Ο πολυταξιδεμένος Έλληνας, πάντα με μοτοσυκλέτα, σχεδίασε τη νέα
του εξόρμηση τους τελευταίους μήνες και ξεκίνησε πριν λίγες ημέρες για
την «περιπέτεια προς το Dubai 2016».
Προσδίδοντας έναν χαρακτηριστικό τίτλο σε κάθε του ταξίδι, αυτή τη φορά με τον «κωδικό» ADV 2 Dubai 2016, άφησε πίσω του τα πάτρια εδάφη και με ρότα ανατολικά, έχει περάσει ήδη την Τουρκία και πάτησε ρόδα στο Ιραν.
Ο ίδιος αφηγείται για το newsbeast.gr:
«Ήταν αρχές Μαρτίου 2016 όταν με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση ανακοινώσαμε την επέκταση της επιχειρηματικής μας δραστηριότητας σε μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες εμπορικά πόλεις της Ασίας, πραγματοποιώντας τα εγκαίνια του νέου καταστήματος της εταιρείας μας στο Ντουμπάι.
Ήταν ένα γεγονός ορόσημο για την ευτυχή κατάληξη των προσπαθειών μας, αφού εξ αρχής είχαμε θέσει ως μεγαλόπνοο στόχο, τη συνεχή ανάπτυξη της εταιρείας μας στην Ελλάδα, αλλά και τον κόσμο…».
Ακούγοντας την κα. Παναγοπούλου (Social Manager της «Mikel Coffee Company») να μου «ξεδιπλώνει» τις δραστηριότητες και το όραμα της εταιρίας της, εγώ ήδη είχα ξεκινήσει (νοερά φυσικά) το ταξίδι μου από την Αθήνα στο Ντουμπάι.
Όπως το είχαμε από κοινού σχεδιάσει, η μαύρη ΚΤΜ 1050, μετά από ένα ταξίδι 7.400 χλμ. θα πατούσε φρένο μπροστά ακριβώς στο νέο κατάστημα της εταιρείας Mikel Coffee στο Ντουμπάι. Είναι αυτό που λέμε: «πετάχτηκα μέχρι το… Ντουμπάι για έναν καλό καφέ».
Η αρκετά έμπειρη Social Manager που είχα απέναντί μου, αφού απάντησε σε μια έκτακτη τηλεφωνική κλήση, συνέχισε με τον ίδιο ενθουσιασμό:
«Με ψυχραιμότερη ματιά όμως, αναρωτιέται κάποιος τι υπάρχει σ’ αυτά τα 7.400 χλμ. απόστασης που διανύσαμε εμείς σ’ αυτή μας την προσπάθεια; Τι θα συναντούσε καθοδόν ένας περιηγητής του σήμερα;
Ποια μνημεία και ποιοι πολιτισμοί θα μας αποκάλυπταν ενδεχομένως τα μυστικά τους; Και εν τέλει, πόσο εύκολη είναι μία τέτοια περιήγηση και τι θα μετέδιδε ένας τολμηρός ταξιδευτής, αν αξιοποιούσε τα σύγχρονα μέσα ψηφιακής αποστολής πληροφοριών.
Τη μεγάλη αυτή πρόκληση αποφασίσαμε να πραγματοποιήσετε για εμάς αγαπητέ κ. Μητσάκη. Οι άνθρωποί μας σάς περιμένουν στο Ντουμπάι… Καλό σας ταξίδι»…
Και τελικά ξεκίνησα… Η πρώτη χώρα που μου παραχώρησε τους δρόμους της για να ζήσω την νέα ταξιδιωτική περιπέτεια «ADV 2 DUBAI 2016» ήταν η Τουρκία. Το ακτοπλοϊκό ταξίδι Πειραιάς-Χίος-Τσεσμέ ήταν η αρχή για τα 1.850 χλμ. πορείας κόντρα στον ήλιο, που θα με έφερναν στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας.
Πρώτος ημερήσιος στόχος ήταν η πρωτεύουσα Άγκυρα. Λόγω των τελευταίων τρομοκρατικών ενεργειών που διαδραματίστηκαν στην τουρκική πρωτεύουσα, απέφυγα να καταλύσω στο κέντρο της πόλης και επίλεξα ένα συνοικιακό ξενοδοχείο, σε μια ήσυχη λαϊκή γειτονιά. Για να έχω το κεφάλι μου πιο ήσυχο…
Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής Άγκυρα-Σίβας-Ερζερούμ (890 χλμ.) έτρεχε πάνω σ’ ένα ορεινό ανάγλυφο, με περάσματα στα 2.100 μέτρα. Ήταν μια ιδιαίτερα κουραστική μέρα, αλλά οι αμέτρητες φυσικές εναλλαγές που αντίκριζα, τα πετρόκτιστα χωριά με τους καλοσυνάτους ντόπιους και τα χιονισμένα ορεινά τοπία, με αποζημίωσαν πλήρως για την πολύωρη οδήγηση.
Μπαίνοντας στην πόλη Ερζερούμ, έπαθα μεγάλη πανωλεθρία. Για πάνω από μια ώρα εγκλωβίστηκα με την μοτοσυκλέτα στην κεντρική πλατεία της πόλης από τους οπαδούς της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας Erzerumsport, που πανηγύριζαν έξαλλα την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Ανατολικής Τουρκίας.
Τι να κάνω κι εγώ, παρά την κούρασή μου, πήρα ένα κασκόλ στα χέρια και κορνάριζα πάνω από την μοτοσυκλέτα. «Το πήραμε το κύπελλο, Φέρτε μας τώρα την Μπαρτσελόνα…».
Όταν τελικά ξεμπέρδεψα με τους πανηγυρισμούς και απεγκλωβίστηκα, κατέλυσα σ’ ένα ξενοδοχείο, ενώ λίγο μετά βγήκα για ένα μικρό μάθημα Ιστορίας στην Θεοδοσιούπολη των βυζαντινών χρόνων.
Σήμα κατατεθέν και καμάρι της Ερζερούμ (η πόλη βρίσκεται κτισμένη σε υψόμετρο 1.890 μ.) αποτελεί ο Μεντρεσές των Δίδυμων Μιναρέδων, που κατασκεύασαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι τον 13ο αιώνα.
Μέχρι τα σύνορα του Ιράν (270 χλμ.), η μοναδική εικόνα που με συγκλόνισε ήταν η χιονοσκέπαστη σιλουέτα του βιβλικού Αραράτ. Ήταν η τελευταία δυνατή ανάμνηση που πήρα μαζί μου κλείνοντας την συνοριακή πόρτα της Τουρκίας.
Στην απέναντι πλευρά της νεκρής ζώνης, αφού ολοκληρώθηκαν σε σύντομο χρόνο οι γραφειοκρατικές διατυπώσεις, ευχαρίστησα τους ευγενέστατους Ιρανούς τελωνιακούς, άλλαξα συνάλλαγμα στους μαυραγορίτες που με καρτερούσαν δίπλα στην μαύρη ΚΤΜ και ανοίγοντας τέρμα γκάζι μπήκα με ορμή και ενθουσιασμό στο μυθικό Ιράν του Δαρείου και της Περσέπολης…
Θανάσης Χούντρας
Προσδίδοντας έναν χαρακτηριστικό τίτλο σε κάθε του ταξίδι, αυτή τη φορά με τον «κωδικό» ADV 2 Dubai 2016, άφησε πίσω του τα πάτρια εδάφη και με ρότα ανατολικά, έχει περάσει ήδη την Τουρκία και πάτησε ρόδα στο Ιραν.
Ο ίδιος αφηγείται για το newsbeast.gr:
«Ήταν αρχές Μαρτίου 2016 όταν με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση ανακοινώσαμε την επέκταση της επιχειρηματικής μας δραστηριότητας σε μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες εμπορικά πόλεις της Ασίας, πραγματοποιώντας τα εγκαίνια του νέου καταστήματος της εταιρείας μας στο Ντουμπάι.
Ήταν ένα γεγονός ορόσημο για την ευτυχή κατάληξη των προσπαθειών μας, αφού εξ αρχής είχαμε θέσει ως μεγαλόπνοο στόχο, τη συνεχή ανάπτυξη της εταιρείας μας στην Ελλάδα, αλλά και τον κόσμο…».
Ακούγοντας την κα. Παναγοπούλου (Social Manager της «Mikel Coffee Company») να μου «ξεδιπλώνει» τις δραστηριότητες και το όραμα της εταιρίας της, εγώ ήδη είχα ξεκινήσει (νοερά φυσικά) το ταξίδι μου από την Αθήνα στο Ντουμπάι.
Όπως το είχαμε από κοινού σχεδιάσει, η μαύρη ΚΤΜ 1050, μετά από ένα ταξίδι 7.400 χλμ. θα πατούσε φρένο μπροστά ακριβώς στο νέο κατάστημα της εταιρείας Mikel Coffee στο Ντουμπάι. Είναι αυτό που λέμε: «πετάχτηκα μέχρι το… Ντουμπάι για έναν καλό καφέ».
Η αρκετά έμπειρη Social Manager που είχα απέναντί μου, αφού απάντησε σε μια έκτακτη τηλεφωνική κλήση, συνέχισε με τον ίδιο ενθουσιασμό:
«Με ψυχραιμότερη ματιά όμως, αναρωτιέται κάποιος τι υπάρχει σ’ αυτά τα 7.400 χλμ. απόστασης που διανύσαμε εμείς σ’ αυτή μας την προσπάθεια; Τι θα συναντούσε καθοδόν ένας περιηγητής του σήμερα;
Ποια μνημεία και ποιοι πολιτισμοί θα μας αποκάλυπταν ενδεχομένως τα μυστικά τους; Και εν τέλει, πόσο εύκολη είναι μία τέτοια περιήγηση και τι θα μετέδιδε ένας τολμηρός ταξιδευτής, αν αξιοποιούσε τα σύγχρονα μέσα ψηφιακής αποστολής πληροφοριών.
Τη μεγάλη αυτή πρόκληση αποφασίσαμε να πραγματοποιήσετε για εμάς αγαπητέ κ. Μητσάκη. Οι άνθρωποί μας σάς περιμένουν στο Ντουμπάι… Καλό σας ταξίδι»…
Και τελικά ξεκίνησα… Η πρώτη χώρα που μου παραχώρησε τους δρόμους της για να ζήσω την νέα ταξιδιωτική περιπέτεια «ADV 2 DUBAI 2016» ήταν η Τουρκία. Το ακτοπλοϊκό ταξίδι Πειραιάς-Χίος-Τσεσμέ ήταν η αρχή για τα 1.850 χλμ. πορείας κόντρα στον ήλιο, που θα με έφερναν στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας.
Πρώτος ημερήσιος στόχος ήταν η πρωτεύουσα Άγκυρα. Λόγω των τελευταίων τρομοκρατικών ενεργειών που διαδραματίστηκαν στην τουρκική πρωτεύουσα, απέφυγα να καταλύσω στο κέντρο της πόλης και επίλεξα ένα συνοικιακό ξενοδοχείο, σε μια ήσυχη λαϊκή γειτονιά. Για να έχω το κεφάλι μου πιο ήσυχο…
Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής Άγκυρα-Σίβας-Ερζερούμ (890 χλμ.) έτρεχε πάνω σ’ ένα ορεινό ανάγλυφο, με περάσματα στα 2.100 μέτρα. Ήταν μια ιδιαίτερα κουραστική μέρα, αλλά οι αμέτρητες φυσικές εναλλαγές που αντίκριζα, τα πετρόκτιστα χωριά με τους καλοσυνάτους ντόπιους και τα χιονισμένα ορεινά τοπία, με αποζημίωσαν πλήρως για την πολύωρη οδήγηση.
Μπαίνοντας στην πόλη Ερζερούμ, έπαθα μεγάλη πανωλεθρία. Για πάνω από μια ώρα εγκλωβίστηκα με την μοτοσυκλέτα στην κεντρική πλατεία της πόλης από τους οπαδούς της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας Erzerumsport, που πανηγύριζαν έξαλλα την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Ανατολικής Τουρκίας.
Τι να κάνω κι εγώ, παρά την κούρασή μου, πήρα ένα κασκόλ στα χέρια και κορνάριζα πάνω από την μοτοσυκλέτα. «Το πήραμε το κύπελλο, Φέρτε μας τώρα την Μπαρτσελόνα…».
Όταν τελικά ξεμπέρδεψα με τους πανηγυρισμούς και απεγκλωβίστηκα, κατέλυσα σ’ ένα ξενοδοχείο, ενώ λίγο μετά βγήκα για ένα μικρό μάθημα Ιστορίας στην Θεοδοσιούπολη των βυζαντινών χρόνων.
Σήμα κατατεθέν και καμάρι της Ερζερούμ (η πόλη βρίσκεται κτισμένη σε υψόμετρο 1.890 μ.) αποτελεί ο Μεντρεσές των Δίδυμων Μιναρέδων, που κατασκεύασαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι τον 13ο αιώνα.
Μέχρι τα σύνορα του Ιράν (270 χλμ.), η μοναδική εικόνα που με συγκλόνισε ήταν η χιονοσκέπαστη σιλουέτα του βιβλικού Αραράτ. Ήταν η τελευταία δυνατή ανάμνηση που πήρα μαζί μου κλείνοντας την συνοριακή πόρτα της Τουρκίας.
Στην απέναντι πλευρά της νεκρής ζώνης, αφού ολοκληρώθηκαν σε σύντομο χρόνο οι γραφειοκρατικές διατυπώσεις, ευχαρίστησα τους ευγενέστατους Ιρανούς τελωνιακούς, άλλαξα συνάλλαγμα στους μαυραγορίτες που με καρτερούσαν δίπλα στην μαύρη ΚΤΜ και ανοίγοντας τέρμα γκάζι μπήκα με ορμή και ενθουσιασμό στο μυθικό Ιράν του Δαρείου και της Περσέπολης…
Θανάσης Χούντρας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου