ΤΟ «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑΣ ΠΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ- Θα ξαναέρθω στην Ελλάδα για να κάνω διακοπές...

Με μία καρδιά γεμάτη αγάπη για την Κρήτη και τους ανθρώπους της αναμένεται να αναχωρήσει τις επόμενες ημέρες για την πατρίδα της η 51χρονη Βίκι Πρέσμικ, η Αμερικανίδα που βρέθηκε μία ανάσα από τον θάνατο όταν τραυματίστηκε βαρύτατα από αυτοσχέδιο βαρελότο στην Οία της Σαντορίνης, το βράδυ της Ανάστασης.

«Αγαπήσαμε την Κρήτη και τους ανθρώπους της και σίγουρα θα επιστρέψουμε στο νησί για τις διακοπές», μας λένε η Βίκι Πρέσμικ με τον συζυγό της Κρις.

Αν και εξασθενημένη από την πολυήμερη νοσηλεία της στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο, η 51χρονη, στο πλευρό της οποίας βρίσκονται συνεχώς ο σύζυγός της και τα δύο παιδιά της, εκφράζεται με συγκίνηση για τη ζεστή φιλοξενία των Κρητικών, για την άψογη αντιμετώπιση που είχε από τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό. «Αγαπήσαμε την Κρήτη και τους ανθρώπους της και σίγουρα θα επιστρέψουμε στο νησί για τις διακοπές μας» αναφέρει. Για την οικογένεια Πρέσμικ η παραμονή της στην Κρήτη υπήρξε μεγάλο μάθημα ζωής. Ενα μάθημα που έχει να κάνει με το έμπρακτο ενδιαφέρον, την ανθρωπιά και την ευαισθησία προς τον συνάνθρωπο.
Νιώθει ευγνωμοσύνη που σήμερα είναι ζωντανή. Υπήρξαν στιγμές που τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της φοβήθηκαν για τη ζωή της.
Ο βαρύτατος τραυματισμός της ήταν για εκείνη η πιο εφιαλτική εμπειρία της ζωής της. Νιώθει θυμό για τους ανθρώπους που προκάλεσαν αυτό το κακό. Σε μία στιγμή ανατράπηκαν τα πάντα. Πάλεψε για να νικήσει τον θάνατο. Αποδείχτηκε δυνατός οργανισμός. Επέδειξε δύναμη, που «θωράκισαν» σε υπέρτατο βαθμό τα πρωτόγνωρα κύματα αγάπης απλών ανθρώπων, οι οποίοι έσπευσαν να της σφίξουν το χέρι, να την αγκαλιάσουν, να τη στηρίξουν.

Ο διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του Βενιζελείου Νοσοκομείου, Μανούσος Χριστοδουλάκης

Ακόμα και φαγητό
Της προσέφεραν λουλούδια, δώρα, ακόμα και σπιτικό φαγητό. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση καθαρίστριας του νοσοκομείου που καθημερινά προσέφερε στην 51χρονη μαγειρευτό φαγητό. Απλοί άνθρωποι, οι οποίοι δίχως ίχνος ιδιοτέλειας ένιωσαν την ανάγκη να στηρίξουν τους τραυματίες, να τους εκφράσουν τη λύπη τους, να τους δείξουν την άλλη πλευρά της Ελλάδας. Απλοί άνθρωποι που αποτέλεσαν τελικά τους καλύτερους πρεσβευτές της χώρας μας.
Τα ίδια συναισθήματα μοιράζεται και ο 51χρονος σύζυγός της, Κρις Πρέσμικ, ο οποίος επίσης τραυματίστηκε και διακομίστηκε με αεροσκάφος στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο. Δηλώνει εντυπωσιασμένος από τη συμπόνια των Ελλήνων, σε βαθμό που άλλαξε, όπως λέει, η κοσμοθεωρία του.

Ο Κρις, αν και είναι πλέον πολύ καλά στην υγεία του, κοιμάται στον θάλαμο όπου νοσηλεύεται η σύζυγός του προκειμένου να βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό της. Τις περισσότερες ώρες είναι μαζί τους και τα δύο παιδιά τους, τα οποία ήδη έχουν κάνει φιλίες με Κρητικούς που βρέθηκαν στον ίδιο ή σε παρακείμενο θάλαμο. Μάλιστα το χρονικό διάστημα που η μητέρα τους νοσηλευόταν στη ΜΕΘ, τα δύο παιδιά πάντα κρατούσαν χυμούς για να προσφέρουν στους συγγενείς μίας ακόμα γυναίκας που νοσηλευόταν στη Μονάδα μαζί με τη μητέρα τους.
Οπως λένε, μπορεί η Αμερική να διαθέτει τα πιο σύγχρονα νοσοκομεία, όμως η αντιμετώπιση που είχαν στο Βενιζέλειο δεν συγκρίνεται. «Ολοι εδώ νοιάζονται για σένα».
Ευαγγελία Καρεκλάκη

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΚΑΡΑ ΚΡΕΪΒΙΝ
Μόνο στα όνειρα μου τέτοια ευγένεια
Ανάλογα συναισθήματα ευγνωμοσύνης εξέφρασε και η 53χρονη Αμερικανίδα Κάρα Κρέιβιν, η οποία αναχώρησε για την Αμερική το Σάββατο. Είπε χαρακτηριστικά:
«Μόνο στα όνειρά μου θα μπορούσα να φανταστώ την ευγένεια των ανθρώπων που συνάντησα στην Κρήτη κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου. Το ιατρικό προσωπικό, εκτός του ότι είναι εκπληκτικά επιδέξιοι αλλά και καλοί επιστήμονες, είναι παράλληλα πολύ καλοί άνθρωποι και ευγενικοί. Είχα τη συμπαράστασή τους από την πρώτη μέρα μέχρι και τώρα».
Φύλακας άγγελος
Από την πλευρά του, ο διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του Βενιζελείου Νοσοκομείου, Μανούσος Χριστοδουλάκης, ένας από τους «φύλακες αγγέλους» των Αμερικανών τραυματιών, απηύθυνε έκκληση να σταματήσει επιτέλους αυτό το «βάρβαρο» έθιμο με τα αυτοσχέδια βαρελότα.
«Πρόκειται για εκπληκτικούς ανθρώπους. Τους γνωρίσαμε και πραγματικά τους αγαπήσαμε όλες αυτές τις ημέρες. Από την άλλη, θα ήθελα να πω ότι από την πρώτη στιγμή υπήρξε στενή συνεργασία όλων των ειδικοτήτων και έγινε ομαδική δουλειά προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα περιστατικά και να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».
πηγη