Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ

Έχει πατήσει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Το έχουμε δει είτε ζωντανά είτε μέσω οθόνης, μικρής ή μεγάλης δεν έχει σημασία, σε κορυφογραμμές, σε στέπες, σε σαφάρι, σε εξερευνητικές αποστολές, ως ασθενοφόρο, ως θωρακισμένο τότε που τα επεισόδια στο Μπέλφαστ ήταν στο φόρτε τους, με τη βασίλισσα Ελισάβετ, με το James Bond και με πολλούς άλλους διάσημους ή λιγότερο διάσημους.

Ο λόγος για το Defender, το πλέον κλασικό Land Rover, αυτό που στην αρχή της καριέρας του, εκεί λίγο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχε καν όνομα. Ήταν απλά το Land Rover, ενώ το Defender προστέθηκε στην πορεία, πιο συγκεκριμένα το 1990, όταν η γkάμα διευρύνθηκε με το Discovery και το αρχέτυπο έπρεπε κάπως να ξεχωρίζει. Σήμερα 70 χρόνια μετά και αφού πλέον είναι ένα british icon, με όλη τη σημασία της λέξης, η παραγωγή του ολοκληρώθηκε, γεγονός που το τοποθετεί σε ένα πολύ κλειστό κλαμπ αυτοκινήτων που αποδείχθηκαν κάτι παραπάνω από ανθεκτικά στο χρόνο.

Όπως συνήθως συμβαίνει το Land Rover ξεκίνησε από ανάγκη. Από ανάγκη να βρεθεί για την (τότε) Rover ένα μοντέλο που θα μπορούσε να εξαχθεί και να τη διατηρήσει εν ζωή, απευθυνόμενο κυρίως σε αγρότες, σε στρατούς και υπηρεσίες ασφαλείας, μέχρι να εξελίξει νέα επιβατικά. Θετική ένδειξη για τους Βρετανούς ήταν η ζήτηση που υπήρχε για πολιτικές εκδόσεις του Jeep Willys, του μπαρουτοκαπνισμένου πρόγονου όλων των Jeep και τζιπ, ενώ μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι τα πρωτότυπά του, το 1947, βασίστηκαν σε πλαίσια από Jeep Willys.

Η βάση του πρωτότυπου Land Rover ήταν το Jeep Willys. Πηγή: Land Rover
To μοντέλο παραγωγής που ακολούθησε διέφερε σε κάποια σημεία όπως τα φτερά, ήταν όμως και αυτό σπαρτιάτικο, από τη στιγμή που ήταν εργαλείο και με ένα αμάξωμα που όσο και αν το ψάξεις δεν υπάρχει περίπτωση να βρείς καμπύλη. Ο λόγος δεν ήταν το στυλ, και ας εξελίχθηκε σε αναπόσπαστο στοιχείο του χαρακτήρα του, αλλά κάτι πολύ πιο πρακτικό: οι πρέσες που είχε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου η Rover μόνο τέτοια σχήματα μπορούσαν να δημιουργήσουν.
Πρακτικό θέμα ήταν και η επιλογή του αλουμινίου για το αμάξωμα, που στην πορεία προβλήθηκε ως μοναδική ιδιαιτερότητα, όπως και είναι: οι μηχανικοί της μάρκας κατέληξαν στο ελαφρύ μέταλλο πολύ απλά γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμο αρκετό ατσάλι και δεν ίσχυαν οι κρατικοί περιορισμοί στην προμήθειά του. Όσο προχωρούσε η παραγωγή εκτιμήθηκαν και τα άλλα πλεονεκτήματα του αλουμινίου, όπως το μικρό του βάρος και κυρίως η απουσία σκουριάς, με αποτέλεσμα τα 2/3 των συνολικά 2.000.000 Defender που έχουν κατασκευαστεί να κυκλοφορούν ακόμα.
Το Land Rover ξεκίνησε με ένα κινητήρα 1.600 κυβικών και 50 ίππων, ήταν θορυβώδες, και ξεπερνούσε τα 75 χλμ./ ώρα μόνο στην κατηφόρα, αλλά ήταν αξιόπιστο και πρακτικό, λειτουργικό και σκληρό, οπότε ο μύθος του χτίστηκε γρήγορα και έγινε εμπορική επιτυχία. Η οποία όχι μόνο έσωσε τη Rover, αλλά εξελίχθηκε και σε ξεχωριστή μάρκα. Με μια διευρυμένη γκάμα, που περιελάμβανε κατά καιρούς πέρα από την κλασική τρίθυρη εκδοχή και την 5θυρη μακριά έκδοση πολλές ειδικές παραλλαγές.

Η γκάμα πάντα περιελάμβανε και ειδικές εκδόσεις. Πηγή: Land Rover
Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια το σχήμα μπορεί να έμενε αναλλοίωτο, όμως το κλασικό Land Rover εκσυγχρονιζόταν τόσο μηχανολογικά όσο και στο εσωτερικό του που γινόταν σιγά σιγά -κυρίως από το 1972 και μετά- πιο επιβατικό. Οι βασικές οπτικές διαφοροποιήσεις πάντως με την πάροδο του χρόνου αφορούσαν κυρίως τη θέση των προβολέων, οι οποίοι μετακινήθηκαν από το κέντρο της μάσκας στα φτερά για λόγους προδιαγραφών.
Αν θέλουμε να σημειώσουμε μια χρονιά ορόσημο σε αυτή την πορεία αυτή είναι το 1983, όταν το Defender σχεδιάστηκε από την αρχή, χωρίς να αλλάξει όμως η εικόνα του και απέκτησε καινούργια και πιο άνετη ανάρτηση από το Range Rover.
Η ιστορία του Defender θεωρητικά ολοκληρώθηκε με τη δημοπράτηση του υπ΄αριθμόν 2.000.000, όμως υπάρχει περίπτωση να αποδειχθεί για άλλη μια φορά εφτάψυχο. Κι αυτό γιατί ο ινδικός όμιλος της Tata, στην οποία ανήκει εδώ και κάποια χρόνια όσο η Land Rover όσο και η Jaguar, μελετά τη μεταφορά της γραμμής παραγωγής του σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα, κατά πάσα πιθανότητα στην Ινδία, ώστε να εξακολουθήσει να παράγεται και να διατίθεται σε χώρες με λιγότερο αυστηρές προδιαγραφές εκπομπών ρύπων σε σχέση με τις ισχύουσες στην Ευρώπη.
Όσο για το διάδοχό του στη Land Rover εξετάζουν διάφορες προτάσεις, έχουν εμφανιστεί κάποια πρωτότυπα αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, Ούτε για το πότε ούτε για το πως. Άλλωστε κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο να αντικαταστήσεις ένα θρύλο, πόσο μάλλον όταν έχει διαρκέσει 70 ολόκληρα χρόνια...
πηγη