Επιβεβαιώθηκε στην συνέντευξή του προς το Βήμα, την πιο ένθερμη εφημερίδα του Νεομητσοτακισμού μετά τα… Νέα. Είναι μια μνημειώδης αφήγηση καθώς για να βρει κανείς αλήθεια και σοβαρότητα πρέπει να ψάξει πολύ. Ψεματάκια, παραπλάνηση, αποσιωπήσεις θεμάτων που δεν τον βολεύουν, κομπασμός και ο συνήθης αντιευρωπαϊσμός με ολίγον από ακροδεξιά αντίληψη των καταστάσεων. Μια συνέντευξη με θέσεις σαν σαπουνόφουσκες και αντιλήψεις σαν κολοκυθοκορφάδες.
Σε κάποια θέματα η γνώμη του είναι «κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους». Π.χ. αντί να πάρει θέση για κατάτμηση της Β’ Αθήνας μιλάει για την ψήφο των Ελλήνων του Εξωτερικού. Σα να μην ξέρει γιατί ούτε το δικό του κόμμα τη θέσπισε, ούτε επί Καραμανλή, ούτε επί Σαμαρά, με τον ίδιο μάλιστα υπουργό.
Στις περισσότερες ερωτήσεις είναι σα να απαντάει με ανέκδοτα: «Από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκα επιδίωξα ευρύτερες συναινέσεις. Ο κ. Τσίπρας τορπίλισε κάθε τέτοια δυνατότητα». Αν έχει κοντή μνήμη, ας του θυμίσει κάποιος ότι μόλις εκλέχθηκες ζήτησε… εκλογές. Ποια συναίνεση; Το καλύτερο ακολουθεί: αποδίδει στον -ευπρεπή, αν μη τι άλλο, στο δημόσιο λόγο του- Πρωθυπουργό τα εξής :
«Ποτέ δεν έχω δει τέτοιο επίπεδο γλώσσας και συμπεριφοράς από κυβερνητικό κόμμα! Η πολιτική της συνειδητής συκοφάντησης όχι μόνο των πολιτικών αντιπάλων, αλλά και των συγγενών τους, παραπέμπει σε άλλου είδους καθεστώτα και από μόνη της ακυρώνει κάθε προσπάθεια συνεννόησης».
Από μόνη της αυτή η φράση αποτελεί ευτελισμό του πολιτικού λόγου. Κατά τα λοιπά προφανώς δεν βλέπει και δεν ακούει Γεωργιάδη, ούτε θυμάται κάποιες αγοραίες ατάκες του ιδίου σε αγορεύσεις του. Θα μπορούσε όμως να ανατρέξει στη ρητορική του Σαμαρά – για να μην μπούμε του του Λοβέρδου- μόλις ξέσπασε το σκάνδαλο Novartis.
Ο Μητσοτάκης λέει: «Θυμάμαι, και λόγω οικογένειας, τη σκληρή αντιπαράθεση της δεκαετίας του ’80». Εννοεί άραγε τη χυδαιολογία κατά του Ανδρέα Παπανδρέου προκειμένου να πάρει ο μακαρίτης ο πατέρας του την εξουσία -με τη συνδρομή της τότε διαπλοκής; Σαν μήλο που έπεσε κάτω από τη μηλιά μιλάει.
Κατά τη δημοσιογράφο Δήμητρα Κρουστάλλη, που υπογράφει τη συνέντευξη, ο » Μητσοτάκης πιστεύει ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προϊόν της έντασης και της οργής μιας δεδομένης συγκυρίας και ότι σήμερα η κοινωνία βλέπει αλλιώς τα πράγματα«. Μακριά νυχτωμένος ή παραπλάνηση; Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ προήλθε από τη χρεοκοπία στην οποία οδήγησαν τη χώρα το ΠΑΣΟΚ και το κόμμα του, και από τη λαϊκή οργή για τη διαπλοκή, τη σήψη και τη διαφθορά που κυριάρχησε επί των ηγετών και των δυο κομμάτων. Προφανώς ο Κυριάκος δεν θυμάται τη χρεοκοπία γιατί πρέπει να απολογηθεί γι’ αυτήν.
Αποδίδει στο κυβερνών κόμμα «συνειδητό διχασμό της κοινωνίας και ευτελισμό του δημόσιου διαλόγου, ο οποίος απαξιώνει την πολιτική διαδικασία». Αυτά τα λέει ο πολιτικός των συλλαλητηρίων και της άρνησης να ενημερωθεί από υπουργούς για τα εθνικά θέματα, αλλά και ο προστάτης του πεζοδρομιακού λόγου των ακραίων στελεχών τούτης τυφλής αντιπολίτευσης.
Η συνέντευξη βγάζει γέλιο όταν λέει ότι «ποτέ δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να πέσει στην παγίδα της παροχολογίας» . Μα κάνει και τίποτε άλλο; Μέρα νύχτα τάζει στους πάντες τα πάντα με σάλτσα τους επίγειους παραδείσους που θα δημιουργήσει. Την ίδια στιγμή δεν μπορεί να κρύψει ότι τρέμουν τα πόδια του με τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά.
«Τώρα τα ανοίγματα στην Κεντροαριστερά τα ακούω βερεσέ. Είναι τοξικό προϊόν πια. Κανένας σοβαρός δεν θα πάει μαζί του». Και στη συνέχεια κάνει πλάκα στον… εαυτό του: «Ο μεσαίος χώρος είναι προνομιακός για τη Νέα Δημοκρατία. Κατά συνέπεια οι ψήφοι του μεσαίου χώρου είναι απολύτως διεκδικήσιμοι από εμένα».
Ο Άδωνις, ο Βορίδης,
τα συλλαλητήρια του Σαμαρά, οι αντιδραστικές και ομοφοβικές θέσεις, η
άρνηση ελέγχου του μαύρου χρήματος και άλλα παρεμφερή είναι ότι πρέπει
για τον «μεσαίο χώρο». Πάντως καρφώνεται όταν λέει: «Δεν βλέπω λόγο ύπαρξης κόμματος στα δεξιά μας». Σα να λέει ότι καλύπτει αυτός την ακροδεξιά, δεν χρειάζονται άλλοι.» Σε κάτι γραφικές ιστορίες που ακούω δεν δίνω καμία σημασία. Δεν υπάρχει ζωτικός χώρος ούτε στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας ούτε στο μεταρρυθμιστικό Κέντρο για νέο κόμμα. Αν το Ποτάμι είχε λόγο ύπαρξης όταν ιδρύθηκε, αυτός δεν υπάρχει πια». Απίστευτη ανάλυση. Στο μεταξύ τα κόμματα δίπλα του φυτρώνουν σαν μανιτάρια . Και η προσπάθεια …ένταξης των οπαδών της Χρυσής Αυγής δια του Άδωνι και της δεξιάς μετατόπισης πάει άκλαυτη.
Ο επικεφαλής της ΝΔ έχει περίεργη θέση για τη διαφάνεια και τα σκάνδαλα που αποκαλεί «σκανδαλολογία». «Το ζήτημα της διαφάνειας είναι συνολικότερο και δεν θέλω να μένω στην εύκολη απόδοση ευθυνών σε πρόσωπα, αλλά να βλέπω τις διαρθρωτικές αδυναμίες του συστήματος». Δηλαδή για τη Novartis, το ΚΕΛΠΝΟ, τα θαλασσοδάνεια και στα κόμματα, για το μαύρο χρήμα με τις εξωχώριες εταιρίες, να γίνουν… σεμινάρια, όχι δικαστικές έρευνες. Αυτό το ξεπατίκωσε από τον Σημίτη μάλλον.
Σε κάποιο σημείο καρφώνει και τους Καραμανλή, Κακλαμάνη, Αβραμόπουλο: «Για τις δαπάνες στην Υγεία, κανένας δεν μου έχει απαντήσει ακόμα γιατί αυξήθηκε ο αριθμός των συνταγών κατά 1,5 εκατομμύριο και τι κάνει η κυβέρνηση για αυτή την αθρόα υπερσυνταγογράφηση». Και ανάμεσα πετάει στα κουφά: «Αυτό που έγινε με τα αντικαρκινικά φάρμακα είναι τόσο χυδαίο και τόσο βαθιά διεφθαρμένο». Σώπα!
«Μίλησα για αυτά στη Βουλή αλλά δεν πήρα καμία απάντηση, γιατί δεν υπάρχει ενδιαφέρον να αντιμετωπίσουμε τη συστημική διαφθορά». Και αυτό από τα Άπαντα Σημίτη. Μετά χάνει τη μπάλα: «Τι έγινε η περιβόητη υπόθεση για τα δάνεια της Τράπεζας Αττικής; Πού είναι το πόρισμα;». Γιατί δεν ρωτάει τον φίλο του Γιάννη Στουρνάρα; Ότι προσπαθεί να πλασάρει πως «η κυβέρνηση έχει τη φωλιά της λερωμένη» συνιστά απλώς «διαστρέβλωση».
Καθώς τελευταία ο αντιευρωπαϊσμός είναι το νέο παιχνίδι, του λένε ότι «είναι θλιβερό και υποτιμητικό για τη Βουλή, για τους κοινωνικούς εταίρους και τους πολίτες το γεγονός ότι κάποιοι συντάσσουν ένα σχέδιο το οποίο δεν μας έχουν δείξει και το έχουν στείλει για να το ξαναγράψουν οι Βρυξέλλες!» Είναι τόσο καταρτισμένος ώστε λέει -«οργισμένος», κατά τη δημοσιογράφο:
«Μην κοροϊδευόμαστε. Αυτό γίνεται. Θα το ξαναγράψουν οι Ευρωπαίοι το αναπτυξιακό σχέδιο και γι’ αυτό δεν το έχει δώσει στη δημοσιότητα η κυβέρνηση, για να μη δούμε τις διαφορές μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου κειμένου. Αυτό είναι ντροπή!». Κάποιος να του εξηγήσει τους κανόνες συμμετοχής στην Ευρωζώνη. Π.χ. αυτούς που υποχρεώνουν τις χώρες μέλη να στέλνουν τον προϋπολογισμό του για έλεγχο και διόρθωση. Όταν λέει ότι το μεταμνημονιακό σχέδιο της χώρας που καταρτίζει η κυβέρνηση της «δεν τον δεσμεύει«, οι κοινοτικοί γελάνε. Αλλά, όπως του συμβαίνει κάθε φορά που μιλάει για τα ευρωπαϊκά, την πατάει:
«Με δεσμεύουν οι δημοσιονομικοί στόχοι, τουλάχιστον μέχρι να μπορέσω να τους επαναδιαπραγματευθώ». Γκάφα πάλι. Αυτοδιαψεύδεται όταν λέει θα χρηματοδοτήσει τις παροχές του τάζει από τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων τα οποία όμως απλώς θα…«επαναδιαπραγματευθεί» και ταυτόχρονα ομολογεί ότι προτίθεται να αμφισβητήσει τις συμφωνίες της χώρας και να κάνει τη σχέση της με τους εταίρους και δανειστές μπάχαλο. Και μετά κατηγορεί τον Τσίπρα για το πρώτο εξάμηνη του 2015!
Πρέπει να είναι πολύ Βαλκάνιος κάποιος που θέλει να γίνει Πρωθυπουργός και λέει:
«Γιατί να είμαι δεσμευμένος σε μια πολιτική που θα έχει συμφωνήσει ο κ.
Τσίπρας με τους Ευρωπαίους και που δεν θα ενσωματώνει τις δικές μου
προτεραιότητες;». Κάποιος να του εξηγήσει ότι τις δεσμεύσει αναλαμβάνει η χώρα, όχι ο Τσίπρας
και ταυτόχρονα αυτή η χώρα παραμένει υπερχρεωμένη, εξ αιτίας και του
δικού κόμματος- άρα δεν τον παίρνει και πολύ για τσαμπουκάδες.Μιλάει για μεταρρυθμίσεις που δεν κατονομάζει. Για ένα πρόγραμμα που δεν αποτυπώνει σε χαρτί και για μειώσεις φόρων, από λεφτά που δεν έχει. Ανακατεύει κοινοτοπίες ότι θα » ξεκλειδώσει το αναπτυξιακό δυναμικό της χώρας». Και ο λαϊκισμός καλά κρατεί: » Γιατί να μη μιλήσουμε για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα; Αφού εμείς το κάναμε. Ποιοι έχουν το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας; Αυτοί που ψήφισαν τη μείωση των συντάξεων και τη μείωση του αφορολογήτου;» Που συμπληρώνεται με την κατά φαντασίαν συμμετοχή σε διεργασίες που εξελίσσονται αυτή τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά μεταξύ …κυβερνήσεων.
Ενδιαμέσως κάνει και αστεία. Πότε λέγοντας «ποιος μπορεί να καθίσει στο τραπέζι των συζητήσεων ως ισότιμος εταίρος και όχι ως επαίτης και να συν διαμορφώσει την ευρωπαϊκή ατζέντα». Εννοεί τον… εαυτό του! Ή το καλύτερο: «Η δική μου θέση είναι πολύ κοντά στο όραμα Γιούνκερ και Μακρόν για μια Ευρώπη που θα κάνει περισσότερα και καλύτερα και δεν θα περιορίζεται στο κομμάτι της οικονομικής ενοποίησης». Μην του τύχει να μιλήσει ποτέ ο Γιούνκερ για όσα του έχει πει.
Η παράσταση κλείνει με τα εσωκομματικά: Έχει λέει 500.000 μέλη και από αυτά 155.000 μέλη πληρώνουν την ετήσια συνδρομή τους και επιμένει ότι «εκσυγχρονίζουμε ένα παραδοσιακό κόμμα, με τα βαρίδια του» . Πολύ ωραία, απλώς οι…. εκσυγχρονιζόμενοι άλλα λένε. Δίνει και την πληροφορία ότι δεν θα βάλει τον Ρουβά στα ψηφοδέλτια. Σωστό. Μην την πατήσει σαν τον Γκάλη.
Η κατάληξη έχει κάτι ακατάληπτο: «Είμαι ο πρώτος αρχηγός που δεν χρειάστηκε να διαγράψει τον βασικό του αντίπαλο και αυτό οφείλεται και σε μένα και στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη«. Διέγραψε κανέναν αντίπαλό του ο Καραμανλής και δεν το μάθαμε; Αυτό ήταν άθλημα του Σαμαρά κατά της Ντόρας, το οποίο ο ίδιος χειροκρότησε.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου