Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο
Μετά από μερόνυχτα συνεχούς βασανισμού, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968 και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη. Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου (Σ.Φ.Μ.), όπου και του επιβλήθηκε η "ποινή του εντοιχισμού" όπως λέει ο ίδιος. Από εκεί δραπετεύει στις 5 Ιουνίου 1969, συλλαμβάνεται όμως εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο στου Γουδή για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το έφτιαξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.
Τον Αύγουστο του 1973 – μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης – απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του. Αυτοεξορίζεται εκ νέου, αυτή τη φορά στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση, ουσιαστικά όμως συνεχίζει την αντίσταση στην Ελλάδα ερχόμενος κρυφά όπου και οργανώνει ομάδες αντίστασης.
Η συνέντευξη ντοκουμέντο
Τηλεοπτικό ντοκουμέντο με μια συνέντευξη του Αλέκου Παναγούλη, την ημέρα της αποφυλάκισής του.
Στο βίντεο ντοκουμέντο ο Παναγούλης παραχωρεί με κάθε μυστικότητα συνένετευξη, στον Ιταλό δημοσιογράφο Silvano Agosti λίγες μέρες μετά την αμνήστευση που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατουμένους στις 21/8/1973. To πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο παραχωρήθηκε από τον Agosti στην ΕΡΤ.
Πριν την προβολή του παρατίθενται χρονολογικά τα γεγονότα-σταθμοί της αντιδικτατορικής δράσης του μεγάλου αγωνιστή, όπως η λιποταξία του από το στράτευμα μετά την επιβολή της χούντας, η ίδρυση της οργάνωσης Ελληνική Αντίσταση και η στήριξη της ένοπλης πάλης κατά του απριλιανού καθεστώτος. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου τον Αύγουστο του 1968, που οδήγησε στη σύλληψη και καταδίκη του δις εις θάνατον από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, καθώς και στον «εντοιχισμό του» για τεσσεράμισι χρόνια στις στρατιωτικές φυλακές Μπογιατίου.
Έπεται αναφορά στην εκλογή του ως βουλευτή με την Ένωση Κέντρου το 1974 και, τέλος, στον μυστηριώδη θάνατό του σε τροχαίο, την Πρωτομαγιά του 1976. Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε στον Agosti μετά την αμνήστευσή του τον Αύγουστο του 1973, στην οποία αφηγείται την περιπέτεια της φυλάκισής του και τις άθλιες συνθήκες εγκλεισμού του, δίνοντας λεπτομέρειες για τα βασανιστήρια που υπέστη και τις μεθόδους βασανισμού που χρησιμοποιούσε η χούντα.
Εκτός από τον Αλέκο Παναγούλη, μιλά η μητέρα του Αθηνά, ο συναγωνιστής του Στάθης Γιωτας, ο δεσμοφύλακας Γιώργος Μωράκης, που τον συνέτρεξε στην απόδρασή του από τις φυλακές το 1969, και ο Γιώργος Ανωμερίτης, που αμνηστεύτηκε επίσης το 1973. Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνεται πλάνο από την Πολυκλινική Αθηνών όπου μεταφέρθηκε, θύμα των βασανιστηρίων του ΕΑΤ-ΕΣΑ, ο Σπύρος Μουστακλής, στο οποίο μιλά η γυναίκα του Χριστίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου