Πολλοί έψαξαν, λίγοι τα κατάφεραν. Το National Geographic εξερευνά
και παρουσιάζει έξι ιστορίες κυνηγών - χαμένων πόλεων που αφιέρωσαν τη
ζωή τους ψάχνοντας μυστηριώδεις και μυθικούς τόπους. Οι επτά πόλεις της
Cibola, η Τροία, η πόλη του Ζ, η Λευκή Πόλη. Υπήρξαν; Κι αν υπήρξαν θα
βρεθούν ποτέ; Το Μάτσου Πίτσου ήταν μια «χαμένη πόλη» πριν βρεθεί, κι
αυτό κάνει τους πραγματικούς εξερευνητές να μην σταματούν να ελπίζουν…
Όταν ακούμε για αναζήτηση χαμένων πόλεων είναι δύσκολο να μην
σκεφτούμε τον κινηματογραφικό Ιντιάνα Τζόουνς. Τέτοιοι τύποι, όμως,
υπήρξαν στα αλήθεια. Από τον Sir Walter Raleigh ο οποίος έψαξε τις
ζούγκλες της Guiana στις αρχές της δεκαετίας του 1600 σε μια άκαρπη
αναζήτηση για την μυθική χρυσή μητρόπολη μέχρι τους σύγχρονους
εξερευνητές που χρησιμοποιούν εργαλεία υψηλής τεχνολογίας για να βρουν
τα ερείπια τόπων που θεωρούνται ότι ανήκουν στη σφαίρα του μύθου.
Πολλοί, όπως ο Raleigh απογοητεύτηκαν από την προσπάθειά τους άλλοι όμως τα κατάφεραν όπως ο Αμερικανός διπλωμάτης John Lloyd Stephen και ο καλλιτέχνης Frederick Catherwood που τη δεκαετία του 1830 βρήκαν την τοποθεσία της πόλης των Μάγια, Copan, μια πόλη περίτεχνης αρχιτεκτονικής της οποίας τα κτίρια φέρουν ιδιαίτερα σκαλίσματα που λένε την ιστορία των κατοίκων της. Περιπτώσεις όπως αυτή της Copan κρατούν ζωντανό το όνειρο της ανακάλυψης μιας χαμένης πόλης για πολλούς ερευνητές ακόμη και σήμερα.
Οι επτά πόλεις της Cibola
Οι πρώτοι Ισπανοί εξερευνητές στην Αμερική είχαν ακούσει ιστορίες για τις επτά πόλεις της Cibola και τον δήθεν φανταστικό πλούτο τους. Με δεδομένα τα πλούτη που είχαν αποκτήσει από τις λεηλασίες των Αζτέκων και των Ίνκας η ύπαρξη των «επτά πόλεων» δεν ήταν δύσκολο να γίνει πιστευτή από τους Ισπανούς. Οι Ισπανοί αξιωματούχοι του Μεξικό πήραν λοιπόν στα σοβαρά έναν Φραγκισκανό ιερέα, ο οποίος είχε σταλεί για εξερεύνηση στο Βορρά και γυρνώντας ανέφερε ότι στάθηκε στα περίχωρα μιας «πολύ όμορφης πόλης, τα κτίρια της οποίας ήταν φτιαγμένα από χρυσό». Η τοποθεσία αυτή ήταν εκεί που σήμερα βρίσκεται το Νέο Μεξικό. Δυο χρόνια μετά την αναφορά του ιερέα μια αποστολή από 300 Ισπανούς με επικεφαλής τον διάσημο κατακτητή Francisco Vazquez de Coronado άρχισε να αναζητά τις επτά πόλεις της Cibola. Όταν όμως η αποστολή έφτασε στον τόπο, για τον οποίο είχε μιλήσει ο ιερέας, βρήκε μόνο ένα χωριό ερυθρόδερμων Zuni. Απρόθυμοι να παραιτηθούν οι Ισπανοί συνέχισαν την αναζήτηση για μήνες φτάνοντας ως το Κάνσας πριν τελικά σταματήσουν και επιστρέψουν την Πόλη του Μεξικό καταχρεωμένοι από την αποτυχία. Μερικοί δεν επανήλθαν ποτέ οικονομικά και ο επικεφαλής τους δικάστηκε για την καθοδήγηση της αποστολής, αν και τελικά αθωώθηκε.
El Dorado
Όπως και με τη Cibola, οι Ισπανοί δεν κατάφεραν να αντισταθούν και στον μυθικό θησαυρό της θρυλικής πόλης του El Dorado (= επιχρυσωμένη). Η πόλη αυτή πιστευόταν ότι υπήρξε κάπου στα βάθη της Νότιας Αμερικής. Όπως ανέφεραν αρκετές ιστορίες στην πόλη αυτή όταν ένας νέος αρχηγός ανερχόταν στην εξουσία τον κάλυπταν, σε ειδική τελετή, με σκόνη χρυσού και πολύτιμα κοσμήματα τα οποία μετά ρίχνονταν στη λίμνη για να κατευνάσουν την οργή ενός Θεού που ζούσε σε αυτή. Οι Ισπανοί δεν βρήκαν ποτέ την El Dorado, αλλά όταν στράγγιξαν τη λίμνη Guatavita στην Κολομβία βρήκαν κομμάτια χρυσού κατά μήκος της λίμνης. Έτσι ο μύθος της El Dorado συντηρήθηκε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Άγγλος Sir Walter Raleigh, ο οποίος αποφάσισε ότι η El Dorado ήταν στη Guiana να κάνει όχι ένα, αλλά δυο ταξίδια εκεί, στα τέλη του 1500 και στις αρχές του 1600. Το δεύτερο ταξίδι του, το 1617, ήταν, ωστόσο, μια καταστροφή καθώς ο γιος του σκοτώθηκε σε μια μάχη με τους Ισπανούς. Ο Raleigh, γύρισε πίσω στην Αγγλία όπου ο Βασιλιάς Ιάκωβος Α’ διέταξε να τον συλλάβουν για το επεισόδιο. Τελικά ο Raleigh αποκεφαλίστηκε.
Τροία
Όταν Ερρίκος Σλήμαν ήταν απλά ένα μικρό αγόρι που μεγάλωνε στη Γερμανία του 1820 ο πατέρας του είχε κάνει δώρο ένα βιβλίο με την εικόνας της αρχαίας Τροίας να καίγεται στο εξώφυλλο. Ίσως αυτή η εικόνα να ήταν η αφορμή για την γοητεία που ο μύθος της Τροίας ασκούσε στον Σλήμαν. Αφού δημιούργησε μια περιουσία ασχολούμενος με τις επιχειρήσεις και αφού πήρε την αμερικανική υπηκοότητα, ο Σλήμαν, στα 36 του χρόνια, παράτησε τα πάντα και αφιέρωσε τη ζωή του στην αρχαιολογία. Στόχος του υπήρξε πάντα ένας. Να βρει την αρχαία Τροία. Το 1868, συνάντησε τον Frank Calvert, ένα διπλωμάτη και ενθουσιώδη αρχαιολόγο ο οποίος έπεισε το Σλήμαν ότι η Τροία βρίσκεται κάπου στην Τουρκία κάτω από τα ερείπια του ρωμαϊκού οικισμού Hissarlik. Το 1871 μια ομάδα εργατών ξεκίνησε τις ανασκαφές στο σημείο. Δυο χρόνια αργότερα, κι αφού από τις ανασκαφές προέκυψαν πολλά απομεινάρια οικισμών στην περιοχή, ήρθαν στο φως κομμάτια οχυρώσεων αλλά και ένας θησαυρός από χρυσά κοσμήματα το οποία ο Σλήμαν πίστεψε ότι ανήκαν στον βασιλιά Πρίαμο, τον τραγικό ηγέτη της Τροίας που νικήθηκε στον πόλεμο από τους Έλληνες, σύμφωνα με την Ιλιάδα του Ομήρου. Αποδείχτηκε όμως, πως ο Σλήμαν έκανε λάθος. Αργότερα οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Σλήμαν είχε σκάψει βαθύτερα στην ιστορία απ’ ότι κι ο ίδιος πίστευε και είχε τελικά ανακαλύψει έναν ακόμη αρχαιότερο οικισμό απ’ ότι κανονικά θα ήταν η Τροία.
Machu Picchu
Ο Hiram Bingham III, ιστορικός του Γέιλ και γητευτής της περιπέτειας είναι αυτός που θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε για τον όρο «χαμένη πόλη» και τη μαγική ατμόσφαιρα που αυτός δημιουργεί. Εξάλλου βρήκε και στην πραγματικότητα μία από τις πιο διάσημες «χαμένες πόλεις» που έχουν ποτέ αναφερθεί. Το 1911, ο Bingham πήγε στο Περού για να αναζητήσει την τελευταία πρωτεύουσα των Ίνκας από την οποία και ξεκίνησε η αποτυχημένη επανάσταση εναντίον των Ισπανών κατακτητών το 1570. Ο εξερευνητής έψαξε παντού για ερείπια. Η αναζήτηση τον οδήγησε σε ένα αρχαίο μονοπάτι το οποίο, όπως ο ίδιος περιέγραψε σε άρθρο του στο National Geographic, το 1913, «μερικές φορές κοβόταν στα δυο από τον γκρεμό και σε υποχρέωνε να προχωράς σκαρφαλώνοντας πάνω στα προεξέχοντα από το βουνά βράχια». Τελικά ο Bingham συνάντησε έναν κάτοικο της περιοχής ο οποίος του μίλησε για κάποια ερείπια ψηλά στα βουνά και μάλιστα προσφέρθηκε να τον οδηγήσει εκεί ζητώντας αμοιβή 50 σεντς. Ο προορισμός δεν ήταν άλλος από το Μάτσου Πίτσου, την μαγευτική πόλη των Ίνκας που βρίσκεται περίπου 8.000 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στο σημείο που οι Περουβιανές Άνδεις συναντούν την λεκάνη του Αμαζονίου. Η πόλη χτίστηκε το 1400 και εγκαταλείφθηκε κατά τον επόμενο αιώνα μετά την κατάκτηση της αυτοκρατορίας των Ίνκας από τους Ισπανούς. Οι Ισπανοί στρατιώτες, ωστόσο, δεν έμαθαν ποτέ για την ύπαρξη του Μάτσου Πίτσου. Την επόμενη χρονιά ο Bingham ηγήθηκε μιας ανασκαφής που χρηματοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ και το National Geographic Society. Η πόλη έχει περίπου 200 κτίσματα και θα μπορούσε να αποτελεί την πιο εκπληκτική δημιουργία της μηχανικής των Ίνκας με τους γιγαντιαίους τοίχους, τις ταράτσες και τις ράμπες που φαίνονται να αποτελούνται από κομμάτια πέτρας που έχουν κοπεί συνεχόμενα από βράχο.
Η Πόλη του Ζ
Ο συνταγματάρχης Percy Fawcett ήταν ένας εξερευνητής του 20ου αιώνα που έγινε διάσημος για την ολοκλήρωση μιας πολύ δύσκολης αποστολής σε αχαρτογράφητες περιοχές της Βραζιλίας και της Βολιβίας. Παρά το έργο του είχε κι αυτός την εμμονή του και συγκεκριμένα την εξεύρεση μιας χαμένης πόλης που ονομάζεται Ζ. Η πόλη πιστεύεται ότι βρίσκεται στην ανεξερεύνητη περιοχή της Βραζιλίας Mato Grosso. Η αναζήτηση της πόλης τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν η καταστροφή του Fawcett. Το 1925 ο εξερευνητής, συνοδευόμενος από τον μεγαλύτερο γιο του, Τζακ κι ένα τρίτο άτομο, τον Raleigh Rimmell αποτόλμησε να αναζητήσει την πόλη του Ζ σε μια άγρια περιοχή. Εξαφανίστηκαν χωρίς κανένα ίχνος και από εκείνη την ημέρα η τύχη τους παραμένει άγνωστη. Διάφορες θεωρίες αποδίδουν το χαμό τους σε επίθεση εχθρικών αυτοχθόνων πληθυσμών ή άγριων ζώων και άλλες στην πείνα ή την ελονοσία. Εκτός από αυτές τις θεωρίες υπάρχει ακόμη μια, πιο περίεργη. Αυτή θέλει τον Fawcett και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής του να αποφασίζουν να μείνουν στη ζούγκλα και να δημιουργουν μια μυστική θρησκευτική κοινότητα βασιζόμενοι στις πεποιθήσεις του εξερευνητή που τότε ασπαζόταν το δημοφιλές για την εποχή αποκρυφιστικό κίνημα της θεοσοφίας. Σύμφωνα με ένα άρθρο του Guardian το 2004, δεκάδες αποστολές έχουν ψάξει για τον Fawcett στα δάση του Αμαζονίου, χωρίς επιτυχία. Το 1996, ένας βραζιλιάνος ο James Lynch χρηματοδότησε μια αποστολή με εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να ανακαλύψει τι απέγινε ο εξερευνητής. Τελικά τα μέλη της αποστολής και ο ίδιος ο Lynch απήχθηκαν από μέλη μιας τοπικής φυλής και αφέθηκαν ελεύθεροι αφού παρέδωσαν εργαλεία αξίας 30.000 δολαρίων. Τα τελευταία χρόνια οι αρχαιολόγοι χρησιμοποίησαν δορυφόρους και ραντάρ – για να εξετάσουν τα δάση του Αμαζονίου. Αν και φαίνεται σαν ειρωνεία της τύχης, ένας από αυτούς ανακάλυψε μια σειρά προ – κολομβιανών οικισμών στην περιοχή που ο Fawcett πίστευε ότι βρισκόταν η πόλη Ζ.
La Ciudad Blanca
Το 1940 ένας εκκεντρικός δημοσιογράφος – εξερευνητής, ο Theodore Morde, γύρισε από τις ζούγκλες της Κεντρικής Αμερικής, με μια φανταστική ιστορία. Ταξίδεψε για μίλια μέσα σε άγριους τόπους και κατά την εκστρατεία του αψήφησε «την ελονοσία, τα θανατηφόρα φίδια και έντομα και τα θηρία της ζούγκλας». Όλα αυτά σε αναζήτηση μιας αρχαίας πόλης - της θρυλικής Λευκής Πόλης στην Mosquitia, στο μεγαλύτερο και ανέγγιχτο τροπικό δάσος της Κεντρικής Αμερικής - για την οποία οι αυτόχθονες του είχαν πει ότι έχει ένα ναό για τον θεό – πίθηκο. Ο Morde ισχυρίστηκε ότι έφτασε στην άκρη της πόλης και είδε μεγάλα κτίρια καλυμμένα με πυκνή βλάστηση αλλά η έλευση της εποχής των βροχών εμπόδισε την αποστολή να προχωρήσει περαιτέρω. Ο εξερευνητής αρνήθηκε μάλιστα να ανακοινώσει την τοποθεσία της πόλης του θεού – πιθήκου υποστηρίζοντας ότι φοβόταν μήπως λεηλατηθεί από αρχαιοκάπηλους. Αυτό οδήγησε σε υποψίες ότι η ιστορία του ήταν φανταστική. Εβδομήντα δυο χρόνια αργότερα όμως, οι δημιουργοί ντοκιμαντέρ Steve Elkins και Bill Benenson αποφάσισαν να ψάξουν για την εν λόγω χαμένη πόλη, χρησιμοποιώντας σύγχρονα εργαλεία. Με τη βοήθεια του κέντρου Airborne Laser Mapping του Πανεπιστημίου του Χιούστον εξόπλισαν ένα αεροσκάφος Cessna με σαρωτή ανίχνευσης φωτός και σκόπευσης (LIDAR) που θα ήταν ικανό να διαπεράσει το πυκνό δάσος και να εντοπίσει τι υπάρχει από κάτω. Η ανάλυση των εικόνων λέιζερ τους οδήγησε σε μια αρχαία πόλη που φέρει ένα συγκρότημα από πλατείες και μια χωμάτινη πυραμίδα. Τα ευρήματα αποτελούν μέρος ενός πολιτισμού 1.000 ετών, τόσο μυστηριώδη που οι αρχαιολόγοι δεν έχουν ακόμη καταφέρει να προσδιορίσουν το όνομά του.
πηγη
Πολλοί, όπως ο Raleigh απογοητεύτηκαν από την προσπάθειά τους άλλοι όμως τα κατάφεραν όπως ο Αμερικανός διπλωμάτης John Lloyd Stephen και ο καλλιτέχνης Frederick Catherwood που τη δεκαετία του 1830 βρήκαν την τοποθεσία της πόλης των Μάγια, Copan, μια πόλη περίτεχνης αρχιτεκτονικής της οποίας τα κτίρια φέρουν ιδιαίτερα σκαλίσματα που λένε την ιστορία των κατοίκων της. Περιπτώσεις όπως αυτή της Copan κρατούν ζωντανό το όνειρο της ανακάλυψης μιας χαμένης πόλης για πολλούς ερευνητές ακόμη και σήμερα.
Οι επτά πόλεις της Cibola
Οι πρώτοι Ισπανοί εξερευνητές στην Αμερική είχαν ακούσει ιστορίες για τις επτά πόλεις της Cibola και τον δήθεν φανταστικό πλούτο τους. Με δεδομένα τα πλούτη που είχαν αποκτήσει από τις λεηλασίες των Αζτέκων και των Ίνκας η ύπαρξη των «επτά πόλεων» δεν ήταν δύσκολο να γίνει πιστευτή από τους Ισπανούς. Οι Ισπανοί αξιωματούχοι του Μεξικό πήραν λοιπόν στα σοβαρά έναν Φραγκισκανό ιερέα, ο οποίος είχε σταλεί για εξερεύνηση στο Βορρά και γυρνώντας ανέφερε ότι στάθηκε στα περίχωρα μιας «πολύ όμορφης πόλης, τα κτίρια της οποίας ήταν φτιαγμένα από χρυσό». Η τοποθεσία αυτή ήταν εκεί που σήμερα βρίσκεται το Νέο Μεξικό. Δυο χρόνια μετά την αναφορά του ιερέα μια αποστολή από 300 Ισπανούς με επικεφαλής τον διάσημο κατακτητή Francisco Vazquez de Coronado άρχισε να αναζητά τις επτά πόλεις της Cibola. Όταν όμως η αποστολή έφτασε στον τόπο, για τον οποίο είχε μιλήσει ο ιερέας, βρήκε μόνο ένα χωριό ερυθρόδερμων Zuni. Απρόθυμοι να παραιτηθούν οι Ισπανοί συνέχισαν την αναζήτηση για μήνες φτάνοντας ως το Κάνσας πριν τελικά σταματήσουν και επιστρέψουν την Πόλη του Μεξικό καταχρεωμένοι από την αποτυχία. Μερικοί δεν επανήλθαν ποτέ οικονομικά και ο επικεφαλής τους δικάστηκε για την καθοδήγηση της αποστολής, αν και τελικά αθωώθηκε.
El Dorado
Όπως και με τη Cibola, οι Ισπανοί δεν κατάφεραν να αντισταθούν και στον μυθικό θησαυρό της θρυλικής πόλης του El Dorado (= επιχρυσωμένη). Η πόλη αυτή πιστευόταν ότι υπήρξε κάπου στα βάθη της Νότιας Αμερικής. Όπως ανέφεραν αρκετές ιστορίες στην πόλη αυτή όταν ένας νέος αρχηγός ανερχόταν στην εξουσία τον κάλυπταν, σε ειδική τελετή, με σκόνη χρυσού και πολύτιμα κοσμήματα τα οποία μετά ρίχνονταν στη λίμνη για να κατευνάσουν την οργή ενός Θεού που ζούσε σε αυτή. Οι Ισπανοί δεν βρήκαν ποτέ την El Dorado, αλλά όταν στράγγιξαν τη λίμνη Guatavita στην Κολομβία βρήκαν κομμάτια χρυσού κατά μήκος της λίμνης. Έτσι ο μύθος της El Dorado συντηρήθηκε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Άγγλος Sir Walter Raleigh, ο οποίος αποφάσισε ότι η El Dorado ήταν στη Guiana να κάνει όχι ένα, αλλά δυο ταξίδια εκεί, στα τέλη του 1500 και στις αρχές του 1600. Το δεύτερο ταξίδι του, το 1617, ήταν, ωστόσο, μια καταστροφή καθώς ο γιος του σκοτώθηκε σε μια μάχη με τους Ισπανούς. Ο Raleigh, γύρισε πίσω στην Αγγλία όπου ο Βασιλιάς Ιάκωβος Α’ διέταξε να τον συλλάβουν για το επεισόδιο. Τελικά ο Raleigh αποκεφαλίστηκε.
Τροία
Όταν Ερρίκος Σλήμαν ήταν απλά ένα μικρό αγόρι που μεγάλωνε στη Γερμανία του 1820 ο πατέρας του είχε κάνει δώρο ένα βιβλίο με την εικόνας της αρχαίας Τροίας να καίγεται στο εξώφυλλο. Ίσως αυτή η εικόνα να ήταν η αφορμή για την γοητεία που ο μύθος της Τροίας ασκούσε στον Σλήμαν. Αφού δημιούργησε μια περιουσία ασχολούμενος με τις επιχειρήσεις και αφού πήρε την αμερικανική υπηκοότητα, ο Σλήμαν, στα 36 του χρόνια, παράτησε τα πάντα και αφιέρωσε τη ζωή του στην αρχαιολογία. Στόχος του υπήρξε πάντα ένας. Να βρει την αρχαία Τροία. Το 1868, συνάντησε τον Frank Calvert, ένα διπλωμάτη και ενθουσιώδη αρχαιολόγο ο οποίος έπεισε το Σλήμαν ότι η Τροία βρίσκεται κάπου στην Τουρκία κάτω από τα ερείπια του ρωμαϊκού οικισμού Hissarlik. Το 1871 μια ομάδα εργατών ξεκίνησε τις ανασκαφές στο σημείο. Δυο χρόνια αργότερα, κι αφού από τις ανασκαφές προέκυψαν πολλά απομεινάρια οικισμών στην περιοχή, ήρθαν στο φως κομμάτια οχυρώσεων αλλά και ένας θησαυρός από χρυσά κοσμήματα το οποία ο Σλήμαν πίστεψε ότι ανήκαν στον βασιλιά Πρίαμο, τον τραγικό ηγέτη της Τροίας που νικήθηκε στον πόλεμο από τους Έλληνες, σύμφωνα με την Ιλιάδα του Ομήρου. Αποδείχτηκε όμως, πως ο Σλήμαν έκανε λάθος. Αργότερα οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Σλήμαν είχε σκάψει βαθύτερα στην ιστορία απ’ ότι κι ο ίδιος πίστευε και είχε τελικά ανακαλύψει έναν ακόμη αρχαιότερο οικισμό απ’ ότι κανονικά θα ήταν η Τροία.
Machu Picchu
Ο Hiram Bingham III, ιστορικός του Γέιλ και γητευτής της περιπέτειας είναι αυτός που θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε για τον όρο «χαμένη πόλη» και τη μαγική ατμόσφαιρα που αυτός δημιουργεί. Εξάλλου βρήκε και στην πραγματικότητα μία από τις πιο διάσημες «χαμένες πόλεις» που έχουν ποτέ αναφερθεί. Το 1911, ο Bingham πήγε στο Περού για να αναζητήσει την τελευταία πρωτεύουσα των Ίνκας από την οποία και ξεκίνησε η αποτυχημένη επανάσταση εναντίον των Ισπανών κατακτητών το 1570. Ο εξερευνητής έψαξε παντού για ερείπια. Η αναζήτηση τον οδήγησε σε ένα αρχαίο μονοπάτι το οποίο, όπως ο ίδιος περιέγραψε σε άρθρο του στο National Geographic, το 1913, «μερικές φορές κοβόταν στα δυο από τον γκρεμό και σε υποχρέωνε να προχωράς σκαρφαλώνοντας πάνω στα προεξέχοντα από το βουνά βράχια». Τελικά ο Bingham συνάντησε έναν κάτοικο της περιοχής ο οποίος του μίλησε για κάποια ερείπια ψηλά στα βουνά και μάλιστα προσφέρθηκε να τον οδηγήσει εκεί ζητώντας αμοιβή 50 σεντς. Ο προορισμός δεν ήταν άλλος από το Μάτσου Πίτσου, την μαγευτική πόλη των Ίνκας που βρίσκεται περίπου 8.000 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στο σημείο που οι Περουβιανές Άνδεις συναντούν την λεκάνη του Αμαζονίου. Η πόλη χτίστηκε το 1400 και εγκαταλείφθηκε κατά τον επόμενο αιώνα μετά την κατάκτηση της αυτοκρατορίας των Ίνκας από τους Ισπανούς. Οι Ισπανοί στρατιώτες, ωστόσο, δεν έμαθαν ποτέ για την ύπαρξη του Μάτσου Πίτσου. Την επόμενη χρονιά ο Bingham ηγήθηκε μιας ανασκαφής που χρηματοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ και το National Geographic Society. Η πόλη έχει περίπου 200 κτίσματα και θα μπορούσε να αποτελεί την πιο εκπληκτική δημιουργία της μηχανικής των Ίνκας με τους γιγαντιαίους τοίχους, τις ταράτσες και τις ράμπες που φαίνονται να αποτελούνται από κομμάτια πέτρας που έχουν κοπεί συνεχόμενα από βράχο.
Η Πόλη του Ζ
Ο συνταγματάρχης Percy Fawcett ήταν ένας εξερευνητής του 20ου αιώνα που έγινε διάσημος για την ολοκλήρωση μιας πολύ δύσκολης αποστολής σε αχαρτογράφητες περιοχές της Βραζιλίας και της Βολιβίας. Παρά το έργο του είχε κι αυτός την εμμονή του και συγκεκριμένα την εξεύρεση μιας χαμένης πόλης που ονομάζεται Ζ. Η πόλη πιστεύεται ότι βρίσκεται στην ανεξερεύνητη περιοχή της Βραζιλίας Mato Grosso. Η αναζήτηση της πόλης τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν η καταστροφή του Fawcett. Το 1925 ο εξερευνητής, συνοδευόμενος από τον μεγαλύτερο γιο του, Τζακ κι ένα τρίτο άτομο, τον Raleigh Rimmell αποτόλμησε να αναζητήσει την πόλη του Ζ σε μια άγρια περιοχή. Εξαφανίστηκαν χωρίς κανένα ίχνος και από εκείνη την ημέρα η τύχη τους παραμένει άγνωστη. Διάφορες θεωρίες αποδίδουν το χαμό τους σε επίθεση εχθρικών αυτοχθόνων πληθυσμών ή άγριων ζώων και άλλες στην πείνα ή την ελονοσία. Εκτός από αυτές τις θεωρίες υπάρχει ακόμη μια, πιο περίεργη. Αυτή θέλει τον Fawcett και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής του να αποφασίζουν να μείνουν στη ζούγκλα και να δημιουργουν μια μυστική θρησκευτική κοινότητα βασιζόμενοι στις πεποιθήσεις του εξερευνητή που τότε ασπαζόταν το δημοφιλές για την εποχή αποκρυφιστικό κίνημα της θεοσοφίας. Σύμφωνα με ένα άρθρο του Guardian το 2004, δεκάδες αποστολές έχουν ψάξει για τον Fawcett στα δάση του Αμαζονίου, χωρίς επιτυχία. Το 1996, ένας βραζιλιάνος ο James Lynch χρηματοδότησε μια αποστολή με εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να ανακαλύψει τι απέγινε ο εξερευνητής. Τελικά τα μέλη της αποστολής και ο ίδιος ο Lynch απήχθηκαν από μέλη μιας τοπικής φυλής και αφέθηκαν ελεύθεροι αφού παρέδωσαν εργαλεία αξίας 30.000 δολαρίων. Τα τελευταία χρόνια οι αρχαιολόγοι χρησιμοποίησαν δορυφόρους και ραντάρ – για να εξετάσουν τα δάση του Αμαζονίου. Αν και φαίνεται σαν ειρωνεία της τύχης, ένας από αυτούς ανακάλυψε μια σειρά προ – κολομβιανών οικισμών στην περιοχή που ο Fawcett πίστευε ότι βρισκόταν η πόλη Ζ.
La Ciudad Blanca
Το 1940 ένας εκκεντρικός δημοσιογράφος – εξερευνητής, ο Theodore Morde, γύρισε από τις ζούγκλες της Κεντρικής Αμερικής, με μια φανταστική ιστορία. Ταξίδεψε για μίλια μέσα σε άγριους τόπους και κατά την εκστρατεία του αψήφησε «την ελονοσία, τα θανατηφόρα φίδια και έντομα και τα θηρία της ζούγκλας». Όλα αυτά σε αναζήτηση μιας αρχαίας πόλης - της θρυλικής Λευκής Πόλης στην Mosquitia, στο μεγαλύτερο και ανέγγιχτο τροπικό δάσος της Κεντρικής Αμερικής - για την οποία οι αυτόχθονες του είχαν πει ότι έχει ένα ναό για τον θεό – πίθηκο. Ο Morde ισχυρίστηκε ότι έφτασε στην άκρη της πόλης και είδε μεγάλα κτίρια καλυμμένα με πυκνή βλάστηση αλλά η έλευση της εποχής των βροχών εμπόδισε την αποστολή να προχωρήσει περαιτέρω. Ο εξερευνητής αρνήθηκε μάλιστα να ανακοινώσει την τοποθεσία της πόλης του θεού – πιθήκου υποστηρίζοντας ότι φοβόταν μήπως λεηλατηθεί από αρχαιοκάπηλους. Αυτό οδήγησε σε υποψίες ότι η ιστορία του ήταν φανταστική. Εβδομήντα δυο χρόνια αργότερα όμως, οι δημιουργοί ντοκιμαντέρ Steve Elkins και Bill Benenson αποφάσισαν να ψάξουν για την εν λόγω χαμένη πόλη, χρησιμοποιώντας σύγχρονα εργαλεία. Με τη βοήθεια του κέντρου Airborne Laser Mapping του Πανεπιστημίου του Χιούστον εξόπλισαν ένα αεροσκάφος Cessna με σαρωτή ανίχνευσης φωτός και σκόπευσης (LIDAR) που θα ήταν ικανό να διαπεράσει το πυκνό δάσος και να εντοπίσει τι υπάρχει από κάτω. Η ανάλυση των εικόνων λέιζερ τους οδήγησε σε μια αρχαία πόλη που φέρει ένα συγκρότημα από πλατείες και μια χωμάτινη πυραμίδα. Τα ευρήματα αποτελούν μέρος ενός πολιτισμού 1.000 ετών, τόσο μυστηριώδη που οι αρχαιολόγοι δεν έχουν ακόμη καταφέρει να προσδιορίσουν το όνομά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου