H δραστηριότητα του AFRICOM, της αμερικάνικης στρατιωτικής αποστολής στην Αφρική, είχε περάσει «στα ψιλά» των σημαντικότερων συστημικών ΜΜΕ, όχι μόνον των ΗΠΑ.
Κι όμως, από τα μέσα Ιανουαρίου ως τα τέλη Μαρτίου του 2013, αναπτύχθηκαν Αμερικανοί πρασινοσκούφηδες, από την 10η μονάδα των ειδικών δυνάμεων στο Νίγηρα της Δυτικής Αφρικής.
Επίσημα ανακοινώθηκε πως αποστολή τους είναι η εκπαίδευση των τοπικών στρατιωτικών δυνάμεων στη χρήση βαρέων όπλων και την αντιμετώπιση τρομοκρατικών επιθέσεων.
Στις 15 Μαΐου 2013, άλλη μία δύναμη από το ίδιο σώμα των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ είχε καταφθάσει στο Νίγηρα.
Στα μέσα Αυγούστου ως τα μέσα Σεπτεμβρίου, εκείνης της χρονιάς, οι ομάδες αυτές ενισχύθηκαν με νέες αφίξεις και η αποστολή συμπεριλάμβανε «εκπαιδευτικές επιχειρήσεις σε απομακρυσμένα σημεία της ερήμου, ανάπτυξη οπλικών συστημάτων και ανάλυση πληροφοριών αντικατασκοπείας και άλλα στρατιωτικά ζητήματα» σύμφωνα με στοιχεία του αμερικάνικου Πενταγώνου, που απέκτησε η ιστοσελίδα "The Intercept’’, εκμεταλλευόμενη την «τροπολογία για ελευθερία πληροφόρησης» (Freedom of Information Act).
Στην πραγματικότητα επρόκειτο για επιχειρήσεις, με στόχο την τρομοκρατική δράση που πραγματοποιούσαν μικρές ομάδες των Αμερικάνων πρασινοσκούφηδων, σε συνεργασία με το στρατό του Νίγηρα.
Ουδέποτε κάποια από τις επιχειρήσεις αυτές είχε καλυφθεί από κάποιο αμερικανικό Μέσο. Ώσπου τέσσερα χρόνια μετά την άφιξη της πρώτης δύναμης, στις 3 Οκτωβρίου φέτος, τέσσερις άνδρες των ειδικών δυνάμεων έχασαν τη ζωή τους «σε ενέδρα τρομοκρατών». Δεν είναι συνηθισμένη ιστορία να σκοτώνονται Αμερικάνοι στρατιώτες σε περιοχές, όπου δεν είναι γνωστό πως διεξάγονται πολεμικές επιχειρήσεις.
Αυτό στάθηκε αφορμή για κάποια - μη συστημικά διαδικτυακά Μέσα - να ερευνήσουν το ζήτημα, πέραν του θορύβου για την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε από το τηλεφώνημα του προέδρου Τραμπ προς τη μητέρα ενός από τους νεκρούς στρατιώτες.
Έτσι από το ρεπορτάζ - που φυσικά δεν είδε το ευρύτερο φως της δημοσιότητας - διαπιστώθηκε πως 6.000 άνδρες από αμερικανικές ειδικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί σε πολλές αφρικανικές χώρες.
Μόλις την Τετάρτη της περασμένης εβδομάδας, το NBC News μετέδωσε πως «η κυβέρνηση Τραμπ σχεδιάζει να εντείνει τα πλήγματα εναντίον των τρομοκρατών στο Νίγηρα, με την αποστολή τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών τύπου "Reaper drones’’. Την ίδια ώρα ρεπουμπλικανοί βουλευτές επιδιώκουν την αποστολή και άλλων αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή.
Όπως επισήμανε δημοσίευμα της βρετανικής «Guardian» οι επιχειρήσεις στο Νίγηρα, αποτελούν «απεικόνιση των εν κρυπτώ μόνιμων αμερικάνικων πολεμικών επιχειρήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο, που πραγματοποιούνται δίχως έγκριση από το Κογκρέσο, ή την κάλυψη από τα ΜΜΕ».
Όλα αποδίδονται πλέον στην απόφαση της κυβέρνησης Ομπάμα, το 2013 για την αποστολή 100 πρασινοσκούφηδων στο Νίγηρα «για την υποστήριξη και εκπαίδευση των δυνάμεων της χώρας, καθώς και επιχειρήσεων αντικατασκοπίας». Εκεί υπήρχαν ήδη και γαλλικές δυνάμεις. Η αύξηση της δύναμης σε 800, εξακολούθησε να παραμένει «απαρατήρητη» από τα ΜΜΕ.
Από το Καμερούν στη Σομαλία ως το Τζιμπουτί το Νίγηρα και τη Λιβύη, δραστηριοποιούνται σε περίπου 3.500 επιχειρήσεις ή «προγράμματα», (έτσι επίσημα αποκαλούνται έστω κι αν πρόκειται για εμπλοκές). Πραγματοποιούνται περί τις δέκα καθημερινά, διευκρίνισε στο The Intercept η εκπρόσωπος του Πενταγώνου, ταγματάρχης Audricia Harris.
Η πρώτη αποστολή το 2013 περιλάμβανε 100 άνδρες των ειδικών δυνάμεων. Σήμερα, η δραστηριότητα των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στη Δυτική Αφρική έχει επεκταθεί στο Μάλι, τη Νιγηρία και το Τσαντ.
«Η μεγάλη και "αφανής" συγκέντρωση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Δυτική Αφρική και ειδικότερα στο Νίγηρα, συντελείται μακριά από διαδικασίες του Κογκρέσου και ενημέρωσης της κοινής γνώμης», όπως επισημαίνει ο William Hartung, διευθυντής του τμήματος Εξοπλισμών και Ασφάλειας του κέντρου για Διεθνή Πολιτική (Center for International Policy).
«Ενώ το Πεντάγωνο κρύβεται πίσω από την "εκπαιδευτική αποστολή ειδικών δυνάμεων", γνωρίζει πολύ καλά ότι ορισμένες από τις συγκαλυμμένες επιχειρήσεις κρύβουν τον κίνδυνο ευρύτερης αμερικάνικης στρατιωτικής εμπλοκής με απρόβλεπτες συνέπειες» επισημαίνουν πλέον ορισμένοι σχολιαστές.
Το Πεντάγωνο ωστόσο αρνείται να διευκρινίσει το μέγεθος των δυνάμεων που έχουν αποσταλεί στις βάσεις στο Νίγηρα, επικαλούμενο «λόγους ασφαλείας». Σύμφωνα όμως με ορισμένες δημοσιογραφικές πληροφορίες, έχουν μετεγκατασταθεί βάσεις από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, εκεί.
Όλα είχαν ξεκινήσει πιο παλιά, το 2002, όταν βάσει τους αντιτρομοκρατικού προγράμματος γνωστού ως "Pan Sahel Initiative’’ που αργότερα μετονομάσθηκε "Trans-Sahara Counterterrorism Partnership" για την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεων του Τσαντ, του Μάλι, της Μαυριτανίας και του Νίγηρα, αλλά και των γειτονικών τους χωρών.
Για τη χρηματοδότηση του προγράμματος, οι ΗΠΑ διέθεσαν ανάμεσα στα 2009 και 2013, πλέον των $288 εκατομμυρίων. Στο Νίγηρα διατέθηκαν $30 εκατομμύρια και στο Μάλι $40,6 εκατομμύρια.
«Παρ’ όλο που οι ρίζες της τρομοκρατίας είναι πολυσύνθετη υπόθεση - παρατηρεί ο Hartung - η όλο και μεγαλύτερη αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία εξυπηρετεί εν τέλει την επιχείρηση στρατολόγησης και άλλων μελών στις τρομοκρατικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην Δυτική Αφρική».
Εκείνο
που μπορεί κάποιος να σχολιάσει εν τέλει, είναι πως η αποστολή
Αμερικανών στρατιωτών στο Νίγηρα και τις άλλες χώρες της Δυτικής
Αφρικής, χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου, μπορεί να είναι παράνομη, αλλά
το ίδιο συμβαίνει και με την αποστολή πρασινοσκούφηδων «ως εκπαιδευτών
εναντίον των τρομοκρατών» στη Συρία, την Υεμένη και αλλού.Το Κογκρέσο, παραλείπει διακριτικά να ασκήσει τον συνταγματικό του ρόλο, μετά τον αντιτρομοκρατικό νόμο "AUMF", που είχε ψηφισθεί λίγο μετά την επίθεσης της 11/9. Νόμου που με 60 λέξεις χρησιμοποιείται εδώ και 16 χρόνια για να δικαιολογήσει αποστολή στρατευμάτων για συγκρούσεις σε πολλές χώρες εναντίον αφανών εχθρών των ΗΠΑ, που δεν υπήρχαν κατά την ψήφισή του.
..
Πληροφορίες από: The Intercept - The Guardian
πηγη
The mission never made the front page of the New York Times or the Washington Post. It wasn’t covered on CNN or Fox News. Neither the White House chief of staff, the chair of the Joint Chiefs of Staff, nor the president ever addressed it in a press briefing. But from mid-January to late March 2013, Green Berets from the 10th Special Forces Group deployed to the impoverished West African nation of Niger. Working alongside local forces, they trained in desert mobility, the use of heavy weapons, and methods of deliberate attack.
On May 15 of that year, another contingent of Special Forces soldiers arrived in Niger. For nearly two months, they also trained with local troops, focusing on similar combat skills with an emphasis on missions in remote areas. From the beginning of August until mid-September, yet another group of Green Berets traveled to the hot, arid country for training, concentrating on desert operations, heavy weapons employment, intelligence analysis, and other martial matters, according to Pentagon documents obtained by The Intercept via the Freedom of Information Act.
One constant of all of these counterterrorism missions, which were carried out by small teams of elite U.S. troops operating alongside Nigerien forces, was a concentration on reconnaissance. Until recently, such missions were conducted without notice or media scrutiny. Americans were involved in firefights, but the operations were kept quiet. When special operators died in Africa, it was due to an accident or after a night of partying. Americans were rarely killed in combat.
Four years later, on October 3, 12 Green Berets undertook a “reconnaissance mission” alongside 30 Nigerien soldiers near the village of Tongo Tongo, about 85 kilometers north of the capital city of Niamey, according to the chair of the Joint Chiefs of Staff, Gen. Joseph Dunford. (Some reports indicate it had morphed into a “kill-or-capture” mission aimed at a high-value target with ties to both Al Qaeda and the Islamic State.)
The
next day, as the joint force was moving south “en route to their
operating base, the patrol came under attack from approximately 50 enemy
using small-arms fire, rocket-propelled grenades, and technical
vehicles,” explained Dunford. Four Green Berets were killed and two wounded in the ambush, which also claimed the lives of five Nigerien soldiers.
In truth, U.S. forces are already deployed all across Africa by the
thousands. Around 6,000 troops are on the continent, conducting 3,500 exercises,
programs, and engagements each year – almost 10 missions each day —
from Cameroon to Somalia, Djibouti to Libya. More than 800 of these
forces, Pentagon spokesperson Maj. Audricia Harris told The Intercept,
are deployed to Niger. This is up from approximately 100 troops sent in
2013 to carry out drone reconnaissance missions, making the
hardscrabble country, wedged between seven nations, including Mali,
Libya, Nigeria, and Chad, the largest concentration of U.S. military
forces in West Africa.
“The rapid, largely unrecognized increase in U.S. troops in Niger is part of the large expansion of the U.S. military footprint in Africa,” says William Hartung, director of the Arms and Security Project at the Center for International Policy. “This expansion is long overdue for congressional scrutiny and public discussion.” U.S. efforts, primarily focused on training allies and proxies, are flawed, often ineffective, and can have destabilizing effects on countries that military operations are meant to strengthen, according to experts. Cast as benign training operations, they can lead to unforeseen consequences and dangerous blowback. “While the Pentagon likes to downplay the military aspects of these missions, in a number of instances, they have involved acts of war that risk getting the U.S. involved in broader conflicts, even as they have had little impact on the spread of terrorism,” Hartung notes.
While 800-plus troops are in Niger today, many more soldiers rotated through the country as U.S. forces have been, according to Dunford, carrying out intermittent missions for 20 years.
In 2002, the U.S. launched a counterterrorism program — known as the Pan Sahel Initiative, which later became the Trans-Sahara Counterterrorism Partnership — to assist the militaries of Chad, Mali, Mauritania, and Niger before expanding to include six additional nations nearby. Between 2009 and 2013 alone, the U.S. allocated $288 million in TSCTP funding, according to a 2014 report by the Government Accountability Office. Niger netted more than $30 million. Neighboring Mali held the top spot at $40.6 million.
These programs saw U.S. troops deployed again and again to carry out advisory and “train and equip missions,” as well as mentorship programs designed to increase local anti-terrorism capabilities, encourage local populations to cooperate with military forces, and build the military capacity of those soldiers to enable them to “Find, Fix, and Finish” militant groups, according to a 2014 State Department analysis of the TSCTP obtained by The Intercept, via the FOIA.
Πληροφορίες από: The Intercept - The Guardian
πηγη
The mission never made the front page of the New York Times or the Washington Post. It wasn’t covered on CNN or Fox News. Neither the White House chief of staff, the chair of the Joint Chiefs of Staff, nor the president ever addressed it in a press briefing. But from mid-January to late March 2013, Green Berets from the 10th Special Forces Group deployed to the impoverished West African nation of Niger. Working alongside local forces, they trained in desert mobility, the use of heavy weapons, and methods of deliberate attack.
On May 15 of that year, another contingent of Special Forces soldiers arrived in Niger. For nearly two months, they also trained with local troops, focusing on similar combat skills with an emphasis on missions in remote areas. From the beginning of August until mid-September, yet another group of Green Berets traveled to the hot, arid country for training, concentrating on desert operations, heavy weapons employment, intelligence analysis, and other martial matters, according to Pentagon documents obtained by The Intercept via the Freedom of Information Act.
One constant of all of these counterterrorism missions, which were carried out by small teams of elite U.S. troops operating alongside Nigerien forces, was a concentration on reconnaissance. Until recently, such missions were conducted without notice or media scrutiny. Americans were involved in firefights, but the operations were kept quiet. When special operators died in Africa, it was due to an accident or after a night of partying. Americans were rarely killed in combat.
Four years later, on October 3, 12 Green Berets undertook a “reconnaissance mission” alongside 30 Nigerien soldiers near the village of Tongo Tongo, about 85 kilometers north of the capital city of Niamey, according to the chair of the Joint Chiefs of Staff, Gen. Joseph Dunford. (Some reports indicate it had morphed into a “kill-or-capture” mission aimed at a high-value target with ties to both Al Qaeda and the Islamic State.)
Map: The Intercept
“The rapid, largely unrecognized increase in U.S. troops in Niger is part of the large expansion of the U.S. military footprint in Africa,” says William Hartung, director of the Arms and Security Project at the Center for International Policy. “This expansion is long overdue for congressional scrutiny and public discussion.” U.S. efforts, primarily focused on training allies and proxies, are flawed, often ineffective, and can have destabilizing effects on countries that military operations are meant to strengthen, according to experts. Cast as benign training operations, they can lead to unforeseen consequences and dangerous blowback. “While the Pentagon likes to downplay the military aspects of these missions, in a number of instances, they have involved acts of war that risk getting the U.S. involved in broader conflicts, even as they have had little impact on the spread of terrorism,” Hartung notes.
While 800-plus troops are in Niger today, many more soldiers rotated through the country as U.S. forces have been, according to Dunford, carrying out intermittent missions for 20 years.
In 2002, the U.S. launched a counterterrorism program — known as the Pan Sahel Initiative, which later became the Trans-Sahara Counterterrorism Partnership — to assist the militaries of Chad, Mali, Mauritania, and Niger before expanding to include six additional nations nearby. Between 2009 and 2013 alone, the U.S. allocated $288 million in TSCTP funding, according to a 2014 report by the Government Accountability Office. Niger netted more than $30 million. Neighboring Mali held the top spot at $40.6 million.
These programs saw U.S. troops deployed again and again to carry out advisory and “train and equip missions,” as well as mentorship programs designed to increase local anti-terrorism capabilities, encourage local populations to cooperate with military forces, and build the military capacity of those soldiers to enable them to “Find, Fix, and Finish” militant groups, according to a 2014 State Department analysis of the TSCTP obtained by The Intercept, via the FOIA.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου