Ο φονικός σεισμός των 7,8 Ρίχτερ ισοπέδωσε το κέντρο του Καχραμανμαράς και ξεκλήρισε δεκάδες χιλιάδες οικογένειες. Όσοι επέζησαν βρήκαν καταφύγιο σε γήπεδα της πόλης και αναζητούν με αγωνία συγγενείς και φίλους.
Τα συνεργεία ερευνούν αγωνιωδώς τα συντρίμμια, αλλά συχνά βρίσκουν μόνο ακρωτηριασμένα μέλη. Μια διασώστρια περιέγραψε το πώς προσπάθησε να ταυτοποιήσει μια νεκρή από το κομμένο χέρι της, δείχνοντάς το σε πολίτες και ελπίζοντας ότι η αναγνώριση θα γίνει από τα βαμμένα νύχια.
«Εδώ ζούσα», είπε ο Σαντί Ουκάρ, δείχνοντας το κατεστραμμένο σπίτι του. «Ήταν ένα καινούργιο διαμέρισμα. Αγοράσαμε δύο σπίτια πριν από μερικές εβδομάδες. Ένα για την οικογένεια και τα παιδιά μου και ένα για τον πατέρα και την μητέρα μου. Η μητέρα και ο πατέρας μου έμεναν δύο κτήρια μακριά. Υποτίθεται ότι θα μετακόμιζαν στον επάνω όροφο αυτή την εβδομάδα. Βάλαμε τις κουρτίνες με την μητέρα μου πριν από λίγες μέρες. Μετά τον σεισμό, το σπίτι της μαμάς και του μπαμπά μου κατέρρευσε. Έσκαψα τα ερείπια με τα χέρια μου και έβγαλα την μητέρα και τον πατέρα μου. Μετά, έπρεπε και να τους θάψω με τα χέρια μου».
Οι δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν το μέγεθος της καταστροφής στο Καραμανμαράς. Η ανάλυση των New York Times εντόπισε περίπου 200 κτήρια στο κέντρο της πόλης που φαίνεται ότι έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. Πρόκειται για μια πυκνοκατοικημένη περιοχή, με πολλά εμπορικά καταστήματα και εστιατόρια. Στα προάστια οι καταστροφές, όπως δείχνει και το διάγραμμα των New York Times, οι καταστροφές είναι μικρότερες.
Δείτε το διάγραμμα:
Ολόκληρα τετράγωνα κοντά στο κέντρο της πόλης έχουν γίνει ερείπια. Το γήπεδο ποδοσφαίρου της πόλης έχει μετατραπεί σε σημείο διανομής βοήθειας, όπου οι οικογένειες στεγάζονται σε σκηνές. Ένα κοντινό νοσοκομείο γύρω από το οποίο υπήρχαν κτήρια πλέον στέκεται μόνο του.
Επί μέρες τα σωστικά συνεργεία και πολίτες εργάζονται στα ερείπια των κτηρίων που έχουν καταρρεύσει σε όλη την πόλη. Οι επιζώντες και ακόμη περισσότερο όσοι γνωρίζουν ότι δικοί τους άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στα ερείπια, έχουν εξοργιστεί για την καθυστέρηση της άφιξης βαρέων μηχανημάτων στην πόλη.
Έξω από το Καχραμανμαράς, ένα άλλο νεκροταφείο που δημιουργήθηκε πολύ γρήγορα δεν φτάνει για να καλύψει τις ταφές που πρέπει να γίνουν. Πλέον, ξύλινες σανίδες και τσιμεντόλιθοι που μαζεύονται από τα συντρίμμια των κτηρίων χρησιμοποιούνται ως επιτύμβιες στήλες.
Δείτε το «πριν» και το «μετά»
Έρχονται φέρετρα από την Κωνσταντινούπολη
Οι νεκροί από τους σεισμούς στην Τουρκία και την Συρία έχουν ήδη ξεπεράσει τους 20.000 και οι εκτιμήσεις για τον τελικό απολογισμό είναι ανατριχιαστικές. Είναι ίσως μακάβριο, αλλά το που θα ταφούν τα θύματα αυτής της ανθρωπιστικής τραγωδίας είναι ένα ερώτημα πρέπει να απαντηθεί σύντομα.
Στο νεκροταφείο Nurdagı της τουρκικής επαρχίας Gaziantep, η οποία βρίσκεται στα σύνορα με την Συρία, σύντομα δεν θα υπάρχει χώρος για τους νεκρούς. Οι φρεσκοσκαμμένοι τάφοι είναι σημειωμένοι με λευκές ταφόπλακες. Ο μοναδικός τρόπος να για να αναγνωρίσει κάποιος που είναι θαμμένος ο δικός του άνθρωπος είναι κομμάτια υφάσματος από τα ρούχα του νεκρού.
Έξω από το νεκροταφείο, δεκάδες σοροί στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλον μέχρι να έρθει η ώρα της τελετής και της ταφής. Τουλάχιστον πέντε ιμάμηδες έσπευσαν στο νεκροταφείο για τις κηδείες. Κάποιες φορές υποχρεώνονται να κάνουν το τελετουργικό για έως και δέκα νεκρούς ταυτόχρονα. Ούτε τα φέρετρα είναι αρκετά και πλέον έχουν αρχίσει αποστολές ακόμα και από την Κωνσταντινούπολη.
«Το 40% των κατοίκων της πόλης μπορεί να είναι νεκροί» είπε ο ιμάμης Σαντίγκ Γκιουνές και πρόσθεσε: «Έχω χάσει το μέτρημα των σορών που έχουμε θάψει από τη Δευτέρα. Φτιάξαμε μια επέκταση στο νεκροταφείο. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι κάτω από τα συντρίμμια. Θα θάψουμε και αυτούς μόλις ανασυρθούν. Θάβουμε τις σορούς ακόμη και αργά το βράδυ με τη βοήθεια πολιτών».
Ενόσω περιμένουν τους ιατροδικαστές και τους αρμόδιους της πολιτείας, οι κάτοικοι των πόλεων που χτυπήθηκαν από τον σεισμό συγκεντρώνουν τις σορούς σε γήπεδα ή σε υπαίθρια πάρκινγκ για να γίνει η αναγνώριση από τους συγγενείς και να χορηγηθεί το πιστοποιητικό θανάτου.
Για δεύτερη φορά πρόσφυγες στην Συρία
Στην συριακή πόλη Jinderes, οι χιλιάδες εκτοπισμένοι του εμφυλίου πολέμου υποχρεώθηκαν να το βάλουν ξανά στα πόδια. Αυτή την φορά δεν ήταν οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις με χημικά, αλλά τα κτήρια που κατέρρεαν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα.
Στον Abu Majed al-Shaar η φυγή από την Jindires μετά τον σεισμό επανέφερε οδυνηρές μνήμες από την εποχή που υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει με την οικογένεια του το προάστιο της Δαμασκού στο οποίο κατοικούσε. «Υπάρχουν μόνο δύο επιζώντες από τον σεισμό στην ευρύτερη οικογένειά μας. Χάσαμε πολλά μέλη της οικογένειας. Οι αναμνήσεις επανήλθαν. Όταν καταστράφηκε ολόκληρη η πόλη αισθάνθηκα ακριβώς το ίδιο και θυμήθηκα τα επτά αδέλφια μου που πέθαναν όταν κατέρρευσε κτήριο σε αεροπορική επιδρομή. Και τώρα, όταν έπρεπε να σκάψουμε στα ερείπια της Jindires για τον άλλο αδελφό μου και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μας, η καρδιά μας ράγισε ξανά» είπε.
Σε όλη τη βόρεια Συρία, οι άνθρωποι που ζουν τώρα σε σκηνές στο χιόνι άρχισαν να καίνε ό,τι μπορούν για να ζεσταθούν. Τα τρόφιμα και άλλα βασικά αγαθά σπανίζουν. «Ο κόσμος μας έχει ξεχάσει», είπε ο Μοχάμεντ Αμπού Χάμζα, ο οποίος εγκατέλειψε την Jindires βιώνοντας τον εκτοπισμό για δεύτερη φορά αφότου δραπέτευσε από τη Γούτα με την οικογένειά του. «Έχουμε φαγητό για να αντέξουμε λίγο», είπε. «Αλλά για να ζεσταθούμε, έχουμε ελάχιστα ξύλα τα οποία καίμε λίγες ώρες την ημέρα για να διαρκέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Έχουμε αφεθεί να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση μόνοι μας».
Εκατομμύρια άνθρωποι στις πληγείσες περιοχές γλίτωσαν από τον σεισμό αλλά παλεύουν με το κρύο του χειμώνα και τις τεράστιες ελλείψεις. Συνεχίζουν να ελπίζουν για τους συγγενείς και τους φίλους του που αγνοούνται. Όσοι μπορούν ακόμη να ακούσουν τις αδύναμες φωνές τους κάτω από τα ερείπια είναι οι πιο τυχεροί. Για τους υπόλοιπους τα σπίτια που κάποτε στέγαζαν τα όνειρα τους έχουν μετατραπεί σε τάφους.
Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 10 Φεβρουαρίου 2023, 17:21
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου