Η εκεχειρία που επιβλήθηκε από τον Ντόναλντ Τράμπ

 Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε η Χαμάς είχε διαρρεύσει ένα κείμενο που ήταν το προσχέδιο μιας συμφωνίας εκεχειρίας που είχε αποστείλει στο Κατάρ και την Αίγυπτο. 

Ο τίτλος εκείνης της πρότασης που είχε μάλιστα ενθουσιάσει τους διαπραγματευτές ήταν «Συμφωνία τριών εβδομάδων». 

Πρότεινε να απελευθερωθούν όλοι οι Ισραηλινοί όμηροι με αντάλλαγμα την απελευθέρωση  Παλαιστίνιων αιχμαλώτων και να τερματιστεί ο πόλεμος, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους αποχώρησης των ισραηλινών δυνάμεων από τη Γάζα, ενώ η Χαμάς θα να παρέδιδε τη διακυβέρνηση

της Γάζας σε μια τεχνοκρατική παλαιστινιακή κυβέρνηση στην οποία δεν θα συμμετείχε. Η συμφωνία ήταν ιδανική για την ίδια τη Χαμάς διότι τερμάτιζε τον πόλεμο με την οργάνωση να είναι υπαρκτή και να εξακολουθεί να έχει ισχυρή απήχηση στην κοινωνία. Ήταν επίσης καλή  για την Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούτ Αμπάς καθώς θα επανερχόταν στην διακυβέρνηση της Γάζας ενώ ήταν ιδανική για το Ισραήλ αφού μέσα σε τρεις εβδομάδες θα απελευθέρωνε όλους τους ομήρους. Αντί αυτού όμως η κυβέρνηση Νετανιάχου  απέρριψε την πρόταση τότε κι επέλεξε να αποδεχθεί κατόπιν των πιέσεων (απειλών για την ακρίβεια)  Τραμπ  μέσω του απεσταλμένου του Steve Witkoff μια διαφορετική χειρότερη συμφωνία. Ο Ντόναλντ Τράμπ (είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κάποιος με την κοσμοθεωρία του) απέδειξε πριν καν αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ ότι έρχεται αποφασισμένος να εφαρμόσει αυτά τα οποία έχει προαναγγείλει και έχει τον τρόπο να τα επιβάλει. Για την αποτυχία της πρότασης του Σεπτέμβρη σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται και η Χαμάς, η οποία διέρρευσε το περιεχόμενο της, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες αποδοχής της από το Ισραήλ. Πλέον όμως έχουμε συμφωνία εκεχειρίας.  Έστω κι αν είναι μια κακή συμφωνία δεν παύει να είναι καλή εξέλιξη μετά από 467 μέρες πολέμου με χαρακτηριστικά εθνοκάθαρσης και δεκάδες εγκλήματα πολέμου τα οποία το διεθνές δικαστήριο προσάπτει και στις δυο πλευρές-κυρίως όμως στο Ισραήλ.

Μειονέκτημα της χθεσινής συμφωνίας αποτελεί το διάστημα εφαρμογής. Θα χρειαστούν δώδεκα συνολικά εβδομάδες-δηλαδή τρεις μήνες για να ολοκληρωθεί η εφαρμογή της και η ανταλλαγή Ισραηλινών ομήρων με Παλαιστινίους κρατούμενους. Το διάστημα είναι μεγάλο και πολλά μπορεί να συμβούν (αν και Τραμπ δείχνει αποφασισμένος να μην το επιτρέψει). Η συμφωνία είναι κακή γιατί οι οικογένειες των Ισραηλινών ομήρων θα μπορούσαν να έχουν τους ανθρώπους τους νωρίτερα στις εστίες τους ωστόσο ο Νετανιάχου τους εξαπάτησε για πολλοστή φορά επιλέγοντας μια εκδοχή που έχει μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας και η κατάρρευση των συμφωνηθέντων μόνο τον ίδιο θα μπορούσε να εξυπηρετήσει, αφού οι κρίσεις είναι το βούτυρο στο ψωμί της πολιτικής του επιβίωσης.

Δεν είναι καλή συμφωνία ούτε για τη Γάζα. Σαφέστατα αποτελεί θετική εξέλιξη ο τερματισμός των πολεμικών επιχειρήσεων με θύματα αμάχους και η πιθανότητα επιστροφής των εσωτερικά εκτοπισμένων παλαιστίνιων σε ό,τι έχει απομείνει από τις γειτονιές τους. Ωστόσο δεν διασφαλίζεται το ποιος και πως θα κυβερνήσει τη Γάζα την επόμενη της λήξης των εχθροπραξιών. Τέλος, η συμφωνία  δεν περιλαμβάνει ούτε προκαθορίζει το οριστικό τέλος του πολέμου. 

Εικάζεται ό,τι η αποδοχή της από τη Χαμάς εμπεριέχει κάποιες προφορικές τουλάχιστον διασφαλίσεις για αυτό από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Ξένοι διπλωμάτες εκτιμούν ως δύσκολο να εξακολουθήσει τις επιχειρήσεις το Ισραήλ, εφόσον υπάρχει βούληση από την πλευρά Τράμπ να τελειώσει την αντιπαράθεση.

Η συμφωνία εκθέτει τον Ισραηλινό Π/Θ καθώς υπήρχε στο τραπέζι ήδη από τη περασμένο Μάιο και ο ίδιος την απέρριπτε ως απαράδεκτη. Τώρα την αποδέχθηκε απορρίπτοντας μια καλύτερη συμφωνία για τους ομήρους και ίσως αυτό να προκαλέσει κοινωνικές αντιδράσεις εντός του Ισραήλ. 

Η παραμονή της Χαμάς στην πολιτική σκηνή της Γάζας αποτελεί νίκη της οργάνωσης έναντι των ρητορικών πυροτεχνημάτων Νετανιάχου περί του στόχου εξάλειψης της. Πύρρειος νίκη, με τεράστιο κόστος στις τάξεις των αμάχων και μεγάλο μέρος της κοινωνίας να δυσφορεί με τα δεινά στα οποία υποβλήθηκαν. Όμως η Χαμάς ακόμα κι έτσι παραμένει ζωντανή.

Αν και θα μπορούσε να είναι καλύτερη, η χθεσινή συμφωνία δεν παύει να αποτελεί μια αχτίδα φωτός στον καθημερινό παραλογισμό και τον αδιάκριτο θάνατο  που κυριάρχησε στην περιοχή τους τελευταίους  δεκαπέντε μήνες.

Μπορεί να μην είναι ιδανική, είναι όμως ρεαλιστική και είναι πρώτη που δεν έγινε αποδεκτή από τις δυο πλευρές, αλλά επιβλήθηκε και για αυτό έχει αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας.

Ο Πάνος Χαρίτος, μετά λόγου γνώσεως, όπως πάντα.

Να σημειώσω μόνο, ότι ο Genoside Joe λίγες μέρες πριν εκπνεύσει η θητεία του, ενέκρινε μια νέα τεράστια πώληση όπλων στο Ισραήλ.

πηγη αθρου