Στις 29 Αυγούστου του 1966 πραγματοποιήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της
Καλιφόρνια η τελευταία επίσημη συναυλία των Beatles στο Κάντλστικ Πάρκ.
Παρόλο που εμφανίστηκαν ως γκεστ σταρς σε μία συναυλία για λογαριασμό
της Apple τρία χρόνια αργότερα, η συναυλία που έμεινε στην ιστορία ως η τελευταία των Σκαθαριών είναι αυτή της 29ης Αυγούστου..
Η χωρητικότητα του Πάρκου ήταν για 42.500 άτομα, αλλά μόνο 25.000 εισιτήρια πουλήθηκαν, αφήνοντας μεγάλα κενά τμήματα ανάμεσα στα καθίσματα. Οι φαν πλήρωναν περίπου $4,50 και $ 6,50 για τα εισιτήρια, και το τελικό μερίδιο των Beatles ήταν περίπου $ 90.000. Χορηγός της συναυλίας ήταν η τοπική εταιρεία Tempo Productions
Οι Beatles πήραν το 65% απο τα κέρδη, η πόλη του Σαν Φρανσίσκο το 15% του ενώ δόθηκαν και 50 δωρεάν εισιτήρια. Όμως οι χαμηλές πωλήσεις εισιτηρίων και άλλα απρόβλεπτα έξοδα οδήγησαν σε οικονομική ζημιά την Tempo Productions.
Η αιτία της χαμηλής προσέλευσης ήταν μία δήλωση του Τζον Λένον σε τηλεοπτική συνέντευξή του, το ίδιο εκείνο καλοκαίρι,όπου υποστήριξε ότι οι Beatles είναι πλέον πιο διάσημοι κι απο τον Χριστό. Το σοκ που υπέστη η κοινή γνώμη και σε συνδυασμό με την παραδοχή του Πολ Μακάρτνεϋ ότι έχει κάνει χρήση LSD, απομάκρυναν αρκετούς απο τους φαν τους.
Παρολαυτά η συναυλία αυτή, που έμελλε να είναι και η τελευταία τους, πραγματοποιήθηκε στο Καντλστικ Παρκ, που τότε ήταν έδρα της ομάδας μπειζμπολ των Σαν Φρανσίσκο Τζάιαντς.
Η σκηνή βρισκόταν ακριβώς πίσω από τη δεύτερη βάση του γηπέδου, και είχε πέντε μέτρα ύψος και περίφραξη τουλάχιστον 4 μέτρων ύψους.
Η συναυλία άρχισε στις 20.00 και τα συγκροτήματα που την «άνοιξαν» ήταν κατά σειρά τα εμφάνισης: The Remains, Bobby Hebb, Η Cyrkle και οι Ronettes.
Οι ίδιοι οι Beatles ανέβηκαν στη σκηνή στις 21:27, και είπαν 11 τραγούδια: το Rock And Roll Music, το She's A Woman, το If I Needed Someone, το Day Tripper, το Baby's In Black, το I Feel Fine, Yesterday, το I Wanna Be Your Man, το Nowhere Man, το Paperback Writer και το Long Tall Sally.
Το συγκρότημα ήξερε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία συναυλία τους. Αναγνωρίζοντας τη σημασία της, ο Τζον Λένον και ο Πολ ΜακΚάρτνευ, ανέβασαν μια κάμερα πάνω στη σκηνή, με την οποία τράβηξαν βίντεο το κοινό.
Καθώς οι Beatles πήγαιναν προς το Κάντλστικ Πάρκ, ο Μακ Κάρτνεϊ ζήτησε από τον εκπρόσωπο Τύπο τους, τον Τόνι Μπάροου να κάνει μια ηχογράφηση της συναυλίας σε κασέτα, χρησιμοποιώντας μια φορητή συσκευή εγγραφής. Η κασέτα διήρκεσε 30 λεπτά σε κάθε πλευρά, και η εγγραφή διακόπτεται κατά τη διάρκεια του τελικού τραγουδιού Long Tall Sally.
Ο Μπάροου έδωσε την αρχική κασέτα της συναυλίας του Κάντλστικ Πάρκ συναυλία στον Μακ Κάρτνεϊ και κράτησε ο ίδιος το μοναδικό αντίγραφο. Η ηχογράφηση αυτή τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε ευρέως στην υπαίθρια αγορά χωρίς την έγκριση του Μπάροου.
phgh
Η χωρητικότητα του Πάρκου ήταν για 42.500 άτομα, αλλά μόνο 25.000 εισιτήρια πουλήθηκαν, αφήνοντας μεγάλα κενά τμήματα ανάμεσα στα καθίσματα. Οι φαν πλήρωναν περίπου $4,50 και $ 6,50 για τα εισιτήρια, και το τελικό μερίδιο των Beatles ήταν περίπου $ 90.000. Χορηγός της συναυλίας ήταν η τοπική εταιρεία Tempo Productions
Οι Beatles πήραν το 65% απο τα κέρδη, η πόλη του Σαν Φρανσίσκο το 15% του ενώ δόθηκαν και 50 δωρεάν εισιτήρια. Όμως οι χαμηλές πωλήσεις εισιτηρίων και άλλα απρόβλεπτα έξοδα οδήγησαν σε οικονομική ζημιά την Tempo Productions.
Η αιτία της χαμηλής προσέλευσης ήταν μία δήλωση του Τζον Λένον σε τηλεοπτική συνέντευξή του, το ίδιο εκείνο καλοκαίρι,όπου υποστήριξε ότι οι Beatles είναι πλέον πιο διάσημοι κι απο τον Χριστό. Το σοκ που υπέστη η κοινή γνώμη και σε συνδυασμό με την παραδοχή του Πολ Μακάρτνεϋ ότι έχει κάνει χρήση LSD, απομάκρυναν αρκετούς απο τους φαν τους.
Παρολαυτά η συναυλία αυτή, που έμελλε να είναι και η τελευταία τους, πραγματοποιήθηκε στο Καντλστικ Παρκ, που τότε ήταν έδρα της ομάδας μπειζμπολ των Σαν Φρανσίσκο Τζάιαντς.
Η σκηνή βρισκόταν ακριβώς πίσω από τη δεύτερη βάση του γηπέδου, και είχε πέντε μέτρα ύψος και περίφραξη τουλάχιστον 4 μέτρων ύψους.
Η συναυλία άρχισε στις 20.00 και τα συγκροτήματα που την «άνοιξαν» ήταν κατά σειρά τα εμφάνισης: The Remains, Bobby Hebb, Η Cyrkle και οι Ronettes.
Οι ίδιοι οι Beatles ανέβηκαν στη σκηνή στις 21:27, και είπαν 11 τραγούδια: το Rock And Roll Music, το She's A Woman, το If I Needed Someone, το Day Tripper, το Baby's In Black, το I Feel Fine, Yesterday, το I Wanna Be Your Man, το Nowhere Man, το Paperback Writer και το Long Tall Sally.
Το συγκρότημα ήξερε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία συναυλία τους. Αναγνωρίζοντας τη σημασία της, ο Τζον Λένον και ο Πολ ΜακΚάρτνευ, ανέβασαν μια κάμερα πάνω στη σκηνή, με την οποία τράβηξαν βίντεο το κοινό.
Καθώς οι Beatles πήγαιναν προς το Κάντλστικ Πάρκ, ο Μακ Κάρτνεϊ ζήτησε από τον εκπρόσωπο Τύπο τους, τον Τόνι Μπάροου να κάνει μια ηχογράφηση της συναυλίας σε κασέτα, χρησιμοποιώντας μια φορητή συσκευή εγγραφής. Η κασέτα διήρκεσε 30 λεπτά σε κάθε πλευρά, και η εγγραφή διακόπτεται κατά τη διάρκεια του τελικού τραγουδιού Long Tall Sally.
Ο Μπάροου έδωσε την αρχική κασέτα της συναυλίας του Κάντλστικ Πάρκ συναυλία στον Μακ Κάρτνεϊ και κράτησε ο ίδιος το μοναδικό αντίγραφο. Η ηχογράφηση αυτή τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε ευρέως στην υπαίθρια αγορά χωρίς την έγκριση του Μπάροου.
phgh
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου