Οι Έλληνες του Πόντου και η Ελληνική Επανάσταση

Λίγα έχουν ειπωθεί και λιγότερα γραφτεί για την προσφορά των Ποντίων στην Ελληνική Επανάσταση. Μια προσφορά η οποία ήταν σημαντική και καθοριστική, τόσο στη Φιλική Εταιρεία και τη χρηματοδότησή της όσο και σε έμψυχο υλικό. Δυστυχώς οι περισσότερες μαρτυρίες για τη συμβολή των Ποντίων στην Επανάσταση του ’21 χάθηκαν με την ολοκληρωτική καταστροφή του ποντιακού ελληνισμού το 1922.

Σε γραπτά όμως κείμενα, αγωνιστών του 1821, γίνονται αναφορές για εκατοντάδες «Μαυροθαλασσίτες», «Τραπεζούντιους», «Σινωπείς», «Αργυρουπολίτες».

Η επική εκστρατεία του Καίσαρα κατά των Βέλγων

Γράφει ο Μανώλης Χατζημανώλης
Πιεζόμενες κατά τον 3ο αιώνα π.Χ από τους προγόνους των σημερινών Γερμανών, ιθαγενείς προκελτικές φυλές που ζούσαν ανατολικά του Ρήνου αναζήτησαν την ασφάλεια στην βoρειoανατολική Γαλατία, μεταξύ της δυτικής όχθης του μεγάλου ποταμού και της περιοχής βορείως του Μάρνη και του Σηκουάνα. Οι πανύψηλοι και ρωμαλέοι αυτοί επήλυδες, που ονομάστηκαν συλλογικά από τους Κέλτες «Βέλγοι» (σε ελεύθερη απόδοση «οι πολεμοχαρείς»), αφού εκτόπισαν ή υπέταξαν τους ντόπιους, σχημάτισαν μια φυλετική συνομοσπονδία αρκετά ισχυρή ώστε να αντισταθεί αποτελεσματικά τόσο στην κελτική εξάπλωση του 3ου αιώνα, όσο και στην

Πώς θα ήταν η Αθήνα αν είχε χτιστεί στις όχθες των ποταμών της

Ολες οι σημαντικές πόλεις από την αρχαιότητα, τον μεσαίωνα και μέχρι τον τελευταίο αιώνα χτίζονταν πάνω σε ποτάμια και συνδέονταν με ποτάμια. Εκτός από την Αθήνα, τα ποτάμια της οποίας μπαζώθηκαν και έγιναν άσχημοι αυτοκινητόδρομοι.

Γνωστές πόλεις, όπως το Λονδίνο, η Πράγα, η Ρώμη, η Κολωνία, η Μόσχα, το Παρίσι, η Αγία Πετρούπολη, η Βουδαπέστη, η Βιέννη κ.ά., αλλά και τόσες πανέμορφες άγνωστες πόλεις, όπως π.χ. το Κόμπλενζ, το Μελκ, το Ούγκλιτς, το Κίζι, το Ρουντεσχάιμ, έχουν χτιστεί γύρω από τα ποτάμια τους και αποτελούν μαγνήτη για τους ντόπιους κατοίκους και τους τουρίστες.

Άγγελος Σικελιανός ή Αρχαία Κόρινθος; Δύο ελληνικά μουσεία υποψήφια για το «Ευρωπαϊκό Μουσείο της χρονιάς 2020»

της Μαρίας Θερμού,
Και τα δύο όμως διεκδικούν το βραβείο «Ευρωπαϊκό Μουσείο της χρονιάς 2020», μεταξύ άλλων φυσικά, από όλη την Ευρώπη. Πρόκειται για το Μουσείο Άγγελου Σικελιανού στην Λευκάδα και το Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Κορίνθου, όπως αποφασίστηκε από το Φόρουμ των Ευρωπαϊκών Μουσείων (European Museum Forum-EMF), ύστερα από επιτόπου εξέτασή τους από μέλος της διεθνούς κριτικής επιτροπής.
Και είναι τιμή για την Ελλάδα να περιλαμβάνονται στη λίστα των υποψηφίων ευρωπαϊκών μουσείων για βράβευση και δύο μικρά ελληνικά, με μόνο κοινό στοιχείο, ωστόσο μεταξύ τους, ότι σχεδιαστήκαν και κατασκευάστηκαν σε ήδη υπάρχον κέλυφος:

Η απίστευτη επιδρομή των Ολλανδών στο Μέντγουαιη, που αποτέλεσε έναν αληθινό αγγλικό ναυτικό εξευτελισμό, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο για το βρετανικό βασιλικό ναυτικό.

Μισέλ ντε Ρούυτερ (1607 – 1676)

Ο Μισέλ Αντριανζούν ντε Ρούυτερ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ναυμάχους του 16^ου αιώνα και έπαιξε βαρύνοντα ρόλο στην Ολλανδική θαλασσοκρατία.Γεννήθηκε το 1607 στο Φλύσινγκεν και ο πατέρας του είχε μικρό ζυθοποιείο. Από μικρός αγαπούσε το στρατιωτικό επάγγελμα και τη θάλασσα. Όπως ήταν λογικό μπάρκαρε για πρώτη φορά στα 11 του χρόνια, ενώ πρωτοπολέμησε στα 15 του στο πλευρό του Μαυρίκιου της Νασάου. Το 1631 είχε έναν άτυχο γάμο, αφού η σύζυγός του πέθανε στη γέννα και το μωρό του αμέσως μετά. Συνέχισε τα ταξίδια του ως ναυτικός, αλλά κάτι άλλαξε όταν ξαναπαντρεύτηκε το 1636 την μοναχοκόρη μιας ιδιαίτερα εύπορης οικογένειας. 

Η ναυμαχία του Ναυαρίνου

Ο Βρετανός ναύαρχος Κόδριγκτον έμεινε στην ιστορία για την περιφανή νίκη του στη ναυμαχία του Ναβαρίνου, μια απόλυτη στρατιωτική επιτυχία, που όμως θεωρήθηκε από την πατρίδα του ως διπλωματική καταστροφή!

Γεννήθηκε στο Ντόντιγκτον στις 27 Απριλίου 1770 και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας γαιοκτημόνων. Μετά από σύντομο πέρασμα από το περίφημο σχολείο του Χάροου, κατατάχθηκε στο βασιλικό ναυτικό σε ηλικία μόλις 13 ετών. Μετά από 10 χρόνια προήχθη σε υποπλοίαρχο και αποτέλεσε την επιλογή του Λόρδου Χάου για να γίνει επιτελής επικοινωνιών του, με το ξέσπασμα των αγγλο-γαλλικών συγκρούσεων, που είναι γνωστές ως πόλεμοι της γαλλικής επανάστασης και εν συνεχεία ναπολεόντειοι πόλεμοι.

Η Καταστροφή της Ισπανικής «Αήττητης» Αρμάδας (1588)

Γράφει ο Δρ. Κλεάνθης Κυριακίδης, Διεθνολόγος

Τσαρλς Χάουαρντ (1536 – 1624)

Ο Τσαρλς Χάουαρντ ήταν ο ναύαρχος και διπλωμάτης που έσωσε την Αγγλία κατά την επιχειρηθείσα Ισπανική απόβαση το 1588. Γεννήθηκε το 1536 και ήταν γιος του Ουίλιαμ Χάουαρντ, πρώτου βαρόνου του Έφφινγχαμ και Άγγλου ναυάρχου. Ήταν ξάδερφος της βασίλισσας Ελισάβετ, μιλούσε άπταιστα γαλλικά και δεν είχε πρόθεση να ακολουθήσει την λαμπρή καριέρα του πατέρα του στο βασιλικό ναυτικό. Αντίθετα, οι τρόποι του και η εξυπνάδα του τον έκαναν καλό διπλωμάτη και έτσι ως εκπρόσωπος της Ελισάβετ ήταν υπεύθυνος για τη συνθήκη του Κατώ-Καμπερσί το 1559 που σήμανε το τέλος των Ιταλικών Πολέμων (1551-1559).

Οι Έλληνες ναυτικοί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Ηλίας Αντύπας, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στο Εμπορικό Ναυτικό, ως ασυρματιστής, του φορτηγού πλοίου «ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ». Το συγκεκριμένο πλοίο αποδείχτηκε εξαιρετικά τυχερό, καταφέρνοντας να περάσει δια πυρός και σιδήρου, μέσα από την λαίλαπα του πολέμου, χωρίς ευτυχώς να βυθιστεί! Ο Αντύπας ναυτολογήθηκε στο «ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ» στις 19 Μαΐου 1939 και απολύθηκε μετά από 7 ολόκληρα χρόνια, στις 20 Αυγούστου 1946! Στο διάστημα αυτό πήρε μέρος σε 30 περίπου νηοπομπές τόσο στον Ατλαντικό όσο και στον Ειρηνικό ωκεανό.

Ο τορπιλισμός του «Φετχί Μπουλέντ»: Ο υποπλοίαρχος Βότσιος σπέρνει τον τρόμο στους Οθωμανούς

Λίγοι ίσως γνωρίζουν στη Θεσσαλονίκη το λόγο για τον οποίο στήθηκε δίπλα στο Λευκό Πύργο η μαρμάρινη προτομή του Ναυάρχου Νικόλαου Βότση (Υποπλοιάρχου το 1912). Ο Βότσης με το βλέμμα του καρφωμένο προς το λιμενοβραχίονα της Θεσσαλονίκης θα ατενίζει αιώνια το σημείο έξω από το λιμάνι, όπου βύθιζε στις 16 Οκτωβρίου του 1912 με ριψοκίνδυνη ενέργεια την τουρκική θωρηκτή κορβέτα «Φετχί Μπουλέντ».