Σαράντα, μόνο, χιλιόμετρα από τα παράλια του Κορινθιακού Κόλπου,
όπου η θάλασσα φαίνεται σκούρα και απρόσιτη το χειμώνα, τα βουνά της
Ορεινής Ναυπακτίας μας προσκαλούν.Σαράντα, μόνο, χιλιόμετρα από τα παράλια του Κορινθιακού Κόλπου, όπου η θάλασσα φαίνεται σκούρα και απρόσιτη το χειμώνα, τα βουνά της Ορεινής Ναυπακτίας μας προσκαλούν. Χωριά και έλατα συνυπάρχουν μέσα στο πέπλο της ησυχίας που απλώνεται όπως το παχύ χιόνι που «ντύνει» τις πλαγιές. Η ανάβαση ξεκινά από το χωριό Ευπάλιο και τα δέντρα κάνουν αισθητή την παρουσία τους γρήγορα.
Η Ελατού, ένα χωριό που περιβάλλεται από πυκνό δάσος είναι γνωστή και ως Όρος Ομάλια και θωρεί τις κοιλάδες από τα 1.649 μέτρα υψόμετρο. Συνεχίζοντας στο δρόμο μετά την Ελατού περνάμε στην Άνω Χώρα, ένα γραφικό χωριό που στέκεται πάνω από την... Κάτω Χώρα η οποία σε σχέση με τη μεγάλη της αδερφή μοιάζει ως μία μικρή συνοικία. Οι εκκλησιές δεσπόζουν στην Άνω Χώρα (Αγ. Παρασκευή, ξωκλήσι Αγ. Δημητρίου), με τα δάση να παραμένουν αναλλοίωτα ανά τους αιώνες.
Οι δρόμοι προς την Ορεινή Ναυπακτία είναι πλέον ασφαλτοστρωμένοι. Όμως αυτό δε σημαίνει πολλά, αφού ο χειμώνας στο βουνό δεν έχει καμία σχέση με αυτόν της πόλης ή των πεδιάδων. Οι αλυσίδες κρίνονται απαραίτητες, όπως και τα τετρακίνητα οχήματα, για να μην μπλέξουμε σε περιπέτειες. Με καλή οργάνωση και σωστό εξοπλισμό, η εκδρομή σε έναν τόπο τόσο κοντά αλλά τόσο «μακριά» από την Αθήνα μπορεί να γίνει ταξίδι ζωής και ανάσα ανανέωσης.
Όσο θωπεύουν οι αισθήσεις μας το απλωμένο χιόνι, την ηρεμία του δάσους των ελάτων, τόσο καταλαβαίνουμε πως το μέρος αυτό είναι ένας επίγειος, χειμερινός παράδεισος.
Το Πετράδι του Μαινάλου
Η Βυτίνα, στην ορεινή Αρκαδία, σε υψόμετρο 1.033 μέτρα και μόλις λίγες ώρες από την πρωτεύουσα και πολύβουη Αθήνα, προσκαλεί και δέχεται πολύ τουρισμό κάθε χρόνο. Κι όμως, αντίθετα με άλλους προορισμούς, παραμένει όμορφη, δροσερή, γαλήνια, καταπράσινη και γραφική. Απλώνεται νωχελικά μέσα στο Μαίναλο ενώ την περιβάλλουν όμορφα και ήσυχα χωριά, μνημεία, πηγές με κρυστάλλινο νερό, μοναστήρια και ποτάμια που κελαρύζουν νωχελικά.
Η Βυτίνα προέρχεται, πιθανά, από το αρχαίο Μεθύδριο, το οποίο αναφέρει και οι ιστορικός Παυσανίας. Η ιστορικότητά της δεν σταματά εδώ, όμως, αφού πέρα από την θεά Δήμητρα και τον Ίππιο Ποσειδώνα είχε και πιο μοντέρνες ρίζες ελληνικότητας. Ως κέντρο ανεφοδιασμού των Ελλήνων της Επανάστασης του 1821 και ως ένα από τα πρώτα μέρη πανελληνίως που ξεκίνησαν την ένοπλη επανάσταση, η Βυτίνα πυρπολήθηκε επτά φορές από τον Ιμπραήμ. Παρόλα αυτά, το χωρίο στέκεται και ακμάζει ακόμα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια όπου οι τουριστικές υποδομές έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ. Το μικρό χιονοδρομικό κέντρο της Οστρακίνας στο Μαίναλο είναι σημαντικός πόλος έλξης για τους λάτρεις του σκι, ενώ το Αργυρόκαστρο και τα Μαγούλιανα, η Στεμνίτσα και το φαράγγι του Λούσιου είναι κοντά και περιμένουν επισκέπτες.
Παρόλα αυτά, η Βυτίνα αυτή καθεαυτή, για αυτούς που θέλουν να περάσουν ήσυχα και νωχελικά είναι πανέμορφη. Δενδροσκέπαστοι δρόμοι, ο Αγ. Τρύφωνας στην κεντρική πλατείας και δύο παραδοσιακοί ξυλόφουρνοι είναι λίγοι από τους λόγους που θα σας κάνουν να χαμογελάσετε και να χαρείτε κάθε λεπτό, ενώ λαχταριστό είναι και το ντόπιο μέλι ή τυρί που μπορείτε να προμηθευτείτε. Οι δρόμοι προς τη Βυτίνα είναι καλοί αλλά με πολλές στροφές, όπως γενικότερα στα ορεινά μέρη. Για να φτάσουμε στο χωριό χρειαζόμαστε καλό εξοπλισμό και, ιδιαίτερα εάν το τοπίο είναι χειμερινό και χιονισμένο, αλυσίδες και εάν είναι δυνατόν, τετρακίνητο όχημα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου