Ακολουθεί ένα χρονολόγιο της πορείας του:
2010: Ο Μακρόν αποφοιτά από το Ecole Nationale d’ Administration (ΕΝΑ) και εντάσσεται στο περιβάλλον του Σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ, προτού αυτός εμφανιστεί
φαβορί να κερδίσει το χρίσμα του κόμματός του για να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές.
Αρχές 2012: Με τον Ολάντ πλέον να είναι επισήμως υποψήφιος των Σοσιαλιστών για την προεδρία, ο Μακρόν έχει την πρώτη του δημόσια διαφωνία μαζί του για την οικονομική πολιτική, χαρακτηρίζοντας το σχέδιό του να φορολογήσει τα πολύ υψηλά εισοδήματα με φόρο 75% «Κούβα χωρίς τον ήλιο».
15 Μαΐου 2012: Ο Μακρόν διορίζεται αναπληρωτής γενικός γραμματέας του Ολάντ. Είναι πλέον αρμόδιος για οικονομικά θέματα και είναι ο προσωπικός απεσταλμένος του νέου Γάλλου προέδρου στις συνόδους της Ομάδας των 8 (G8), της Ομάδας των 20 (G20) και στις ευρωπαϊκές συνόδους.
Τάσσεται υπέρ μεταρρυθμίσεων που θα βοηθήσουν τις επιχειρήσεις.
31 Δεκεμβρίου 2013: Ο Ολάντ, που εξελέγη με την υπόσχεση για φορολόγηση των πλουσίων και τασσόμενος κατά των τραπεζών, κάνει μια στροφή 180 μοιρών υπέρ των επιχειρήσεων, ανακοινώνοντας φορολογικές ελαφρύνσεις ύψους 40 δισεκ. ευρώ για τις εταιρείες.
10 Ιουνίου 2014: Ο Μακρόν παραιτείται από τη θέση του οικονομικού συμβούλου του Ολάντ, αφού έρχεται σε αντιπαράθεση με άλλα μέλη του στενού περιβάλλοντος του προέδρου. Σκοπεύει να ιδρύσει μια συμβουλευτική εταιρεία, την Macron Partners, και να διδάξει στο Βερολίνο και το Λονδίνο.
26 Αυγούστου 2014: Ο Ολάντ αποπέμπει τον αριστερό υπουργό Οικονομίας Αρνό Μοντεμπούργκ επειδή επέκρινε τη στροφή του υπέρ των επιχειρήσεων. Ο Μακρόν διορίζεται στη θέση του.
17 Φεβρουαρίου 2015: Έπειτα από ώρες συζήτησης, το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας του Μακρόν υιοθετείται με πράξη νομοθετικού περιεχομένου από τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς.
28 Αυγούστου 2015: Ο Μακρόν δηλώνει ότι η αριστερά κάνει λάθος αν πιστεύει πως η Γαλλία μπορεί να προχωρήσει μπροστά με το να εργάζεται λιγότερο, μια ανοικτή επίθεση στην εργασιακή εβδομάδα των 35 ωρών.
9 Νοεμβρίου 2015: Ο Μακρόν παρουσιάζει το δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου του για την αγορά εργασίας, με τίτλο: «Νέες οικονομικές ευκαιρίες». Έγινε γνωστό ως Macron 2.
13 Νοεμβρίου 2015: Ισλαμιστές εξαπολύουν επιθέσεις στο Παρίσι με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 130 άνθρωποι.
21 Νοεμβρίου 2015: Ο Μακρόν δηλώνει μιλώντας σε γαλλικό ινστιτούτο ότι η γαλλική κοινωνία είναι «εν μέρει υπεύθυνη» για τις επιθέσεις αυτές.
25 Νοεμβρίου 2015: Ο Βαλς επικρίνει τον Μακρόν δημοσίως, λέγοντας στο κοινοβούλιο ότι κανείς δεν θα πρέπει να βρίσκει «κοινωνικές, κοινωνιολογικές και πολιτισμικές δικαιολογίες» για τέτοιου είδους επιθέσεις.
24 Δεκεμβρίου 2015: Ο Μακρόν στέλνει μια επιστολή στον Ολάντ και τον Βαλς ζητώντας τους να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις για να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα μετά τις επιθέσεις. Δεν λαμβάνει απάντηση στην επιστολή του.
20 Ιανουαρίου 2016: Ακυρώνεται το νομοσχέδιο Macron 2.
11 Φεβρουαρίου 2016: Ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Ο Μακρόν υποβιβάζεται.
12 Μαρτίου 2016: Ιδρύεται το ινστιτούτο «Νέοι με τον Μακρόν», πυροδοτώντας φήμες για τις πολιτικές φιλοδοξίες του.
6 Απριλίου 2016: Ο Μακρόν ιδρύει ένα νέο πολιτικό κίνημα, το «Εμπρός!».
28 Μαΐου 2016: Ο Μακρόν ξεκινά εκστρατεία πόρτα-πόρτα για να προωθήσει τις απόψεις του για το πώς πρέπει να αλλάξει η Γαλλία.
12 Ιουλίου 2016: Ο Μακρόν δηλώνει σε συγκέντρωση στο Παρίσι ότι σκοπεύει να φτάσει «ως το τέλος». Μια δήλωση που θεωρήθηκε ευθεία πρόκληση προς τον Ολάντ.
30 Αυγούστου 2016: Ο Μακρόν παραιτείται από την κυβέρνηση.
Σεπτέμβριος 2016: Πηγή που πρόσκειται στον Μακρόν δηλώνει στο Reuters ότι το «Εμπρός!» σκοπεύει να έχει υποψηφίους και στις 577 εκλογικές περιφέρειες στις εκλογές του 2017.
4 Οκτωβρίου 2016: Ο Μακρόν πραγματοποιεί συγκέντρωση στο Στρασβούργο για να παρουσιάσει τη «διάγνωσή» του για τη χώρα. Ακολουθούν δύο ακόμη στο Λε Μαν και το Μονπελιέ.
16 Νοεμβρίου 2016: Ο Μακρόν ανακοινώνει επισήμως την υποψηφιότητά του στις προεδρικές εκλογές.
27 Νοεμβρίου 2016: Ο πρώην πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν κερδίζει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για τις προεδρικές εκλογές.
1 Δεκεμβρίου 2016: Ο Ολάντ ανακοινώνει ότι δεν θα είναι υποψήφιος για δεύτερη θητεία.
5 Δεκεμβρίου 2016: Ο Βαλς ξεκινά την εκστρατεία για να κερδίσει το χρίσμα των Σοσιαλιστών.
10 Δεκεμβρίου 2016: Ο Μακρόν πραγματοποιεί μεγάλη συγκέντρωση στο Παρίσι στην οποία συμμετέχουν 10.000 άνθρωποι.
24 Ιανουαρίου 2017: Το Canard Enchaine αποκαλύπτει το σκάνδαλο με την αργομισθία της συζύγου του Φιγιόν.
29 Ιανουάριου 2017: Ο αριστερός Μπενουά Αμόν κερδίζει το χρίσμα των Σοσιαλιστών.
1 Φεβρουαρίου 2017: Ο Μακρόν εμφανίζεται να συγκεντρώνει μεγαλύτερο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις από τον Φιγιόν. Φαίνεται να περνά στον δεύτερο γύρο μαζί με την πρόεδρο του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν.
22 Φεβρουαρίου 2017: Ο Μακρόν κερδίζει την υποστήριξη του βετεράνου κεντρώου Φρανσουά Μπαϊρού, κερδίζει 5 μονάδες στις δημοσκοπήσεις τις επόμενες ημέρες.
23 Απριλίου 2017: Ο Μακρόν συγκεντρώσει το 24% των ψήφων στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και περνά στον δεύτερο μαζί με τη Λεπέν.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου