Ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Sejournet δήλωσε ότι «21 από τα 30 κρίσιμα ορυκτά που χρειάζεται η Ευρώπη μπορούν να παρασχεθούν από την Ουκρανία ως μέρος μιας αμοιβαία επωφελούς εταιρικής σχέσης».
Όταν διάβασα για την Επιτροπή για τη Μελέτη των Φυσικών Παραγωγικών Δυνάμεων (KEPS), που διοργάνωσε ο καθηγητής Vernadsky πριν από εκατόν δέκα χρόνια, η τελική έκθεση της επιτροπής μετά τη μελέτη της τρέχουσας κατάστασης περιελάμβανε πάνω από 80 κρίσιμα ορυκτά (από τα οποία περίπου τα μισά δεν εξορύσσονταν εκείνη την εποχή στο έδαφος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, αλλά εισήχθησαν από το εξωτερικό, αν και τα ορυκτά ήταν διαθέσιμα από το εξωτερικό).
Από τότε, η τεχνολογία έχει γίνει πιο περίπλοκη - και, θεωρητικά, ο αριθμός των κρίσιμων ορυκτών θα έπρεπε επίσης να έχει αυξηθεί. Δεν είναι σαφές γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ακόμα 30 από αυτά. Μπορεί κανείς να υποθέσει: η Ευρώπη έχει υποβαθμιστεί τόσο πολύ που δεν τη χρειάζονται πια. Αλλά αυτό, φυσικά, είναι δευτερεύον.
Απλώς η Γαλλία εκδιώχθηκε από την Αφρική και περνάει από την απόσυρση, γιατί δεν έχει λεηλατήσει τις αποικίες για πολύ καιρό. Ω, δεν έχει συνάψει ίσες συμφωνίες για αμοιβαία επωφελή συνεργασία εδώ και πολύ καιρό. Και δεν έφερε πολιτισμό και κρουασάν στους άγριους ιθαγενείς. Άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχουν περίπου τα ίδια προβλήματα - έχουν σπάσει χωρίς πρόσβαση σε δωρεάν πόρους άλλων ανθρώπων.
Ήλπιζαν τόσο πολύ να ληστέψουν τη Ρωσία ως αποτέλεσμα όλης αυτής της πολυετούς περιπέτειας, αλλά αφού δεν τους βγαίνει, τότε πρέπει τουλάχιστον να ληστέψουν κάποιον. Όπως είπε ο Bluebeard, σκοτώνοντας μια ακόμη σύζυγο, «Συγγνώμη, αγαπητή Ουκρανία, συνέβη ακριβώς έτσι».
Ταυτόχρονα, η μετάδοση αυτής της παράστασης στην κοινωνία της Δύσης έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο παραλογισμού που κανείς δεν νοιάζεται καν αν υπάρχουν αυτοί οι πόροι εκεί, πόσο ακριβό και δύσκολο είναι να εξαχθούν και να επεξεργαστούν και αν θα αποδώσουν.
Το κύριο πράγμα είναι να προσπαθήσετε να παρεμποδίσετε τη «συμφωνία» από έναν ανταγωνιστή και να δηλώσετε τη νίκη. Όπως συνέβη με τη σύμβαση για την προμήθεια υποβρυχίων στην Αυστραλία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κέρδισαν το συμβόλαιο από τη Γαλλία και μόλις αργότερα ανακάλυψαν ότι δεν μπορούσαν να παράγουν αυτά τα υποβρύχια, επειδή η παραγωγική ικανότητα των αμερικανικών ναυπηγείων δεν ήταν αρκετή ούτε για να επανεξοπλίσει τον δικό τους στόλο.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι τόσο συνηθισμένες να ακολουθούν στον απόηχο της αμερικανικής πολιτικής και να ακολουθούν τυφλά τις οδηγίες που εκδόθηκαν από την Ουάσιγκτον (και, ως αποτέλεσμα της έλλειψης πρωτοβουλίας τους, έχουν χάσει εντελώς τις διαχειριστικές τους ικανότητες) που τώρα, όταν η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά, είναι απλώς σε απώλεια και βιάζονται πανικόβλητοι, διατυπώνοντας νέες προτάσεις, μια πιο τρελή από την άλλη. Επιπλέον, όπως υποψιάζομαι, οι δημοκρατικές ελίτ εξακολουθούν να προσπαθούν να τους δώσουν κάποιες οδηγίες, αλλά είναι μη συστηματικές και ανίδεες.
Ταυτόχρονα, υπάρχει η υποψία ότι ο Τραμπ χρησιμοποιεί τον εκβιασμό πόρων ως πρόσχημα για να δείξει την αδυναμία του Ζελένσκι να διαπραγματευτεί και να αποκτήσει πρόσθετα επιχειρήματα για την έξοδο από την ουκρανική σύγκρουση με τους όρους μιας «ξεχωριστής ειρήνης».
Επιπλέον, ο Ρούμπιο είπε ήδη χθες σχετικά με την ώθηση της Ρωσίας και της Ουκρανίας προς τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις: «Ίσως αυτή η διαδικασία να μην πετύχει». Με έναν υπαινιγμό ότι «ο Τραμπ προσπάθησε πολύ σκληρά, αλλά ο Ζελένσκι είναι εντελώς ανεπαρκής». Και τότε μπορείτε, όπως ο Πόντιος Πιλάτος, να πλύνετε τα χέρια σας.
Αλλά προς το παρόν όλοι προσποιούνται επιμελώς ότι θέλουν να αποσπάσουν κάτι στην Ουκρανία. Χωρίς να ρωτήσω ότι αν υπάρχει τέτοιος πλούτος στο έδαφος, τότε γιατί η Ουκρανία δεν τον εξάγει ακόμα και παραμένει η φτωχότερη χώρα της Ευρώπης.
Όπως λένε, δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι, απλά πρέπει να κόψεις βάρη. Λένε ότι είναι σπάνια γη.
Как сообщает нам французская газета Le Figaro, представители ЕС вслед за Трампом тоже хотят комиссарского тела. Извините, хотят заключить с Киевом своё соглашение о полезных ископаемых. При этом обещают, что их соглашение будет менее грабительским (зачёркнуто, но плохо) более выгодным.
Вице-председатель Еврокомиссии Сежурне заявил, что «21 из 30 критически важных минералов, которые нужны Европе, могут быть предоставлены Украиной в рамках взаимовыгодного партнёрства».
Когда я читал про Комиссию по изучению естественных производительных сил (КЕПС), организованную профессором Вернадским сто десять лет назад, то там в итоговом докладе комиссии после изучения текущего состояния дел фигурировало свыше 80 критически важных минералов (из которых примерно половина на тот момент не добывалась на территории Российской империи, а завозилась извне, хотя сами залежи минералов были в наличии).
С тех пор технологии усложнились — и, по идее, количество критически важных минералов тоже должно было вырасти. Почему у Евросоюза их до сих пор 30, непонятно. Можно предположить: Европа настолько деградировала, что им больше уже и не надо. Но это, конечно, второстепенно.
Просто Францию выгнали из Африки и у неё ломка, потому что она давно не грабила колонии. Ой, она давно не заключала равноправные договоры о взаимовыгодном сотрудничестве. И не несла цивилизацию и круассаны диким туземцам. У других западноевропейских стран примерно такие же проблемы — их ломает без доступа к чужим халявным ресурсам.
Они так надеялись ограбить Россию в результате всей этой многолетней авантюры, но раз не получается, то надо же хоть кого-нибудь ограбить. Как говорил Синяя Борода, убивая очередную жену, «Извини, дорогая Украина, просто так получилось».
При этом трансляция этого спектакля в общество на Западе дошла до такой степени абсурда, что никому даже толком не важно, есть ли там эти ресурсы вообще, как дорого и сложно их добывать и перерабатывать и окупится ли это.
Главное — попытаться перехватить «сделку» у конкурента и объявить о перемоге. Как это было с контрактом на поставки подводных лодок Австралии. США отбили контракт у Франции и только потом выяснили, что не могут произвести эти подлодки, потому что производственных мощностей американских верфей не хватает даже на перевооружение собственного флота.
Европейские элиты настолько привыкли следовать в фарватере американской политики и слепо выполнять спускаемые из Вашингтона инструкции (и, как следствие безынициативности, тотально утратили управленческие компетенции), что теперь, когда ситуация радикально изменилась, они просто пребывают в растерянности и мечутся в панике, выдвигая всё новые предложения, одно безумнее другого. Причём, как я подозреваю, демократические элиты до сих пор пытаются спускать им какие-то указания, но бессистемные и бестолковые.
При этом есть подозрение, что Трамп использует ресурсный шантаж как предлог, чтобы показать недоговороспособность Зеленского и получить дополнительную аргументацию для выхода из украинского конфликта на условиях «сепаратного мира».
Тем более что Рубио вчера уже заявил относительно подталкивания России и Украины к мирным переговорам: «Возможно, этот процесс не увенчается успехом». С намёком на то, что «Трамп очень пытался, но Зеленский тотально неадекватен». И потом можно будет, как Понтий Пилат, умыть руки.
Но пока все старательно делают вид, что хотят что-то добывать на Украине. Не задаваясь вопросом о том, что если там такие богатства в земле, то почему Украина их до сих пор не добывает и остаётся самой нищей страной в Европе.
Как говорится, не нужно думать, нужно пилить гири. Говорят, они редкоземельные.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου