις γίνονται μέχρι τις 2 το μεσημέρι και επιστροφές μέχρι τις 6 το απόγευμα.

Χωμένη στην αγκαλιά του καταπράσινου κόλπου, η Βρικά είναι ακόμη μία πανέμορφη παραλία, η οποία διαθέτει και ταβέρνες.

FAST INFO
ΟΙ «ΑΡΚΟΥ­ΔΕΣ» Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού λέγεται ότι ήταν Σουλιώτες. Παλιότερα, τους Αντιπαξιώτες τους αποκαλούσαν «αρκούδες», προσφώνηση που εθεωρείτο υποτιμητική. Σήμερα έχει γίνει αποδεκτή, μέχρι και σημαίες με μια αρκούδα έχουν φτιάξει. Είναι γεγονός πάντως ότι το νησί είναι υπεράνω της κεντρικής εξουσίας, τα περισσότερα κτίσματα είναι αυθαίρετα, τα (καμιά εικοσαριά) αυτοκίνητα κυκλοφορούν χωρίς αριθμούς και γενικώς τα πάντα γίνονται «ιδία ευθύνη».

Τα χρώματα τη θάλασσας στους Αντίπαξους συναγωνίζονται αυτά της Καραϊβικής.

 πηγη