Το πρωτοφανές επεισόδιο με τον
χρυσαυγίτη βουλευτή να ζητά από το βήμα της Βουλής...πραξικόπημα,
υπήρξε η κορύφωση μιας εξέλιξης για την οποία ακέραιη ευθύνη φέρει η Νέα
Δημοκρατία.
Με το μυαλό που διαθέτει και με αυτά που άκουγε τόσες ώρες από τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο εκπρόσωπος της ναζιστικής οργάνωσης θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να ξεφουρνίσει το στρατηγικό όραμα του κ. Μιχαλολιάκου για μια νέα χούντα. Νόμιζε ότι αυτά που λένε στα γραφεία-ορμητήριά τους μπορεί να τα λένε και δημόσια.
Οσοι από τη Νέα Δημοκρατία δεν είχαν πιστέψει στη συνεργασία με την «καλή» Χρυσή Αυγή, την οποία χειριζόταν ο γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, βλέπουν σήμερα πού οδηγεί η πολιτική τύφλωση. Αλλά δεν πρέπει να ψέγουν παρά το κόμμα τους και τον αρχηγό τους. Γιατί αυτός άνοιξε την πόρτα του θηριοτροφείου, με τις επιλογές του.
Ο τρόπος που η Ν.Δ. αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή το ενδεχόμενο να υπάρξει συμφωνία με την ΠΓΔΜ είχε τα χαρακτηριστικά του ακραίου πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Προηγήθηκε η προσπάθεια να μην προχωρήσει η διαπραγμάτευση. Ακολούθησε η υπόγεια στήριξη των συλλαλητηρίων, με τα οποία αρχικά διαφωνούσε. Στο τέλος, είχαμε ακόμα και τη δημόσια αποκήρυξη της εθνικής γραμμής του 2008 (σύνθετη ονομασία έναντι όλων), με το πρωτοφανές επιχείρημα ότι ο Κώστας Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάννη μπλόφαραν στο Βουκουρέστι και έδειχναν διαλλακτικοί στο ζήτημα της ονομασίας, για να κοροϊδέψουν τους «κουτόφραγκους».
Για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους και με μοναδικό στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, ο κ. Μητσοτάκης σύρθηκε πίσω από τις ακραίες φωνές των διοργανωτών και των ομιλητών των συλλαλητηρίων, οι οποίοι -να μην το ξεχνάμε- προηγήθηκαν του Μπαρμπαρούση σε απειλές για δίκες με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Και ενώ ο ίδιος αναγκάστηκε να διαγράψει έναν από τους βασικούς ομιλητές των συλλαλητηρίων, τον δήμαρχο Αργους, μέλος του πολιτικού συμβουλίου της Ν.Δ., για τη ρατσιστική και μισαλλόδοξη ρητορική του, έκανε ότι δεν άκουγε όλους τους υπόλοιπους.
Ο κ. Μητσοτάκης έγινε ενεργούμενο της ακροδεξιάς πτέρυγας του κόμματός του, των στελεχών που μεταπήδησαν στη Ν.Δ. από τον ΛΑΟΣ και κυρίως του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έχει τον πολιτικό κυνισμό να επιχειρήσει με τον γιο το ίδιο που έκανε με τον πατέρα Μητσοτάκη.
Ο αρχηγός της Ν.Δ. κάνει λάθος. Στρέφοντας το κόμμα του προς την Ακροδεξιά, επιτρέποντας στους βουλευτές του να επικαλούνται όλα τα εμφυλιοπολεμικά στερεότυπα του «εσωτερικού εχθρού», δεν πλησιάζει περισσότερο στην εξουσία.
Αντίθετα, δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπο της προδικτατορικής Δεξιάς, που δεν ήταν ούτε του Καραμανλή ούτε του Μητσοτάκη της Μεταπολίτευσης. Και αυτό το πρόσωπο δεν είναι ελκυστικό για τον σύγχρονο Ελληνα πολίτη.
Για το κόμμα του, βέβαια, ο κ. Μητσοτάκης έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα είναι να τραυματίζει τη δημοκρατία και να στρώνει το χαλί σε κάθε λογής Μπαρμπαρούσηδες.
Με το μυαλό που διαθέτει και με αυτά που άκουγε τόσες ώρες από τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο εκπρόσωπος της ναζιστικής οργάνωσης θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να ξεφουρνίσει το στρατηγικό όραμα του κ. Μιχαλολιάκου για μια νέα χούντα. Νόμιζε ότι αυτά που λένε στα γραφεία-ορμητήριά τους μπορεί να τα λένε και δημόσια.
Οσοι από τη Νέα Δημοκρατία δεν είχαν πιστέψει στη συνεργασία με την «καλή» Χρυσή Αυγή, την οποία χειριζόταν ο γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, βλέπουν σήμερα πού οδηγεί η πολιτική τύφλωση. Αλλά δεν πρέπει να ψέγουν παρά το κόμμα τους και τον αρχηγό τους. Γιατί αυτός άνοιξε την πόρτα του θηριοτροφείου, με τις επιλογές του.
Ο τρόπος που η Ν.Δ. αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή το ενδεχόμενο να υπάρξει συμφωνία με την ΠΓΔΜ είχε τα χαρακτηριστικά του ακραίου πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Προηγήθηκε η προσπάθεια να μην προχωρήσει η διαπραγμάτευση. Ακολούθησε η υπόγεια στήριξη των συλλαλητηρίων, με τα οποία αρχικά διαφωνούσε. Στο τέλος, είχαμε ακόμα και τη δημόσια αποκήρυξη της εθνικής γραμμής του 2008 (σύνθετη ονομασία έναντι όλων), με το πρωτοφανές επιχείρημα ότι ο Κώστας Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάννη μπλόφαραν στο Βουκουρέστι και έδειχναν διαλλακτικοί στο ζήτημα της ονομασίας, για να κοροϊδέψουν τους «κουτόφραγκους».
Για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους και με μοναδικό στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, ο κ. Μητσοτάκης σύρθηκε πίσω από τις ακραίες φωνές των διοργανωτών και των ομιλητών των συλλαλητηρίων, οι οποίοι -να μην το ξεχνάμε- προηγήθηκαν του Μπαρμπαρούση σε απειλές για δίκες με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Και ενώ ο ίδιος αναγκάστηκε να διαγράψει έναν από τους βασικούς ομιλητές των συλλαλητηρίων, τον δήμαρχο Αργους, μέλος του πολιτικού συμβουλίου της Ν.Δ., για τη ρατσιστική και μισαλλόδοξη ρητορική του, έκανε ότι δεν άκουγε όλους τους υπόλοιπους.
Ο κ. Μητσοτάκης έγινε ενεργούμενο της ακροδεξιάς πτέρυγας του κόμματός του, των στελεχών που μεταπήδησαν στη Ν.Δ. από τον ΛΑΟΣ και κυρίως του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έχει τον πολιτικό κυνισμό να επιχειρήσει με τον γιο το ίδιο που έκανε με τον πατέρα Μητσοτάκη.
Ο αρχηγός της Ν.Δ. κάνει λάθος. Στρέφοντας το κόμμα του προς την Ακροδεξιά, επιτρέποντας στους βουλευτές του να επικαλούνται όλα τα εμφυλιοπολεμικά στερεότυπα του «εσωτερικού εχθρού», δεν πλησιάζει περισσότερο στην εξουσία.
Αντίθετα, δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπο της προδικτατορικής Δεξιάς, που δεν ήταν ούτε του Καραμανλή ούτε του Μητσοτάκη της Μεταπολίτευσης. Και αυτό το πρόσωπο δεν είναι ελκυστικό για τον σύγχρονο Ελληνα πολίτη.
Για το κόμμα του, βέβαια, ο κ. Μητσοτάκης έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα είναι να τραυματίζει τη δημοκρατία και να στρώνει το χαλί σε κάθε λογής Μπαρμπαρούσηδες.
Έντυπη έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου